De paters lieten ons goed slapen vannacht ! Er kwam er zelfs geen enkele s avonds langs om ons toe te dekken.. Goei trappisten jong...
Ons ontbijt vanmorgen : 2 bimbo-bokes met kaas, en daarop alleen hebben we tot s middags gestapt, want toen was t tijd voor nog zo ns 2 bokes en onze peperkoekjes ! ne Mens komt met zo weinig toe als t moet..
Vrij stevig parcours nochtans vandaag... Veel tarmac, en eigenlijk gene meter plat, maar wat kregen we er prachtige 'zichten' voor terug... Voortdurend wandelen tussen zee en bergen, het Cantabrisch gebergte nota bene, bij de wielerliefhebbers vooral bekend om zn Picos de Europa (en voor wie t niet kent, zoek t maar ns op, op 'Tinternet'...
Feestdag in België vandaag, allez, ne 'betaalde'... En hier ook denk k, want na 19km weken we van onze baan af, we hoorden muziek, en ja, we kwamen terecht op het grootste 'juego de bollas' van uren in de omtrek, n 'internationaal, enfin k denk n 'intergehuchten'-tornooi van n balspel dat het midden houdt tussen n jeu de boules en n kegelspel. Als we goed kunnen vertalen stond daar op t groot scherm : onzelievevrouwtenhemelopnemingsintergehuchten-tornooi voor balspelers.... Wie er uiteindelijk gewonnen heeft, weten we niet, de hooligans van gehucht Arebia (of zoiets?)werden ons te luidruchtig, zodat we onze San Miguel gauw uitdronken en t afbolden. Maar n prachtig spel nochtans, we zien de buitenwijk Mulken uit Tongeren, het bij ons al opnemen tegen die uit t Patershol uit Gent.
Vermits we, zonder tegenslagen, er nu al zeker van zijn Santiago goed op tijd te halen, splitsten we de 2 tochten (van vandaag en morgen) op in 3 ritten... t Genieten in de vrije tijd hier, moet ook kunnen hé...
De albergue vandaag hier, was wel andere koek... Hangt vast aan de plaatselijk kerk... Ging pas open om half 3, rugzakken gezet in volgorde van aankomst (op bevel van de uitbater)... Klokslag half 3 deuren open, weer bevel, zich opstellen in 2 rijen, 2 aan 2 langs mekaar, verboden met de stapschoenen naar binnen te gaan.. per 2 naar binnen (er stond zo'n 40 man te wachten !).. inschrijven, alsof hun leven ervan af hing, en dan rondleiding door de inschrijver (!) bed toegewezen... douches bekijken, hoe die werkten (!) enz... Ja dat heeft meer dan n uur geduurd eer iedereen ingeschreven was... O ja ze moesten ook ons beroep weten, en net niet wat onze schoenmaat was !...
Maar enfin, we slapen, en met ontbijt inbegrepen kost t 10...
Havenstadje verkend... Wifi gezocht en gevonden..
Maar toch even dit nog, t gaat ons wonderwel goed, de instructies van thuis worden goed opgevolgd... We hebben niets tekort... En, t stappen staat ons écht aan !
De vergelijking tussen deze Camino del Norte en de Camino Francės van vorig jaar, gaan we nog even opsparen, alleen dit toch al, t is hier niet zo stressie... Maar dat ligt misschien ook n beetje aan onszelf.
t Zag niet goed uit vanmorgen, toen we de deur opentrokken... Motregen, maar onze was was wel van de draad sedert gisterenavond, maar die Duitse dametjes zouden wel gans de dag met n natte bh moeten lopen, vergeten op de draad natuurlijk, jong jong toch, slechte lesgevers gehad thuis.... wij lekker niet !!!
Opgestaan om half 7, wasje, plasje, naar de bar tegenover en tortilliaatje naar binnen gespeeld en lekkere koffie (alles samen 2,5....)
In de buitenwijken va Requejada liepen we door t chemisch complex van Solvay, de grootste chemieconcern in Spanje, maar we waanden ons toch n beetje op Belgische bodem, alleen al door de naam Solvay.
Spijtig genoeg onderweg steeds asfalt of beton, maar toch vrij gemakkelijk in Santillana del Mar geraakt... Prachtig oud Middeleeuws stadje, n uur lang in rond gelopen.. Toeristisch ingesteld, maar toch alles authentiek, één van de best bewaarde monumentale stadjes in Spanje (met n Parador-hotel zelfs in de vroegere omgebouwde gevangenis). Mooie kloosterkerk, van romaanse oorsprong. Dit stadje werd in de 19e eeuw al ontdekt door de Spaanse adel, die er voor zorgde dat dit stadje volledig intact bleef... We hebben onze ogen de kost gegeven, echt waar, n bezoek overwaard, en nog ns n overheerlijk koffie gedronken, met alles erop en eraan voor 1 de man (hier mag de horeca op de Grote Markt in Tongeren of op de Korenmarkt in Gent ns n puntje aan zuigen ! aan de prijs bedoel ik !)...
7 à 8 km verder, in Caborredondo, na n steile klim, nog ns n koffietje op t terras, en de baas vond ons waarschijnlijk zo sympathiek, dat hij ons n gratis 'Orujo Viejo' erbij gaf, van service gesproken !...
Verder in San Martin de Cingüenza n 'koloniale' kerk bezocht, gebouwd door n inwoner als kopie van de kerk in Lima (Peru), als dank voor het fortuin dat hij toen in de 18e eeuw maakte in die kolonie.
Tamelijk vroeg in Cóbreces aangekomen, na n behoorlijk klim, en terecht gekomen in de slaapplaats van de paters trappisten, 30 bedden, in één grote zaal, weinig comfort, maar als pelgrim zijn we dat gewoon... n bed, n warme douche, wat te eten in de buurt, en we zijn content !
Over t eten gesproken, we namen n menuutje van 12, spaghetti, frietjes met kotelet, meloen als dessert, en natuurlijk n halve liter rode wijn !
Om de benen wat te ontspannen, zijn we deze namiddag maar wat gaan wandelen, naar de zee toe, +- 2 km van hier.... Prachtig zandstrandje, slechts 200 m lang (maar wat zijn we toch verwend bij ons thuis, met n zandstrand van De Panne tot Knokke).. Onze Italiaanse vriendinnetjes waren er ook, en boven op de Mirador, wat fotootjes uitgewisseld...
t Leven begint ons hier aan te staan... (We missen hier onze Malou en ons Ann natuurlijk). t Blijft zwaar natuurlijk dat stappen, t blijft 25 km per dag, maar na n douche enz.. is t zalig genieten... de contacten met de medepelgrims, Spanjaarden, Duitsers, Italianen, Polen zijn zeer 'verrijkend' .. En ja u leest goed, nog geen Belgen of Ollanders ontmoet hier... Zitten die weer op de Camino Frances ?
Onze blog is weer verwerkt, maar of we m verzonden krijgen blijft natuurlijk de vraag, de paterkes voorzien hier geen wifi.. en of ze ook 'trappist' hebben, vragen we ons ook nog af ?
Santander, n rijke havenstad, alle straten bevloerd met natuursteen ! En zoals zovele Spaanse steden, rijkelijke gebouwen... Alleen de kathedraal viel wat tegen, niet luxueus, maar sober, enfin, mooi in zijn eenvoud.
Na t ontbijt begon dus onze camino, aan de kathedraal natuurlijk.. gelukkig was de vriendelijke pastoor er ongeveer gelijk met ons, om ons n mooi vertrekstempel in de kathedraal te geven... Met zijn zegen konden we dus op 'weg', eerst n 4-tal km om uit Santa der te geraken, en dan begon t alweer, die mooie namen van de Spaanse dorpjes... We gaan ze u besparen, maar t eerste willen we toch meegeven : Peñacastillo !, toch zoveel mooier als Kortessem of Zeveneken nietwaar !
Enkele km's langs de spoorweg op, en dan kwal het wat we al van thuis gelezen hadden, als je doorgaat tot in Puentearce heb je maar één keuze, n omweg maken van 8 km, omdat er alleen maar n spoorwegbrug is over de Ria del Pas (of je kunt, stiekem over die brug te voet gaan, maar dat had Malou me ten strengste verboden, en vermits ik altijd luister....). Maar in t dorp eerder zagen we n groepje Australische pelgrims in t station zitten... Ze gingen daar de trein nemen, 1 km tot in t volgend station, gratis, en zo wonnen ze die 8 km omweg uit... Ons niet gelaten, en dus deden we dat ook maar (en Malou content waarschijnlijk?)... Gaf ons ook wat meer ruimte om s middags n extra koffietje te gaan drinken, en om de eerste dag met niet te grote afstand te zitten.
In Mogro (t volgend dorpje) vroegen we op n tweesprong de weg aan n vriendelijk wandelend heertje, hij raadde on links aan, en we verstonden heel goed dat we zo weer ns 3 km uitspaarden. Dat alles maakt dat onze teller vandaag op 25 km staat ipv de n klein beetje gevreesde 36 km....
Onze slaapplaats, albergue Clara Campoar valt reuze mee, 5 voor de overnachting, en 7 voor warm avondeten... zo kan er zelfs n extraatje (dessertje ?) van af, om toch binnen het budget te blijven.
O ja, nog even over mn stapmaat Ozzie.. ne beer eigenlijk,stapt bergop minstens even snel als op vlakke weg, k laat (?) m dan noodgedwongen wat uitlopen, en hij laat me op t vlakke weer bijkomen.
En nog iets, Malou en Ann, maak jullie geen zorgen, we hebben ons eerste wasje gedaan, t hangt te drogen, en tijd om te strijken zullen we niet hebben !
Inderdaad, Dag '0', want morgen begint de camino eigenlijk pas..
Autoritje met Malou naar Charleroi, waar Ryanair ons stond op te wachten ! Enfin, eigenlijk was t mn stapmaat Ozzie die samen met zn familie bijna gans de inkomhall innam. Inderdaad buiten vrouwtje Ann, stond zn mama, zn schoonmama, zn schoonzus, zn neef en zn nichtje daar klaar om ons uit te wuiven.
Ryanair heeft goed voor ons gezorgd, stipt op t uur vertrokken en nog stipter geland.. Maar bijna konden we niet starten, Ozzie kreeg t in zn kop om tussen de vertrekhall en t vliegtuig, op de tarmac dus, nog gauw n sigaretje op te steken... Grand panique bij de piloot, die van in zn cockpit de politie verwittigde, die er stante pede stond.... net niet als terrorist behandeld, want 'wat meent meneer wel, terwijl wij hier kerosine aan tanken zijn'..... Onze belofte om t nooit meer te doen heeft ons dan gered ! Wat gaan we hier nog meemaken ?
Enfin, Santander lag na 2 uur vliegen aan onze voeten, bus stond gereed, en om half 10 stonden we in onze hostal, pover maar proper !
Intussen op de bus al n eerste Vlaams pelgrimskoppeltje tegengekomen (uit Waregem).
Deze avond, de rijke stad Santander vlug bezocht, zodat we morgen onze weg snel kunnen vinden, eerst naar de Catedral, en dan op weg naar... Santiago de Compostela....
Eigenlijk was het aftellen al n tijdje begonnen, maar nu wordt het ernst nog maar één weekend dinsdag is het immers zo ver, afreis naar Santander ! Nog maar drie keer slapen, t is alsof Sinterklaas in aantocht is. Maar t is niet per stoomboot deze keer !
De twijfel sloeg natuurlijk ook weer toe de afgelopen 14 dagen gaan we het nog kunnen, zo dag na dag meer dan 20 km stappen ? zijn we voorbereid voor wat op ons afkomt ? zullen we telkens slaapgelegenheid vinden ? ..
De twee laatste vragen durfden we wel bevestigend antwoorden, die eerste, of het stappen nog zal lukken, daar trachtten we nog iets aan te doen de afgelopen week
Zondag : 10 km lopen voormiddag, 15 km stappen in de vooravond
Dinsdag : 15 km stappen s avonds
Woensdag : 6 km lopen
Donderdag : 21 km stappen in Bastogne, deels n RAVel, deels bos-parcours (prachtig trouwens dat Mardasson-monument)
Vrijdag : 18 km weer stappen in Dirbach (GH Luxemburg), stevig klimparcours !
Mijn rugzak is gepakt, Malou heeft nog tijd natuurlijk.
t Was inderdaad weer een gewik en gewogen, dat mee, dat niet mee Malou had natuurlijk andere prioriteiten voor me. t Werd eerder n ruilhandel : één paar sokken minder, twee onderbroeken minder, dan kon k wat meer nuttige (voor mij althans) dingen meenemen. Enfin hij is toch gevuld geraakt, die rugzak, n kilo of 10 schat k Op t laatste ogenblik de ipad er nog bij, en dan weeg k m ns definitief.
Intussen zaten we vol spanning de tracking van de 100km-dodentocht in Bornem te volgen, mn stapmaat Ozzie deed deze tocht al laatste test (na zn 4-daagse in Nijmegen veertien dagen geleden). Ozzie stapte ook hier weer samen met zn vrouwtje Ann en of ze ons in spanning hielden.. Precies 24 uren na de start stapten ze over de eindmeet. Knappe prestatie
Nog 3 dagen voor Jean... : Charleroi - Santander en dan op naar Santiago de Compostela Nog 18 dagen voor Malou... Brussel - Porto en dan op naar Santiago de Compostela
Vooreerst willen Malou en ikzelf iedereen bedanken die ons volgde en steunde tijdens onze tocht van vorig jaar. Deze tocht ging vanuit Arles naar Compostela de Santiago van 7 april tot 13 juni 2013. We volgden de Via Tolosana van in de Franse Camargue tot in Puente la Reina waar we aansloten op de Camino Francés. Onze teller stond bij aankomst op 1.667 km. Een enorme ervaring voor ons beiden. Onze ervaringen van 2013 staan nog steeds op www.bloggen.be/compostela_malou_jean
2014, een nieuwe uitdaging We besloten dus weer naar Compostela de Santiago te gaan, en beiden, gelijktijdig dus, (proberen) aan te komen op 09 september 2014. Maar het speciale dit jaar zal zijn, dat we, Malou en Jean, ieder een eigen (lees : verschillende) route kiezen. Malou vertrekt op 28 augustus, samen met haar Femma-vriendinnen Riet, Suzanne, Denise, Myriam en Edith vanuit Porto : de Camino Portugués (+- 250 km) Jean vertrekt op 13 augustus, samen met pelgrim Ozzie uit Gent (straks meer) vanuit Santander : de Camino del Norte + Camino Primitivo (+- 540 km) en als de conditie nog goed is, zal er daarna verder gestapt worden naar Fisterra en Muxia.
Zoals vorig jaar zullen we proberen onze belevenissen regelmatig (dagelijks indien mogelijk) te bloggen... Maar vermits we niet samen zullen stappen, zal er hier en daar wel een technisch probleem op te lossen zijn 😉
Toelichting vooraf nog :
Waarom de Camino del Norte en de Camino Primitivo (Jean) ?
Waarom de Camino Portuguese (Malou) ?
Eén reden is voor beiden dezelfde : kiezen voor een minder drukke (lees : minder gecommercialiseerde) route dan de Camino Francés !
De Camino del Norte en zeker de Camino Primitivo lopen daarenboven door n ruwer landschap, en worden beschouwd als de meest aangename, de koelste en de mooiste qua variatie aan landschappen. De route ligt ingeklemd tussen de Cantabrische Zee en de Cordillera Cantábrica (het Cantabrisch gebergte - bekend om zn Picos de Europa).
Malou koos, in samenspraak met haar Femma-vriendinnen voor de route vanuit Porto, vooral omdat de Portugese beleving van de camino aansprak.
Een dieper liggende reden voor onze pelgrimstocht is er ook : we zullen beiden op onze tocht, in gedachten, 2 personen meenemen, die we zo willen steunen in hun strijd tegen die verschrikkelijk ziekte.
Waarom vertrekken vanuit Santander ?
De reden ligt voor de hand : Ryanair zorgt voor een rechtstreekse (goedkope) luchtverbinding tussen Charleroi en Santander.
En waarom vanuit Porto ?
Zelfde reden : TAP heeft een rechtstreekse (goedkope) verbinding tussen Brussel en Porto.
We proberen onze startplaatsen wat toe te lichten
Santander (uitspraak met klemtoon op de laatste lettergreep) is de hoofdstad van de Spaanse autonome regio Cantabrië, en ligt aan de noordkust van Spanje aan de Cantabrische Zee. (185.000 inwoners = 30% van de bevolking van heel Cantabrië)
Cantabria is een autonome regio en provincie. De regio ligt ten oosten van Asturië, ten westen van de Baskische provincie Biskaje en ten noorden van Castilië en León
De regio heeft gebergten, waarbij een punt, de Pico de tres Mares (piek van de drie zeeën) bijzonder is, omdat drie rivieren hier gevoed worden: de Duero, de Nansa en de Ebro, die in drie verschillende zeeën uitlopen, en wel respectievelijk de Atlantische Oceaan, de Golf van Biskaje en de Middellandse Zee.
Porto (ook wel Oporto) ligt als havenstad aan de Costa Verde, aan de rivier de Douro, en is na Lissabon de grootste stad van Portugal, met 240.000 inwoners.
De meeste onder ons kennen Porto van de gelijknamige wijn, die in gans de streek verbouwd wordt.
Mn metgezel Ozzie (officieel Oswald De Vulder) is een 55-jarige Gentenaar, die het stappen als een 2e beroep mag beschouwen. Het aantal keren dat hij de 4-daagse van Nijmegen gestapt heeft, samen met zn vrouwtje Ann, is niet meer te tellen. Volgend weekend stapt hij, samen met Ann, de dodentocht in Bornem (100km in één keer ! voor wie t nog niet moest weten).
We ontmoetten Ann en Ozzie, vorig jaar in de laatste week van onze Compostela-tocht, na Cruz de Fero, en het klikte meteen. Ze waren toen vertrokken op 1 april vanuit Gent en stapten zowat 2700 km voor het goede doel, de VZW Hachiko (opleiding van hulphonden voor fysiek gehandicapte personen). Tijdens hun tocht verzamelden ze 10.700, die volledig ten goede kwam van die VZW. Mensen met het hart op de juiste plaats dus !
Ozzie is ook n echte voetbalfanaat, n echte Buffalo de tattoo op zn scheenbeen liegt er dan ook niet om. Carnaval-vieren is ook één van zn hobbys. Ann kan dit jaar (wegens gebrek aan vakantie) niet mee, zodat we als "mans onder mekaar" de camino zullen doen.
COMPOSTELA 2014
