Bij gebrek aan een gsm-mast, ziehier ons verslagje van gisteren met een paar uurtjes vertraging...
Chatellerault - St-Georges-les-Baillargeaux - Poitiers - Nieuil-l'Espoir: 50 km
Vanmorgen toch weer met onze wekker en niet met de vroegste TGV wakker geworden in ons tentje. Na een stevig havermoutontbijt en heel wat inpakken, waren we tegen half11 op weg richting Poitiers, de 'stad der kerken'. Op onze weg ernaartoe, kwamen we echter door Saint-Georges-les-Baillargeaux... Aaah daar... Niet vermeldenswaardig, ware het niet dat er daar een zeepkistenrace aan de gang was! We kwamen voorbij een aantal rokende bbqs's en besloten ineens daar onze middagstop te houden met sandwich-merguez en frietjes... Net na onze lunch op het zonnige dorpsveld, ging de race van start! Zo'n 14tal teams streden er om de franse titel in het kampioenschap! Allen waren versierd rond een thema; zo reden aladin, de sultan en jasmine om beurten in een blauwe-geest-kar, torreadors in een ware stierenkop en 3 lange mannen met pipi-langkouspruiken en schoolmeisjes-outfit in een potlood... Je komt wat tegen in de Poitou. Ze waren wel fier op hun wagentjes; een van hen kwam ons zelfs vertellen dat de carrosserie van zijn 'adelaar' volledig uit carbon was en we gerust foto's met hen konden nemen...
Na twee uur genieten van de festiviteiten, moesten we dan toch maar verder en een klein uurtje later bereikten we Poitiers. Daar gingen we ons vergapen aan de oude kerken en liepen alweer heel wat pelgrims tegen het lijf. Asha's franc (pardon euro) viel al bij de eerste kerk, die van Nitya pas bij de laatste, dat we hier al eens geweest waren bij een van onze rondreizen in Frankrijk. Jan-Bart was vooral op zoek naar terrasjes met bier, maar gezien zondag hier een familiedag is, kon hij op zijn kin kloppen!
Tegen 19u bereikten we dan onze schattige chambre d'hotes in Nieuil-l'Espoir. Op het gezellige terrasje van ons plaatselijk landgoed deden we ons tegoed aan onze picnic met bubbels en genoten we van de laatste stralen van de ondergaande zon (om onze was te drogen wel te verstaan).
Foto: een kiekje voor in het fotoboek; Asha & Jan-Bart in Poitiers
Vanmorgen hadden we eindelijk een keer een goede reden om effectief om 7u uit ons bed te komen, anders is het meestal snoozen voor een halfuurtje.. Maar niet vandaag, neenneen, om 07:35 begon namelijk de Lecture in de basiliek. Heel rustgevend om die nonnetjes zo fijn te horen zingen, zeker zo vroeg op de morgen! We hebben niet de hele viering kunnen volgen, want om 8u werd ons ontbijt geserveerd. Niet zo buitengewoon als gisteren en dus zaten we om 9u al weer op onze stalen rossen.
Het beloofde een lange dag te worden want we hadden wat kilometers te recupereren na onze rustdag van eergisteren en natuurlijk koos de wind er ook vandaag juist voor om zich nog eens goed te laten gaan... Open heuvellandschap gecombineerd met een stormwind vol op kop; het leek wel of we geen meter opschoten....
Heel vermoeiend fietsen dus vandaag, maar al bij al zijn we uiteindelijk toch op onze geplande camping in Chatellerault geraakt na een flinke 93km. Een record, jipie!
De oorstopjes zitten al in de oren gepropt om het lawaai van spelende kinderen (nog om 22.30?), lokkende kikkers, taterende buren en ... voorbijrazende tgv's te verzachten! Het spoor dat we een kilometer voor de camping overgestoken zijn, ligt met al die bochten links en rechts blijkbaar ineens terug vlak naast de campinggrond, oeps...
Foto: we gaan het op de wind steken; sorry bloggers, geen foto vandaag..
Van al dat zwoegen en maar 10km/u te doen, was
1) het lachen ons vergaan
2) had niemand zin om te stoppen en de snelheid er helemaal uit te halen
en 3) waren we het stiekem een beetje vergeten..
Maar morgen zijn we er weer 100% terug, das beloofd!
Vandaag was eindelijk weer een heerlijke fietsdag! Nitya was vanmorgen helemaal beter en heeft dus, weliswaar in beperkte mate, meegenoten van het heerlijke ontbijt. Dat was zeker 1 van de redenen waarom het niet erg was om nog een nachtje in vendome te blijven...
Na het vroege ontbijt zijn we er ook nog eens in geslaagd om voor 9u aan het fietsen te beginnen. Tsjonge jonge, van een topdag gesproken. Rond het middaguur waren we reeds 35km verder en hadden we al enkele fikse hellingen achter de kiezen.
We gingen dan een koffietje drinken in Chateau-Renault, maar dat is dan uitgedraaid in een lekkere lunch in de plaatselijke brasserie. Na anderhalf uur zijn we dan verder gereden richting Tours, de eindbestemming van de dag. Het mag gezegd worden dat het een zeer fijne route was, met op het einde een prachtig fietspad langs de Loire. Via een hangbrug reden we het centrum binnen en waren we onmiddelijk aan de kathedraal die langs buiten heel indrukwekkend is. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de basililiek van St. Martin, die daar begraven ligt. Het is een zeer recent bouwwerk, omdat de oude gigantische kathedraal is afgebroken tijdens de Franse Revolutie. Naast de basiliek is een klein klooster met 7 nonnetjes waar we onderdak hebben gevonden voor vannacht. Na aankomst zijn Nitya en Asha nog naar de Vespers geweest, en hebben we lekker gegeten. Dan nog een turbo-terrasje omdat we om 21u moesten terugzijn, want dan gaat de deur dicht... Nu liggen we op onze matrasjes in de Johannes-Paulus de tweede-zaal en gaan we lekker dutten voor een frisse start morgen.
Foto: En neen, we zijn niet de enige pelgrims aan de basiliek van Tours...
Vandaag waren we lekker vroeg uit de veren en om 8u stonden 2 van de 3 pelgrims al klaar om te vertrekken... Maar toen kwam daar de verkreukelde derde musketier aangewandeld... Nitya was geveld vandaag en gezien ze een hele dag plensregen voorspelden, hebben we een extra rustdag ingelast... Zo kunnen we morgenochtend fris en monter Jaap achterna richting Tours!
Jan-Bart en Asha hebben zich moedig de zondvloed ingeworsteld om Vendome te gaan verkennen en voedsel te verzamelen (in intermarche wel te verstaan)...
Ons eigen potje smaakte weer heerlijk en zelfs Nitya heeft het zich laten smaken...
Het was wel een van de beste plekjes om onverwacht te blijven plakken hier in Vendome: prachtig huis, rustig gelegen, midden in het groen... Met andere woorden, een hele dag de zieke pesten was vandaag de boodschap! Je zou voor minder weer beter worden!
We zien elkaar morgen opnieuw voor meer fietsnieuw(s)!
Foto: een overzichtje van onze slaapadresjes tot zover.
Vanmorgen geraakten we niet uit onze zachte bedjes in onze sleurhut. We hebben de wekker dan maar wat later gezet, maar waren toch op een gemiddeld uur terug onderweg (zijnde half11). Het weer zat vandaag niet mee; donkere wolken, vieze miezer afgewisseld met dikke regendruppels en opnieuw een stevige zuidwester (dus lekker wind op kop!). Met tot gevolg dat het steeds leek of we met platte banden aan het rijden waren of 'het asfalt hier wel van erg slechte kwaliteit is'. Vlak na de middag echter kregen we, als door de hemel gezonden, Jaap als gezelschap. De frisse 66jarige hollander besloot op hetzelfde adresje te overnachten en trok ons trage treintje op gang. Ons tempo verhoogde opeens van 16km/u naar een vlotte 20km/u (en dat met, nogmaals, de wind op kop!) Opeens moest Nitya niet meer plassen, Asha geen foto's meer trekken en Jan-Bart niet meer tutteren aan zijn drinkbus! Opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats....
Als het niet aan Jaap had gelegen, waren we pas anderhalf uur later op ons adresje toegekomen, hadden we voor een gesloten carrefour gestaan en ons eigen bereid potje niet bij de laatste zonnestralen kunnen verorberen in de tuin van de chambre d'hotes in Vendome. (Zie foto) Jammer dat we onze gezellige tempo-coach morgen al kwijt zijn, want hij doet zo'n 'kleine' 100km per dag en gaat dus verder dan Tours...
We dachten vandaag eens lekker uit te slapen, maar dat was buiten de vroege vogels van de jeugdherberg gerekend. Tot half 9 konden we ontbijten en al om 10u moesten we uit de kamer... Lap! Daar ging onze kalme start van de rustdag! We hebben dan maar onze fietsen en bagage netjes gestald in het hok op de parking (zie foto) en zijn Chartres te voet gaan verkennen. Kwestie van eens andere spiertjes te gebruiken he! Absoluut niet gemakkelijk na al die dagen in het zadel, we liepen alle drie te waggelen over de smalle kasseiweggetjes. De beklimming van de steile straatjes te voet was zelfs moeilijker dan de 'klimmetjes' uit onze gids! Aan de top van de heuvel van Chatres toegekomen, zijn we ons gaan vergapen aan de prachtige glas-in-lood ramen van de kathedraal. In cobaltblauw staan ze te schitteren in de hoge muren, met een totale oppervlakte van zo'n 2500m2... Dat vonden de jappaners ook interessant, binnen een paar jaar vind je zeker dezelfde ginder terug!
Na een korte stadswandeling begon het te miezeren en besloten we dan maar weer op ons stalen ros te kruipen en een kleine 40km te rijden naar een camping in Bonneval. 'Goh, tis hier toch allemaal plat nu, daar zijn we zeker binnen 2u' zei Nitya... Dat was echter zonder de heerlijke tegenwind en regen gerekend dus we hebben er net iets langer over gedaan. En tussendoor moest Jan-Bart natuurlijk zonodig in een lekker scherp steentje rijden zodat we er de 2e platte band van de reis hebben opzitten... Tssssssss, mannen! (Nu durven we dat he, het is toch 2 tegen 1)
Uiteindelijk bereikten we dan toch Camping de la Chievre en boekten daar onze tweede sleurhut! Deze keer echter geen floddergehalte, want hij is heerlijk proper en de opgemaakte donsbedden deden ons al watertanden. We hebben onze tamheid nog even kunnen bedwingen om te gaan eten in het restaurantje, maar intussen is 2/3 van het gezelschap er al vanonder gemuisd dus is het verhaaltje nu uit! Slaapwel en tot morgen!
Epone - Goussonville - Orgerus - Adainville - St-Lucien - Maintenon - Jouy - langs de Eure - Chartres: 80 km
Na een dikke week fietsen en al over de 500km in de benen te hebben, hebben we gisterenavond besloten om onszelf morgen een rustdag te gunnen. Met dit in het vooruitzicht, was de motivatie vandaag dus torenhoog, zo hoog dat we vanmorgen om 7u ontbeten hebben, om half9 hetFormule 1 hotel in Epone gedag zwaaiden, de steile hellingen die daarop volgden overvlogen en we tijdens onze middagpauze om 14u verbaasd opmerkten dat we al 57 km gereden hadden. Chartres, het gestelde eindoel voor vandaag, lag nog maar op een dikke 20 km. De benen waren echt goed!
Tijdens al die kilometers hebben we onze fietsende collega-pelgrims van de voorbije dagen terug ontmoet. Het is echt fijn om elkaar zo onderweg te blijven tegenkomen ergens op een straathoek, aan een winkel, bank, op een terras, dorpsplein, ... en verhalen of anekdotes te kunnen uitwisselen.
Uiteindelijk blijkt dat iedereen ongeveer evenveel kilometers doet per dag, want terwijl we ons avondeten aan het verorberen waren op het terras van het pelgrimscafe in de schaduw van de Notre-Dame kathedraal in Chartres, kregen we het gezelschap van een koppel uit Bergen-op-Zoom en 3 mannen die elks alleen reizen. En ook vanavond in de jeugdherberg zijn we hier in totaal met zijn negenen. 3 anderen zitten op hotel in het centrum en 2 op de camping.
Het jammere van een rustdag is dus dat we onze nieuwe fietsvriendjes zullen kwijtraken... Boehoe, misschien toch een paar kilometers doen morgen om niet te veel achter te geraken. Je ziet het, we zijn al verslaafd geraakt aan die tweewielers.
Foto: koninklijk en toch betaalbaar tafelen bij een meermaalse bekroonde chef in Maintenon
Vandaag werden we wakker in onze gore camper. Het enige positieve was het dak boven ons hoofd, maar voor de rest was het smerig. Tijdens het ontbijt begon het op de koop toe nog te regenen. Van een topdag gesproken... En we waren nog nie weg...
Na de nodige aanpassingen aan onze outfits zijn we dan toch vertrokken richting de volgende hellingen... De eerste doen meestal het meeste pijn maar helaas was het vandaag andere koek. Na passage in enkele dorpjes waar niks te eten viel, (in frankrijk is op zondag alles toe, gekke mensen hier) hebben we een klein epicerie'ke gevonden waar we wa brood en beleg hebben gekocht dat we dan opgegeten hebben in een bushalte. Als echte pelgrims... Daarna reden we verder en zijn we beginnen zoeken naar een slaapplaats, wat in deze regio helemaal niet makkelijk is. In het gebied dat we voor ogen hadden was maar 1 b&b die uiteraard volzet was. Na 2 uur bellen en zoeken hebben we dan besloten om het op te geven en een beetje dichterbij te slapen. Op die manier deden we wel maar +- 50 km, maar konden we tenminste overnachten.
Na een telefoontje naar een omhoog gevallen k*kmadam die ons 38 per persoon voor een drie persoonskamer wou aanrekenen (parce-que vous vous etes pas rendu compte que vous etes a une demie heure de Paris!), hebben we toch maar gekozen voor het lokale F1 hotel in Epone.
Net iets minder capsones hier!
Eindelijk een slaapplaats, dus konden we verder fietsen. Heel snel was er ineens de Col de Oinville, zoals hij nu heet voor ons. Wa een monster. Een hellingkje van 3km met stukjes tot 7%. Tis gene col du Galibier, maar was niet van de poes. We zijn wel goed boven geraakt. Geeft weer extra vertrouwen voor de pyreneeen.
Na een geweldige afdaling (zie foto) was het tijd om de Seine over te steken. Ze bestaat hier uit een dubbele arm met een klein eilandje in het midden waar zich een klein hotelletje bevindt. Daar zijn we nog ietsje gaan drinken, en kwamen weer nieuwe compostella reizigers tegen. Ook een hondje dat was verloren gelopen, was er aant wachten op zijn baasje.. Arm dutske toch...
Na deze korte stop zijn we dan doorgereden naar ons hotelletje waar we opnieuw de kamer hebben ingericht als washok en lekker hebben gegeten. Nu gaan we lekker slapen om morgen lekker fris en monter aan de start van de nieuwe dag te staan!!!! Echt lekker!
Vandaag waren we bijna klaar voor een nieuwe douche toen de hondjes van Marie-Jo ons in de ochtend begroetten naast onze fietsen. Tegen 10en zijn we dan toch vertrokken, onder een wat koud ochtendgrijs, maar al na een uur brak de zon door en hadden we spijt dat we onze lekker gevoerde, lange broeken hadden aangetrokken! Het was vandaag de dag van de 'klimmetjes'. Intussen hebben we al geleerd dat stevig klimmende wegen niet vermeld zijn in ons boekje, pijnlijke hellingen de benaming 'klimmetje' krijgen en hellingen, waar de moed je in de schoenen zinkt bij elke bocht, pas de benaming van klim krijgen. We hebben een hele dag tikkertje gespeeld met twee koppels hollanders, die we de voorbije dagen ook al waren tegengekomen. Stopten zij even voor koffie, dan kwamen wij voorbijgespurt en even later zagen we ze alweer in onze achteruitkijkspiegel opdoemen, terwijl Jan-Bart even in de bosjes verdween...
Gezien ze voor vannacht onweer voorspelden, besloten we van niet ons tentje op te stellen en gingen dus op zoek naar een chambre d'hotes voor de nacht. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het is natuurlijk zaterdagavond en iedereen is op stap. Pas tegen achten kwamen we dan uiteindelijk op onze camping toe, waar we een sleurhut kregen voor de nacht. (Voor de niet hollanders onder ons: een sleurhut is dus een caravan.). We voelden ons al helemaal de familie flodder op vakantie toen we ons stulpje zagen, maar we liggen droog en konden een warme douche nemen, dus meer heeft een pelgrim niet nodig he! En de kers op de taart was wel dat we opeens allemaal bekende gezichten zagen opduiken van achter de haagjes; blijkbaar is camping du bois joli het laatste toevluchtsoord van wanhopige pelgrims geworden, want de hele kudde had zich weer verzameld ! Morgen begint de stormloop naar Compostella opnieuw...
Les Rues-des-Vignes - le Catelet - Joncourt - St-Quentin - langs de Somme - St Simon - Berlancourt: 72 km
Met de zon op onze tent en het gekwaak van kikkers en eenden op de achtergrond, zijn we wakker geworden op onze boerderij in Les Rues-des-Vignes. We hebben nog wat organisatorische gewoontes aan te kweken want tegen dat alles opgeruimd, opgeladen en we vertrekkensklaar waren, was het al 11u en waren de andere logerende pelgrims al lang vertrokken.
Opnieuw een schitterende dag, vandaag zelfs iets te warm, zeker voor al dat klimwerk onderweg. Maar zelfs aan 29 graden, hebben we 72 km gereden. We worden hier goed in!
Een rustige opwarming zat er vandaag niet in, al na 2,5km moesten we wat percenten trotseren. Veel tijd om de stramme spiertjes los te werken was er dus niet.
Net na de middagpauze was het deze keer pech voor Nitya: lek gereden achterband. Met technicus Jan-Bart was het opnieuw snel gefikst! Als het elke dag iets gaat zijn houden we ons hart vast voor morgen.
Foto: 'Papa, la source de ta passion!' bij de bron van de Schelde in Gouy.
Tournai - Antoing - Rongy - belgisch/franse grens - Warlaing - Escaudain - Cambrai - Les Rues-des-Vignes: 82 km
Na een lange, deugddoende slaap, werden we wakker tussen onze wasdraden in de jeugdherberg van Doornik.
Tegen half 11 was alles opgeladen en reden we langs de Schelde-oever weg uit Doornik richting Cambrai. We schoten goed op, totdat Murphy langskwam en Asha's stuurtas losschoot. Een uur klungelen met tangen en sleutels later, was het 1-0 voor Jan-Bart aka het gele gevaar- the wasp! (hij was namelijk helemaal in het geel, kledij inclusief)
Tegen de middag overschreden we onze eerste grens: deze met Frankrijk... Op naar de volgende! (Al zal dat net iets langer duren.)
In totaal legden we toch nog 82km af en sloegen ons tentje op op het achtererf van een schattig pelgrimsbooerderijtje. Pas tegen half 12 was het eindelijk 'oogjes dicht en snaveltjes toe'!
Opnieuw een broeihete dag vandaag, iets beter dan gisteren door een stevige zuidooster, maar we hebben toch constant onze bidonnekes water moeten aanvullen. Na een gezellig ontbijtje aan de keukentafel van madame Dominique in Berlancourt, zijn we fris, monter en goed ingeolied tegen het zonnetje, onze fietsjes opgeklommen. Om 10u waren we al onderweg, een record waar we een gewoonte van willen maken.
We hebben de dag omgedoopt tot 'le jour des rencontres neerlandaises'; aan de ontbijttafel hadden we het gezelschap van een gezellig pelgrimskoppel, die we later op de dag nog 2x tegen gekomen zijn, nadien kregen we aan de kathedraal van Noyon het gezelschap van 4 jolijke fietsvrienden, 5 minuutjes nadien kwamen er nog 2 aanfietsen, en nadien in Compiegne hebben we nog een koppel van net over de grens ontmoet en nog een pelgrim uit Rotterdam. Dat zijn dus 11 mensen vandaag, plus nog 7 mensen die we de voorbije dagen al ontmoet hebben, dat is dus een meute van over de 20 man die over dezelfde route naar Compostella fietst. Een ding is zeker, we gaan elkaar nog tegenkomen! De slaapplaatsen zijn beperkt dus... Laat de eliminatie maar beginnen.
Ons middageten hebben we verorberd bij een restaurant routier bij Compiegne, waar 'eten wat de pot schaft' de regel is. Met een reuzehonger hebben de steak hache met sperziebonen en frietjes ons nog nooit zo goed gesmaakt.
En jawel beste vrienden, vanaf nu geen excuses meer voor laattijdige berichtjes op de blog want wij zijn vanaf vandaag internet-mobiel! We hebben onszelf franse simkaartjes aangeschaft voor de gsm-pjes en ook de iPad is voorzien van een aantal Gb!
We hebben onszelf vanavond geinstalleerd in een mooie chambre d'hotes in Moyvillers. Met 65km in de beentjes gaan we weer goed slapen.
Tot morgen!
Foto: Madame Dominique, onze gastvrouw in Berlancourt
Vanmorgen hebben we voor een 'lange broek'-dag geopteerd want het koude windje was gisteren toch wat te fris aan onze knietjes gebleken.
De eerste helling van 8% in Lessines hebben we met het nodige gepuf, maar zonder af te stappen bedwongen! Het ging net iets minder vlot dan de beklimming gisteren van de muur van Geraardsbergen, al was die weliswaar te voet.
Daarna was de trend gezet met stijgen en dalen; langs kleine dorpjes zijn we vandaag doorheen les Collines naar Doornik gefietst.
Eens aangekomen zijn we, zoals het goede pelgrims betaamt, direct de kathedraal gaan bezoeken om daarna op een zonovergoten terrasje neer te ploffen met een pintje en een kaasschoteltje.
Omdat het vandaag de laatste avond was op belgische bodem, hebben we onzelf getrakteerd op een 'pakske friet met ne gebakken cervela' aan het stadhuis.
Als jullie dachten dat wij gek waren, moeten we jullie teleurstellen, het kan erger...
Tijdens onze frietjesmaaltijd op het marktplein van Doornik kregen we het gezelschap van 2 andere Compostellafietsers. Deze bleken Spanjaarden te zijn, afkomstig van Vigo, die met het vliegtuig naar Amsterdam gereisd waren om van daar helemaal terug naar Compostella te fietsen, wat amper een 100tal km van Vigo verwijderd ligt...
Slapen zullen we deze avond doen in de jeugdherberg van Doornik; onze stalen rossen staan veilig op de binnenkoer te rusten, de was is gedaan en hangt te drogen, de bedjes zijn gedekt en de lijfjes en tandjes zijn gepoetst.
Bedtijd om 22u want we hebben onze energie nodig!!
Tot morgen allemaal!
Foto: Laundry Day in the jeugdherberg van Doornik.
Sint-Antonius - Halle - Pulderbos - Lier - langs de Nete - Mechelen: 48 km
Na veel last minute inpakken, zijn we pas rond 14u onze oprit afgereden om aan onze 2250km te beginnen.
Het was zondag vandaag en dus was het slalommen tussen fietsende en wandelende kijklustigen. Zeg nu zelf, zo 3 felgekleurde muilezels vallen wel op in het straatbeeld. Conclusie van de dag: we zijn niet de eerste vlamingen die naar Compostella trekken; de 'toen wij dit deden...', 'weet je wat een goed adresje is...' en 'veel succes...' stapelden zich op met elke km gefietst te hebben EN de eerste 'Buen Camino' is een feit.
Na een aangename 48km zijn we aangekomen in de stad van de Sint-Romboutstoren. Een lekker avondmaal achter de kiezen en een Cuvee van de keizer als slaapmutsje zullen ons zeker een goede nachtrust bezorgen in het hotel van brouwerij Het Anker in Mechelen.
Slaapwel en tot morgen!
Foto: de eerste Santiagosticker op de route. Nu kijken we er niet meer van op!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ons dag-boek
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Zo wordt je op de hoogte gehouden van onze vooruitgang.
Chartres - Lucon - Bouville - Bonneval: 43 km
