Ik hou van je, om wie ik word in jouw nabijheid....
Caldas De Reis - Padron
18,50 km :
Vertrek 8u38 /Aankomst 14u
Temp. : morgen 17 °- middag 25 ° - avond 20 °
Een liefelijke tocht , met veel afwisseling. Door dorpjes en gehuchten, prachtig groen, mooie bossen. Blauwe lucht en sprookjes wolken vergezelden ons tijdens deze tocht. Zo bereikten we Padron.
De legende zegt ons dat hier het levenloze, onthoofde lichaam van Santiago,
in een schip bedekt met schelpen aanspoelde. Schelpen die later de St. Jakobsschelp zijn gaan heten. In de kathedraal kan je nog de stoel van het schip bewonderen. Tevens is St. Jakobus de meerdere, de enige van de twaalf apostellen die in Europa begraven is.
Waarom zo vroeg vertrekken voor 5 km zult u zich afvragen, wel, om eens alleen onze aankomst op de Praza de Obradoiro te kunnen meemaken, zonder iemand (vooral toeristen) rond ons... En t is ons nog gelukt ook, niemand, niemand, geen kat zelfs op de plaats vóór de kathedraal, de eerste eindbestemming van onze Camino...
Over t stappen kunnen we kort zijn, we kenden de weg nog van vorig jaar uit t hoofd, dus recht op t doel af.. Alleen de vroege vogels die ons kruisten zorgden voor wat beweging..
Rustig trokken we onder ons tweetjes onder de stadspoort door, de doedelzakspeler, die er van oudsher staat, was er nog niet, t hoekje om, en daar stonden we, moedersziel alleen... verder gestapt tot in t midden van de praza voor de kathedraal.. In stilte minstens 5 minuten ingetogen omhoog gekeken naar de kathedraal, machtig zicht in de ochtendschemering (spijtig dat de 2 torens in de steigers staan)... Niks zeggen, alleen maar omhoog kijkend, stiekem luisteren naar mekaars opgehouden snikken... emoties kwamen boven.. vergelijking met vorig jaar, toen we er mits één dag tussenpoos stonden, maar toen respectievelijk met Ann en Malou ! .. Dan elkaar feliciterend en bedankend voor de veilige tocht, zonder enig probleem tot nog toe !
En dan, geloof t of niet, tot 10u00 op de achtergrond gaan zitten, zonder veel woorden, genietend, lang uit op de grond, steeds met de kathedraal op t netvlies....
12u00 pelgrimsmis, n must voor iedere pelgrim, dus anderhalf uur (!) op voorhand n goed plaatsje innemen in de kathedraal, onze blijde intrede doend, compleet in pelgrims-outfit, met volle rugzak en pelgrimsstok.. en toen begon het, ingetogen daar gezeten tot half 12... op de eerste rij !... de security komt naar ons toe, en verzoekt ons, onze rugzak te verwijderen uit de kathedraal... tegensputteren hielp niet... Jean als eerste dan maar naar buiten, Ozzie bleef onze plaats houden natuurlijk.. zoeken, waar moet k naar toe natuurlijk... geen probleem, zei men ons buiten, in het pelgrimslokaal... mn verwondering en verbijstering ten top gedreven : 2 señor voor je rugzak, k steigerde al, de pelgrimsmis is toch voor pelgrims, moet k nu nog betalen om gedurende de 'pelgrims'mis mn rugzak te laten bewaren, in n lokaal dat zich pelgrimslokaal noemt.. niks aan te doen, toch maar betaald, 'en als de señor zn pelgrimsstok hier wil laten, dan betaal je toch gewoon 1 bij' toen brak mn klomp, schudde van nee, en deed n knie-breek-gebaar met mn stok... Stok mee naar de kathedraal, die was immers n stuk van mezelf geworden
Zeer gefrustreerd kwam k in de kathedraal aan, de security verzocht dan Ozzie om op zijn beurt, t zelfde te gaan doen, die weigerde dat, en verliet gewoon de kathedraal.... Dan stap je zowat 600 km en wordt je weer ns t slachtoffer van de commercie en van het onbegrip van...
Afgezien van dit probleem, maakte. ik n mooi mis mee : de ontroering maakte zich (te) dikwijls meester over me : toegesproken worden door de priester, hij had het over óns, peregrinos ! En hoe weinig Spaans we ook kenden, we hoorden bij de ellenlange lijst van aankomsten van 08 september, duidelijk zeggen dat er 2 Belgen de Camino Primitivo beëindigd hadden vanuit Santander, naast zovele Spanjaarden, Fransen, Portugezen, Brazilianen, Duitsers, Koreanen, enz....
En dat waren 'wij' ! Nog n ontroerend moment was, toen men bij t Onze Vader vroeg dat iedereen t in zn eigen taal, gelijktijdig wilde zeggen... Kakofonie alom, maar o zo mooi, de Koreaan achter je, t zelfde te horen doen als jij.
Allerlaatste hoogtepunt was de 'botafumeiro', het beschrijven is moeilijk, maar n 8-tal mannen trekken n loodzwaar wierooksvat (1,60m) hoog omhoog, dat begint te zwieren, door gans de kerk, zodat t weinig scheelt of de pompiers komen eraan te pas. Tik maar ns 'botafumeiro santiago' in op Youtube of zoek t ns op via Wikipedia. Spijtig genoeg is dit spektakel niet voor alle pelgrims weggelegd, want enkel als er n sponsor gevonden wordt, die in de geldbeugel wil tasten (500), gaat dit ritueel door. Commercie ?! Maar deze keer was t geluk bij me, t is en blijft n spektakel ! Misschien ook wel dank zij het feit dat het. vandaag 'onze-lieve-Vouw-geboorte is... Ook hoogdag in Tongeren natuurlijk !
k Ga niet in detail gaan, maar bij t buitenkomen uit de kathedraal, werd de emotie me zoveel te groot dat k in tranen uitbarstte, k dank trouwens onze Duitse vrienden Frank en Maaike, die me er terug bovenop hielpen...
Ozzie opzoeken, en eer we de kans kregen, om bij te praten, werden we begroet door onze grote pelgrimsvriend Valerio.. Wie ons verhaal vorig jaar volgde, weet intussen dat Valerio, de pelgrim die (echt waar) in Santiago zelf woont, de viejo peregrino is die ons vorig jaar onderweg steeds met raad en daad bijstond, en waarmee we nu nog regelmatig contact hebben via Facebook, buiten de pelgrimsperiode... Valerio nodigde ons uit op n terrasje, en trakteerde ons op cerveza en tapas... Herinneringen werden opgehaald, en afspraak gemaakt om morgenavond nog n pintje samen gaan te drinken, want hij wilde Malou persoonlijk die 'besos' geven !
Morgen... morgen doen de Femma-dames dus hun laatste etappe, vanuit Padron naar Santiago.. Wijzelf zullen hun tegemoet gaan, en hen begeleiden tijdens hun laatste kilometers... De blijde intrede van Riet, Denise, Suzanne, Myriam, Edith, en natuurlijk 'ons' Malou, zal hopelijk n grote triomftocht zijn !
Voor wie t vervolg van ons verhaal nog niet kent... Woensdagmorgen vertrekken Ozzie en Jean van hieruit naar Finisterre en Muxia, nog zo'n 120 km.. Details vertellen we u, na onze ontmoeting met de Femma's, naar waar we toch uitkijken.
Als pelgrim ben je thuis in je rugzak....Eerst de stad uitgestapt tussen de opruimdiensten....
Reeds vlug stapten we in de regen, weer met cape tussen mais, wijngaarden, spoorwegen. De natuur prachtig....kabbelende beekjes, varens, mossen ... op stenen... watervalletjes, mooie dorpjes, oreos, cruziferros..........
Na 2 uur en 10 km tijd voor een koffie.... verder door de regen... met nu en dan een geplukt druifje... steeds verder.... door de warme regen naar Caldas De Reis... weer een Spaans stadje vol verrassingen.... gekend om zijn warme baden.... deze avond nemen we hier nog een termisch voetbad...... in de bron.......
Temperatuur : morgen 16°- middag 22° - avond 22° (Regen van 11u00 tot 13u00)
Lekker lang uitslapen volgens onze normen, betekent op zondag er toch uit om 7 u !
Maar lang slapen is op de camino onmogelijk... vanaf half 6 was t al n rondgeloop op de kamer.. wie vandaag immers in de pelgrimsmis van 12u wilde zijn, moest nog zowat 21 km stappen, hetgeen inhoudt, dat je, met rustpauze inbegrepen, toch gauw 5 u onderweg bent, dus reken maar uit om hoe laat je ten laatste moet vertrekken...
Iedere teregrino, en iedere pelgrim, die maandag werken moet gaan, moest dus vandaag Santiago bereiken.. Grote stroom stappers dus, niet aan ons besteed, hetgeen inhoudt dat we op 4 km van de kathedraal ons einddoel van vandaag gesteld hadden.. In Monte do Gozo namelijk, morgenvroeg stappen we dus van hieruit, in minder dan 1 uur tot aan het eerste eindpunt van onze Camino, de St.Jacobus kathedraal in Santiago de Compostela !
Onze stapdag dan even... eens Pedrouzo verlaten, mooie wegjes, door de bossen, even onderbroken door het stuk langs het vliegveld van Santiago, door Lavacolla, waar de pelgrims eertijds zich n laatste keer gingen wassen in t riviertje, om iets of wat presentabel aan te komen op t eindpunt van de pelgrimstocht naar het graf van Sint Jacobus.
Wij hadden ons vanmorgen al gewassen, dus konden we daar rustig doorstappen.
We ontmoetten vandaag ook nog Manuel, n Spaanse gehandicapte pelgrim, die de laatste 100km van de Camino aan t afleggen is, in zijn rolstoel, op eigen kracht a.u.b. We spraken even met deze man, en verzekerden hem, dat wij t grootste respect voor hem hadden. Duidelijk ontroerd, dankte hij on voor de sympathie. De volgende kilometer waren we heel stil, geen woord zelfs, alleen in gedachten dankbaar dat wij, gezond, deze camino mogen en kunnen stappen.
Vermits t verplicht is om tijdens de laatste 100 km van de Camino, 2 stempels per dag te hebben, om je 'einddiploma', je 'Compostelana' te krijgen bij aankomst, moesten we wel n paar stops extra incalculeren.. 3 maal koffie op 17 km werd het, en evenveel stempels dus!
We kwamen dus terecht in onze laatste albergue, vóór Santiago, de Monte do Gozo, n immens complex, dat gebouwd werd ter gelegenheid van het pausbezoek aan Santiago, als k me niet vergis in 1993... 4500 slaapplaatsen, winkels, restaurants enz... Ook bekend om zn mooi uitzicht op Santiago dat je vanop de berg, in de diepte ziet liggen...
Die slaapplaatsen liggen in zowat 30 gebouwen, met gemiddeld 150 bedden per gebouw. Op dit ogenblik is er zo maar 1 gebouw open voor de pelgrims, hetgeen ruim voldoende is. De andere slaap-gebouwen zijn nog bemeubeld, maar zijn naar onze mening niet meer in gebruik, evenmin als al de andere gebouwen.... n Raadsel voor ons, zo'n infrastructuur, zou DDT zeggen, moet massa's geld gekost hebben, en zoals zoveel dingen in Spanje, er gebeurt 'nada' mee.
Ons n zorg nu, we hebben n bed, douche en eetgelegenheid op 500 m.
Morgenvroeg willen we dus als 'echte pelgrims' Santiago de Compostela binnentrekken en onze gevoelens de vrij loop laten.
Temperatuur : morgen 16°- middag 24° - avond 20° (Lichte regen net na aankomst)
Wel we beginnen ook ns met n gezegde :
Wandelen is denken met de voeten !
(Rommert Boonstra)
Gisterenavond nog even naar t dorpsplein in Arzúa getrokken, om het Galisisc feest mee te maken, volksdansen, begeleid door doedelzakspelers, mooi, lekker sfeertje ! We verlieten Arzúa toch weer vroeger dan we dachten... Verdomd, om 4 uur vonden 3 geitjes (sorry voor de omschrijving) hun tijd gekomen om op te staan, en hun rugzak ns n goede beurt te geven, inpakken, terug uit de plastiek, waarschijnlijk staken de bh's niet samen met de slipjes, en nog ns opnieuw van dat, n paar keer onhandig, de pillamp uit de handen laten vallen op de quick-step... tot half 6 a.u.b ! ... en dan weet je t wel.. Je kunt dan niet meer slapen... Te vroeg om op te staan, te laat om terug in slaap te vallen.. Woelen in bed, en dan er toch maar uit.. in stilte, met respect voor de pelgrims die toch willen blijven liggen..
Vermits we in de albergue Ultreia n voetje voor hadden (zie ons verhaal van gisteren), en gezien de 'touch' die Ozzie had met de uitbaatster kregen we desayuno, n kwartier vóór de grote bende, lekker, tostado met mantequillia en marmelade, zumo van verse appelsienen, en n café americano, 3 kostte het ons, en 3 besos van Ozzie aan 'madam' die de groeten meegaf voor Ann....
De lange weg op dan, rustige boswegjes, eucalyptus-bomen (de geur zit nog in onze neus).. Lange weg dus, enkel onderbroken in Salceda, waar we even stil stonden bij t gedenkteken van de pelgrim Guillermo Watt, die in t heilig jaar 1993 daar overleed op slechts één dagreis van Santiago... We stonden er ingetogen, dankbaar dat wij deze Camino tot nog toe, zonder ongelukken hebben kunnen volbrengen... Er werd weinig tussen ons gezegd, maar beiden wisten we dat we daar aan dachten...
In recordtempo bereikten we Pedrouzo (ook Arca genoemd).. dit dorp ligt gewoonweg ronde de grote steenweg van Lugo naar Santiago. Mooi moderne albergue alweer, de Porta de Santiago, 60 plaatsen, maar uitermate knap ingericht.
Niet veel te beleven hier in Pedrouzo, alleen n mooi oud kerkje, de Santa Eulalia de Arca, met binnen n mooi altaar in schelpvorm, buitenkant al bezichtigd, maar, wegens gesloten, zullen we moeten wachten tot 19u00, dan gaan we er neer de mis...
Intussen 'verkijken' we ons aan de stroom gelegenheidspelgrims, meestal jonge Spanjaarden, die enkel de laatste 100 km doen.. n prestatie die ze op hun CV mogen zetten, en die dan getuigt van doorzettingsvermogen, hetgeen hun dan weer, bij sollicitaties, enig voordeel kan bezorgen.
Soms lijkt t eerder op n circus, en dan spreken we van de 'pelgrims' die met de bussen vervoerd worden, en telkens losgelaten worden voor 5 km... 'Teregrinos' noemen onze Portugese vrienden hen... En we gaan er nu over zwijgen, want anders... We weten alleen, dat iedere meter, die wij gestapt hebben met onze zware rugzak, n eerlijke meter was, we weten hoe t soms afzien was, maar t maakt ons alleen maar 'blij'
Inderdaad, we spreken bijna in de verleden tijd... was... 560 km hebben we er immers reeds op zitten.. morgen zou t kunnen eindigen in Santiago de Compostela, want dat is slechts 20 km hiervan verwijderd... Maar we kiezen bewust om morgen maar 16 km te stappen, tot in Monte do Gozo, zodat we zondag de grote drukte vermijden, en maandag, vroeg in de morgen, vertrekken kunnen voor slechts 4 km, en in alle rust en glorie naar de kathedraal kunnen stappen.
De manier waarop je naar de dingen kijkt, bepaalt je zijn....
Redondela - Pontevedra
19,50 km
Vertrek 8u45 /Aankomst 14u30
Temp. : morgen 20° - middag 23° -avond 25°
We vertrokken met wonder mooie beelden van aan de Atlantische oceaan.....de zon kleurde het landschap goud en groen.....nooit voordien waar genomen met het blote oog.....dan de helling op stijgend tot 245 meter....in de druilige regen. Waren we nu op de top....nee...er volgde nog vele toppen....cape aan en uit......
Terug afdalen naar de rio, de Ponte Romana van Arcade, door smalle straatjes, tussen de oreos naar de volgende top, we trokken immers naar de baai van Pontevedra.
Langs mooie bossen met mossen, watervalletjes en grote Romaanse stenen, bronnetjes....in de regen stapten we tot Pontevedra...
Pontevedra ons einddoel voor vandaag stelde ons niet teleur...
Nooit geziene Middeleeuwse feesten....heel de bevolking in klederdracht....en wij als pelgrims...flaneerden, aten Middeleeuws en groeten de Virgen del Camino......
Deze nacht brachten we door in een grote albergue....mooi ingericht doch gelegen tussen de autostrade en een grote weg, echter niet van deze tijd.....geen internet.
De start vandaag...betekende de stad uitstappen langs grote wegen, af en toe zelfs zeer gevaarlijk.
Eenmaal in de natuur werden we beloond met wolken, groen en stilte.....we stappen weer over de Romeinse weg of de Miliario....
We stapten ook weer door prachtige grijze dorpen....met wonder mooie grote huizen...stilaan kwam de zon piepen en dan de fatamorgana....daar is de Atlantische oceaan...na 15 km bereiken we Redondela....hier stappen we door het oude centrum en dan verlaten we even de Camino....om 4 km verder aan de Baai van Vigo te genieten van zon, water strand, surfers en een vakantie gevoel....zalig na 160 km stappen....
Temperatuur : morgen 19°- middag 25° - avond 22° (zon)
Wat n volk gisteren in Melide, volgens de plaatselijke bevolking, zouden er zowat 500 pelgrims Melide binnentrekken... Zal inderdaad wel kloppen, want de albergue municipal zit boordevol, 156 bedden bezet ! We bezonnen ons en beslisten om deze morgen toch weer maar vroeg op pad te gaan, de capaciteit in Arzua is wel gelijk, maar we wilden in n specifieke albergue terechtkomen, reden waarom zal u straks wel duidelijk worden...
Gisterenavond ook nog ontmoeting gehad met het eerste Belgische koppel dat we hier tegenkwamen, ééntje uit Brugge, niet de favoriete stad voor n Gentenaar, net zoals Hasselt niet zo goed bij Tongenaren ligt (schijnt t) ! Koppeltj was vertrokken vanuit St.Jean Pied de Port tot in Pamplona, daar de trein genomen tot in Astorga, en dus nu ook aan hun laatste camino-dagen toe..
Weinig speciaals op de weg te noteren hier vandaag, de laatste, enfin voorlaatste loodjes tot Santiago, alleen dat Ozzie zich n 'klein beetje' ergert aan de salon-pelgrims.. taxi, bus, rugzaktransport, t gaat de camino straks of morgen degraderen.. Maar soit, de plaatselijke handel floreert er wel mee zeer waarschijnlijk !
We zitten dus dit laatste stukje te stappen op de 'Frances' en t eerste dorpje dat we tegenkomen, roept de herinnering op aan Godelieve en Yvette, die hier vorig jaar n slaapplaats vonden, als k me niet vergis...
Verder naar Castañeda, waar volgens 'kenners' eertijds de ovens stonden, waar kalkcement gemaakt werd voor de metselwerken aan de kathedraal van Santiago, en dit uit stenen die de pelgrims meebrachten ui Triacastela.. We zullen het maar geloven zeker !?
We trokken vandaag ook 3 kleine riviertjes over, de Boente, de Iso en de (naam ontsnapt me!)
Over onze aankomstplaats kan k kort zijn... Niks te beleven, alleen heel veel souvenir-winkels, n mooi rustig marktpleintje, en n massa pelgrims...
We kozen dus voor de albergue Ultreia, en niet zomaar... Vorig jaar op onze camino, kwam Ann (van Ozzie) ten val op n 15 km van hier, ... Ze sukkelde verder tot in deze albergue, ziekenhuisbezoek, gescheurde ligamenten aan de enkel... Ann moest tot haar droefenis, samen met Ozzie, hier één nacht langer blijven, en ons alleen laten verder trekken naar Santiago... Dankbaarheid voor de goede ontvangst toen, hier, deed ons dus besluiten om hier weer te overnachten.. We kwamen als eerste pelgrims hier toe, en van de 39 bedden, waren er nog maar (!) 37 bezet !
Vermits we zo vroeg waren, en het goed droogde met dit weer (zou ons ma zeggen), besloten we maar de grote was te doen... met t wasmachine van de bazin wel te verstaan...
Voor de rest verloopt hier alles naar wens, morgen staat de tocht naar O Pedrouzo op t programma, zowat 19,5 km, eindelijk weer ns wat meer, want onze benen beginnen te van die korte afstanden.
O ja, gisterenavond smaakte de pulpa.. Gekookte inktvis, met kruide, overgoten met olie en paprika, alles geserveerd met rode wijn, te drinken uit n 'soepkom'.. Smakelijk !
ons gezegde nog : In elke mens zit zon Je hoeft die alleen maar Te laten schijnen (Socrates)
Tui een mooi, rustig stadje....met dames wordt dit winkelen, voor Suzanne en Denise leverde dit nieuwe schoenen op....ondertussen ingestapt zonder problemen.
Vertrekken doen we niet zonder een ontbijtje....we stappen het stadje uit, zitten weer dadelijk in de natuur...wat een verschil met Portugal....hier lijkt alles wat grauwer, zelfs de dorpjes grauw en grijs.....maar we genieten....stappen over mooie paadjes, langs riviertjes, door bossen...zo verschillend. Het ene moment lijkt het of we de Ardense bossen passeren, het andere de Kempen, een Haspengouwsbos....kwamen we dan weer niet tegen....om ranken te leiden...komen overal granieten paaltjes terug in dit landschap......zo mooi.....Tijd voor een pauze....we worden binnen geloodst in een paardenstalling....ruiter en paard runnen hier samen een Gastvertrek voor pelgrims....specialiteit van het huis...Alborinjo....hij overhaalt ons zelfs tijdens het stappen om te zondigen...gelukkig zijn de tapas....opperbest...broodje met verse tomaat en chorizo......
De zon laat het even afweten.....maar we zijn er niet rouwig om.....Morgen stappen we weer naar de kust....en hopen we bij aankomst op een blauwe, zonnige hemel......
Laat vertrokken man, volgens onze normen dan toch... t Was immers weer maar 15 km, door de voorsprong die we ons opgebouwd hadden... Onze Portugese koppels (ma en pa, dochter en schoonzoon, vriend en vriendin) beginnen t moeilijk te krijgen, knieproblemen bij ma, blaren bij de ene, spierpijn bij de andere..., maar ze blijven het doen , op eigen krachten, zonder bus of taxi, blijven hun eigen rugzak dragen willen geen gebruik maken van rugzak-transport (à 7 per dag !).. moedige mensen... vertrekken, ondanks de korte etappes, voor dag en dauw (om 6 u vanmorgen!)... Ze kwamen net voor ons aan in de albergue die pas om 13u openging... Dus 'moschilla) (rugzak) in volorde achter de hunne gezet.. Met vijf bleven ze op hun en onze rugzakken passen, terwijl wij met Ana, n koffietje gingen drinken in de bar, en stiekem ook omdat er wifi was.. Grapjes en fotos uitgewisseld... tot plots lichte paniek uitbrak😨 Ana kwam plots tot de vaststelling dat ze haar paspoort verloren was, misschien laten liggen in de albergue in Seixas... Telefoneren naar daar... 'Nada', dus.. Gauw naar de Guardia Civil om n verklaring van verlies te halen, want je moet n officieel bewijs van identiteit kunnen voorleggen in de albergue.. Maar de hospitalero maakte hier zoveel bezwaar rond, ze mocht niet binnen, dus niet slapen vannacht... Misschien nog 2 keer terug naar de Guardia Civil, totdat één van die politiemensen meekwam om te getuigen dat zij 'Ana' was.. Eind goed, enz... maar laat je dat maar ns overkomen als Vlaming bijvoorbeeld, weinig Spaans kennend, en wetend dat je binnen korte tijd terug t vliegtuig naar huis moet nemen?!
Maar ja, we hebben ook gestapt, 15km weliswaar maar, tamelijk hellingen op en af, maar onze conditie verbetert er alleen maar op, zodat we deze lichte klus gauw konden vergeten... Enkele nietszeggende dorpjes gepasseerd, gestopt rond half tien in n bar voor n koffietje, en niet aan de verleiding kunnen weerstaan dat de barrman er on n orujo viejo inkapte.. We hebben het ondertussen door : als op de toog n plastieken colafles staat met n lichtgeel goedje erin, en met n teutje op de fles, dan mag je die gewoon nemen, en in je koffie gooien... Maar geloof me, we hebben er (tot nu toe) geen misbruik van gemaakt.
We zijn dus inmiddels in Melide aangekomen... en we hebben het geweten, waar wij maximaal 30 pelgrims 's avonds tegenkwamen op de Camino Primitivo, is het hier n overrompeling... De Camino Francès en de Camino del Norte sluiten hier immers op onze route aan, en die trekken samen naar Santiago... Alleen hier in Melide telden we 12 albergues, met n totale capaciteit van rond de 600 bedden..
Wij kozen, gematigd als we zijn, voor de Gemeentelijke albergue, met 156 slaapplaatsen!
Ook de mentaliteit is hier anders, de Spaanse dag- of weekpelgrim stapt hier ook, zonder rugzak of met zo'n klein niemendalletje op de rug, maar ja, ze moeten er ook zijn zeker, en als ze er zijn, moeten ze ook ergens kunnen slapen...
We zijn deze stortvloed van mensen, deze reuze-drukte echter niet gewoon, we waren gewoon aan de intimiteit van de Primitivo... Beetje frustratie dus wel, maar we waren er op voorbereid, gezien onze ervaring van vorig jaar.
Ons stadsbezoek begonnen we dan maar met n 'plato combinado' op n terrasje, en met n kijkje in n pulperia, waar de specialiteit van Melide gesmaakt wordt, pulpa namelijk, inktvis... Straks gaan we n portie bestellen, bij Ezekiel, voor de kenners !
Toch nog n opmerkelijke uitspraak ontdekt :
De camino brengt je daar naar toe waar je van weg loopt !
Vertrek 6u50 / Aankomst 15u40 (Spaanse tijd 16u40)
Temp. : morgen 21° - middag 23° - avond 21°
Geen zon vandaag....dus zagen we ook onze schaduw niet...stap t° vandaag perfect...
De eerste 4 km stegen we 400 m.....het werd een weg van berg en dal.....vele kleine dorpjes met elkaar verbonden door landelijke paden, telkens weer anders van samenstelling, doch overal waren er keien....hagen van brem of varens... stenen muurtjes of bossen enz...
Alle erven zijn hier omringd door muurtjes van steen en beton. Wondermooie bloemen sieren de tuintjes, iedere thuis huisvest ook een aantal dieren , vooral honden....hebben hier een goed leven.
We bereikten Valenca, via de camino door het fort stapten we verder....
Deze stad erg toeristisch...mooie winkeltjes met Portugese produkten...
de straten , het is ook een hoofddeksel stad....in alle straten hingen de hoeden in alle vormen en kleuren boven onze hoofden, een lust voor het oog.
We aten voor het laatst Portugees "gerookte worst" echt een specialiteit hier.....lekker..........
Zo kwamen we aan de lange ijzeren brug de grens tussen Portugal en Spanje.....heel speciaal....in het rustige Spaanse stadje Tui.....met zijn oude centrum en mooie kathedraal.....s'avonds flaneren we hier op zijn Spaans.......Amper 115 km scheiden ons nog van Santiago......Tot de
Temperatuur : morgen 17°- middag 22° - avond 22° (Mistig gans de dag !)
Gisterenavond toch nog wifi gehad, in dit, wat ik noemde boerengat (mn excuses voor t woord dus).. Daarna nog n aangenaam gesprekje gehad met Christine, meisje uit Boston, dat vorig jaar de Camino Francès deed en nu dus de Primitivo... De dag voordien hadden we haar ontmoet, je kon er niet naast kijken, haar gitaar boven op de rugzak, en waar t kon 'jammen with some another guy'. Het was dan ook van dat, daar in Lugo, niet te geloven, maar we ontmoetten daar de eerste Belg, Thomas, uit Nazareth dan nog wel. Die 2 dus, Christine en Thomas (met blokfluit) gingen jammen in de maneschijn (met n fles vino tinto) op de Romeinse muur in Lugo, de albergue sluit om 22u, gastjes nog niet binnen... om middernacht hoorde k wat geroep onder onze venster op de eerste verdieping.. Mn slaapmaatje Christine (k bedoel, ze slaapt in t stapelbed boven me) riep om binnen te mogen, trappen afgeslopen, en buiten weten van de hospitalero, Christine naar boven geloodst met de pillamp... Thomas met de blokfluit liet k er dan ook maar in... she was me very gratefull !
Wat Thomas uit Nazareth betreft, jonge gast met lange baard en dreadlocks, was gestart in St.Jean Pied de Port, deed eerst de Francès, trok naar Finisterre, Muxia, en deed dan de Norte en de Primitivo in tegenovergestelde richting, en hou je vast, gaat dan de via de la Plata doen, maar weer in tegenovergestelde richting, en zo tot in Granada, om te 'overwinteren'... Enfin n echte avonturier, maar ook n echte toffe pee !
Vanmorgen dachten we eens uit te slapen, want we gingen de etappe van 31km naar Melide opsplitsen... Dat opsplitsen kwam in orde, maar dat uitslapen niet.. Vier Spanjaarden vonden er niet beter op om op te staan om 5 (!) uur, tot daar aan toe, maar t duurde tot kwart voor 7 eer ze hun rugzak klaar hadden, en de kamer uittrokken... ze hadden van die 'moderne' pillampen, waar je telkens aan moet zwengelen om elektriciteit op te wekken... Kun je t je voorstellen, hoe je je dan zit op te vreten met half-open ogen... Toppunt van alles, ze kwamen nog n half uur later dan wij aan op onze bestemming.. Opstaan om 5 u om na 14km aan te komen om 12u... De rest van t verhaal in deze albergue ga ik jullie besparen, want we willen niet de naam krijgen 'mierenneukers' te zijn !
t Werd dus n korte etappe, we kozen voor de alternatieve weg, die ons via n Romeinse heirbaan zou voeren, inderdaad de 2 à 3 eerste kilometers was n typische heirbaan, in oorspronkelijk staat, maar die ging daarna, te veel over in de klassieke éénrijvak-tarmac-baantjes (verdomd wat n woord). We trekken momenteel immers door het meest afgelegen en achtergebleven deel van Galicië.
Mooi onderweg, in Ferreira, was de Puente Romano, n eenvoudige stenen boog over n riviertje, hetgeen bewijst dat hier meer dan 2000 jaar geleden, de Romeinse weg liep.
n Ontdekking, nergens in de boekjes vermeld, was onze doortocht in San Xurxo de Aguas Blancas.. Nieuw sinds 2010 staat hier n smaakvol ingericht bronnetje, met (niet kitcherige) beelden en trapjes erom heen..
Aankomst in Hospital das Seixas, nog voor t middaguur... Hier vonden we, voor ons althans, de mooiste en properste albergue van gans de camino tot nog toe.. Buiten en binnen, prachtig gerestaureerd, authentiek gelaten, gecombineerd met n zeer moderne vorm van afwerking (en niet met Ikea-prularia hoor !).. Hier kom je echt tot rust, niet die opeengedrongen bedden enz.. Mooi, mooi, met dank aan de Xunta de Galicia..
Morgen wacht ons Melide.. waar 'onze' Camino Primitivo en de Camino Francès samenkomen, en via één weg naar Santiago trekken, de ontnuchtering voor ieder die van de Primitivo komt, waar men gewend was aan de intimiteit.. de pelgrimsstroom zal aanzwellen.. maar ook hieraan zullen we gauw gewoon zijn, onze ervaringen van vorig jaar indachtig !
We vergaten ons gezegde van de dag alweer n tijdje, dan maar ineens weer n mooie (voor ons althans) :
Ponte De Lima - Rubiaes 18,10 km : Vertrek : 7u /Aankomst 13u Temp. : morgen 19 ° - middag 32° -avond 27° Hittegolf in Portugal....We vertrokken deze ochtend uit de meer dan Romantische stad...Ponte de Lima (foto) De tocht vandaag ....voor kenners een combinatie tussen de camino DURO en PRIMITIVO...in 3,5 km stegen we 10 %...De wegen.... keien, stenen...een rivier bedding bij regen......maar wij hadden geluk....zon en schaduw soms deden we de weg op handen en voeten...Qua stapdagen zitten we in de helft......Iedere dame is vandaag moe maar voldaan....We genieten nu van onze laaatste Portugese avond.....morgen steken we de grens over...Viva Espagna.....
t Wordt routine, die etappes.. Ditmaal eens gekozen voor n 'twintiger', tot het niet zo klassieke San Roman da Retorta, n nog meer dan vergeten boerengat, hoop en al 6 huizen, maar de afstand stond ons aan, (t mag ns wat minder zijn hé).
Dus ook niet te vroeg vertrekken, er zouden daar 2 albergues zijn, één van 12 en één van 21 bedden, hierover dus geen zorgen, want de meesten zullen hier voorbijstappen...
Deze morgen stapten we dus Lugo uit, één van de mooiste steden op deze camino, we lieten zijn kathedraal en zijn Romeinse omwalling achter ons, en stapten via de Puerta de Santiago naar t platteland toe.. Eerst nog de mooie Ponte Vella over, waarvan de oude Romeinse funderingen nog te zien zijn.
n Uur lang de voorsteden van Lugo doortrekken, en dan hoopten we wat mooie binnenwegjes voorgeschoteld te krijgen, maar niks daarvan, nietszeggende asfaltwegen, die het ene kleine (verlate) dorpje met het andere verbond.. De enige afleiding was onze Finse medepelgrim, die in ons spoor volgde, en steeds harmonica speelde (dan 10 meter voor ons en dan weer 10 meter achter ons). Gisterenavond nog n gesprekje met hem gehad... was n echte 'stapper' die de ene diploma van aankomst na de andere aan ons liet zien... Was vertrokken in Léon, de camino de Salvador gedaan tot in Oviedo, diploma !) trok nu verder naar Santiago (weer diploma) en dan ging hij daar nog ns naar de St.Franciscuskerk, waar nog ns n ander soort diploma te bekomen was, alleen maar dit jaar, schijnt het? Maar zn eigenlijk hobby was de Noordpool oversteken, al lopend met achter zich n slee met 70kg op (zn heel hebben en houden om te overleven) !
Ondertussen trokken we ook voorbij het paaltje dat de laatste 100 km tot Santiago aangaf, nog 99,552 km had die perfectionist er n plaatje op aangebracht (hopelijk komt dat wat over op de foto van vandaag)
We passeerden het dorpje Seoane, totaal geen beweging daar, maar onze hospitalero (vrijwilliger die de albergue openhoudt) wist ons te vertellen, dat in de oudheid, iedere volwassen man daar, elk jaar 3 maten rogge moest betalen, om bij te dragen in de bouw van de kathedraal van Santiago ! Tot daar deze fait divers...
Tussen de maïsvelden, appelbomen, weien en aanplantingen van koolrabi doorstappen, bergop, bergaf (t moet hun hier aan neus en oren uitkomen, die koolrabi !).. Wij dronken in dat dorpje 2 tassen koffie, 1,20... voor de 2 hé...
Dan kwam t laatste stukje naar San Roman da Retorta, t begon goed, n mooi landwegje, zachte ondergrond, maar al gauw werd t weer die hete asfalt onder onze voeten.. De albergue werd bereikt met blijdschap dat we uit de steeds heter wordende zon konden... Zes Portugezen, 4 Spanjaarden en wij 2, en ja de herberg is vol, 12 bedden maar, mooi verdeeld over 2 kamers.. Heel basic, maar proper, en met n klein keukentje en 2 douches (te gebruiken met tussenpozen, gezien de lage capaciteit van de boiler.. Geeft niks, want we hebben de tijd...
Middageten in de dorpscafé, zowat 1 km terug, richting Lugo stappen, 4,20 per persoon voor n mooi gevuld bord met zelfgebakken brood, jamón, queso, en n bier... t Enig nadeel aan dit festijn was, dat t Heineken was !
Is jouw hart als een tuin, wat laat je groeien...druiven, maïs....
Tamel San Pedro - Ponte de Lima
24 km :
Vertrek : 7u Aankomst : 15u
Temp. : morgen 17° - middag 34° -avond 30°
Wat is pelgrimeren anders dan stappen met je ziel, kijken met je innerlijk oog, luisteren met je hart. Om zo de geheimen van het leven op spoor te komen.
We stapten vandaag in het aardsparadijs, de propere witte dorpjes, langs Romeinse heirbanen, genoten van de stilte...We stappen naar Ponte de Lima.
Lima is de rio die zijn naam te danken heeft aan de Romeinse mythiologie.
De Romeinen dronken van het water, om hun vorig leven te vergeten.
Het is de stad van de onverschilligheid. De brug werd gebouwd door de Romeinen, over de brug gaan betekende je geheugen verliezen, dat deden wij he...
Bovendien voelen we ons hier thuis. Ponte de Lima is de oudste stad van Portugal...dus we verzusteren met een vino verde.....
Maandag 1 september... We realiseren het ons ineens, de kindjes moeten vandaag terug naar school... We denken aan Lennert 6e studiejaar, Emily en Jesper 2e studiejaar en ... Bram laatste kleuterklas !... Wat worden ze groot, en wij .....
Vroeg op weer vanmorgen, want t zou snikheet worden, wandelen na 13u moordend... In t donker vertrokken dis, want het werd n 'dertiger' vandaag.. 30 km is minimaal 6 uur stappen.. Dus...
Maar tot 11u mist, mist en nog ns mist.. t tempo leed er niet onder, maar we konden niks zie, niet dat er veel te zien was, want, ook de boekskes beschreven het : n saaie etappe naar n pracht van n stad... Lugo !
De bergen werden ook ineens n stukje 'tammer' .. t Is wel bergachtig, maar allemaal wat geleidelijker, ronder.. Geen grote bergpassen of colletjes meer, maar alleen n voortdurend stijgen en dalen, door grijze, nikszeggende dorpjes, die enkel opvallen door de hoeveelheid verse koestront overal, op alle weggetjes... Voor t eerst vandaag buiten de maïsvelden, hooilanden en appelbomen, ook waarlijk de eerste graanveldjes gezien, gierst als k me niet vergis, en armtierige zonnebloemvelden. Aan of in de huizen, niemand te bespeuren, stilte, eenzaamheid, t lijkt alsof hier geen mens woont, maar t moet wel, want om de 50 meter worden we blaffend 'verwelkomd' door aan de ketting liggende Duitse schepers (of zoiets, want van honden- en automerken) ken ik niks.
De enige plek op onze tocht waar je nog wat voorraad kan inslaan is Castroverde, bars, bakkers en winkels alom, maar dan is t ook 22 km lang niks meer,, maar dan had je buiten de vindingrijkheid van de dorpsbewoners gerekend : minimaal 3 drankautomaten kwamen we nog tegen, goed aangeduid, maar verschillen in één of ander kalfsschuurtje dat niet meer in gebruik was.
Enfin, na lang stappen lag daarboven dan Lugo , de oude Romeinse stad, Lucus Augusti genoemd in de oudheid... Klimmen, en dan zagen we waaraan Europa zn geld (goed) besteed : dé mooiste Romeinse muren die ik ooit gezien heb, 7 meter dik, 10 meter hoog en 2 kilometer ronde de oude sta, met al de poorten nog in authentieke staat... Enorm om te zien, staat op de Unesco-werelderfgoedlijst, en terecht. Wij uit Tongeren, weten wat Romeinse muren zijn, maar dit moet je écht gezien hebben.
Ook nog n bezoekje gebracht aan de kathedraal, oorspronkelijk romaans, met n middenschip in gotische stijl, en n voorgevel in neoklassiek... Lovenswaardig is dat deze kathedraal gratis te bezoeken is, en het ook waard is !
Namiddag brachten we n blitz-bezoek aan de kathedraal, en deze avond nog gauw ns alleen binnengesprongen... werd k daar aangesproken door n vriendelijk Spaanse vrouwelijke gids, die me gratis, in vloeiend Frans, rondleidde in de volledige kathedraal... n privé-gids voor n pelgrim... Ik werd zelfs uitgenodigd om n woordje te schrijven in het ereboek... k was zo onder de indruk, dat k niet dadelijk de juiste woorden vond, iets wat me niet dikwijls gebeurt..... nooit gezien dit alles, maar ik apprecieerde het enorm... en waarvoor mijn dank (iets anders dan we gewoon zijn : gesloten kerken, of binnen mits betaling !)
We zijn gehuisvest in de albergue municipal (duitsvrij) tussen Portugezen en jonge Spanjaarden.
Lugo betekent dat we inmiddels op 103 km van Santiago de Compostela zitten, en dat we dringend moeten gaan zien, waar en hoeveel we moeten gaan afremmen, om de ontmoeting op 9 september met de femma-dames niet te laten mislopen (ze zouden het ons nooit vergeven !)
We zien ook dat de femma-dames dagelijks n mooi gezegde laten noteren, wel, we willen niet achterblijven :
De eerste 7 km deze ochtend, aan een goed tempo....we bereikten Barcelos het stadje van de legende van de Portugese haan. Hier flaneerden we, hingen even de toerist uit. Een prachtig cultureel, historisch mooi stadje.
Edith stond er op om eucharistie te vieren...wij allen solidair...
Verder konden we een audientie versieren met de Hulpbisschop Francesco.
Bezochten we ook het oude paleis in 1755 verwoest door een aardbeving.
Bezochten de artisonale markt....
Lunchen....en stappen verder...onder een bloed hete zon, louter op karakter....
Stappen door het woud, zijn blij met schaduw, waarderen de mooie witte dorpjes...trotseren hellingen van 15 tot 17° in de zon..
zijn ontzettend blij wanneer we Tamel... en na nog 3 km de alberghe bereiken....
Weer vroeg op... Steeds in functie van de temperatuur en de beschikbare plaatsten in het volgend, hopelijk te bereiken tussenstation...
Vandaag als doel gesteld, O Cadavo Baleira, ongeveer 25 km verder, 22 slaapplaatsen.
Maar eerst terug naar gisterenavond... In t kerkje van A Fonsagrada was er om 20u00 een mis.. Ozzie gaf er de voorkeur aan om gaan te wandelen, maar Jean voelde zich geroepen, n Spaans misje, met alles erop en eraan ns mee te maken.. Om kwart voor 8 binnengeslopen, oei, t was al bezig, maar vlug merkte k dat t de 'rozenkrans' was die iedereen enthousiast meebad... Ik ook maar mee prevelen van 'verhoor ons heer' , na al die titels van Maria, zoals 'Ivoren toren' enz.. als k me nog goed herinner.. en 'glorie zij de vader.... enz' .. Stipt om 8 u begon de mis dan, eentalig Spaans natuurlijk, maar geen probleem, k kon volgen... mooi om ns mee te maken, en n zeer 'meebiddend' gelovigen-publiek... Tot de 'ita missa est' zelfs... Dan vroeg de pastoor alle 'peregrinos' om te wachten tot iedereen buiten was... kregen n A-4-tje in de hand gestopt, en de 'Benedición del Peregrilo' kon beginnen... Met 8 pelgrims waren we (van de +-50 die hier in de stad verblijven - ikzelf als enige niet-Spanjaard) .. We kregen dus de pelgrimszegen van de pastoor, hetgeen ons voor het vervolg van de tocht moest behoeden. k Weet alleen dat ik van de ganse tekst niet heel veel begreep, maar t was wel n aangrijpend moment... waarbij ons pelgrimsantwoord steeds klonk (en k deed mee!) "el Señor es mi pastor, nada me falta"
De Camino Primitivo, slechts één slaapplaats op stap-afstand dus, na 25 km, verdomd, waarom moeten we altijd tellen op de camino 😁.. 13 Duitsers onderweg in groep, 5 Portugezen, 4 Spanjaarden, 1 Fin, en wij 2... Dat maakt 25.. En hoeveel plaatsen zijn hier, denk je, ja, precies 22... Dat maakt dat je geen risico kan nemen, want wie eerst komt, eerst maalt.. die 'bus' Duitsers maakt het ons dus moeilijk.. Maar we zijn er geraakt, en bij de eersten, omdat we vroeg opstaan natuurlijk... Spijtig genoeg moest om 4 uur deze namiddag n ander, alleen stappend Duits koppel, vaststellen dat t hier completo was, met gevolg, nog 8 kilometer in de hitte verder stappen tot in Castroverde, met t risico dat er daar misschien ook geen plaats meer is.... Waar hebben we in Bethlehem ook al eens t verhaal gehoord dat de herberg vol was ?
Maar terug naar t stapverhaal van vandaag.. Veruit één van onze zwaarste stapdagen, maar weer wondermooi.. Tot Vilardongo 5 km, niks te beleven, ook nog donker, maar dan kwam de klim naar de Ruinas de Montouto, n verlaten dorpje op 1023 m hoogte, maar t uitzicht, mn mensen... Wunderbar zouden die Duitsers zeggen.. Ooit was hier n hosptium voor de pelgrims (14e eeuw spreken we).. Alles staat er nog, mooi gerestaureerd.. We ontdekten er ook een 'dolmen' ! ! ... En prachtige bloempjes, in al hun eenvoud...
We stapten, hijgend, door naar de top, waar we hand konden reiken aan de 10-talle windmolens... O zo vervuilend voor t milieu, maar o zo noodzakelijk voor de dorpjes om te overleven, door de vergoedingen die ze ontvangen van de elekriciteitsmaatschappijen !
En dan dachten we het zwaarste van de camino primitivo gehad te hebben, maar niets was minder waar, de beklimming naar A Lastra150 m klimmen in 1 km en dan weer 100 m klimmen naar Fontaneira, afzien mensen, alles op verdomd lastige kiezelwegjes... En alsof t nog niet genoeg was, nog lastigere afdalingen... Maar we kregen er zoveel meer voor terug : prentkaart-beelden, hoeveel oh's en ah's we tegen mekaar zegeden weet ik niet, maar dikwijls was t ook, 'niet te geloven' wat we zagen !
En eindelijk, na 6u30 afzien, de albergue bereikt, n modern gebouw, bij de intrede van het dorp... We waren te vroeg, albergue ging pas open om half 2... dus, als goede huisvaders, eerst onze was gedaan, t droogt hier echt goed dames... pelgrimsmenu on de bar gaan eten, en nu luieren, want er is hier echt niks te beleven in t dorp... begrafenisstemming in de de 2 bars die t dorp rijk is.... We vragen ons af of hier wel mensen wonen in die hoop en al 50 huizen.. t Is zondag, misschien zijn ze allemaal naar t voetbal.. of naar t kegelspel in n naburig dorp...
Enfin, morgen stappen we naar Lugo, op 30 km van hier, niet te zwaar schijnt t.. We hopen er wat te zien van de oude Romeinse stad en haar omwallingen... Waar kennen we dat woord nog van ?
Doe je dingen met tegen zin, probeer ze met zin te doen...
Vila Do Conde - Pedra Furada
21,5 km
Vertrek 8u15 / Aankomst 15u 45
Temp. : morgen 20° - middag 30° -avond 23°
Reporters van dienst ...Malou en Myriam
De twee eerste uren, moeilijk...stijgen en dalen op moeilijke kasseien.
Zaterdag....de dag van eeuwig trouw beloven, hier....
Middag boterhammen op het plein in San Pedro de Rates. Het oude centrum bezocht...wondermooi...Romaans centrum.
Namiddag verder stappen door de bossen met de geur van eucalyptus in onze neuzen...onze luchtwegen werden gezuiverd. Velden van mais...mooie witte dorpjes verschijnen uit het niets...echt Portugal....een ecologisch land....dat zich weet te handhaven binnen Europa.......
Na 21,50 km...wacht ons een prachtige albergue...bij de lieve Antonio....ons wasje, ons plasje...een heerlijk avondmaal en kamers om Utegen te zeggen....
Omdat we samen op weg zijn, laten we los wat ons lief is....komt het terug dan blijft het voor eeuwig bij je....een doordenkertje.....
t Zag er weer n moeilijke etappe uit vandaag, zowat 27 km, moeilijk terrein, opnieuw klimmen, en zelfs naar het op één na hoogste punt van de Camino Primitivo, halverwege, en dan naar t einde toe, weer n fikse klim naar t eindstation...
Neem daarbij dat t weekend is, en dat de Spaanse gelegenheidswandelaar zn stukje van de camino gaat stappen, en dat we van die verdomde groep Bayerische Duitsers niet afgeraken... Dus straks weer problemen te voorzien in de 2 albergues, die t stadje rijk is...
Dus, extra vroeg op stap, 6u30, n ontiegelijk uur, voor iedereen, of je nu gepensioneerd bent of niet. Ozzie stond erop zo spoedig mogelijk in A Fonsagrada te zijn, want je wist maar nooit.... En of hij gelijk had....
Enfin, op stap dus, één van de mooiste zonopkomsten ooit, in de bergen mogen meemaken... De 'bokes' meegenomen, en genoeg mondvoorraad, want, echt waar niks onderweg, of, waar er 'iets' voorzien, was t 'cerrado' (gesloten)... De dorpjes, La Farrapa, Cereijeira, Castro, enz... zeggen u waarschijnlijk niets... ons ook niet, dus voorbijgewandeld, zonder n blik te gunnen (maar eigenlijk was er ook niets te zien, buiten koeienvlaaien, paardenkeutels, blaffende, vastliggend honden, en andere loslopende katten...
Na 2,5 uur goed doorstappen (als Ozzie op vlakke weg op kop komt, zet dan maar n versnelling bij, want 6km/u is dan zn minimumsnelheid, ik, met mn korte beentjes, puf en hijg dan om bij te blijven ! Dus na 2,5 u kwamen we aan de voet van de Alto de Acebo 1111m hoog, en niet van de poes, aan de voet van die col, toch nog even bijtanken aan de overdekte bron, in Peñafuente (het enige wat de boekjes over dit dorpje kunnen vertellen, behalve dat dit het laatste dorpje is in Asturië...
Inderdaad, na de lange klim van de Alto de Acebo, komen we uiteindelijk aan in de regio Galicië, provincie Lugo. Ook hier nog steeds die rotsachtige braakliggende terreinen, en hier en daar wat nieuwe dennenaanplantingen.
Voor de pelgrims is t qua 'onze weg zoeken', even opletten : de schelpen die de bewegwijzering vormen, zijn weer eens veranderd. Niemand weet waarom, maar de schelpen in Galicië wijzen weer precies de andere kant op, dan die in Cantabrië en Asturië.... De te volgen richting wordt vanaf nu weer aangeduid door de 'open kant' van de schelp !
En dan plots duikt A Fonsagrada daar boven voor ons op, maar dan volgt er nog eens n gevreesde klim naar de bebouwde kom... n laatste prik op deze lange uitputtende etappe !
Gauw naar n albergue... Maar wat n desillusie, alles was gereserveerd door kleine-rugzakjes-pelgrims, die alleen maar in t weekend stappen... Gauw onderhandeld, en nog sneller toegeslagen... We kregen n luxe-appartementje toegewezen door señora Esmeralda, mits opleg van 5 de man... Onmiddellijk toegeslagen, want dit eenvoudige, propere optrekje met keuken, badkamer, handdoeken, hotelzeepjes (!) enz... is voor ons, pelgrims, nog meer dan n 4 ⭐️⭐️⭐️⭐️ -hotel... Je omkleden met alle mogelijk ruimte, je douchen in n kraaknet cabientje, TV (!), enz... straks geen snurkende Beierse pelgrims... Inderdaad, wat n luxe !
O ja, onderweg ontdekten we de eerste 'kilometer-aftelpaal-naar-Santiago' (dat woord zal wel niet in dikke VanDale staan zeker ?)... Enfin zo'n paaltje met die fameuze schelp op, en daarop stond, nog... 165,999km....
Volgens onze eigen berekeningen zijn het er hier, vanaf A Fonsagrada, nog 157,4km...
We beginnen 'ingewandeld' te geraken !
Nog iets positiefs : hier vonden we ns n kerk open, en.... deze avond om 20u is t pelgrimsmis... We gaan er zeker ns naar toe....
COMPOSTELA 2014
Femma-dames 
