Vandaag was de zon terug van de partij ...en wat voor een zon! Snikheet en de warme tegenwind maakte het er niet gemakkelijker op. Dus vandaag heel wat drinken...;ik heb eigenlijk nog nooit zoveel drinkbussen geledigd op de fiets.
Zondag !!! Blijkbaar is dit hier ook de dag voor de wielertoeristen. Hele grote groepen maken zich klaar voor hun ritten, ik hoop stilletjes dat ik zo'n groepje zal tegenkomen maar......helaas. Als pelgrim dien je dus alleen verder te trekken.
Met een beetje heimwee denk ik aan onze zondagsritten en dan denk ik vooral aan de periode na de rit. Ik zit te dromen op mijn fiets van een lekkere, koude rodenbach. Ik zie hem zelfs in de verte staan maar telkens is het een fata morgana. Dus blijkbaar zijn dromen toch af en toe bedrog. Hopelijk hebben jullie na de rit van een lekker pintje kunnen genieten.
Onze eerste stop is in La Celle Saint Avant. Tijd om wat te drinken want het is zweten geblazen. Gelukkig heb ik een shirtje zonder mouwen aan wat het iets draaglijker maakt voor de warmte.
In Bonneueuil-Matours genieten we van onze picknick op het pleintje. Terwijl wij aan het picknicken zijn is er een brocante markt.
Ondertussen is Roos op zoek naar een slaapgelegenheid. Vermits het zondag is zijn er heel wat zaken bezet maar we hebben geluk en vallen met ons "gat" in de boter.
In Romagne zijn er twee mensen die nog maar net een chambre d'hotes openhouden. Ze zijn afkomstig vanuit Engeland. De zaak noemt La Roseraie. Een prachtige boerderij helemaal afgelegen, met allerlei dieren, een zwembad en heel belangrijk twee zeer gastvrije mensen. (John en Helen); De kamers zijn zeer authentiek en doen denken aan de boerenstiel van vroeger. Hopelijk zijn de bedden ook goed maar dat weet ik morgen wel te vertellen.
Robbe als vurige supporter wil ik je meegeven dat ik nog altijd en gelukkig nog geen platte banden heb meegemaakt. Hopelijk blijft het zo.
Voila terug een dag die erop zit. Tot op heden een kleine 700km afgelegd dus ...1/3 van het totale traject. Super ...!!!!!
We hebben de rit wat ingekort omdat het bijna onmogelijk was om op een veilige manier Chartres te verlaten. Dus net buiten Chartres gestart.
Vandaag was de wind mijn bondgenoot, af en toe een zijwindje en ook weinig hoogtemeters. Dat zou echt een ritje voor jou geweest zijn Etienne.
Ons eerste contact was in Villers-sur-Loir. Het was een vluchtig contactje want als de wind meezit dan moet ge er van profiteren.
Tijdens deze rit viel het op hoe uitgestrekt de weilanden of velden hier zijn. Het deed me denken aan Ivan Heylen en zijn "wilde boerendochter". Ik heb eens goed gekeken en nog eens gekeken maar ik heb die "wilde" boerendochter niet gezien blijkbaar is ze toch in de "vlaaandres" gebleven.
In Authon in rue de la Creuse hebben we onze picknick gnomen. Authon is een heel klein pittoresk dorpje maar we hadden het geluk dat er een "auberge" was. Dus samen genieten van het lekkere eten, voor Roos een wijntje en voor mij ....een colaatje.
Het blijft een leuke fietsrit en de zon is om van te genieten. Heel wat dorpjes passeren de revue en net voor Tours hebben we afgesproken in Rochecorbon, rue de la Valinière. Voor ik Rochecorbon had bereikt viel het op dat ik de eerste wijnranken zag.Een wijnhoeve straalde echt iets fenomenaals uit en geloof het of niet maar de zin in een wijntje kwam naar boven.
Op naar Tours voor een stempel.in de basiliek S.S.Jean Paul II, die veel bezocht wordt door pelgrims. Een nonnetje stond me te woord en gaf me een lijstje die ik moest invullen. Blijkbaar moesten alle pelgrims dit doen. met veel plezier kreeg ik de stempel. Na een kort gesprekje drong ze er op aan om de kerk eens te bezichtigen.Prachtig, echt waar en ik dacht waarom zou ik ook eens geen kaarsje aansteken.
Weeral een dag voorbij en als je optimistisch denkt dan zijn er reeds 1/5 van de dagen gepasseerd. het geeft een goed gevoel.
De ganse dag erg warm (31°). Bij het rijden heb je wel wat wind maar het is een warme tegenwind. Dus... afkoelen was heel moeilijk. De zon is zodanig fel dat de stralen worden weerkaatst op het asfalt.
Tijdens de ganse rit wordt ik vergezeld van heel wat kleine zwarte beestjes op mijn benen. Zij vinden het blijkbaar heel gezellig. Ik stel me de vraag zijn dit de gekende "donder"beestjes van bij ons of niet? In ieder geval ze blijven me gezelschap houden tot het einde van de rit.
Bij het begin van de rit merk ik dat een eekhoorntje niet aan de overkant is geraakt. (jammer)
Ik volg een tijdje de D 43, een drukke weg maar heel goed "lopend" met de fiets.
Whauw eindelijk kom ik mijn eerste tegenligger tegen met de fiets. Blij dat er ook nog andere mensen hier fietsen. De man begroet me vriendelijk maar hij laat een enorme zweetgeur na waardoor de begroeting ietsje minder is.
Vandaag valt het erg op dat je bij de inkom van de dorpjes extra attent moet zijn. Eerst en vooral een enorme verkeersdrempel gemaakt uit kasseien en daar tussenin ligt er nog een gootje om het water te laten wegvloeien. Als je dus hier in volle snelheid zou doorgaan dan heb je zeker en vast dikke pech.
In een klein dorpje vergezellen twee tortelduifjes mijn route. Blijkbaar willen ze tonen dat ze me, ons gunstig gezind zijn in Compostela.of is dit de voorbode van ....
De picknick is terug heel goed voorbereid door Roos en je mag er zeker van zijn het gaat er allemaal gemakkelijk in. (Boutigny-Prouais)
Nog een 50 km en we zijn bij het einddoel Chartres.
Chartres is een prachtige "oude" stad waar heel wat kleine straatjes worden gerenoveerd.
Nog een stempel halen bij de kathedraal van Notre Dame. Een man komt me vragen vanwaar ik afkomstig ben en wenst me verder een goede reis.
We hebben er voor gekozen om te eten in Chartres. We zitten op een heel leuk binnenpleintje en met een aperitiefje genieten we wat na van een gezellige dag.
Vooraleer te starten met het relaas van vandaag, wilde ik nog iets toevoegen aan de blog van gisteren (vertrek). Ik was blij dat Christiane erbij was, maar een kleine krop in de keel weerhield er me van om haar eens speciaal te bedanken. Ik ben er zeker van, indien Geert nog had geleefd, hij heel fier zou zijn geweest, maar spijtig genoeg, kan hij dit nu niet meer meemaken.
Vandaag is de start niet zo goed verlopen. Onmiddellijk "route barrière" over tal van kilometers. Dus zat er niets anders op dan een heel stuk omrijden.
Het blijft bewonderenswaardig hoeveel mooie dorpjes je tegenkomt. Eigenlijk zou je telkens moeten stoppen en een foto nemen, maar dat is onbegonnen werk. Dus...alles opnemen in het geheugen en bewaren als mooie herinneringen.
Amiens is een mooie, maar drukke stad. Ook daar heel wat omleidingen, maar uiteindelijk komt een pelgrim altijd wel weer op het juiste pad.
In La Neuville sur Odeuil word ik opgewacht door Roos Een lekkere picknick gaat er heel goed in en ik voel de krachten weer opkomen.
Vandaag merk ik dat de wind iets minder is dan gisteren, maar nog altijd vervelend net op "kop" zit.
De temperatuur is heerlijk, 32°. De zon brandt op de benen en de armen, maar het geeft een heerlijk gevoel. (Krista hier kan je echt zonnebaden allé toch op de fiets)
Na de stop terug heel wat pitoreske dorpjes. Achy is zeker te bewonderen. Daar kom je een kasteel tegen "Les Petits frères des pauvres", echt magnifiek.
Als 'arme', 'eenzame' fietser vervolg ik mijn weg en na wat hoogtemeters, maar ook afdalingen, bereik ik mijn doel : Chaumont-en-Vexin.
Eerst naar het stadhuis voor een stempel, daarna onze logies bewonderen, en dan een wijntje op de geslaagde dag.
's Avonds hebben we gegeten in een restaurantje waar Frederick altijd zou willen naar toe gaan. Het ganse interieur in het paars. Ik heb wel niet gevraagd of ze fan waren van Anderlecht.
Nog wat kleine voorbereidingen voor morgen en dan ...naar bedje.
Deze morgen om 7u opgestaan. Robbe was als eerste om mij te verrassen met een leuk cadeautje, een fiets in marsepein (een lievelingssnoep van mij), toch heel lief en attent van hem. Mieke maakte mij er onmiddellijk attent op dat Eddy (buurman) iets gemaakt had. Een wegwijzer naar Compostela met aantal km erbij. Prachtig!!!
Het gaf me al een goed gevoel om te vertrekken, als je weet dat je buren er ook mee bezig zijn. Bij Monique en Jacques wapperde de Pittemse vlag. Een symbolische waarde, want binnen een uur zou ik vertrekken.
Meer en meer mensen kwamen nog eens afscheid nemen. Dat had ik eigenlijk niet meegerekend. Het gevoel om te vertrekken werd er alleen maar beter op. Zoveel supporters, ja dat deed echt deugd. Na een klein woordje voor mijn supporters en afscheid genomen te hebben van de kinderen, was de tijd rijp om te vertrekken.
Eenmaal op de fiets, zit je toch met een dubbel gevoel : blij dat je vertrekt, anders een beetje zenuwachtig, want het blijft nog altijd het onbekende. Een eerste stop aan het gemeentehuis van Pittem voor een stempel. Ondertussen bleven mijn 2 begeleiders Joan en Robert op me wachten.
Vooraf had ik van Joan de 'schelp' gekregen om me zodoende kenbaar te maken op weg naar Compostela als pelgrim en Robert gaf me nog wat wijze raad mee. Mijn beide begeleiders verlieten me in Izegem en dan was de tijd gekomen om alleen op weg te gaan.
Het was de ganse tijd een pittig ritje, want er was veel wind (wind op kop). In Armentière werd ik geconfronteerd met de eerste wegversperring. Ietsje later kwam er al de tweede in Bois Grenier. Blijkbaar zijn er dus niet alleen werken in België.
De afspraken van onze stops met Roos verliepen vlot. Je bent wel blij als je elkaar ziet en een woordje kunt wisselen.
Onderweg werd ik ook nog eens 'geambeteerd' door een loslopende hond, maar de rechtervoet die ik uitstak bracht hem of haar op andere ideeën.
Ha..., daar is Doullens in zicht, en je mag zeggen wat je wilt : het is een eerste openbaring, rit geslaagd, wat meer kilometers dan voorspeld, maar ook dat nemen we erbij.
Ondertussen heeft Roos Doullens al grondig verkend en kunnen we op een terrasje zitten om lekker na te genieten.
