Deze morgen om 7u opgestaan. Robbe was als eerste om mij te verrassen met een leuk cadeautje, een fiets in marsepein (een lievelingssnoep van mij), toch heel lief en attent van hem. Mieke maakte mij er onmiddellijk attent op dat Eddy (buurman) iets gemaakt had. Een wegwijzer naar Compostela met aantal km erbij. Prachtig!!!
Het gaf me al een goed gevoel om te vertrekken, als je weet dat je buren er ook mee bezig zijn. Bij Monique en Jacques wapperde de Pittemse vlag. Een symbolische waarde, want binnen een uur zou ik vertrekken.
Meer en meer mensen kwamen nog eens afscheid nemen. Dat had ik eigenlijk niet meegerekend. Het gevoel om te vertrekken werd er alleen maar beter op. Zoveel supporters, ja dat deed echt deugd. Na een klein woordje voor mijn supporters en afscheid genomen te hebben van de kinderen, was de tijd rijp om te vertrekken.
Eenmaal op de fiets, zit je toch met een dubbel gevoel : blij dat je vertrekt, anders een beetje zenuwachtig, want het blijft nog altijd het onbekende. Een eerste stop aan het gemeentehuis van Pittem voor een stempel. Ondertussen bleven mijn 2 begeleiders Joan en Robert op me wachten.
Vooraf had ik van Joan de 'schelp' gekregen om me zodoende kenbaar te maken op weg naar Compostela als pelgrim en Robert gaf me nog wat wijze raad mee. Mijn beide begeleiders verlieten me in Izegem en dan was de tijd gekomen om alleen op weg te gaan.
Het was de ganse tijd een pittig ritje, want er was veel wind (wind op kop). In Armentière werd ik geconfronteerd met de eerste wegversperring. Ietsje later kwam er al de tweede in Bois Grenier. Blijkbaar zijn er dus niet alleen werken in België.
De afspraken van onze stops met Roos verliepen vlot. Je bent wel blij als je elkaar ziet en een woordje kunt wisselen.
Onderweg werd ik ook nog eens 'geambeteerd' door een loslopende hond, maar de rechtervoet die ik uitstak bracht hem of haar op andere ideeën.
Ha..., daar is Doullens in zicht, en je mag zeggen wat je wilt : het is een eerste openbaring, rit geslaagd, wat meer kilometers dan voorspeld, maar ook dat nemen we erbij.
Ondertussen heeft Roos Doullens al grondig verkend en kunnen we op een terrasje zitten om lekker na te genieten.
