Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
29-06-2015
DAG 44 * SANTIAGO * 28 km. - 2.712 km. van huis * 29 juni * gelukkig zijn ... wat een dag ...
"Je bent verantwoordelijk voor wat je hebt 'tam' gemaakt" zegt de vos tot de kleine Prins ... Met deze gedachte begin ik de blog. Immers, veel mensen, familie, confraters, vrienden, lotgenoten en "toevallige" passanten onderweg zijn betrokken in ons "Compostela-verhaal", ze bemoedigden, sponsorden, leven mee. Ik voel me daarom ook wat (aangenaam) verplicht om elke dag iets te schrijven, soms wel eens een karwei ! Alleen gisteren, de dag van onze "aankomst - ons doel" was zó vol en veelzijdig, dat we toch al om 10 uur in bed lagen, alleen met een persoonlijke mededeling via het adressenboek... Deze morgen pas onze blog, na een goede nacht een rustige eucharistie viering en een lekker ontbijt in Don Bosco...
We zijn er geraakt ! Nu ons verslag: De maandag 29/6 begon bloedheet, we vertrokken in volle zon, onze dame Josephine hebben we niet meer gezien, maar de avond voordien was ze zeer blij met ons schelpje van dank ! Nog enkele zeer straffe beklimmingen tot 10%, Compostela geeft zich tot de laatste kilometer niet gewonnen ! Deze laatste zware etappe wijdde ik van harte en in gebed toe aan Jacky ... hij draagt nog véél zwaardere etappes in zijn levenspelgrimstocht! Veel sterkte Jacky ! De geurende natuur en de mooie vergezichten en het voelen van de 'eindmeet' maken het wat dragelijker. Om 10.30 uur komen we op het grondgebied Compostela, we laten ons trekken door twee Spaanse schonen. Het raakt je wel als je even later de torens van de kathedraal ziet, we wensen elkaar proficiat, de twee oudjes van 65 hebben het toch maar gehaald. Nu nog de pelgrimsstad "binnenklimmen" want ook dat is niet gemakkelijk. Op het plein voor de kathedraal, waar alle pelgrims samenkomen is het gezellig druk, enkele Spaanse jongeren herkennen ons van vorige albergues... tof. Plots roepen Ko en Geert (de pelgrims die we in Logroño het eerst zagen) onze naam... Een broederlijk onthaal en felicitaties nét onze familie. We vertellen en beluisteren elkaar, zó gewoon en vanuit het hart, eigenlijk een echt "thuis komen" Dank aan jullie beiden !!! We horen nog info over andere ons nog bekende pelgrims en ontmoeten nog stappers uit Boortmeerbeek plus hun dochter, ze zat in Don Bosco Haacht. Uiteindelijk gaan we even "danken" in de kathedraal en dan met ons vier een pint in Las Vegas, want daar had Martin (wiens vergeten ritsbroek we onderweg ergens hebben opgehaald) geld voor een pint achtergelaten, de pint hebben wij al in elk geval ... zijn broek ??? Nog hartelijk maar ook ernstig praten Geert is diaken en zijn partner is protestant... We delen onze visies en zijn samen toch blij om onze religieuze roots én beleving ! Na een broederlijk afscheid trekken we naar het pelgrimsbureau om onze oorkonde... Er us een Nederlands onthaalhuis, waar een kop koffie krijgen en weer andere stappers en fietsers uit de lage landen ontmoeten... ZE weten van onze komst en de trouw, veel nieuws loopt dus onderweg van pelgrim tot pelgrim. Eén grote familie. Dan de stad rond, eerst nog eens op het plein... We zoeken de weg naar Don Bosco, moeilijk per fiets, want plots na zoveel klimmen sta je voor een trap ... Terug naar af. Even na 16 uur komen we eraan, we zijn verwacht, een jonge confrater José toont ons de keurige kamer, we zetten onze fiets weg, want die hebben we niet nodig, op 10 minuten zitten we in volk stad. Vlug een douche en snel naar de kleine kapel in de kathedraal, op het appél bij Luca en Denise. De familie weet van onze komst, hartelijk Italiaans welkom. We spreken met de priester af voor ons "looft God in zijn heiligdom..." Nét voor het evangelie gaat de tweeling zingen - zo kondigt de voorganger aan. In mijn beste Engels vertel ik van deze bijzondere story op de camino. We zingen en danken... Denise is heel ontroerd, wij ook. Na de viering schuiven we mee aan bij de receptie met tapas. De ouders en familie nemen ons van harte op in de kring. Het hele gebeurd heeft beziens... Rond 8.30 uur nemen we afscheid, als van familie. Hoewel we ook nog moesten dineren met hen, maar het zou te laat worden. We drinken ergens nog er pint en eten een ensalada, nog wat babbels en weerzien van de Ierse meiden van eergisteren en om 21.30 slopen we Don Bosco binnen ... Moe en voldaan ons bedje in... God zij dank, wat werd er ons toch veel geschonken op deze Camino. Na een goede nacht (de Spanjaarden hebben wel kleine bedden) worden we hartelijk onthaald in kapel en eetplaats van deze kleine gemeenschap, net als in Oostende... Daarna maak ik de blog, intussen ronkt de GSM van de inkomende berichtjes... We voelen ons gedragen tot en met, door zovelen, vandaag zagen we zoveel gelukkige mensen ... Seffens naar stad om alles te regelen voor fiets en bagage ... Tot later.
DAG 45 * 30 juni * SANTIAGO * 0,00 km. * ter plaatse rust
We trekken tegen de middag te voet de stad in, slechts 10 minuten. Weer een warme dag maar we hebben nu echt tijd om wat te kuieren... We herkennen Nico uit Genk, hij gaf in Hasselt op de infodag een begeesterende presentatie over zijn camino's... Leuke babbels, ook met andere pelgrims die we tegenkomen of aanspreken. Met een stapper uit Lochristi drinken we een pint, wat hebben pelgrims toch boeiende verhalen ... Het blijft interessant om gewoon op het plein te lopen en zo pelgrims bezig te zien. We zoeken uit hoe onze fiets terugkan en komen zo - naast de duurdere Soetens - op UPS en DHL ... weer meer info voor de volgende generatie pelgrims. We lopen nog eens binnen in het huis der lage landen, altijd weer een hartelijk onthaal en kans om met nieuwkomers te praten. Als picknick eten we op een steen brood met Camenbert...blijft heerlijk. We mijmeren en bidden even dankbaar bij Jacob (Santiago) want dank zij hem gebeuren er ons toch al jaren zo'n enorm wondere dingen. Nog een kort mooi museumbezoek en nog een pint (moet van de dokter want het is weer bloedheet). We kopen wat souveniertjes en gaan naar onze thuis voor ons wasje en de blog. We plannen ons vervoer: als we alle materiaal in twee fietszakken krijgen zal DHL ons vervoer doen... Voor 110... Morgen bezoeken we een nieuw museum buiten de stad en proberen we een benefietmaal vast te krijgen in El Parador. Nu gaan we eerst avondmalen...hier eten ze pas om 21.30 uur. Intussen is de blog dan bij jullie... Tot later !
Alles in orde gebracht ... de fiets is naar huis gestuurd, met onze bagage keurig geduwd in twee zakken. Einde van de tocht, onze "vriend-Norta" zit nu opgesloten in een kartonnen UPS-doos. Voor 110 laten hem in de steek en sturen we hem van ons weg. Een stukje einde van onze tocht. We trekken nog even naar het Nederlandstalig vriendenhuis, waar weer lange files staan van pas aangekomen pelgrims. We gaan dan naar het sjiekste koninklijk hotel Parador, ooit een hospitaal... immers er wordt overal geschreven dat zij ontbijt of middagmaal of avondmaal telkens gratis geven aan de 10 eerste pelgrims die zich aanmelden. Ik had al gehoord van enkele pelgrims dat dit gemakkelijk lukte daarom ... (eerst nagevraagd waar dit precies was) om 12 uur waren 2 Spanjaarden, 3 Aziaten en een tweeling uit België op het appél. We werden door het schone hotel binnengeleid, naar de kelder waar we aan de keuken onze plateau namen en dan door de kok rijkelijk bediend werden met een copieuze maaltijd, inclusief wijn. We gingen naar de kleine eetplaats voor pelgrims en zaten samen rond één tafel. Lekker, ik kreeg zelfs niet alles op. Weer een geschenk van de camino! Daarna gingen we een nieuw zeer modern museum bezoeken, buiten de stad, maar bóven op een berg en het was weer snikheet. Dus met autostop ernaar toe. Zeer schoon over de geschiedenis van de Sint Jacobsweg. Een echte aanrader. Omdat museum-lopen vermoeiend is, deden we weer autostop en werden we bijna voor deur afgezet. Eerst nog een flesje wijn en wat chocolade kopen, dan een ijsje en terug naar "het plein" waar alle leven samenkomt. Eerst zagen we nog de twee Canadese broers van onderweg... plezant. Er was een artisanale tentoonstelling in het bijna oudste klooster van Spanje, tegenover de kathedraal. Alleen het klooster en de moderne aanpassing waren de moeite waard. We ontmoeten nogmaals Luca en zijn ouders, hartelijk, ze vertrekken vandaag terug naar Italië. Dan weer even mijmeren in die grootse kathedraal, waar je nooit uitgekeken raakt. We kunnen 20 minuten met een groep meiden uit Bonn stemmige Taizé-liederen zingen, het galmt prachtig. Meer en meer besef ik dankbaar wat een geschenk die apostel Jacob ons toch heeft gegeven, het maakt je stil. We nemen nog wat tijd om na te denken wat de camino ons deed en ook wat hij nu met ons doet, of wat wij ermee zullen (proberen te) doen. We kuieren rond en zien zoveel, er is de existentiële vraag: aan wie geef ik nu een cent: aan de jonge doedelzak-speler, met voor zich al een matje vol centen, of aan de zwangere vrouw die al langere tijd op haar knieën zit, in stilte en met een leeg potje... Nadien sluit ik aan bij de groep van de Duitse pelgrims-spiritualiteit die een rondleiding heeft van de buitenzijde van de kathedraal. Een zeer begeesterende vrouw geeft een boeiende rondleiding, eigenlijk een meditatie! Tussendoor komt Katia uit Italië toe, we deelden indertijd ons avondeten met haar. Weer een hartelijke omhelzing en een heel korte babbel, want mijn Duitse gids doet verder. Het begint zachtjes te regenen. We krijgen nog een spiritueel boekje en hop. Nog even schuilen bij Jacob en dan onder de lichte regen naar huis, waar we gezellig aan rijkgevulde tafel avondmalen, ook in deze gemeenschap werden we al de ganse tijd, zeer gastvrij onthaald. Nadien deze blog en naar bed. Morgen na mis en ontbijt nog even stad in en dan om 15 uur op het vliegtuig, dat vol Belgen en Nederlanders zal zitten. Om 17.00 uur landen we in Zaventem, waar Daniëlle ons ophaalt en naar Heverlee brengt. Dan volgt de tijd van bezinken, maar het was allemaal weer onbeschrijfelijk mooi en diep en vol genade ! Dank zij onze Jacob.
Na ons afscheid in de gemeenschap die ons - net als alle andere - zo hartelijk heeft ontvangen gaan we nog eens naar Jabob... Op zijn plein zien weer zoveel vreugde en vriendschap !
We nemen ook daar afscheid, waarschijnlijk tot nooit meer... (of toch ???)
Ik sluit de blog af met deze mooie tekst:
"Vanaf hier
zal ik terugkeren
naar het gewone leven
van alledag,
niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb
en als rijkdom
opgeslagen in de weg
die ik zelf ben.
Een van de rijke symbolen aan het zuidportaal van de kathedraal is een rosas onder het beeld van Jezus. Dit beeldhouwwerk toont de Omega vóór de Alfa: Het einde (van jouw Camino) wordt een begin... Mooi hee ? Tot later en dank voor Uw delen met Haïti... Later deel ik de definitieve stand mee en vooral dank dat wij onze camino-ervaringen mochten delen met jou...
