Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
09-06-2015
Dag 24 * 9 juni * aangekomen in ORDIARP * 63 km * Boerderij
Goed geslapen bij de "Jean" - toen we opstonden had hij al een stevig ontbijt klaar. Nog gebabbeld - ingepakt - enkele foto's en klaar op de fiets. We 'mochten' niets betalen, want het was voor Haïti... Hij ging nog met ons mee tot op het kruispunt. Hartelijk afscheid. Wat zijn er toch lieve mensen ... Het is 9.05 uur. Goed kunnen doorfietsen, want vlak ... weer speciale gevariëerde types van kerkjes. Onderweg in de Mairie van Escout onze blog klaargemaakt om later te kunnen versturen. om 12 uur in Oloron St.Marie. Op tourisme alles verstuurd, dan eten gekocht en bij een schapenwei lekker gegeten: brood, straffe saucisse en verse melk, want wij leven gezond. Apropos, we hebben 3 verjaardagen te vieren: Inge, Franske en Laurens. In Hospital-Blaise weer een heel schone kerk, dan door richting Mauléon - maar eerst hebben we onszelf - owv de verjaardagen - getrakteerd op een frisse pint, een koffie en een Baskische taart ... Inderdaad we zijn in Frans Baskenland, met overal tweetalige opschriften ... In Mauléon stuurde een vriendelijke dame ons op weg richting onze dikke vriend "le Col d'Ostiche" (8%) - onderweg in Ordiarpe weer een heel mooi kerkje, alleluia gezongen en plaats gezocht. We komen 5 km verder (van de route) bij Jacqueline enMartin, een boerderij die ons héél goed ontvangen, een artisanaal avondmaal (alles bereid in eigen ambacht): rilette, omelette-papate-salade-bayonnehesp- noten met kiwi (van Eigen bomen) en Eigen kaas Brebis. Lekker. Om 22.30 gaan slapen, groot bed ... een mooie wat primitieve gîte, met lieve mensen: actief in de pastoraal, met projecten voor Haïti, wonderlijk hee. Het koppel heeft een zoon verloren en hebben daarover hun verdriet met ons gedeeld. Weer een fijne dag om dankbaar in bed te kruipen... Slaapwel.
Dag 25 * 10 juni * VALCARLOS ... SPANJE * we leren klimmen en de regen trotseren...
Na het ontbijt op de boerderij bij Martin en Jacqueline hebben we ingepakt ... Toen begon het te regenen, te gieten... (tot 12 uur trouwens) dus zijn we maar vertrokken... De "Col d'Osquiche" moesten we overwinnen, hard, 5km en per kilometer stond een plaat. In gietende regen ... onderweg stopte een camionet die voorstelde ons naar St.Jean-Pied-de-Port te brengen, lief hé, maar wij hebben ook onze fierheid... Na de berg - het is 11.30 uur, straffe afdaling... We komen een schoolgroep wandelaars tegen, ze bewonderen ons... Later een kleine blokhut waar er voor pelgrims een tas koffie klaar staat, met kaas en yoghurt. We zijn plots op de weg van 2010 en herinneren ons enkele kerkjes... We zingen en bidden... We zien meer en meer stappers ... Om 13.45 komen we in St.Jean-Pied-de-Port, een Duitser geeft ons alle nodige info... Dan naar de post om onze tentjes enz. te versturen... Maar... dozen te klein, eerst grote dozen zoeken in de winkels... Een kruistocht, uiteindelijk wat dozen gevonden, tape gekocht, terug naar de post, onder veel hilariteit ingepakt en getaped... 11,700 kg opgestuurd naar Don Bosco Heverlee wat waren wij toch domme muilezels... Dus volgende week komt daar een bompakket toe. Dan elk 2 pain de raisins gekocht en hup de spannende tocht naar Valcarlos, al de eerst 10 km stijgen in de Pyreneeën ... effe afzien en om 16.45 komen we toe... Een English lady brengt ons naar de gemeentelijke gite waar al 4 pelgrims zitten: 1 echte en 3 die maar 3 dagen stappen. Het wordt een Engelse avond, we doen inkopen en koken en delen met elkaar, maar mijn verse salade bekoort ieder ... We delen met een Hongaarse Amerikaan, die ons nadien een pint tracteert... Natuurlijk pas na ons glas rosé en onze Brébis-kaas... Pelgrim zijn is ook genieten! Met ons beste Engels hebben we de dames gewaarschuwd dat we vannacht snurken... Om ons verhaal af te sluiten: Alles dik in orde, we zitten 1.758 km van huis... In een mooie natuur, morgen slapen we bij Don Bosco in Pamplona... Maar daarvoor eerst nog 700 m. klimmen en afzien, maar dat is ons probleem ! Dank om de bemoedigingen... Slaap lekker... en enkele foto's om jullie mee te laten te genieten... Weet je dat we reeds 4.590 hebben voor Haïti... aarzel niet om dat getal te laten stijgen...
Dag 26 * 11 juni * van Valcarlos naar PAMPLONA * 71 km * De pyreneën goed getrotseerd ¡
Vanuit de Don Boscogemeenschap in Pamplona, met een qwerty-klavier beginnen we dewe blog. Goede nacht gehad op ons slaapzaaltje met 6 ... De verantwoordelijke was nog cake en koffie komen brengen, ontbijt, alles inpakken en om 9.30 uur in de regen vertrokken ... de overwinning van de Pyreneën: 16 km. klimmen aan 7-9% - op ons kleinste versnelling, op 't gemak - na een half uurtje stopt het met regenen, fris en af en toe een zonnetje. UIteindelijk, na 2,5 uur klimmen staan we op de Ibañeta:1057 m. Onderweg zagen we een italiaans koppeltje: Luca en Denise, ze wonen in Londen en fietsen naar Compostela om daar op 29/6 te trouwen ... we mogen erbij zijn en zullen in het Nederlands iets zingen ... Mooi. Op de top duiken plots Karel en Jeannine op, een koppel uit Bornem, dat me nog kent van de infodag in Hasselt. We wisselen wat adressen uit en maken wat foto's. Dan fikse afdaling naar Roncevalles, weer een vrome foto, ergens een kop koffie en hop, nog 40 km voor Pamplona. En nu begint de regenperiode: zware buien striemende regen, dan stopt het weer even en dan terug ... kloddernat. Veel dalen hoezel er nog twee klimmetjes zijn van 3 km aan 7%. Onderweg even wat koek en youghourtdrank, een fikse bui, 10 km voor Pamplona hopeloos verloren gereden en dus moe en nat na nog wat klimmen in Don Bosco toegekomen, 71 km. om 18.30 uur. Intussen besloten we twee dagen te blijven (ze hebben hier morgen wel hun familiedag). Warme douche, onze grote was en met ons beste Spaans kunnen we gedaan krijgen dat Kris zijn wasdraad in de chauffagekelders mag hangen ... met ons klein woordenboekje communiceren we, ge moest ons eens bezig zien ! Spaans avondgebed en dan aan tafel - hier eten ze om 21 uur !... alles wat ze ons voorschotelden hebben we opgegeten ... lekker ! Afspraken voor morgen met Pater Filippe, die Frans spreekt. In de Don Boscobar hebben we WIFI en boven vullen we de blog in. Nu gaan we slapen, want het is al 23 uur passee, en morgen gaan we als echte pelgrims oñ 7 uur naar de mis. In totaal deden we al 1839 km, dus nog een dikke 800. Slaap wel !
Vandaag héél vroeg opgestaan, eucharistieviering t.e.v. H.Hart. Daarna uitgebreid ontbijt, we kennen te weinig Spaans om veel te praten, dus eten we maar wat meer... We gaan boven op PC en passen de route aan, nog een goei 850 km. vermoeden we, dus nog een derde... het begint te korten, alle mooie dingen zijn zo eindig... Daarna de stad in, wat gekuierd, kerken zijn ofwel dicht ofwel te betalen, foei, dat doen we niet. Boven op de stadswal gereden, ook de arena van de (vroegere) stiergevechten gefotografeerd, onze fietsen ergens vastgelegd en verder gekuierd. Schitterend warm weer, onze KW voor niets bij... beter zo! Even stil gebed in de mooie aanbiddingskapel van de Jezuiten dan plastieken sloegen gekocht voor 's avonds en een stevige Kebab plus lekker ijsje. We kochten chocolade voor de gemeenschap... Daarna terug naar huis en een dikke uil gevangen. Na mijn slaapje stilletjes naar de Don Boscobar om dikke pint te pakken...Ik stuur een SMSJE naar Kris "ikke pinte pakke in de bar, ikke traktere als gij rap kome..." Binnen de minuut stond hij daar, nog nooit reageerde Kris zo rap op mijn SMSJE... daar samen de blog gemaakt. Morgen gaan we weer door tot Estella of Los Arcos, een refugio door Vlamingen gerund. Straks bepalen we de route concreet met alle bezienswaardigheden, daarna avondgebed en om 21 uur avondmaal, dan vlug in bed... want morgen de mis om 7 uur 's nachts...tot later
Dag 28 * za 13 juni * LOS ARCOS * 79 km op 1.913 km van huis
Na de lauden stevig ontbijt, afscheid met schelp en chocolade en dan vertrokken... Serieus klimmen (naast Sierra de Pardon) heel de dag door sterk klimmen maar ook enkele afdalingen. Onderweg bekend café... Dus pint Weissbier. In Puente la Reine babbel en middagmaal met Roger uit Deurne (Kent Jef Lannoo uit zijn studietijd in Hoboken) ... Daar gezongen en gebeden in mooie kerk, het heiligdom in Eunate was open, zodat we daar enkele foto's maakten en deugd hadden aan wat rust en stilte. We fietsen verder door Estalla, om in Los Arcos te geraken, waar een pelgrimsrefuge door Vlamingen wordt gerund. Maar eerst naar Irache, waar voor de mooie abdij er Bodega staat, Let wijnkraan voor pelgrims. Eindelijk in Los Arcos... Het is 18.30 uur, maar COMPLETE inderdaad, veel gelegenheidspelgrims van enkele dagen staan er al om 12 uur... eigenlijk niet serieus. Gelukkig is er 100 m. verder een primitieve refugio, maar toch basic ... We liggen er met twee Zweden. We palmen de keuken in en koken heerlijk onze pas in de Lidl gekochte gerechten. Hopelijk is onze was droog, want hoewel het warm en heet was, kwam er tegen de late namiddag toch regen opdagen en die werd striemend koud. Dus soppenat... We vullen de blog in en gaan om 22.45 uur slapen... Morgen wat minder km. Want we gaan naar Don Bosco in Logroño... Slaapwel ...
Dag 29 * 14 juni * LOGROÃO * 34 km * uitgestrekte natuur - welkom bij Don Bosco
Goede nacht in onze basic-refugio. Wakker om 8 uur. Koffie gemaakt en koeken gehaald bij de bakker, onze Zweden een thee gepresenteerd. Rustig aan vertrokken om 10.15 uur. Samenvatting: zeer wijdse vergezichten in de verte zien we een heus hooggebergte. Zeer mooie natuur, straffe afdalingen en dito klimmetjes. In Viana menu peregrino, met wijn en koffie en twee gerechten...8. Lekker en genoeg, langzaam Logroño binnengereden, onze Antwerpenaar Roger ontmoet, lange babbel onder de schaduw van de kathedraal, verder weer een Vlaams koppel gesproken, ons bekend vanuit de Infodagen: Rita en Marc...heel enthousiast. Net buiten de stad ligt Don Bosco Logroño, een school voor jongeren van 3 tot 20 en een gemeenschap voor oudere en zieke confraters. Hartelijk onthaal, directeur had ons 5 jaar geleden in Burgos opgevangen. Avondgebed en eetmaal (hier eten ze om 21 uur !!!). Het werd weer laat... Vlug de blog en ons gebed en naar bed... Het was lekker warm en het regende toen we al langer op bestemming waren, zo lag het zijn. Slaap wel. Nog kleine 800 km van Compostela !
In een wondermooi kerkje te Navarrete hebben we voor Lia gebeden en onderweg een klein kruisje vastgehecht langs de weg, samen met vele andere kruisjes... Sterkte aan de familie ! Kris & Dees onderweg www.bloggen.be/compostela2015krisendees
DAG 30 * 15 jumi 2015 * REDECILLA DEL CAMINO * 64 km * gestaag klimmen, open wijdse natuur...
Vroeg opgestaan, morgengebed en ontbijt met de gemeenschap, de medebroeder strekken naar hun werk: klas, opvang ...Om 8.30 uur is er een lieve medebroeder die ons met de auto voorrijdt en ons 3 km verder de Camimo wijst; we zitten goed, we ontmoeten ttwee Nederlandse fietsers Geert en Koot, en zo fietsen we samen door de groene paden die ons buiten Logroño leiden onder het oog van een grote zwarte stier: een groot momument dat als symbool verwijst naar de vele wijnen en bodegas in de streek en dus fietsen we door hectaren wijngaarden. Uiteraard met wat meer klimmen dan afdalen ... Omdat pelgrims blijkbaar heel creatief zijn in symbolen, komen we langs een grote draad, waar honderden zelfgemaakte kruisjes werden gestoken, allemaal tekenen die verwijzen naar een of andere zorg of pijn of vreugde. We maken ook eem kruisje voor Lia Tips en sturen de foto naar de familia: eenvoudig teken van gelovige verbondenheid ... In Navarrete staan we verstomd voor een mooi, momumentaal en prachtig kerkinterieur ... het mooiste dat ik ooit zag, ook het kerkje van Sotes, is een beklimmimg van 10% waard, de oude man van 5 jaar geleden doet weer open ... we zingen van eerbied en verwondering, hij zingt mee. We ontmoeten Isabel een jonge Duitse vrouw aus Stuttgart, ook een fietsende Italiaan. In een dorpje worden we van een leeg cafetafeltje gejaagd, omdat we er picnicen ... We korten de weg wat in langs een grote weg, waar we op 25 km driie autos zien... en zo bereiken we Sant Dominmgo de la Calzada 8de kerk met de levende kippen, omdat we moeten inkom betalen gaan we niet binnen ... we drinken liever een frisse pint en we laten ons bewonderen door enkele Japanners en Italianen. Tegen 17.30 uur zijn we in Redecilla een gite met slaapzaaltjes, maar ook keukenvuur om de was te drogen enz. voor 5 . We koken feestelijk met een litertje Rose, ontmoeten een Nederlandse stapper en praten wat Italiaans met onze bed-buren die weten dat Don Bosco 200 jaar geleden ... We konden even skypen, vullen boekje en blog in - ons gebedje en naar bed. Het was een toffe dagn weer ondergedomped in de mooie natuur, met mooie kerkjes ... echt fietsweer en droog. Vandaag overschreden we de 2.000 km. Reden om dankbaar te zijn, dat wij, de twee oudjes het konden. Slaapwel ...
DAG 31 * BURGOS * 82 km * 16 juni * veel ontmoetingen
We vertrokken als laatste uit onze refugio, een korte nacht, maar vrij onrustig op een zaaltje met 7 anderen, om 5.30 vertrekken de eersten al ... met wat glooiingen bereiken we Eldorado, een mooi stadje. We zien er plots Geert en Ko Nederlanders die we twee dagen eerder zagen, wat later zien we Felix en Nellie, een Nederlands koppel, dat we op 28 mei zagen ... mooie verrassingen, we wisselen info uit over onze evaringen en de andere Nederlanders ... ook over ons, die twee Belgische broers wordt er onderweg gesproken. Na de hartelijk babbel weer op weg, we krijgen een stevige klim en doen een nieuw stukje route, door dorpjes waar de tijd bleef stilstaan ... massale weidse vlakten, geen huizen te bespeuren, natuur, natuur. In San Juan de Ortega bezoeken we een mooie oude abdij .. omdat we 's morgens enkel een wafel hebben gegeten, zijn we flauw van de honger en eten er een eierschotel met Chorizo-worst. Vanaf dan is het nog 25 km, praktisch alleen maar dalen tot Burgos. In Burgos ontmoeten we weer het Italiaans koppel, dat ons op hun trouw verwacht. Bij de toeristische dienst halen we een (onduidelijke) kaart en zoeken de weg naar Don Bosco, we zijn in de buurt en vragen de straatnaam... een vrouw met BMX zegt het te weten en zal ons voorrijden ... een uur rondgetoerd, door velden en bouwwerven door ...uiteindelijk dacht ze dat we een pelgrimsgite zochten maar wist ze niet eens de straat die we zochten ... een student wees ons de weg de dame excuseerde zich en een uur te laat stonden we bij de technische school van Don Bosco: hartelijke ontvangst door de directeur (die Pros Lievens kent van europese jongeren-ontmoetingen ...) en een medebroeder, die ons in hun beste frans te woord stonden... Onze was en plas en dan terug naar de stad, om enkele supermooie dingen te zien, we bidden even in de aanbiddingskapel van de kathedraal, met een kruisbeeld, waar Jezus een rok draagt, nog nooit gezien ¡ Tegen het avondgebed waren we terug, in het avondwoordje - in Spanje doen ze dat nog elke avond - moest ik vertellen en de directeur vertaalde. Uitgebreid avondmaal (21 uur) met echt hartelijke medebroeders; nadien vertelde de directeur dat hij reeds 10 maal in Santiago is toegekomen (korte voettochten met jongeren ...) We krijgen beide een sleutelhanger van Don Bosco en een muts/bufsjaal. Nu de blog, de was binnen halen en naar bed, een goede nacht in een echt bed ... kort (want morgen is de mis om 6.40 's nachts.) Buenas noches ¡ Kris en Dees * Even nog vertellen dat het weer een droge dag was, wel echt koud, pas tegen de avond kwam de zon...
Dag 32 * CASTROJERIZ - na 53 km zalig fietsen en mooie ontmoetingen ...
Zoals flinke pelgrims, waren we om 6.40 present in de kapel, voor lauden en eucharistie... Daarna ontbijt, het was een heel lieve en attentvolle gemeenschap en met de kopie uit de "elenco" kon ik controleren wie er aanwezig was.
We zijn uiteindelijk vertrokken om 11 uur, gestage klimmetjes tussen door, maar we zijn in form want we zullen heel veel dalen, met straffe wind in de rug ... echt zalig: het ruisen van de bijwijlen sterke wind, het zingen van de vogels, het zoeven van de banden op de asfalt ... Je wordt er stil en poëtisch van, tussen door typische kerkjes en vooral die wonderschone natuurlijke vergezichten... Een hele groep gieren cirkelde boven onze hoofden, akelig, maar niet voor ons bestemd... Allemaal onbeschrijfbaar, zoveel reden om stil en dankbaar te worden... ! Intussen mooie ontmoetingen en babbels met pelgrims van onderweg, Felix en Nel, we herkennen Geert en Ko aan de T-shirts op de wasdraad en wat later zien zij onze shirts op de draad die Kris langs de kerk spande... In Castrojeriz zitten we in een rustieke pelgrimsherberg, we koken samen met Duitsers, Australiërs, Argentiniers enz. Leuk. Onderweg zagen we Lieve en Roger uit Neeroeteren, wier zonen bij Don Bosco studeerden, ze kennen Frans M. en Jacky en Wilfried, de Turijnreizen, Akindo ...wat is de wereld klein... Er gebeuren zoveel wondere dingen... Je moet er zien. Slaap wel ...
Dag 33 * 18 mei * CARRION DE LOS CONDES * 55 km. * moeten bij de Clarissen...
Deze morgen kwam de hospitaliero ons om 7.20 wekken met de verrassende boodschap dat we om 8 uur moeten buiten zijn... De dag begint met stress... Gelukkig zullen de landelijke fietswegen met vergezichten ons weer in stemming brengen. Het blijft ondergedompeld zijn in die grootse natuur. We begrijpen wat Guido Gezelle schreef: "hoe groot moet Hij zijn die dit al heeft geschapen..." en hij was niet eens in Spanje... Alleluia gezongen in de mooie kerken van Fromista. Vandaag geen camino-bekenden tegengekomen, wel weten dat onze vrienden van TGV2015 al in Compostela zijn ... Proficiat. Na 55 km komen we in Carrion toe. Hier endaar duiken bekende zichten op. Onderweg zagen we al veel stappers... We zijn in een alberge, bij het clarissenklooster. Een kamer voor 2. We bezoeken in de stad een kerkje heel onthalend met Taizé muziek, wat anders dan die kerken waar ge moet betalen. Na onze inkopen koken we en delen met een jonge Amerikaan en een Koreaan. Na het avondmaal de vespers in het mooie clarissenkerkje, en op tijd naar bed. Het weer was koud begonnen, maar het worden hete dagen... We denken aan het thuisfront, maar vergeten ook niet op tijd een dikke pint te pakken.
Dag 34 * EL BURGO RANERO * 68 km * 19 juni * genieten ...
Om 7 uur (na een goede verkwikkende nacht in onze synthetische lakens) worden we op de kamer gewekt (roomservice) rustig inpakken nog een eigen gemaakte warme choco en dan weg om 8.13 uur. De meseta - zo noemt de vlakte tussen Burgos en Léon - helpt ons genieten van een vlak parcours... Ochtendfris en even later de warme zon onder een spaans-blauwe hemel...meer moet dat niet zijn... O jawel, de geurende gele brem en de banen quasi zonder verkeer... We komen in Sahagun, bezoeken het mooie stadje, ontmoeten weer onze Nederlandse fietsbroeders Geert en Ko, kopen kaas en brood en gaan buiten de stad picknicken, ondankbaar als we zijn, zoeken we een bank in de schaduw... de weergoden straffen ons met "platte voorband 5" voor Dees. Nieuwe band gestoken en Kris, schudt na het wassen de handen en verliest zijn trouwring ... Oei, wat zou Freud nu denken ... Gelukkig teruggevonden. We fietsen terug in ere hersteld en komen rond 17 uur in El Burgo Ranero ... In het kerkje zingen we de alleluia en psalm 150 en zoeken een gite... De albergo waar we terecht komen is schitterend, eenvoudig maar superlieve hospitaliera... ze wil alles doen om het ons goed te maken. In de bloemige binnentuin drinken we een frisse pint, de was hangt al te drogen. Omdat er (gelukkig) geen keukentje is, tracteert Kris op een copieuze menu-peregrino als nasleep van zijn huwelijksverjaardag dd 22 mei en de teruggevonden trouwring...we ontmoeten de pelgrims Michaela uit Hannover en Katherina uit Nederland...leuke babbels, wat een rijkdom de camino toch biedt. We krijgen intussen nog Spaanse fietsers en Amerikaanse stappers als "bedgenoten" in onze slaapplaats, ze beloven ons niet te snurken en niet té vroeg op te staan... Wat is het toch genieten op de Camino... Wie doet ons na... Slaap wel !
Dag 35 * 20 juni * LEON * 56 km. * het laatste plat.. ?
Onze bedgenoten: stappers uit Californië, Spaanse fietsers, een goed bed maar enkele verkeerde wekkers verstoorden de nachtrust, vrij goed geslapen, als laatste verlieten we ons huisje, eerst koffie bij de buren. Vandaag wordt het een laatste platte fietstocht... We zien op de lange rechte bomenweg veel stappers, ook onze vrienden van de gite. Wel honderd keer wensten we elkaar Buen Camino, leuk ! Het massief gebergte loert ons toe: morgen zal het wat anders zijn. Graanvelden met enorm grote sproei-installaties. Onderweg in het sfeervolle heiligdom Santa Maria enkele Taizéliederen gezongen en gebed in verbondenheid met de familie Tips... Het middeleeuwse kerkje in Gruilleros viert feest, met fanfare en vlag ... San Juan. We fietsen rustig Léon binnen, in de Lidl enkele broodjes, met camenbert, langs de Rio smullen we en dan naar de stad. Toerisme is dicht, kerk betalen ... We kuieren rond, genieten van de feestelijke stadsdrukte, Kris moet samen let een clown op de foto, onze pint met tapas en weer voort. We herkennen vlug de weg naar Don Bosco, een grote school. Het is 16.30 uur. De directeur onthaalt ons samen met Manuel, oudmissionaris in Senegal. We krijgen een sjieke studio, wassen en plassen, een dutje, ons boekje en nog even naar stad...
Goede nacht gehad in onze thuis bij Don Bosco. Een hartelijke gemeenschap, de directeur stelde ons gisteravond in zijn avondwoordje zijn gemeenschap voor, wij moesten ook vertellen wie we waren en wat onze tocht betekende. Mijn allerbeste traag gesproken Frans werd door een confrater in het snelle brabbelspaans vertaald. Er is een confrater van 100 jaar, nog heel pienter! Het werd een uitslaapdag - dat doen ze hier goed hé in Spanje - na de lauden om 9.15 uur was er het stevig ontbijt. Wij vierden eucharistie met de mooie teksten van Schilde op onze GSM... Onze lieve Heer is echter wel mee met zijn tijd, dus dat kon. Daarna wij naar stad, hetzij Johannesfeesten, de hele week, plezant. We passeren langs een lange gezellig drukke markt. Eenmaal in stad stopt het pelgrim zijn, je ziet ze niet meer, we zijn allemaal toerist... We hebben onze fietsen vastgeketend en deden ons bezoek aan de stadswallen, kathedraal, het gaudi-huis enz. Een pintje met tapas en later een menu-del-dia, want morgen begint het terug echt. We werden plots nageroepen door Katharina, de Nederlandse pelgrim van eergisteren...prettig! Het was een snikhete dag, op de foto kan je zien dat het 38 was. Tegen 17 uur waren we terug thuis, dutje, ons boekje ingevuld en eens het vervolg van de tocht gepland - alles verloopt vlot - morgen een weekje later zijn we in de trouwmis van Luca en Denise... Allemaal de groetjes en dank voor de diverse bemoedigingen, dat doet deugd, want geloof ons, het is soms afzien, vooral wanneer de bergen beginnen... Toch merci aan iedereen, weet wel via face-book kunnen we niets lezen of reageren, dat staat niet op ons toestel... wij zijn maar simpele zielen hoor ! Bunas Noches ...
Dag 37 * 22 juni * Astorga = 61 km * invasie uit Korea...
Goede nacht in ons Don Boscobed. Even aanwezig in het morgengebed, nog stevig ontbijt en - na de afscheidsfoto in de kapel - om 9 .15 vertrokken. Don Bosco ligt al op de route... Nog twee straffe klimmetjes van 7% en van danaf fietsen we tussen de heide mét bronsgroen eikenhout, genieten van geuren en stilte. We komen de flinke fietsers Marc en Rita uit Hasselt tegen, in Mazarife maken we enkele foto's en drinken samen een glas. Er is zoveel te vertellen... We mogen bij toeval in het kleine kerkje binnen, wondermooi, nodigt weer uit om dankbaar te zingen ! Nu volgen enkele kilometers door gele grind- en keiwegen, onze fietsen zien geel, maar ze houden vol... In Hospital de Orbigo kopen we brood en kaas en yoghurt en eten in de parochie-auberge van 5 jaar geleden, heel stemmig en onthalend voor pelgrims. We zien nog wat Belgen en Nederlanders en later zelfs Willem -Jan uit Hoegaarden, met een ligfiets. Raar is dat we soms pelgrims aanspreken in het Engels of Frans, en dat ze Nederlands antwoorden. Om 16 uur stoppen we voor vandaag in Astorga. Onze slaapplaats is in een albergue van 155 bedden met een doolhof van verdiepingen. Een Duitser onthaalt ons en een Spaanse geeft de plaatsen...ze is moeder van een tweeling en is blij dat ze ons mag fotograferen. Een druk nest, met een invasie uit Korea. We installeren ons, doen inkopen en zien weer Marc en Rita. We koken met een meid uit Ternat, een gast uit Israël en vele anderen. Zoveel verscheidenheid. Onze was is droog, maar er dreigt onweer. We kruipen rond 21.30 in bed, want morgen...de échte berg, een verschil van 700 meter...dat overleven we wel ... Nu ons gebedje in de stille kapel ... Tot later... Weet je dat we vandaag de 2.400 km hebben overschreden ...
Dag 38 * El Acebo * dinsdag 23 juni * 42 km * het hoogste punt is bereikt... Cruz de ferro * de verbondenheid met velen.
Vanuit la Casa de peregrino een, nieuwe luxueuze albergue - met fantastisch uitzicht, in volle zon en sterke hoogtewind - en een mooie slaapkamer samen met twee Denen - maken we onze blog. Een straffe dag vandaag, moe maar zo voldaan... Om 8 uur vertrokken uit ons oud klooster, waar we met Gregoriaanse zangen (rorate) werden gewekt... "dauwt hemelen" en we zullen dicht bij de hemel zitten ! En vannacht heeft het gedonderd en gebliksemd, kermis in de hel... Het weer ziet er dreigend uit. We maken ons klaar. Onze eigen koffie, afscheid van Marc en Rita en op weg. We bezoeken eerst het mooie Astorga en beginnen daarna met de eerst nog trage klim door heide en bloemen en struiken de natuur geurt om ons wel te stellen. We herkennen veel stappers die al vroeg uit de veren waren. We roepen in echo: Buen Camino... De wegen en enkele albergues komen ons bekend voor, mooi... Toch zien we nieuwe dingen oa een klein benedictijnenklooster (foto voor Eric). We zien ook een echte herder met 100 schapen, een selfie gemaakt. Het grijze weer slaat om tot een heuse hete zomerdag. We rijden - want nu begint het echte klimmen, van 7 tot 10 en zelfs 13 % - op het dak van de wereld, ondergedompeld in Gods wonderlijke natuur: we bidden met hart en ziel en spieren... Eindelijk raken we om 12.40 uur CRUZ DE FERRO (het ijzeren kruis) al eeuwen lang erg symbolisch voor deze pelgrimstocht. Ik heb het zwaarste deel van onze tocht aan onze dierbaren toegewijd... De zwaarste klim... bidden niet alleen met hart en lippen, ook met de spieren ... We doen het voor hen en hun dromen. Vooral ook voor Andy en Harold... Het moge hen goed gaan... In bijlage de foto van Cruz de ferro, het hoogste punt op de camino, dé plaats bij uitstek waar pelgrims, op dit hoogste punt, hun zorgen en vreugden aan God toevertrouwen...
Ik leg er vier steentjes neer die ik meehad van thuis of van symbolische plaatsen onderweg. Ik leg ze daar en wijd vreugden en lasten en kwetsuren van het verleden aan het Cruz, ook zorgen en dankbare momenten van het heden en een knipoog van hoop naar de toekomst. De laatste steen is voor allen met wie verbonden zijn, dus ook jullie. Genoeg gepreekt. Na een fikse afdaling komen we in El acebo. We zien er de Antwerpse stapper Raoul... We gaan met hem eten, want we mogen zelf niet koken... Pelgrim zijn is dus niet altijd gemakkelijk ! Vandaag dus een zware dag, maar een kans om van zoveel te genieten... Het einde nadert. Over 6 dagen zijn we er ... Nog een 250-tal kilometers. Dada.
