Vandaag werden we wakker in onze gore camper. Het enige positieve was het dak boven ons hoofd, maar voor de rest was het smerig. Tijdens het ontbijt begon het op de koop toe nog te regenen. Van een topdag gesproken... En we waren nog nie weg...
Na de nodige aanpassingen aan onze outfits zijn we dan toch vertrokken richting de volgende hellingen... De eerste doen meestal het meeste pijn maar helaas was het vandaag andere koek. Na passage in enkele dorpjes waar niks te eten viel, (in frankrijk is op zondag alles toe, gekke mensen hier) hebben we een klein epicerie'ke gevonden waar we wa brood en beleg hebben gekocht dat we dan opgegeten hebben in een bushalte. Als echte pelgrims... Daarna reden we verder en zijn we beginnen zoeken naar een slaapplaats, wat in deze regio helemaal niet makkelijk is. In het gebied dat we voor ogen hadden was maar 1 b&b die uiteraard volzet was. Na 2 uur bellen en zoeken hebben we dan besloten om het op te geven en een beetje dichterbij te slapen. Op die manier deden we wel maar +- 50 km, maar konden we tenminste overnachten.
Na een telefoontje naar een omhoog gevallen k*kmadam die ons 38 per persoon voor een drie persoonskamer wou aanrekenen (parce-que vous vous etes pas rendu compte que vous etes a une demie heure de Paris!), hebben we toch maar gekozen voor het lokale F1 hotel in Epone.
Net iets minder capsones hier!
Eindelijk een slaapplaats, dus konden we verder fietsen. Heel snel was er ineens de Col de Oinville, zoals hij nu heet voor ons. Wa een monster. Een hellingkje van 3km met stukjes tot 7%. Tis gene col du Galibier, maar was niet van de poes. We zijn wel goed boven geraakt. Geeft weer extra vertrouwen voor de pyreneeen.
Na een geweldige afdaling (zie foto) was het tijd om de Seine over te steken. Ze bestaat hier uit een dubbele arm met een klein eilandje in het midden waar zich een klein hotelletje bevindt. Daar zijn we nog ietsje gaan drinken, en kwamen weer nieuwe compostella reizigers tegen. Ook een hondje dat was verloren gelopen, was er aant wachten op zijn baasje.. Arm dutske toch...
Na deze korte stop zijn we dan doorgereden naar ons hotelletje waar we opnieuw de kamer hebben ingericht als washok en lekker hebben gegeten. Nu gaan we lekker slapen om morgen lekker fris en monter aan de start van de nieuwe dag te staan!!!! Echt lekker!
Vandaag waren we bijna klaar voor een nieuwe douche toen de hondjes van Marie-Jo ons in de ochtend begroetten naast onze fietsen. Tegen 10en zijn we dan toch vertrokken, onder een wat koud ochtendgrijs, maar al na een uur brak de zon door en hadden we spijt dat we onze lekker gevoerde, lange broeken hadden aangetrokken! Het was vandaag de dag van de 'klimmetjes'. Intussen hebben we al geleerd dat stevig klimmende wegen niet vermeld zijn in ons boekje, pijnlijke hellingen de benaming 'klimmetje' krijgen en hellingen, waar de moed je in de schoenen zinkt bij elke bocht, pas de benaming van klim krijgen. We hebben een hele dag tikkertje gespeeld met twee koppels hollanders, die we de voorbije dagen ook al waren tegengekomen. Stopten zij even voor koffie, dan kwamen wij voorbijgespurt en even later zagen we ze alweer in onze achteruitkijkspiegel opdoemen, terwijl Jan-Bart even in de bosjes verdween...
Gezien ze voor vannacht onweer voorspelden, besloten we van niet ons tentje op te stellen en gingen dus op zoek naar een chambre d'hotes voor de nacht. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het is natuurlijk zaterdagavond en iedereen is op stap. Pas tegen achten kwamen we dan uiteindelijk op onze camping toe, waar we een sleurhut kregen voor de nacht. (Voor de niet hollanders onder ons: een sleurhut is dus een caravan.). We voelden ons al helemaal de familie flodder op vakantie toen we ons stulpje zagen, maar we liggen droog en konden een warme douche nemen, dus meer heeft een pelgrim niet nodig he! En de kers op de taart was wel dat we opeens allemaal bekende gezichten zagen opduiken van achter de haagjes; blijkbaar is camping du bois joli het laatste toevluchtsoord van wanhopige pelgrims geworden, want de hele kudde had zich weer verzameld ! Morgen begint de stormloop naar Compostella opnieuw...
Les Rues-des-Vignes - le Catelet - Joncourt - St-Quentin - langs de Somme - St Simon - Berlancourt: 72 km
Met de zon op onze tent en het gekwaak van kikkers en eenden op de achtergrond, zijn we wakker geworden op onze boerderij in Les Rues-des-Vignes. We hebben nog wat organisatorische gewoontes aan te kweken want tegen dat alles opgeruimd, opgeladen en we vertrekkensklaar waren, was het al 11u en waren de andere logerende pelgrims al lang vertrokken.
Opnieuw een schitterende dag, vandaag zelfs iets te warm, zeker voor al dat klimwerk onderweg. Maar zelfs aan 29 graden, hebben we 72 km gereden. We worden hier goed in!
Een rustige opwarming zat er vandaag niet in, al na 2,5km moesten we wat percenten trotseren. Veel tijd om de stramme spiertjes los te werken was er dus niet.
Net na de middagpauze was het deze keer pech voor Nitya: lek gereden achterband. Met technicus Jan-Bart was het opnieuw snel gefikst! Als het elke dag iets gaat zijn houden we ons hart vast voor morgen.
Foto: 'Papa, la source de ta passion!' bij de bron van de Schelde in Gouy.
Tournai - Antoing - Rongy - belgisch/franse grens - Warlaing - Escaudain - Cambrai - Les Rues-des-Vignes: 82 km
Na een lange, deugddoende slaap, werden we wakker tussen onze wasdraden in de jeugdherberg van Doornik.
Tegen half 11 was alles opgeladen en reden we langs de Schelde-oever weg uit Doornik richting Cambrai. We schoten goed op, totdat Murphy langskwam en Asha's stuurtas losschoot. Een uur klungelen met tangen en sleutels later, was het 1-0 voor Jan-Bart aka het gele gevaar- the wasp! (hij was namelijk helemaal in het geel, kledij inclusief)
Tegen de middag overschreden we onze eerste grens: deze met Frankrijk... Op naar de volgende! (Al zal dat net iets langer duren.)
In totaal legden we toch nog 82km af en sloegen ons tentje op op het achtererf van een schattig pelgrimsbooerderijtje. Pas tegen half 12 was het eindelijk 'oogjes dicht en snaveltjes toe'!
Opnieuw een broeihete dag vandaag, iets beter dan gisteren door een stevige zuidooster, maar we hebben toch constant onze bidonnekes water moeten aanvullen. Na een gezellig ontbijtje aan de keukentafel van madame Dominique in Berlancourt, zijn we fris, monter en goed ingeolied tegen het zonnetje, onze fietsjes opgeklommen. Om 10u waren we al onderweg, een record waar we een gewoonte van willen maken.
We hebben de dag omgedoopt tot 'le jour des rencontres neerlandaises'; aan de ontbijttafel hadden we het gezelschap van een gezellig pelgrimskoppel, die we later op de dag nog 2x tegen gekomen zijn, nadien kregen we aan de kathedraal van Noyon het gezelschap van 4 jolijke fietsvrienden, 5 minuutjes nadien kwamen er nog 2 aanfietsen, en nadien in Compiegne hebben we nog een koppel van net over de grens ontmoet en nog een pelgrim uit Rotterdam. Dat zijn dus 11 mensen vandaag, plus nog 7 mensen die we de voorbije dagen al ontmoet hebben, dat is dus een meute van over de 20 man die over dezelfde route naar Compostella fietst. Een ding is zeker, we gaan elkaar nog tegenkomen! De slaapplaatsen zijn beperkt dus... Laat de eliminatie maar beginnen.
Ons middageten hebben we verorberd bij een restaurant routier bij Compiegne, waar 'eten wat de pot schaft' de regel is. Met een reuzehonger hebben de steak hache met sperziebonen en frietjes ons nog nooit zo goed gesmaakt.
En jawel beste vrienden, vanaf nu geen excuses meer voor laattijdige berichtjes op de blog want wij zijn vanaf vandaag internet-mobiel! We hebben onszelf franse simkaartjes aangeschaft voor de gsm-pjes en ook de iPad is voorzien van een aantal Gb!
We hebben onszelf vanavond geinstalleerd in een mooie chambre d'hotes in Moyvillers. Met 65km in de beentjes gaan we weer goed slapen.
Tot morgen!
Foto: Madame Dominique, onze gastvrouw in Berlancourt
Vanmorgen hebben we voor een 'lange broek'-dag geopteerd want het koude windje was gisteren toch wat te fris aan onze knietjes gebleken.
De eerste helling van 8% in Lessines hebben we met het nodige gepuf, maar zonder af te stappen bedwongen! Het ging net iets minder vlot dan de beklimming gisteren van de muur van Geraardsbergen, al was die weliswaar te voet.
Daarna was de trend gezet met stijgen en dalen; langs kleine dorpjes zijn we vandaag doorheen les Collines naar Doornik gefietst.
Eens aangekomen zijn we, zoals het goede pelgrims betaamt, direct de kathedraal gaan bezoeken om daarna op een zonovergoten terrasje neer te ploffen met een pintje en een kaasschoteltje.
Omdat het vandaag de laatste avond was op belgische bodem, hebben we onzelf getrakteerd op een 'pakske friet met ne gebakken cervela' aan het stadhuis.
Als jullie dachten dat wij gek waren, moeten we jullie teleurstellen, het kan erger...
Tijdens onze frietjesmaaltijd op het marktplein van Doornik kregen we het gezelschap van 2 andere Compostellafietsers. Deze bleken Spanjaarden te zijn, afkomstig van Vigo, die met het vliegtuig naar Amsterdam gereisd waren om van daar helemaal terug naar Compostella te fietsen, wat amper een 100tal km van Vigo verwijderd ligt...
Slapen zullen we deze avond doen in de jeugdherberg van Doornik; onze stalen rossen staan veilig op de binnenkoer te rusten, de was is gedaan en hangt te drogen, de bedjes zijn gedekt en de lijfjes en tandjes zijn gepoetst.
Bedtijd om 22u want we hebben onze energie nodig!!
Tot morgen allemaal!
Foto: Laundry Day in the jeugdherberg van Doornik.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ons dag-boek
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Zo wordt je op de hoogte gehouden van onze vooruitgang.
