Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
26-06-2015
Dag 40 * donderdag 25 juni * SAMOS Monasterio * 52 km * onze klimdag viel best mee...
Al meer dan 2.564 km op onze teller. Nog 150 ? * Heel goede nacht gehad, onze slaapzaaldames vertrokken vroeger, en wij trokken na een flink ontbijt (donativo) rond 9.15 uur de deur dicht. We beginnen onze serieuze klimdag, die eigenlijk wel best meeviel. Je ziet de hoge bergtoppen en de route waar we eens zullen geraken. Stil word je van zo'n wijdse natuur, en vooral als je weet dat je met de fiets op het dak van de wereld bent geraakt. In volle zon met een lichte tegenwind kruipen de 16 km. traag voorbij. De buis van de fiets is natgedruppeld van zweet, vliegen zwermen rond de oren, vervelend... kromgebogen halen we om 11.50 uur de Cebreiro - 1300 m. hoog, doch vertrokken vanuit 600 m. Er wacht ons een drukke locatie, met pelgrims van allerlei slag: stappers, met grote rugzakken (de echte ?), stappers die met een klein rugzakje met schelp ook stukken Camino doen, soms gebracht met busjes of taxi, ook idem bij de fietsers: sommigen met alles op de fiets, anderen met mountainbike en (wat) bagage... soms ook ter plaatse gebracht, er zijn ook leerlingen op tweedaagse... conclusie: ieder zijn Camino, naar ieders kansen en kunnen. Toch is er in dat bont gewemel met winkeltjes en volle terrassen (het is snikheet) ook een mooie sobere kapel met een moderne Jacob, een volks vereerd Mariabeeld en een uitgestald sacrament...waar (ook jonge) mensen bidden en knielen, de Taizé-muziek is onthalend mooi... Deze stilte deed deugd, een kans van verbondenheid. Na stil gebed - het is goed te kunnen knielen - drinken we twee grande servezzas, we ontmoeten onze bedgenoten en een koppel uit Eupen. Leuk weerzien telkens weer. We zetten aan naar de twee laatste toppen, de Alto San Roque en de Alto di Poio, ook rond de 1.300 m. maar telkens is er eerst een fikse afdaling, zodat we (ongevraagd) wel moeten klimmen. Onderweg zien we een zwaar geladen fietser in de andere richting, dat doen alleen Nederlanders, Duitsers of Vlamingen . We roepen naar hem...hij antwoordt in het Nederlands en vertelt dat hij pas weduwnaar werd en nu een uitgebreide Camino doet... "op zo'n momenten is het kiezen, de fles of de fiets." Zo is hij verbonden met zijn geliefde... Wat verder zien we na enkele dagen Felix en Nellie terug, we zagen hen al in Poitiers, we worden getracteerd op een frisdrank...hartelijk weerzien... we horen dat er onderweg aan elkaar doorverteld wordt wie waar is ... er is toch een band gegroeid. Ook onze spitsbroederd uit Broechem-Ranst zijn al ter plaatse, ze vertrokken ook op 17 mei, maar ons 'ommetje' via Lourdes, haalde ons uiteen... Na onze top volgt er 15 km. echte afdaling, de lichte tegenwind is heerlijk. We genieten van deze rit, die we 5 jaar geleden ook deden, maar dan in koude regen of mist.. In Triacastel is alles gesloten dus met honger fietsen we tot ons gesteld doel SAMOS, er zijn wel venijnige klimmetjes waardoor de luxe van daarnet vlug vergeten wordt. Plots zien we Roger uit Antwerpen, we zagen hem het laatst in Logroño... Omdat hij geen treinregeling vindt voor de fiets en omdat hij "toch tijd heeft" fietst hij terug tot Frankrijk... Straffe gast. Moe en honger ig arriveren we om 16 uur in Samos...een van de oudste Benediktijner-abdijen in Spanje. Ik heb een Benediktbeuern-gevoel. Heel mooi, na wat wachten en met onze Haiti-brief, krijgen we een kloosterkamer, ik celebreer mee en om 21 uur schuiven we aan tafel, avondmaal in stilte, er wordt voorgelezen. Een eigen sfeer. Op het einde verwelkomt de prior ons en ons Haiti-project. Nadien trekken we ons terug in onze kloostercellen: Kris bij de heilige Eufrasius en ik bij Froilanus. De klokken luiden om het kwartier... We kruipen tussen de papieren lakens en zullen morgen na de laudes vertrekken. Het was een snikhete dag, maar vanavond plots een straffe bui. Vermits er geen Wifi is, zal de postduif pas morgen gevlogen zijn. Maar weet dat we - alles wat ik vandaag schreef, dat we dit morgen dus gisteren noemen...
