Weer vroeg op... Steeds in functie van de temperatuur en de beschikbare plaatsten in het volgend, hopelijk te bereiken tussenstation...
Vandaag als doel gesteld, O Cadavo Baleira, ongeveer 25 km verder, 22 slaapplaatsen.
Maar eerst terug naar gisterenavond... In t kerkje van A Fonsagrada was er om 20u00 een mis.. Ozzie gaf er de voorkeur aan om gaan te wandelen, maar Jean voelde zich geroepen, n Spaans misje, met alles erop en eraan ns mee te maken.. Om kwart voor 8 binnengeslopen, oei, t was al bezig, maar vlug merkte k dat t de 'rozenkrans' was die iedereen enthousiast meebad... Ik ook maar mee prevelen van 'verhoor ons heer' , na al die titels van Maria, zoals 'Ivoren toren' enz.. als k me nog goed herinner.. en 'glorie zij de vader.... enz' .. Stipt om 8 u begon de mis dan, eentalig Spaans natuurlijk, maar geen probleem, k kon volgen... mooi om ns mee te maken, en n zeer 'meebiddend' gelovigen-publiek... Tot de 'ita missa est' zelfs... Dan vroeg de pastoor alle 'peregrinos' om te wachten tot iedereen buiten was... kregen n A-4-tje in de hand gestopt, en de 'Benedición del Peregrilo' kon beginnen... Met 8 pelgrims waren we (van de +-50 die hier in de stad verblijven - ikzelf als enige niet-Spanjaard) .. We kregen dus de pelgrimszegen van de pastoor, hetgeen ons voor het vervolg van de tocht moest behoeden. k Weet alleen dat ik van de ganse tekst niet heel veel begreep, maar t was wel n aangrijpend moment... waarbij ons pelgrimsantwoord steeds klonk (en k deed mee!) "el Señor es mi pastor, nada me falta"
De Camino Primitivo, slechts één slaapplaats op stap-afstand dus, na 25 km, verdomd, waarom moeten we altijd tellen op de camino 😁.. 13 Duitsers onderweg in groep, 5 Portugezen, 4 Spanjaarden, 1 Fin, en wij 2... Dat maakt 25.. En hoeveel plaatsen zijn hier, denk je, ja, precies 22... Dat maakt dat je geen risico kan nemen, want wie eerst komt, eerst maalt.. die 'bus' Duitsers maakt het ons dus moeilijk.. Maar we zijn er geraakt, en bij de eersten, omdat we vroeg opstaan natuurlijk... Spijtig genoeg moest om 4 uur deze namiddag n ander, alleen stappend Duits koppel, vaststellen dat t hier completo was, met gevolg, nog 8 kilometer in de hitte verder stappen tot in Castroverde, met t risico dat er daar misschien ook geen plaats meer is.... Waar hebben we in Bethlehem ook al eens t verhaal gehoord dat de herberg vol was ?
Maar terug naar t stapverhaal van vandaag.. Veruit één van onze zwaarste stapdagen, maar weer wondermooi.. Tot Vilardongo 5 km, niks te beleven, ook nog donker, maar dan kwam de klim naar de Ruinas de Montouto, n verlaten dorpje op 1023 m hoogte, maar t uitzicht, mn mensen... Wunderbar zouden die Duitsers zeggen.. Ooit was hier n hosptium voor de pelgrims (14e eeuw spreken we).. Alles staat er nog, mooi gerestaureerd.. We ontdekten er ook een 'dolmen' ! ! ... En prachtige bloempjes, in al hun eenvoud...
We stapten, hijgend, door naar de top, waar we hand konden reiken aan de 10-talle windmolens... O zo vervuilend voor t milieu, maar o zo noodzakelijk voor de dorpjes om te overleven, door de vergoedingen die ze ontvangen van de elekriciteitsmaatschappijen !
En dan dachten we het zwaarste van de camino primitivo gehad te hebben, maar niets was minder waar, de beklimming naar A Lastra150 m klimmen in 1 km en dan weer 100 m klimmen naar Fontaneira, afzien mensen, alles op verdomd lastige kiezelwegjes... En alsof t nog niet genoeg was, nog lastigere afdalingen... Maar we kregen er zoveel meer voor terug : prentkaart-beelden, hoeveel oh's en ah's we tegen mekaar zegeden weet ik niet, maar dikwijls was t ook, 'niet te geloven' wat we zagen !
En eindelijk, na 6u30 afzien, de albergue bereikt, n modern gebouw, bij de intrede van het dorp... We waren te vroeg, albergue ging pas open om half 2... dus, als goede huisvaders, eerst onze was gedaan, t droogt hier echt goed dames... pelgrimsmenu on de bar gaan eten, en nu luieren, want er is hier echt niks te beleven in t dorp... begrafenisstemming in de de 2 bars die t dorp rijk is.... We vragen ons af of hier wel mensen wonen in die hoop en al 50 huizen.. t Is zondag, misschien zijn ze allemaal naar t voetbal.. of naar t kegelspel in n naburig dorp...
Enfin, morgen stappen we naar Lugo, op 30 km van hier, niet te zwaar schijnt t.. We hopen er wat te zien van de oude Romeinse stad en haar omwallingen... Waar kennen we dat woord nog van ?
Doe je dingen met tegen zin, probeer ze met zin te doen...
Vila Do Conde - Pedra Furada
21,5 km
Vertrek 8u15 / Aankomst 15u 45
Temp. : morgen 20° - middag 30° -avond 23°
Reporters van dienst ...Malou en Myriam
De twee eerste uren, moeilijk...stijgen en dalen op moeilijke kasseien.
Zaterdag....de dag van eeuwig trouw beloven, hier....
Middag boterhammen op het plein in San Pedro de Rates. Het oude centrum bezocht...wondermooi...Romaans centrum.
Namiddag verder stappen door de bossen met de geur van eucalyptus in onze neuzen...onze luchtwegen werden gezuiverd. Velden van mais...mooie witte dorpjes verschijnen uit het niets...echt Portugal....een ecologisch land....dat zich weet te handhaven binnen Europa.......
Na 21,50 km...wacht ons een prachtige albergue...bij de lieve Antonio....ons wasje, ons plasje...een heerlijk avondmaal en kamers om Utegen te zeggen....
Omdat we samen op weg zijn, laten we los wat ons lief is....komt het terug dan blijft het voor eeuwig bij je....een doordenkertje.....
t Zag er weer n moeilijke etappe uit vandaag, zowat 27 km, moeilijk terrein, opnieuw klimmen, en zelfs naar het op één na hoogste punt van de Camino Primitivo, halverwege, en dan naar t einde toe, weer n fikse klim naar t eindstation...
Neem daarbij dat t weekend is, en dat de Spaanse gelegenheidswandelaar zn stukje van de camino gaat stappen, en dat we van die verdomde groep Bayerische Duitsers niet afgeraken... Dus straks weer problemen te voorzien in de 2 albergues, die t stadje rijk is...
Dus, extra vroeg op stap, 6u30, n ontiegelijk uur, voor iedereen, of je nu gepensioneerd bent of niet. Ozzie stond erop zo spoedig mogelijk in A Fonsagrada te zijn, want je wist maar nooit.... En of hij gelijk had....
Enfin, op stap dus, één van de mooiste zonopkomsten ooit, in de bergen mogen meemaken... De 'bokes' meegenomen, en genoeg mondvoorraad, want, echt waar niks onderweg, of, waar er 'iets' voorzien, was t 'cerrado' (gesloten)... De dorpjes, La Farrapa, Cereijeira, Castro, enz... zeggen u waarschijnlijk niets... ons ook niet, dus voorbijgewandeld, zonder n blik te gunnen (maar eigenlijk was er ook niets te zien, buiten koeienvlaaien, paardenkeutels, blaffende, vastliggend honden, en andere loslopende katten...
Na 2,5 uur goed doorstappen (als Ozzie op vlakke weg op kop komt, zet dan maar n versnelling bij, want 6km/u is dan zn minimumsnelheid, ik, met mn korte beentjes, puf en hijg dan om bij te blijven ! Dus na 2,5 u kwamen we aan de voet van de Alto de Acebo 1111m hoog, en niet van de poes, aan de voet van die col, toch nog even bijtanken aan de overdekte bron, in Peñafuente (het enige wat de boekjes over dit dorpje kunnen vertellen, behalve dat dit het laatste dorpje is in Asturië...
Inderdaad, na de lange klim van de Alto de Acebo, komen we uiteindelijk aan in de regio Galicië, provincie Lugo. Ook hier nog steeds die rotsachtige braakliggende terreinen, en hier en daar wat nieuwe dennenaanplantingen.
Voor de pelgrims is t qua 'onze weg zoeken', even opletten : de schelpen die de bewegwijzering vormen, zijn weer eens veranderd. Niemand weet waarom, maar de schelpen in Galicië wijzen weer precies de andere kant op, dan die in Cantabrië en Asturië.... De te volgen richting wordt vanaf nu weer aangeduid door de 'open kant' van de schelp !
En dan plots duikt A Fonsagrada daar boven voor ons op, maar dan volgt er nog eens n gevreesde klim naar de bebouwde kom... n laatste prik op deze lange uitputtende etappe !
Gauw naar n albergue... Maar wat n desillusie, alles was gereserveerd door kleine-rugzakjes-pelgrims, die alleen maar in t weekend stappen... Gauw onderhandeld, en nog sneller toegeslagen... We kregen n luxe-appartementje toegewezen door señora Esmeralda, mits opleg van 5 de man... Onmiddellijk toegeslagen, want dit eenvoudige, propere optrekje met keuken, badkamer, handdoeken, hotelzeepjes (!) enz... is voor ons, pelgrims, nog meer dan n 4 ⭐️⭐️⭐️⭐️ -hotel... Je omkleden met alle mogelijk ruimte, je douchen in n kraaknet cabientje, TV (!), enz... straks geen snurkende Beierse pelgrims... Inderdaad, wat n luxe !
O ja, onderweg ontdekten we de eerste 'kilometer-aftelpaal-naar-Santiago' (dat woord zal wel niet in dikke VanDale staan zeker ?)... Enfin zo'n paaltje met die fameuze schelp op, en daarop stond, nog... 165,999km....
Volgens onze eigen berekeningen zijn het er hier, vanaf A Fonsagrada, nog 157,4km...
We beginnen 'ingewandeld' te geraken !
Nog iets positiefs : hier vonden we ns n kerk open, en.... deze avond om 20u is t pelgrimsmis... We gaan er zeker ns naar toe....
Groeien kan je alleen door iets nieuws toe te laten in je leven...
Porto -Vila Do Condo
27 km genietend stappen langs de kust.
Vertrek: 8 u Aankomst 17u
Temp. : morgen 18° - middag 24° - avond 20 °
We stapten over houten staketsels, veldwegen en strand, komen door idylische vissers dorpjes....we pauzeren zeer regelmatig ....we geven onze ogen de kost....we genieten met lichaam en geest...voeren inhoudelijke gesprekken....luisteren naar de stilte en de golvende zee....trotseren de storm....of....zijn gewoon een ganse dag samen onderweg....
Bij dag en dauw verlieten we Berducedo, t kondigde zich immers weer n loodzware dag aan.. 4 km vlak tot La Mesa , enfin wat ze hier toch vlak noemen,
We waren de avond voordien niet tot in La Mesa doorgetrokken, omdat daar niks anders was dan n albergue, geen café, geen winkel, geen restaurantje... Dus moesten we van morgen zowat 4 km 'inhalen' om de 1e beklimmin aan te vangen, n kuitenbijter, van 900m zakken tot 850m en dan op naar zowat weer 1000m... Lijkt niks, maar de losse kiezelwegen, de koe-str.... enz.. maken het er niet makkelijker op..
En dan kwam het... we wisten niet wat we zagen daar onder ons.. we wisten wel dat de Embalse de Salime (stuwmeer van Salime) onder ons lag, maar dat ze daarboven, n schuimtapijt hadden uitgespreid daar viel onze mond van open... Maar plots realiseerden we ons, we liepen hoog boven het wolkenveld, dat zich boven de vallei en het meer gevormd had. Echt waar, n prachtig schouwspel. Zelden hebben we zoveel foto's genomen, we zaten immers te wandelen op ongeveer 1000m, en dat meer lag op 220m. Duizelingwekkende afdaling aangevangen, zwaar, bergpadjes, door de kastanjebossen heen, maar adembenemend mooi allemaal... gingen door t wolkendek heen (die schuim dus), en n uurtje later stonden we plots aan de stuwdam, met die schuim nu hoog boven onze koppen... fascinerend, echt... !
Onze ogen goed de kost gegeven, en dan weer omhoog klimmen, uit die gigantische kloof, waardoor de rivier 'Navia' verdertrekt naar de Cantabrisce zee. Maar eerst nog n colaatje drinken in de enige zaak uren in de omtrek, waar de kelner ons wist te vertellen dat de bouw van die stuwdam begon in 1946 en 10jaar duurde, n hoogtepunt van de toenmalige wegen- en waterbouwkunde. En zoals steeds bij de bouw van stuwmeren, moesten ook hier n tiental dorpen verdwijnen, voor de goede zaak.
Uit het dal 'kruipen' dan, inderdaad, kruipen, want de laatste 6 km moesten we weer klimmen tot zowat 600m... niet van de poes, k verzeker het je, na zo'n inspannende dag.
Grandas de Salime, zitten we dus, het laatste noemenswaardige dorp in Asturië, en dus de laatste ciderbar op onze weg, en vermits we Gallicië naderen, is hier ook al de eerst Pulperia (inktvis-bar).
Morgen trekken we dus de regio Galicië binnen de provincie Lugo...
We naderen dus stap voor stap onze eerste doel : Santiago de Compostela.
En voor zich afvraagt hoe t met ons is :
- conditie 100%
- goeie moed : 100%
- onze 'was' : tot nu toe, elke dag voor 100% gedaan, steeds droog gekregen!
Onze teller staat op 17 stapdagen en 390 km, n gemiddelde van +-23km per dag.
Temperatuur : morgen 16° mistig, nevelig, triestig - middag 20° begint op t klaren- avond 22°
Vanmorgen weer vroeg op, noodgewongen, de 'bus' met 13 Duitsers trok ook op weg naar Berducedo, wij twijfelden op nog 5 km verder te trekken tot La Mesa, maar de plaatselijke bevolking raadde ons dat af, want, n boerengat, met wel n albergue, maar geen winkel, geen café, geen restaurant !
Schemerdonker dus was het nog om die toeristen uit Beieren voor te zijn, maar clever als die waten, stuurden die enkele Heidi's met de taxi vooruit, om gans n privaat albergue af te huren ! Ons niet gelaten, wij zouden, democratisch en economisch ingesteld als we waren, zouden we toch kiezen voor de eenvoud van de albergue municipal à 5 per man. We zitten gelogeerd in de oude, omgevormde dorpsschool.
Maar eerst moesten we het dak van de Camino Primitivo overwinnen, in mist en nevel vingen we die beklimming aan, onverantwoord om langs de kleine bergwegeltjes te trekken... de 30cm brede wegjes, afgrond aan één zijde, werden vlug verlaten om langs de asfaltweg te trekken... weliswaar enkele kilometers omweg, maar, veiligheid gaat soms voor hé... De top van de col, de 'Puerto del Palo' werd in complete dikke 'smog' bereikt.. 1146 m hoog, na 10 km klimmen, 596 hoogtemeters overwonnen... Drijfnat, maar met n goed gevoel, fier op onszelf weer.. Gelukkiglijk stond op de top n betonnen jagershut, waar we van kledij konden wisselen, en n stukje eten, alvorens de afdaling aan te vangen.
Afdaling weer levensgevaarlijk, natte keien, eerder de bedding van n uitgedroogd bergriviertje.. daarom weer maar ns voor veiligheid gekozen, en voor de asfalt-afdaling gekozen, tot in Lago, waar we ons eerste warm tasje koffie met half verkleumde vingers konden drinken.. Daarna kozen we voor de afdaling via de paadjes, wondermooi moet t er zijn bij helder weer. Even pech dus dat we niet genoeg van t landschap konden genieten door de mist..
Berducedo, 2 bars, 2 winkels, 1 restaurant, en, geloof me, t inwonerstotaal staat hier op 100, meestal ouderen (300 inwoners telde het dorp 50 jaar geleden). Niet te verwonderen eigenlijk, s winters (als er geen pelgrims voorbijkomen) wordt je op deze hoogvlakte weggeblazen door wind en sneeuw !
Morgen trekken we rond het meer van Salime, tot waar weten we nog niet, maar er resten ons nog ongeveer 220 km tot Santiago... en t loopt nog steeds lekker !
De Femma-dametjes zitten intussen in Porto, installeren zich in hun hotelletje, gaan de stad nog even bezoeken, en zullen morgen stappen naar Vila do Conde, zowat 22 km.
Dames dag 0 (met dank aan Guy Collas, die ons dit internetbericht doorstuurde) sorry dat we de juiste bron niet kunnen vermelden
Voor het vierde jaar op rij trekken 6 vrouwen o.l.v. Riet naar Compostela. Deze keer stappen ze van Porto-Compostela, een afstand van 240 km. Ze zijn zojuist de trein van 10u39 richting Leuven-Zaventem opgestapt. Ze hopen onderweg Jean Nelissen te ontmoeten. Hij is onderweg sinds 12 augustus en stapt de Camino del Norte en de Camino Primitivo. Malou Thijs, zijn vrouw stapt met ons mee. Het is de bedoeling dat we samen aankomen in Compostela. Jean zal moeten afremmen want hij ligt al voor op zijn schema, vertelde Riet Van Cleuvenbergen.
Buen Camino....niet het doel, maar de weg is belangrijk.......
Tongeren 10u39
Brussels airport - Porto 14u25 - 16u Vlucht TP603
The Belgian Ladies onder de Femma Nerem vlag stappen weer hun Camino...
Malou, Edith, Denise, Suzanne, Riet en Myriam
Heenreis vlot verlopen....hoog boven een wonder mooi wolken dek vliegen we richting Porto....de metro brengt ons naar onze eerste overnachtingsoord....Senhor de Matosinhos pensao-residencial,...
LDA....Ons eerste avondmaal...we laten ons verrassen...een Portugees diner van vis en vlees.....dat we laten zwemmen in Vino Verde of jonge bruisende witte wijn. Dit is Bom of goed.
Volgens de stappenteller staat vandaag ons record op 3,80 km
Vandaag haspelden we dan het tweede gedeelte van deze opgesplitste etappe af...
Zwaar, zwaar maat met die opsplitsing, toch best doenbaar...
Enorm mooie zonsopgang boven de bergen gezien, niet te schatten, zelfs niet te beschrijven... k probeer, n wondermooie achtergrond, Asturische bergen, licht helder wordende lucht, wolken weggeblazen door de bergwind, gat in de lucht, de zon komt op, en dan n niet te schilderen rosse gloed.. Doe de ogen dicht, en hopelijk zie je t ! Wij zullen alvast de lucht boven El Fresno niet vergeten !
Van daaraf ging t in steeds meer stijgende lijn van 600 m naar 800 m, over steeds smaller wordende paadjes, koeienwegjes, sorry voor t woord, maar de koestront ontwijken was echt niet mogelijk...
Stilte vonden we ook nog, onwaarscijnlijk stil, enkel onderbroken door n klingelede koebel, die ons deed denken aan de misdienaar met zn belltje, die voor 'meneer pastoor' uitliep, in vroegere tijden, als de communie aan de zieken rondgebracht werd, als k goed meen, telkens op de eerste vrijdag van de maand.
Voor dat we t hoogste punt bereikten, in Porceles, gauw even koffie drinken in bar La Roque.. Meer dan 2 tassen hadden ze zeker niet in huis, we moeste, namelijk wachten tot de tassen van de vorige pelgrims afgewassen waren ! Iets verder in t dorp lag de bar van José Manuel, de Casa Boto.. Op onze vraag of hij 'from Barcelona' was, antwoordde hij ontkennend, maar met n knipoog naar Fawtley Towers !.. Maar nooit gezien, zo'n kitscherige bar, lampjes, piepers, toeters en bellen alom, niet te schatten, maar hij deed ons wel t verhaal van de bijna totale ontvolking van de streek in de afgelopen jaren.. In niet minder dan 100 jaar is de bevolking hier met 2/3e verminderd, en maakt deze regio tot dunst bevolkte van Asturië.. Niet te verwonderen dat we in het eindstation van vandaag, La Pola de Allande, in het stadspark, het monument van de emigrant tegenkwamen ! Maar echt, het is hier echt n ondoordringbaar gebied, dat zn ontstaan eigenlijk enkel en allen aan de doortocht van de vroegere pelgrims te danken heeft.
Maar in één woord, ondanks het korte, toch weer n prachtetappe, we genoten van de natuur, en van de kracht van de bergen !
Onze herberg dan, 24 plaatsen, wij 2, en voor de rest (13 man) ingenomen door n 'bus' Duitsers uit de streek van Munchen... We weten niet goed wat ervan denken.. pelgrims ? Boemelende toeristen... Hopelijk zien we t vannacht niet, want wij willen vroeg vertrekken morgen, voor wat in Tour de France-termen, de 'koninginne-etappe' zal moeten worden... We trekken morgen immers naar het 'dak' van de camino primitivo' met de Puerto del Palo op 1146 m als bekroning.. Een werkelijke kuitenbijter... Meer dan 650 m stijgen via n klein padje, 8 km lang, ademafsnijdend, 'naar t schijnt' .... We zullen zien, daarom gaan we vroeg slapen vandaag.
Morgen vertrekken in Nerem en Tongeren ook 6 Femma-dames, per vliegtuig naar Porto... Van daaruit zullen Riet, Denise, Myriam, Edith, Suzanne en Malou hun Camino aanvangen...
Als alles goed meezit, zullen we mekaar op 9 september aan de kathedraal in Santiago de Compostela ontmoeten, de tocht vanuit Porto zal ongeveer 240 km bedragen... wij, Ozzie en Jean hebben nog ongeveer 220 km voor de boeg.
Als de techniek enz.. werkt zullen we via deze blog ook nu en dan de Femma aan het woord laten...
We wensen hun van hieruit alvast veel geluk toe, natuurlijk Buen Camino.... en kijken nu al uit naar de hereniging in Santiago de Compostela...
We kregen het gisterenavond nog benauwd warm, 34° in t centrum van Tineo toen we nog n wandelingetje gingen maken... Dus t zou ne warme worden vandaag... Maar t kan verkeren zei Bredero. Vanmorgen eruit om half 7, en 'dreigend weer', wind en nog ns wind, wolken grauw en grijs, we dachten even terug in België te zijn, afgaand op jullie berichten van slecht weer bij ons... Op pad, regenjas, rugzakovertrek bij de hand... Veel geblaat nochtans maar weinig wol, want eens de bergen in, ging de wind liggen, precies alsof hij ons wilde gerust stellen.. Geen drupje regen op ons, en hoe korter t naar t middaguur ging, hoe meer de hemel opentrok... Kans om er n verre van de maken dus, zul je zeggen, maar neen, in overleg beslisten we om t kalm aan te doen qua kilometers, remmen dus, we moeten immers pas op 9 september in Santiago te zijn, om Malou en haar Femma's te ontmoeten.
Dus besloten we, na de Alto de Piedratecha (900m hoog), zware, maar doenbare beklimming over boswegeltjes, om er in Campiello mee op te houden na iets meer dan 14 km. Eens n halve rustdag kan ook geen kwaad, temeer daar we veel gelezen en gehoord hadden over de goede faam van de albergue bij Herminia, werkelijk n top-albergue... Kraaknet, super-georganiseerd door duiveltje-doet-al Herminia , eerlijk eten voor een eerlijke prijs... 26 slaapplaatsen, waarvan 18 bezet.. 2 Fransen, 5 Duitsers, 4 Spanjaarden, 2 Italianen, 1 Russische, 1 Ecuadoriaan, 2 Belgen (wij dus) en zowaar 1 Nederlander. En dan nog ééntje uit Budel, buurgemeente van ons Limburgse Hamont-Achel.. Sinds ons vertrek, nu twee weken geleden, hadden we nog geen enkele Belg, laat staan n Nederlander tegengekomen... Babbeltje geslagen dus, met de man die al tweemaal in Santiago was, eenmaal per fiets, en eenmaal te voet van bij m thuis uit. Respect ! Wederzijds, moet k zeggen.
Als we ns terugblikken op onze tocht tot nu toe, moeten we zeggen dat we nu eigenlijk in het meest onherbergzame gebied zijn gekomen... het westen van Asturië... er woont hier vrij weinig volk... de dorpjes worden steeds kleiner... de maïsvelden worden schaarser... de weilanden en de koeien verdwijnen uit het beeld... en, we krijgen steeds meer te maken met voortdurend stijgen en dalen, waardoor het uithoudingsvermogen nogal zwaar op de proef gesteld wordt.
We hebben er tot nu toe 328 km opzitten, zijn, op wat hoesten na, vrij gezond, nog zowat 232 km te doen !
Behoudens zware tegenslagen, zijn we er vrij zeker van dat we dit aankunnen..
t Vertrek in Salas was niet minder dan 'bruut'.. We waren gestationeerd op 225 m, na 10 km bereikten we in La Espina, de 700 m ! ... Kunnen jullie je dat inbeelden ?... Wij wel, sweat, blood, and (no) tears waren het, bijna 500 m hoogtemeters overwinnen, op banen, waar Hannibal zn olifanten niet zou oversturen ! Eerlijk, we waren vroeg vertrokken maar de vroege zon deed ons liters zweet laten. Onze gids (boek) vermeldde nochtans : wandeldag om van te genieten. Maar we moeten wel de gids gelijk geven, alle moeite werd gedaan om ons niet over asfaltwegen te laten lopen... We zijn stilaan gewoon geworden aan t reliëf van de Cordillera Cantabrica 'aqui' ... We trotseren het mos en de keien van de boswegeltjes (carreiros), lopen onder het bladerdak van de holle wegen.
Oude middeleeuwse bruggetjes, vergeef het ons, soms merken we ze niet eens meer...
Spijtig genoeg ontmoeten we soms nog de A63, de autosnelweg die ze hier aangelegd hebben, prachtige kunstwerken, die bruggen die de dalen overbruggen, maar, n verkrachting van de o zo mooie natuur hier 😉...
Maar echt, we hebben genoten van die liters zweet die we gelaten hebben... Op t middaguur kwamen we toe in Tineo... We zagen eerst nog de ermita de San Roque, mooi in zn eenvoud... En liepen zo binnen in Tineo, vroeger n belangrijke mijnbouwstadje... In de vroege Middeleeuwen kwamen de pelgrims hier op kracht.. Wij trouwens ook, awel nog ns : we spendeerden 9,50 per man en kregen : n voorgerecht, n soort paëlla met alles dr op en dr aan, dan als hoofdgerecht frietjes met n steak orloff, n rijstpudding als nagerecht, n halve fles wijn, n cola, n koffie, ..... En omdat we zo goed verteerd hadden waarschijnlijk, nog n orujo viejo van t huis ! ... Wie zegt nog dat leven als God in Frankrijk de doelstelling is... Nee, nee, Hij ( God en wij natuurlijk ook) is hier al , in Spanje (enfin Asturië toch,... want dat ligt hier gevoelig i. De streek waar men streeft naar onafhankelijkheid...
We gaan seffens vroeg t bed in, want, er zijn hier geen lichte etappes....
Nog dit : sorry dat t regende in onze contreien... We kunnen dr echt niks aan doen !
Voor wie zou twijfelen : we zijn echt nog steeds in prima conditie !
COMPOSTELA 2014
