Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
15-06-2015
Even stil bidden
In een wondermooi kerkje te Navarrete hebben we voor Lia gebeden en onderweg een klein kruisje vastgehecht langs de weg, samen met vele andere kruisjes... Sterkte aan de familie ! Kris & Dees onderweg www.bloggen.be/compostela2015krisendees
DAG 30 * 15 jumi 2015 * REDECILLA DEL CAMINO * 64 km * gestaag klimmen, open wijdse natuur...
Vroeg opgestaan, morgengebed en ontbijt met de gemeenschap, de medebroeder strekken naar hun werk: klas, opvang ...Om 8.30 uur is er een lieve medebroeder die ons met de auto voorrijdt en ons 3 km verder de Camimo wijst; we zitten goed, we ontmoeten ttwee Nederlandse fietsers Geert en Koot, en zo fietsen we samen door de groene paden die ons buiten Logroño leiden onder het oog van een grote zwarte stier: een groot momument dat als symbool verwijst naar de vele wijnen en bodegas in de streek en dus fietsen we door hectaren wijngaarden. Uiteraard met wat meer klimmen dan afdalen ... Omdat pelgrims blijkbaar heel creatief zijn in symbolen, komen we langs een grote draad, waar honderden zelfgemaakte kruisjes werden gestoken, allemaal tekenen die verwijzen naar een of andere zorg of pijn of vreugde. We maken ook eem kruisje voor Lia Tips en sturen de foto naar de familia: eenvoudig teken van gelovige verbondenheid ... In Navarrete staan we verstomd voor een mooi, momumentaal en prachtig kerkinterieur ... het mooiste dat ik ooit zag, ook het kerkje van Sotes, is een beklimmimg van 10% waard, de oude man van 5 jaar geleden doet weer open ... we zingen van eerbied en verwondering, hij zingt mee. We ontmoeten Isabel een jonge Duitse vrouw aus Stuttgart, ook een fietsende Italiaan. In een dorpje worden we van een leeg cafetafeltje gejaagd, omdat we er picnicen ... We korten de weg wat in langs een grote weg, waar we op 25 km driie autos zien... en zo bereiken we Sant Dominmgo de la Calzada 8de kerk met de levende kippen, omdat we moeten inkom betalen gaan we niet binnen ... we drinken liever een frisse pint en we laten ons bewonderen door enkele Japanners en Italianen. Tegen 17.30 uur zijn we in Redecilla een gite met slaapzaaltjes, maar ook keukenvuur om de was te drogen enz. voor 5 . We koken feestelijk met een litertje Rose, ontmoeten een Nederlandse stapper en praten wat Italiaans met onze bed-buren die weten dat Don Bosco 200 jaar geleden ... We konden even skypen, vullen boekje en blog in - ons gebedje en naar bed. Het was een toffe dagn weer ondergedomped in de mooie natuur, met mooie kerkjes ... echt fietsweer en droog. Vandaag overschreden we de 2.000 km. Reden om dankbaar te zijn, dat wij, de twee oudjes het konden. Slaapwel ...
DAG 31 * BURGOS * 82 km * 16 juni * veel ontmoetingen
We vertrokken als laatste uit onze refugio, een korte nacht, maar vrij onrustig op een zaaltje met 7 anderen, om 5.30 vertrekken de eersten al ... met wat glooiingen bereiken we Eldorado, een mooi stadje. We zien er plots Geert en Ko Nederlanders die we twee dagen eerder zagen, wat later zien we Felix en Nellie, een Nederlands koppel, dat we op 28 mei zagen ... mooie verrassingen, we wisselen info uit over onze evaringen en de andere Nederlanders ... ook over ons, die twee Belgische broers wordt er onderweg gesproken. Na de hartelijk babbel weer op weg, we krijgen een stevige klim en doen een nieuw stukje route, door dorpjes waar de tijd bleef stilstaan ... massale weidse vlakten, geen huizen te bespeuren, natuur, natuur. In San Juan de Ortega bezoeken we een mooie oude abdij .. omdat we 's morgens enkel een wafel hebben gegeten, zijn we flauw van de honger en eten er een eierschotel met Chorizo-worst. Vanaf dan is het nog 25 km, praktisch alleen maar dalen tot Burgos. In Burgos ontmoeten we weer het Italiaans koppel, dat ons op hun trouw verwacht. Bij de toeristische dienst halen we een (onduidelijke) kaart en zoeken de weg naar Don Bosco, we zijn in de buurt en vragen de straatnaam... een vrouw met BMX zegt het te weten en zal ons voorrijden ... een uur rondgetoerd, door velden en bouwwerven door ...uiteindelijk dacht ze dat we een pelgrimsgite zochten maar wist ze niet eens de straat die we zochten ... een student wees ons de weg de dame excuseerde zich en een uur te laat stonden we bij de technische school van Don Bosco: hartelijke ontvangst door de directeur (die Pros Lievens kent van europese jongeren-ontmoetingen ...) en een medebroeder, die ons in hun beste frans te woord stonden... Onze was en plas en dan terug naar de stad, om enkele supermooie dingen te zien, we bidden even in de aanbiddingskapel van de kathedraal, met een kruisbeeld, waar Jezus een rok draagt, nog nooit gezien ¡ Tegen het avondgebed waren we terug, in het avondwoordje - in Spanje doen ze dat nog elke avond - moest ik vertellen en de directeur vertaalde. Uitgebreid avondmaal (21 uur) met echt hartelijke medebroeders; nadien vertelde de directeur dat hij reeds 10 maal in Santiago is toegekomen (korte voettochten met jongeren ...) We krijgen beide een sleutelhanger van Don Bosco en een muts/bufsjaal. Nu de blog, de was binnen halen en naar bed, een goede nacht in een echt bed ... kort (want morgen is de mis om 6.40 's nachts.) Buenas noches ¡ Kris en Dees * Even nog vertellen dat het weer een droge dag was, wel echt koud, pas tegen de avond kwam de zon...
Dag 32 * CASTROJERIZ - na 53 km zalig fietsen en mooie ontmoetingen ...
Zoals flinke pelgrims, waren we om 6.40 present in de kapel, voor lauden en eucharistie... Daarna ontbijt, het was een heel lieve en attentvolle gemeenschap en met de kopie uit de "elenco" kon ik controleren wie er aanwezig was.
We zijn uiteindelijk vertrokken om 11 uur, gestage klimmetjes tussen door, maar we zijn in form want we zullen heel veel dalen, met straffe wind in de rug ... echt zalig: het ruisen van de bijwijlen sterke wind, het zingen van de vogels, het zoeven van de banden op de asfalt ... Je wordt er stil en poëtisch van, tussen door typische kerkjes en vooral die wonderschone natuurlijke vergezichten... Een hele groep gieren cirkelde boven onze hoofden, akelig, maar niet voor ons bestemd... Allemaal onbeschrijfbaar, zoveel reden om stil en dankbaar te worden... ! Intussen mooie ontmoetingen en babbels met pelgrims van onderweg, Felix en Nel, we herkennen Geert en Ko aan de T-shirts op de wasdraad en wat later zien zij onze shirts op de draad die Kris langs de kerk spande... In Castrojeriz zitten we in een rustieke pelgrimsherberg, we koken samen met Duitsers, Australiërs, Argentiniers enz. Leuk. Onderweg zagen we Lieve en Roger uit Neeroeteren, wier zonen bij Don Bosco studeerden, ze kennen Frans M. en Jacky en Wilfried, de Turijnreizen, Akindo ...wat is de wereld klein... Er gebeuren zoveel wondere dingen... Je moet er zien. Slaap wel ...
Dag 33 * 18 mei * CARRION DE LOS CONDES * 55 km. * moeten bij de Clarissen...
Deze morgen kwam de hospitaliero ons om 7.20 wekken met de verrassende boodschap dat we om 8 uur moeten buiten zijn... De dag begint met stress... Gelukkig zullen de landelijke fietswegen met vergezichten ons weer in stemming brengen. Het blijft ondergedompeld zijn in die grootse natuur. We begrijpen wat Guido Gezelle schreef: "hoe groot moet Hij zijn die dit al heeft geschapen..." en hij was niet eens in Spanje... Alleluia gezongen in de mooie kerken van Fromista. Vandaag geen camino-bekenden tegengekomen, wel weten dat onze vrienden van TGV2015 al in Compostela zijn ... Proficiat. Na 55 km komen we in Carrion toe. Hier endaar duiken bekende zichten op. Onderweg zagen we al veel stappers... We zijn in een alberge, bij het clarissenklooster. Een kamer voor 2. We bezoeken in de stad een kerkje heel onthalend met Taizé muziek, wat anders dan die kerken waar ge moet betalen. Na onze inkopen koken we en delen met een jonge Amerikaan en een Koreaan. Na het avondmaal de vespers in het mooie clarissenkerkje, en op tijd naar bed. Het weer was koud begonnen, maar het worden hete dagen... We denken aan het thuisfront, maar vergeten ook niet op tijd een dikke pint te pakken.
Dag 34 * EL BURGO RANERO * 68 km * 19 juni * genieten ...
Om 7 uur (na een goede verkwikkende nacht in onze synthetische lakens) worden we op de kamer gewekt (roomservice) rustig inpakken nog een eigen gemaakte warme choco en dan weg om 8.13 uur. De meseta - zo noemt de vlakte tussen Burgos en Léon - helpt ons genieten van een vlak parcours... Ochtendfris en even later de warme zon onder een spaans-blauwe hemel...meer moet dat niet zijn... O jawel, de geurende gele brem en de banen quasi zonder verkeer... We komen in Sahagun, bezoeken het mooie stadje, ontmoeten weer onze Nederlandse fietsbroeders Geert en Ko, kopen kaas en brood en gaan buiten de stad picknicken, ondankbaar als we zijn, zoeken we een bank in de schaduw... de weergoden straffen ons met "platte voorband 5" voor Dees. Nieuwe band gestoken en Kris, schudt na het wassen de handen en verliest zijn trouwring ... Oei, wat zou Freud nu denken ... Gelukkig teruggevonden. We fietsen terug in ere hersteld en komen rond 17 uur in El Burgo Ranero ... In het kerkje zingen we de alleluia en psalm 150 en zoeken een gite... De albergo waar we terecht komen is schitterend, eenvoudig maar superlieve hospitaliera... ze wil alles doen om het ons goed te maken. In de bloemige binnentuin drinken we een frisse pint, de was hangt al te drogen. Omdat er (gelukkig) geen keukentje is, tracteert Kris op een copieuze menu-peregrino als nasleep van zijn huwelijksverjaardag dd 22 mei en de teruggevonden trouwring...we ontmoeten de pelgrims Michaela uit Hannover en Katherina uit Nederland...leuke babbels, wat een rijkdom de camino toch biedt. We krijgen intussen nog Spaanse fietsers en Amerikaanse stappers als "bedgenoten" in onze slaapplaats, ze beloven ons niet te snurken en niet té vroeg op te staan... Wat is het toch genieten op de Camino... Wie doet ons na... Slaap wel !
Dag 35 * 20 juni * LEON * 56 km. * het laatste plat.. ?
Onze bedgenoten: stappers uit Californië, Spaanse fietsers, een goed bed maar enkele verkeerde wekkers verstoorden de nachtrust, vrij goed geslapen, als laatste verlieten we ons huisje, eerst koffie bij de buren. Vandaag wordt het een laatste platte fietstocht... We zien op de lange rechte bomenweg veel stappers, ook onze vrienden van de gite. Wel honderd keer wensten we elkaar Buen Camino, leuk ! Het massief gebergte loert ons toe: morgen zal het wat anders zijn. Graanvelden met enorm grote sproei-installaties. Onderweg in het sfeervolle heiligdom Santa Maria enkele Taizéliederen gezongen en gebed in verbondenheid met de familie Tips... Het middeleeuwse kerkje in Gruilleros viert feest, met fanfare en vlag ... San Juan. We fietsen rustig Léon binnen, in de Lidl enkele broodjes, met camenbert, langs de Rio smullen we en dan naar de stad. Toerisme is dicht, kerk betalen ... We kuieren rond, genieten van de feestelijke stadsdrukte, Kris moet samen let een clown op de foto, onze pint met tapas en weer voort. We herkennen vlug de weg naar Don Bosco, een grote school. Het is 16.30 uur. De directeur onthaalt ons samen met Manuel, oudmissionaris in Senegal. We krijgen een sjieke studio, wassen en plassen, een dutje, ons boekje en nog even naar stad...
Goede nacht gehad in onze thuis bij Don Bosco. Een hartelijke gemeenschap, de directeur stelde ons gisteravond in zijn avondwoordje zijn gemeenschap voor, wij moesten ook vertellen wie we waren en wat onze tocht betekende. Mijn allerbeste traag gesproken Frans werd door een confrater in het snelle brabbelspaans vertaald. Er is een confrater van 100 jaar, nog heel pienter! Het werd een uitslaapdag - dat doen ze hier goed hé in Spanje - na de lauden om 9.15 uur was er het stevig ontbijt. Wij vierden eucharistie met de mooie teksten van Schilde op onze GSM... Onze lieve Heer is echter wel mee met zijn tijd, dus dat kon. Daarna wij naar stad, hetzij Johannesfeesten, de hele week, plezant. We passeren langs een lange gezellig drukke markt. Eenmaal in stad stopt het pelgrim zijn, je ziet ze niet meer, we zijn allemaal toerist... We hebben onze fietsen vastgeketend en deden ons bezoek aan de stadswallen, kathedraal, het gaudi-huis enz. Een pintje met tapas en later een menu-del-dia, want morgen begint het terug echt. We werden plots nageroepen door Katharina, de Nederlandse pelgrim van eergisteren...prettig! Het was een snikhete dag, op de foto kan je zien dat het 38 was. Tegen 17 uur waren we terug thuis, dutje, ons boekje ingevuld en eens het vervolg van de tocht gepland - alles verloopt vlot - morgen een weekje later zijn we in de trouwmis van Luca en Denise... Allemaal de groetjes en dank voor de diverse bemoedigingen, dat doet deugd, want geloof ons, het is soms afzien, vooral wanneer de bergen beginnen... Toch merci aan iedereen, weet wel via face-book kunnen we niets lezen of reageren, dat staat niet op ons toestel... wij zijn maar simpele zielen hoor ! Bunas Noches ...
