Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
12-06-2015
Dag 27 * PAMPLONA - tot rust komen...
Vandaag héél vroeg opgestaan, eucharistieviering t.e.v. H.Hart. Daarna uitgebreid ontbijt, we kennen te weinig Spaans om veel te praten, dus eten we maar wat meer... We gaan boven op PC en passen de route aan, nog een goei 850 km. vermoeden we, dus nog een derde... het begint te korten, alle mooie dingen zijn zo eindig... Daarna de stad in, wat gekuierd, kerken zijn ofwel dicht ofwel te betalen, foei, dat doen we niet. Boven op de stadswal gereden, ook de arena van de (vroegere) stiergevechten gefotografeerd, onze fietsen ergens vastgelegd en verder gekuierd. Schitterend warm weer, onze KW voor niets bij... beter zo! Even stil gebed in de mooie aanbiddingskapel van de Jezuiten dan plastieken sloegen gekocht voor 's avonds en een stevige Kebab plus lekker ijsje. We kochten chocolade voor de gemeenschap... Daarna terug naar huis en een dikke uil gevangen. Na mijn slaapje stilletjes naar de Don Boscobar om dikke pint te pakken...Ik stuur een SMSJE naar Kris "ikke pinte pakke in de bar, ikke traktere als gij rap kome..." Binnen de minuut stond hij daar, nog nooit reageerde Kris zo rap op mijn SMSJE... daar samen de blog gemaakt. Morgen gaan we weer door tot Estella of Los Arcos, een refugio door Vlamingen gerund. Straks bepalen we de route concreet met alle bezienswaardigheden, daarna avondgebed en om 21 uur avondmaal, dan vlug in bed... want morgen de mis om 7 uur 's nachts...tot later
Dag 28 * za 13 juni * LOS ARCOS * 79 km op 1.913 km van huis
Na de lauden stevig ontbijt, afscheid met schelp en chocolade en dan vertrokken... Serieus klimmen (naast Sierra de Pardon) heel de dag door sterk klimmen maar ook enkele afdalingen. Onderweg bekend café... Dus pint Weissbier. In Puente la Reine babbel en middagmaal met Roger uit Deurne (Kent Jef Lannoo uit zijn studietijd in Hoboken) ... Daar gezongen en gebeden in mooie kerk, het heiligdom in Eunate was open, zodat we daar enkele foto's maakten en deugd hadden aan wat rust en stilte. We fietsen verder door Estalla, om in Los Arcos te geraken, waar een pelgrimsrefuge door Vlamingen wordt gerund. Maar eerst naar Irache, waar voor de mooie abdij er Bodega staat, Let wijnkraan voor pelgrims. Eindelijk in Los Arcos... Het is 18.30 uur, maar COMPLETE inderdaad, veel gelegenheidspelgrims van enkele dagen staan er al om 12 uur... eigenlijk niet serieus. Gelukkig is er 100 m. verder een primitieve refugio, maar toch basic ... We liggen er met twee Zweden. We palmen de keuken in en koken heerlijk onze pas in de Lidl gekochte gerechten. Hopelijk is onze was droog, want hoewel het warm en heet was, kwam er tegen de late namiddag toch regen opdagen en die werd striemend koud. Dus soppenat... We vullen de blog in en gaan om 22.45 uur slapen... Morgen wat minder km. Want we gaan naar Don Bosco in Logroño... Slaapwel ...
Dag 29 * 14 juni * LOGROÃO * 34 km * uitgestrekte natuur - welkom bij Don Bosco
Goede nacht in onze basic-refugio. Wakker om 8 uur. Koffie gemaakt en koeken gehaald bij de bakker, onze Zweden een thee gepresenteerd. Rustig aan vertrokken om 10.15 uur. Samenvatting: zeer wijdse vergezichten in de verte zien we een heus hooggebergte. Zeer mooie natuur, straffe afdalingen en dito klimmetjes. In Viana menu peregrino, met wijn en koffie en twee gerechten...8. Lekker en genoeg, langzaam Logroño binnengereden, onze Antwerpenaar Roger ontmoet, lange babbel onder de schaduw van de kathedraal, verder weer een Vlaams koppel gesproken, ons bekend vanuit de Infodagen: Rita en Marc...heel enthousiast. Net buiten de stad ligt Don Bosco Logroño, een school voor jongeren van 3 tot 20 en een gemeenschap voor oudere en zieke confraters. Hartelijk onthaal, directeur had ons 5 jaar geleden in Burgos opgevangen. Avondgebed en eetmaal (hier eten ze om 21 uur !!!). Het werd weer laat... Vlug de blog en ons gebed en naar bed... Het was lekker warm en het regende toen we al langer op bestemming waren, zo lag het zijn. Slaap wel. Nog kleine 800 km van Compostela !
In een wondermooi kerkje te Navarrete hebben we voor Lia gebeden en onderweg een klein kruisje vastgehecht langs de weg, samen met vele andere kruisjes... Sterkte aan de familie ! Kris & Dees onderweg www.bloggen.be/compostela2015krisendees
DAG 30 * 15 jumi 2015 * REDECILLA DEL CAMINO * 64 km * gestaag klimmen, open wijdse natuur...
Vroeg opgestaan, morgengebed en ontbijt met de gemeenschap, de medebroeder strekken naar hun werk: klas, opvang ...Om 8.30 uur is er een lieve medebroeder die ons met de auto voorrijdt en ons 3 km verder de Camimo wijst; we zitten goed, we ontmoeten ttwee Nederlandse fietsers Geert en Koot, en zo fietsen we samen door de groene paden die ons buiten Logroño leiden onder het oog van een grote zwarte stier: een groot momument dat als symbool verwijst naar de vele wijnen en bodegas in de streek en dus fietsen we door hectaren wijngaarden. Uiteraard met wat meer klimmen dan afdalen ... Omdat pelgrims blijkbaar heel creatief zijn in symbolen, komen we langs een grote draad, waar honderden zelfgemaakte kruisjes werden gestoken, allemaal tekenen die verwijzen naar een of andere zorg of pijn of vreugde. We maken ook eem kruisje voor Lia Tips en sturen de foto naar de familia: eenvoudig teken van gelovige verbondenheid ... In Navarrete staan we verstomd voor een mooi, momumentaal en prachtig kerkinterieur ... het mooiste dat ik ooit zag, ook het kerkje van Sotes, is een beklimmimg van 10% waard, de oude man van 5 jaar geleden doet weer open ... we zingen van eerbied en verwondering, hij zingt mee. We ontmoeten Isabel een jonge Duitse vrouw aus Stuttgart, ook een fietsende Italiaan. In een dorpje worden we van een leeg cafetafeltje gejaagd, omdat we er picnicen ... We korten de weg wat in langs een grote weg, waar we op 25 km driie autos zien... en zo bereiken we Sant Dominmgo de la Calzada 8de kerk met de levende kippen, omdat we moeten inkom betalen gaan we niet binnen ... we drinken liever een frisse pint en we laten ons bewonderen door enkele Japanners en Italianen. Tegen 17.30 uur zijn we in Redecilla een gite met slaapzaaltjes, maar ook keukenvuur om de was te drogen enz. voor 5 . We koken feestelijk met een litertje Rose, ontmoeten een Nederlandse stapper en praten wat Italiaans met onze bed-buren die weten dat Don Bosco 200 jaar geleden ... We konden even skypen, vullen boekje en blog in - ons gebedje en naar bed. Het was een toffe dagn weer ondergedomped in de mooie natuur, met mooie kerkjes ... echt fietsweer en droog. Vandaag overschreden we de 2.000 km. Reden om dankbaar te zijn, dat wij, de twee oudjes het konden. Slaapwel ...
DAG 31 * BURGOS * 82 km * 16 juni * veel ontmoetingen
We vertrokken als laatste uit onze refugio, een korte nacht, maar vrij onrustig op een zaaltje met 7 anderen, om 5.30 vertrekken de eersten al ... met wat glooiingen bereiken we Eldorado, een mooi stadje. We zien er plots Geert en Ko Nederlanders die we twee dagen eerder zagen, wat later zien we Felix en Nellie, een Nederlands koppel, dat we op 28 mei zagen ... mooie verrassingen, we wisselen info uit over onze evaringen en de andere Nederlanders ... ook over ons, die twee Belgische broers wordt er onderweg gesproken. Na de hartelijk babbel weer op weg, we krijgen een stevige klim en doen een nieuw stukje route, door dorpjes waar de tijd bleef stilstaan ... massale weidse vlakten, geen huizen te bespeuren, natuur, natuur. In San Juan de Ortega bezoeken we een mooie oude abdij .. omdat we 's morgens enkel een wafel hebben gegeten, zijn we flauw van de honger en eten er een eierschotel met Chorizo-worst. Vanaf dan is het nog 25 km, praktisch alleen maar dalen tot Burgos. In Burgos ontmoeten we weer het Italiaans koppel, dat ons op hun trouw verwacht. Bij de toeristische dienst halen we een (onduidelijke) kaart en zoeken de weg naar Don Bosco, we zijn in de buurt en vragen de straatnaam... een vrouw met BMX zegt het te weten en zal ons voorrijden ... een uur rondgetoerd, door velden en bouwwerven door ...uiteindelijk dacht ze dat we een pelgrimsgite zochten maar wist ze niet eens de straat die we zochten ... een student wees ons de weg de dame excuseerde zich en een uur te laat stonden we bij de technische school van Don Bosco: hartelijke ontvangst door de directeur (die Pros Lievens kent van europese jongeren-ontmoetingen ...) en een medebroeder, die ons in hun beste frans te woord stonden... Onze was en plas en dan terug naar de stad, om enkele supermooie dingen te zien, we bidden even in de aanbiddingskapel van de kathedraal, met een kruisbeeld, waar Jezus een rok draagt, nog nooit gezien ¡ Tegen het avondgebed waren we terug, in het avondwoordje - in Spanje doen ze dat nog elke avond - moest ik vertellen en de directeur vertaalde. Uitgebreid avondmaal (21 uur) met echt hartelijke medebroeders; nadien vertelde de directeur dat hij reeds 10 maal in Santiago is toegekomen (korte voettochten met jongeren ...) We krijgen beide een sleutelhanger van Don Bosco en een muts/bufsjaal. Nu de blog, de was binnen halen en naar bed, een goede nacht in een echt bed ... kort (want morgen is de mis om 6.40 's nachts.) Buenas noches ¡ Kris en Dees * Even nog vertellen dat het weer een droge dag was, wel echt koud, pas tegen de avond kwam de zon...
Dag 32 * CASTROJERIZ - na 53 km zalig fietsen en mooie ontmoetingen ...
Zoals flinke pelgrims, waren we om 6.40 present in de kapel, voor lauden en eucharistie... Daarna ontbijt, het was een heel lieve en attentvolle gemeenschap en met de kopie uit de "elenco" kon ik controleren wie er aanwezig was.
We zijn uiteindelijk vertrokken om 11 uur, gestage klimmetjes tussen door, maar we zijn in form want we zullen heel veel dalen, met straffe wind in de rug ... echt zalig: het ruisen van de bijwijlen sterke wind, het zingen van de vogels, het zoeven van de banden op de asfalt ... Je wordt er stil en poëtisch van, tussen door typische kerkjes en vooral die wonderschone natuurlijke vergezichten... Een hele groep gieren cirkelde boven onze hoofden, akelig, maar niet voor ons bestemd... Allemaal onbeschrijfbaar, zoveel reden om stil en dankbaar te worden... ! Intussen mooie ontmoetingen en babbels met pelgrims van onderweg, Felix en Nel, we herkennen Geert en Ko aan de T-shirts op de wasdraad en wat later zien zij onze shirts op de draad die Kris langs de kerk spande... In Castrojeriz zitten we in een rustieke pelgrimsherberg, we koken samen met Duitsers, Australiërs, Argentiniers enz. Leuk. Onderweg zagen we Lieve en Roger uit Neeroeteren, wier zonen bij Don Bosco studeerden, ze kennen Frans M. en Jacky en Wilfried, de Turijnreizen, Akindo ...wat is de wereld klein... Er gebeuren zoveel wondere dingen... Je moet er zien. Slaap wel ...
Dag 33 * 18 mei * CARRION DE LOS CONDES * 55 km. * moeten bij de Clarissen...
Deze morgen kwam de hospitaliero ons om 7.20 wekken met de verrassende boodschap dat we om 8 uur moeten buiten zijn... De dag begint met stress... Gelukkig zullen de landelijke fietswegen met vergezichten ons weer in stemming brengen. Het blijft ondergedompeld zijn in die grootse natuur. We begrijpen wat Guido Gezelle schreef: "hoe groot moet Hij zijn die dit al heeft geschapen..." en hij was niet eens in Spanje... Alleluia gezongen in de mooie kerken van Fromista. Vandaag geen camino-bekenden tegengekomen, wel weten dat onze vrienden van TGV2015 al in Compostela zijn ... Proficiat. Na 55 km komen we in Carrion toe. Hier endaar duiken bekende zichten op. Onderweg zagen we al veel stappers... We zijn in een alberge, bij het clarissenklooster. Een kamer voor 2. We bezoeken in de stad een kerkje heel onthalend met Taizé muziek, wat anders dan die kerken waar ge moet betalen. Na onze inkopen koken we en delen met een jonge Amerikaan en een Koreaan. Na het avondmaal de vespers in het mooie clarissenkerkje, en op tijd naar bed. Het weer was koud begonnen, maar het worden hete dagen... We denken aan het thuisfront, maar vergeten ook niet op tijd een dikke pint te pakken.
Dag 34 * EL BURGO RANERO * 68 km * 19 juni * genieten ...
Om 7 uur (na een goede verkwikkende nacht in onze synthetische lakens) worden we op de kamer gewekt (roomservice) rustig inpakken nog een eigen gemaakte warme choco en dan weg om 8.13 uur. De meseta - zo noemt de vlakte tussen Burgos en Léon - helpt ons genieten van een vlak parcours... Ochtendfris en even later de warme zon onder een spaans-blauwe hemel...meer moet dat niet zijn... O jawel, de geurende gele brem en de banen quasi zonder verkeer... We komen in Sahagun, bezoeken het mooie stadje, ontmoeten weer onze Nederlandse fietsbroeders Geert en Ko, kopen kaas en brood en gaan buiten de stad picknicken, ondankbaar als we zijn, zoeken we een bank in de schaduw... de weergoden straffen ons met "platte voorband 5" voor Dees. Nieuwe band gestoken en Kris, schudt na het wassen de handen en verliest zijn trouwring ... Oei, wat zou Freud nu denken ... Gelukkig teruggevonden. We fietsen terug in ere hersteld en komen rond 17 uur in El Burgo Ranero ... In het kerkje zingen we de alleluia en psalm 150 en zoeken een gite... De albergo waar we terecht komen is schitterend, eenvoudig maar superlieve hospitaliera... ze wil alles doen om het ons goed te maken. In de bloemige binnentuin drinken we een frisse pint, de was hangt al te drogen. Omdat er (gelukkig) geen keukentje is, tracteert Kris op een copieuze menu-peregrino als nasleep van zijn huwelijksverjaardag dd 22 mei en de teruggevonden trouwring...we ontmoeten de pelgrims Michaela uit Hannover en Katherina uit Nederland...leuke babbels, wat een rijkdom de camino toch biedt. We krijgen intussen nog Spaanse fietsers en Amerikaanse stappers als "bedgenoten" in onze slaapplaats, ze beloven ons niet te snurken en niet té vroeg op te staan... Wat is het toch genieten op de Camino... Wie doet ons na... Slaap wel !
Dag 35 * 20 juni * LEON * 56 km. * het laatste plat.. ?
Onze bedgenoten: stappers uit Californië, Spaanse fietsers, een goed bed maar enkele verkeerde wekkers verstoorden de nachtrust, vrij goed geslapen, als laatste verlieten we ons huisje, eerst koffie bij de buren. Vandaag wordt het een laatste platte fietstocht... We zien op de lange rechte bomenweg veel stappers, ook onze vrienden van de gite. Wel honderd keer wensten we elkaar Buen Camino, leuk ! Het massief gebergte loert ons toe: morgen zal het wat anders zijn. Graanvelden met enorm grote sproei-installaties. Onderweg in het sfeervolle heiligdom Santa Maria enkele Taizéliederen gezongen en gebed in verbondenheid met de familie Tips... Het middeleeuwse kerkje in Gruilleros viert feest, met fanfare en vlag ... San Juan. We fietsen rustig Léon binnen, in de Lidl enkele broodjes, met camenbert, langs de Rio smullen we en dan naar de stad. Toerisme is dicht, kerk betalen ... We kuieren rond, genieten van de feestelijke stadsdrukte, Kris moet samen let een clown op de foto, onze pint met tapas en weer voort. We herkennen vlug de weg naar Don Bosco, een grote school. Het is 16.30 uur. De directeur onthaalt ons samen met Manuel, oudmissionaris in Senegal. We krijgen een sjieke studio, wassen en plassen, een dutje, ons boekje en nog even naar stad...
Goede nacht gehad in onze thuis bij Don Bosco. Een hartelijke gemeenschap, de directeur stelde ons gisteravond in zijn avondwoordje zijn gemeenschap voor, wij moesten ook vertellen wie we waren en wat onze tocht betekende. Mijn allerbeste traag gesproken Frans werd door een confrater in het snelle brabbelspaans vertaald. Er is een confrater van 100 jaar, nog heel pienter! Het werd een uitslaapdag - dat doen ze hier goed hé in Spanje - na de lauden om 9.15 uur was er het stevig ontbijt. Wij vierden eucharistie met de mooie teksten van Schilde op onze GSM... Onze lieve Heer is echter wel mee met zijn tijd, dus dat kon. Daarna wij naar stad, hetzij Johannesfeesten, de hele week, plezant. We passeren langs een lange gezellig drukke markt. Eenmaal in stad stopt het pelgrim zijn, je ziet ze niet meer, we zijn allemaal toerist... We hebben onze fietsen vastgeketend en deden ons bezoek aan de stadswallen, kathedraal, het gaudi-huis enz. Een pintje met tapas en later een menu-del-dia, want morgen begint het terug echt. We werden plots nageroepen door Katharina, de Nederlandse pelgrim van eergisteren...prettig! Het was een snikhete dag, op de foto kan je zien dat het 38 was. Tegen 17 uur waren we terug thuis, dutje, ons boekje ingevuld en eens het vervolg van de tocht gepland - alles verloopt vlot - morgen een weekje later zijn we in de trouwmis van Luca en Denise... Allemaal de groetjes en dank voor de diverse bemoedigingen, dat doet deugd, want geloof ons, het is soms afzien, vooral wanneer de bergen beginnen... Toch merci aan iedereen, weet wel via face-book kunnen we niets lezen of reageren, dat staat niet op ons toestel... wij zijn maar simpele zielen hoor ! Bunas Noches ...
Dag 37 * 22 juni * Astorga = 61 km * invasie uit Korea...
Goede nacht in ons Don Boscobed. Even aanwezig in het morgengebed, nog stevig ontbijt en - na de afscheidsfoto in de kapel - om 9 .15 vertrokken. Don Bosco ligt al op de route... Nog twee straffe klimmetjes van 7% en van danaf fietsen we tussen de heide mét bronsgroen eikenhout, genieten van geuren en stilte. We komen de flinke fietsers Marc en Rita uit Hasselt tegen, in Mazarife maken we enkele foto's en drinken samen een glas. Er is zoveel te vertellen... We mogen bij toeval in het kleine kerkje binnen, wondermooi, nodigt weer uit om dankbaar te zingen ! Nu volgen enkele kilometers door gele grind- en keiwegen, onze fietsen zien geel, maar ze houden vol... In Hospital de Orbigo kopen we brood en kaas en yoghurt en eten in de parochie-auberge van 5 jaar geleden, heel stemmig en onthalend voor pelgrims. We zien nog wat Belgen en Nederlanders en later zelfs Willem -Jan uit Hoegaarden, met een ligfiets. Raar is dat we soms pelgrims aanspreken in het Engels of Frans, en dat ze Nederlands antwoorden. Om 16 uur stoppen we voor vandaag in Astorga. Onze slaapplaats is in een albergue van 155 bedden met een doolhof van verdiepingen. Een Duitser onthaalt ons en een Spaanse geeft de plaatsen...ze is moeder van een tweeling en is blij dat ze ons mag fotograferen. Een druk nest, met een invasie uit Korea. We installeren ons, doen inkopen en zien weer Marc en Rita. We koken met een meid uit Ternat, een gast uit Israël en vele anderen. Zoveel verscheidenheid. Onze was is droog, maar er dreigt onweer. We kruipen rond 21.30 in bed, want morgen...de échte berg, een verschil van 700 meter...dat overleven we wel ... Nu ons gebedje in de stille kapel ... Tot later... Weet je dat we vandaag de 2.400 km hebben overschreden ...
Dag 38 * El Acebo * dinsdag 23 juni * 42 km * het hoogste punt is bereikt... Cruz de ferro * de verbondenheid met velen.
Vanuit la Casa de peregrino een, nieuwe luxueuze albergue - met fantastisch uitzicht, in volle zon en sterke hoogtewind - en een mooie slaapkamer samen met twee Denen - maken we onze blog. Een straffe dag vandaag, moe maar zo voldaan... Om 8 uur vertrokken uit ons oud klooster, waar we met Gregoriaanse zangen (rorate) werden gewekt... "dauwt hemelen" en we zullen dicht bij de hemel zitten ! En vannacht heeft het gedonderd en gebliksemd, kermis in de hel... Het weer ziet er dreigend uit. We maken ons klaar. Onze eigen koffie, afscheid van Marc en Rita en op weg. We bezoeken eerst het mooie Astorga en beginnen daarna met de eerst nog trage klim door heide en bloemen en struiken de natuur geurt om ons wel te stellen. We herkennen veel stappers die al vroeg uit de veren waren. We roepen in echo: Buen Camino... De wegen en enkele albergues komen ons bekend voor, mooi... Toch zien we nieuwe dingen oa een klein benedictijnenklooster (foto voor Eric). We zien ook een echte herder met 100 schapen, een selfie gemaakt. Het grijze weer slaat om tot een heuse hete zomerdag. We rijden - want nu begint het echte klimmen, van 7 tot 10 en zelfs 13 % - op het dak van de wereld, ondergedompeld in Gods wonderlijke natuur: we bidden met hart en ziel en spieren... Eindelijk raken we om 12.40 uur CRUZ DE FERRO (het ijzeren kruis) al eeuwen lang erg symbolisch voor deze pelgrimstocht. Ik heb het zwaarste deel van onze tocht aan onze dierbaren toegewijd... De zwaarste klim... bidden niet alleen met hart en lippen, ook met de spieren ... We doen het voor hen en hun dromen. Vooral ook voor Andy en Harold... Het moge hen goed gaan... In bijlage de foto van Cruz de ferro, het hoogste punt op de camino, dé plaats bij uitstek waar pelgrims, op dit hoogste punt, hun zorgen en vreugden aan God toevertrouwen...
Ik leg er vier steentjes neer die ik meehad van thuis of van symbolische plaatsen onderweg. Ik leg ze daar en wijd vreugden en lasten en kwetsuren van het verleden aan het Cruz, ook zorgen en dankbare momenten van het heden en een knipoog van hoop naar de toekomst. De laatste steen is voor allen met wie verbonden zijn, dus ook jullie. Genoeg gepreekt. Na een fikse afdaling komen we in El acebo. We zien er de Antwerpse stapper Raoul... We gaan met hem eten, want we mogen zelf niet koken... Pelgrim zijn is dus niet altijd gemakkelijk ! Vandaag dus een zware dag, maar een kans om van zoveel te genieten... Het einde nadert. Over 6 dagen zijn we er ... Nog een 250-tal kilometers. Dada.
Dag 39 - VEGA DE VALCARE - 24 juni - 61 km - een mundiale avond..
Goede nacht na een gezellig avondmaal samen met Antwerpenaar Raoul, lange gesprekken, hij WA nog student bij Roger Burggraeve, met z goede herinnering. Gebabbeld en gepintelierd, de baas offreerde onze laatste pint. We zijn nog 150 km van Santiago - onze droom van jaren wordt eindig... We zitten al boven de 2500 km. Om 8.15 uur zaten we al op de fiets een afdaling van 15 km... Op enkele minuten geven we 800 meter hoogte prijs, iets wat we moeizaam hebben bereikt en wat we weer opnieuw moeten inhalen morgen. Leuk afdalen vanop het dak van de wereld... Wat een natuur. We bezoeken het stadje Ponferrada, met een tempeliersburcht... Vandaag inkom gratis. Naar Villafranca, waar we vorige keer sliepen. Onderweg plukken we krieken a volonté. In een alberge moeten we de broek ophalen die Martin uit Ranst 10 dagen geleden was vergeten ...gelukt hij kontent en wij een pint verdiend... Dan door tot onze eindbestemming ... Maar intussen enkele klimmetjes van 7%... Oefening voor morgen. Het is snikheet, op de 39 dagen hadden wij dus 2 dagen regen. On onze eenvoudige alberge koken we en delen ons eten en onze rosado wijn met pelgrims uit Nederland, USA en Italia, we wisselen blogs uit en hebben gesprekken over het spirituele van de camino ... Boeiend, in het engels, Frans, Italiaans ... Lekker en gezellig delen met mensen die je nadien nooit meer ziet... er is iets met deze tocht. Morgen doen we een voorlaatste beklimming, terug 800 m. stijgen ... ons velookes doen het schitterend... We gaan slapen. De foto's in bijlage tonen véél méér dan jullie zien...
Dag 40 * donderdag 25 juni * SAMOS Monasterio * 52 km * onze klimdag viel best mee...
Al meer dan 2.564 km op onze teller. Nog 150 ? * Heel goede nacht gehad, onze slaapzaaldames vertrokken vroeger, en wij trokken na een flink ontbijt (donativo) rond 9.15 uur de deur dicht. We beginnen onze serieuze klimdag, die eigenlijk wel best meeviel. Je ziet de hoge bergtoppen en de route waar we eens zullen geraken. Stil word je van zo'n wijdse natuur, en vooral als je weet dat je met de fiets op het dak van de wereld bent geraakt. In volle zon met een lichte tegenwind kruipen de 16 km. traag voorbij. De buis van de fiets is natgedruppeld van zweet, vliegen zwermen rond de oren, vervelend... kromgebogen halen we om 11.50 uur de Cebreiro - 1300 m. hoog, doch vertrokken vanuit 600 m. Er wacht ons een drukke locatie, met pelgrims van allerlei slag: stappers, met grote rugzakken (de echte ?), stappers die met een klein rugzakje met schelp ook stukken Camino doen, soms gebracht met busjes of taxi, ook idem bij de fietsers: sommigen met alles op de fiets, anderen met mountainbike en (wat) bagage... soms ook ter plaatse gebracht, er zijn ook leerlingen op tweedaagse... conclusie: ieder zijn Camino, naar ieders kansen en kunnen. Toch is er in dat bont gewemel met winkeltjes en volle terrassen (het is snikheet) ook een mooie sobere kapel met een moderne Jacob, een volks vereerd Mariabeeld en een uitgestald sacrament...waar (ook jonge) mensen bidden en knielen, de Taizé-muziek is onthalend mooi... Deze stilte deed deugd, een kans van verbondenheid. Na stil gebed - het is goed te kunnen knielen - drinken we twee grande servezzas, we ontmoeten onze bedgenoten en een koppel uit Eupen. Leuk weerzien telkens weer. We zetten aan naar de twee laatste toppen, de Alto San Roque en de Alto di Poio, ook rond de 1.300 m. maar telkens is er eerst een fikse afdaling, zodat we (ongevraagd) wel moeten klimmen. Onderweg zien we een zwaar geladen fietser in de andere richting, dat doen alleen Nederlanders, Duitsers of Vlamingen . We roepen naar hem...hij antwoordt in het Nederlands en vertelt dat hij pas weduwnaar werd en nu een uitgebreide Camino doet... "op zo'n momenten is het kiezen, de fles of de fiets." Zo is hij verbonden met zijn geliefde... Wat verder zien we na enkele dagen Felix en Nellie terug, we zagen hen al in Poitiers, we worden getracteerd op een frisdrank...hartelijk weerzien... we horen dat er onderweg aan elkaar doorverteld wordt wie waar is ... er is toch een band gegroeid. Ook onze spitsbroederd uit Broechem-Ranst zijn al ter plaatse, ze vertrokken ook op 17 mei, maar ons 'ommetje' via Lourdes, haalde ons uiteen... Na onze top volgt er 15 km. echte afdaling, de lichte tegenwind is heerlijk. We genieten van deze rit, die we 5 jaar geleden ook deden, maar dan in koude regen of mist.. In Triacastel is alles gesloten dus met honger fietsen we tot ons gesteld doel SAMOS, er zijn wel venijnige klimmetjes waardoor de luxe van daarnet vlug vergeten wordt. Plots zien we Roger uit Antwerpen, we zagen hem het laatst in Logroño... Omdat hij geen treinregeling vindt voor de fiets en omdat hij "toch tijd heeft" fietst hij terug tot Frankrijk... Straffe gast. Moe en honger ig arriveren we om 16 uur in Samos...een van de oudste Benediktijner-abdijen in Spanje. Ik heb een Benediktbeuern-gevoel. Heel mooi, na wat wachten en met onze Haiti-brief, krijgen we een kloosterkamer, ik celebreer mee en om 21 uur schuiven we aan tafel, avondmaal in stilte, er wordt voorgelezen. Een eigen sfeer. Op het einde verwelkomt de prior ons en ons Haiti-project. Nadien trekken we ons terug in onze kloostercellen: Kris bij de heilige Eufrasius en ik bij Froilanus. De klokken luiden om het kwartier... We kruipen tussen de papieren lakens en zullen morgen na de laudes vertrekken. Het was een snikhete dag, maar vanavond plots een straffe bui. Vermits er geen Wifi is, zal de postduif pas morgen gevlogen zijn. Maar weet dat we - alles wat ik vandaag schreef, dat we dit morgen dus gisteren noemen...
DAG 41 * 48 km * 26 Juni * GONZAR * een lastige dag
Na een goede kloosternacht zijn de batterijen waar bijgevuld en de klokken begonnen al om 7 uur. Nog even omdraaien, maar om 7.15 uur vragen die ambetante klokken me: "awel, wa dist ... kom der nog uit of hoe zitta..." Dus opgestaan, Kris is natuurlijk al wakker. We besluiten direct te vertrekken en niet te wachten op de lauden van 8.30 uur. Dus om 8 uur zitten we in een bar voor ontbijt en Wifi sn dagplanning. Het wordt weer een klimdag, alsof er ook andere zouden komen ...on Sarria bezoeken we een mooie abdij, waar de pater ons vertelt over Notre-Dame-de-Merci. We bidden er voor de zware pelgrimstocht die onze medebroeder Jacky - met de ALS-ziekte - nu maakt, we zeggen merci omdat hij dit zo moedig en gelovig draagt, we bidden om veel kracht voor zijn verdere "tocht". Wat verder uiteraard na het klimmen, picknicken we in Paradela en da met nieuwe kracht naar Portomarin, een stadje dat helemaal verhuisd en heropgebouwd id owv een stuwdam, samen met een Duitse stapper drinken we een pint en dan volgen voor mij althans de zwaarste kilometers: soms 10% altijd in volle zon... Uiteindelijk kwamen we in Gonzar, einde kracht en de schatten Nelly en Felix wachtten ons op...leuke welkom. Omdat de albergue bijna vol is stellen zij voor dat we hun bef krijgen, zij nemen dan de tent... Wat mooi is dat ! Gelukkig is er nog plaats en slapen we boven twee Spaanse schonen uit Barcelona, er lachen met de "Musica antiqua" van een snurkende stapper. Wassen en.plassen, pintje, blog en dan koken we voor ons vier. Morgen nog het laatste sterk stukje klim en dan zouden er volgens de boekjes geen straffe klimmen meer mogen komen. Hoop doet leven... We denken vandaag ook aan Andy die morgen priester wordt gewijd... Morgen meer nieuws, een leuke zware dag, maar dat vergeet je zo vlug, de mooie dingen onderweg dragen ons, zo ook de lieve bemoedigingen...
Het was een gezellig avondmaal samen met onze Nederlandse fietsgenoten, om 22.
30 uur lagen we in bed, de zaal ronkte al. Met 20 stapelbedden, allemaal bezet is de nacht nooit rustig, tenzij met oordopjes. Na het ontbijt vertrekken we op onze laatste steile klim in de dichte mist. Na 10 harde minuten priemt de zon door. Heerlijke zichten, al sedert enkele dagen geurt de omgeving van de tamme kastanjebomen... Heerlijk. Het wordt rustig fietsen. De meeste afdalingen zijn nét sterk genoeg om de volgende hellingen te trotseren en dat geeft courage. Enkele mooie kerkjes en een stenen kruis uit 1671 vliegen op de foto. Soms is het weer even mistig... We zien onderweg af en toe Nel en Felix, dappere fietsers, 69 en 72 jaar vanuit DenBriel vertrokken, gepakt en geladen zoals wij. We komen zo heel vroeg in Melide, we worden weer getracteerd op een pint, want we denken voortdurend dat dit het laatste weerzien is... In de mooie kapel San Roque zingen en bidden we voor Andy, die gewijd wordt. We zoeken even het stadhuis voor een stempel en nemen plaats in de zittingszaal. Maar omdat het zo vroeg is, besluiten we toch door te fietsen naar Arzua... Maar dat is andere koek...straffe zon en weer klimmen, waar blijven ze die klimmetjes toch halen... Plots duiken de eucalyptusbomen, sterke geur alsof je een potje Vics onder de neus hebt. We rijden verder, eerst wat verkeerd, want probeer maar eens die Spanjaarden te verstaan als ze je de weg uitleggen... Eindelijk doodmoe en nog niet gegeten vinden we onze albergue, 51 km... Alles is er Ok, de was hangt aan de overkant van de straat te drogen, bij ons in Spanje mag dat... We zijn rond 15 uur in de winkel en eten wat later brood met Camenbert en appelsap. Lekker en gezond. We zullen vandaag met z'n vieren koken met een fris wijntje erbij... Even bezoekje aan het stadje, waar ik met een groepje uit Malta praat, ze kennen Fabio Attard. Ook even de gelukkige nieuwe jonge priester Andy gebeld hij was verrast. We zitten heel dicht bij Compostela, waar we maandag zullen toekomen. We willen immers op de trouw van Luca en Denise zijn... We dienen nog wel een en ander te regelen met Don Bosco, en het fietsenvervoer, maar dat zijn zorgen voor morgen. Het einde nadert, de shampoo raakt leeg, de uierzalfpot is op z'n bodem, het flesje parfum waarmee ik "de was doe - alle geuren wegjaag" is kwasi leeg. OK. Nu gaan we koken... Tot later, lekker met enkele liters wijn....
DAG 43 * LOXO * 28 juni * 21 km. * rij maar an, rustig an ... Op 2.684 km. van huis !
De nacht was goed, maar kort...in onze mooie albergue waren het allemaal chambrettes, met telkens twee stapelbedden en een kastje en stopcontact, keurig en toen we 's avonds de gordijn dichttrokken was het als in een mortuarium, we zegden dit ook aan onze Nederlandse buren: "Le patiënt est mort" de Franse overburen hadden pret. Het was wel een gezellige kookavond, toffe babbels met Spanjaarden, ook fransen en Ierse meiden. Dan ons bed... De papieren lakens schoven altijd maar van onze anti-bedplas-rubber-matras. Om 5.30 uur stonden de eerste Spaanse fietsers al op (BMX-crossers, met weinig bagage...) veel lawaai, pillichten en de buitendeur open zodat we - zelfs met oordopjes het straatverkeer konden horen. Pelgrim zijn is niet gemakkelijk... We nemen (nu waarschijnlijk definitief) afscheid van de flinke Felix en Nel en ontbijten met onze cappuccino-zakjes en heet water. Onze voorraad Lidl -wafels slinkt. Het is zondag, dus we vinden in Arzua een zondagsviering, om 9.30 uur volgens het toerismebureel, om 11 uur volgens de cafémadam, om 12 uur volgens de bakker ... Oei ... We nemen bij de bakker een koek met koffie en stellen ons verdekt op om te zien wanneer er beweging komt. Plots komt ze zeggen dat het om 10 uur is. Inderdaad. Mooie viering in een stemmig kerkje met een héél oud pastoorke, de mensen zingen en doen mee ook de vredeswens. Rond 10.45 uur zijn we weg - uiteraard met heel wat beziens en aanmoedigingen. Na een kleine straffe klim, mogen we ons eindelijk verheugen op méér bergaf dan bergop, we moeten afremmen of we zijn al in Santiago, we zijn gisteren immers te dicht genaderd. De eucalyptus geurt geweldig, het is wat fris, ideaal fietsweer. We doen onze inkopen in Touro en gaan dan op zoek ... naar overnachting, wat niet gemakkelijk blijkt omdat we al te dicht zijn. In Loxo, moet er volgens het geduldige papier eentje zijn, meer hotel dan albergue, we zullen de prijs vragen en dan oordelen of we liever 10 km omrijden tot Pedrouzo... We zien beweging in een boerderij en een Spaans boerke zegt ons dat we het hoekje om moeten. Inderdaad een gite-rurale. We komen er (al) om 13.30 uur toe.. De vriendelijke dame spreekt van 35 voor het hele huisje met alle accommodatie. We gaan akkoord, ik laat haar onze Spaanse sponsorbrief zien, hij werkt verrukkelijk, deze dame kent Don Bosco zeer goed en ... Voor Haïti doet ze het gratis... Waar hebben wij het verdiend ??? We installeren ons, doen de was die al bijna droog is voor we hem in de straffe zon ophangen, dan eten we onze picnic ... Het is hier zeer mooi, een oud kerkje, verre bergzichten, palmbomen en blauwe lucht, precies dat we in Spanje zitten. We zullen seffens even rusten, dagboek maken en plannen voor de volgende dagen. Intussen komt de mail toe dat Luca en Denise ons verwachten in de mis mét receptie en feestmaal ... Geert en Ko mailen dat ze ons morgen graag ontmoeten en Martin schreef ons al eerder dat in bar "las Vegas" de pinten klaar staan, de baas weet ervan (hij was ergens een ritsbroek vergeten en wij hebben ze 10 dagen later opgehaald). Don Bosco verwittigt juist dat alles in orde is voor morgen... Wat een geluk, misschien moeten we nog langer blijven, om dat allemaal te doen. Toch spannend dat onze tocht (99,99%) afgewerkt is. We maken nu wat ice-tea en gaan plannen.
Dank voor het bemoedigend meeleven. Morgen hoor je nog van ons... En de sponsors voor Haïti zullen we volgende week persoonlijk bedanken !
