Downtown LA als eerste halte van de dag was alweer een hele belevenis. Zo kwamen we een supergezellige market tegen waar 2 bakjes superlekkere aardbeien 1 DOLLAR kosten!
Ook nesteleden we ons gezellig tussen het publiek voor een klein openluchtconcertje midden tussen de hoge skyscrapers.
Dan rijden we naar Santa Monica Beach voor wat chillen op het strand en gaan we naar de Pier voor wat te gaan rondsnuisteren.
We besluiten de dag in een Italiaans restaurantje met een erg charmante kok.

Carolien

Ons hotel in Hollywood ligt op wandelafstand van Universal Studios, dus de Camry kreeg vandaag een dagje rust terwijl wij een bezoek brachte aan dit grote complex. ’t Is een leuke combinatie van ‘echte’ studiorondgang en pretpark. Spectaculaire rides, maar vooral de spectaculaire shows en de vele live acts  maken het een leuke ervaring. Met onze front of line pass hebben we alle attractie kunnen bekijke ondanks de soms lange wachtrijen (die wij dus mochten passeren). Een aanrader voor iedereen die zoals ons maar één dag tijd heeft om het park te bezoeken.

Uiteraard een erg commerciële bedoening, maar toch ook interessant en vooral spectaculair.

Morgen bezoeken we downtown LA.

Grtjs,

Bert

Nog geen foto's van vandaag wegens problemen met ons geheugenkaartje ...

Nog even bijkomen van onze ervaring gisteren. De helikoptervlucht over Grand Canyon was in alle opzichten de moeite waard. We hebben vandaag dan wel Route 66 gedaan, maar I got my kicks boven de canyon. Het moment dat we met de heli vanuit Kaibab forest de canyon invlogen zal tot het eind der dagen op mijn harde schijf geplakt staan. Echt bangelijk impressionant. Gisterenavond en vandaag een heel stuk over de bekende route 66 gereden. Eindeloze stukken rechte weg, veel vergane glorie die gelukkig stilaan weer wordt opgepikt en veel aangenamer en rustiger om te rijden dan de snelwegen. Laatste National Park op het programma is/was Joshua Tree. Opnieuw een heel andere natuur, deze keer met een heel hoog koboienindiaan-gehalte. Op weg naar L.A. overnachten we nu in Palm Springs. Terwijl mijn madammen in het zwembad liggen (bij nog steeds 45°C) werk ik dan maar onze blog bij met de airco in de kamer op MAX …

We vinden het fijn om onze ervaring hier een beetje met jullie te kunnen delen via deze blog. Jullie reacties vinden wij dan weer heel leuk. Reageer gerust via het gastenboek (link rechts van deze tekst) !

grtjs,

Bert

Het eerste deel van de dag reden we door de ontieglijke Mohavo woestijn. De enige afwisseling kwam van de kleine dorpjes met typisch Amerikaanse winkeltjes, maar ook veel achtergelaten houten huisjes of caravans en leegstand. De winkeltjes bevoorraadden vroeger de arbeiders van de goud-en zilvermijnen, en nu de passanten op de route 66. In Oatman gebruikten ze vroeger ezels voor het transport in en uit de mijnen. Na de sluiting lieten ze de ezels los, en sindsdien lopen deze met de air  van Heilige Koeien op de route 66 en worden door de toeristen gevoed.

Een andere afwisseling die we regelmatig tegenkwamen was de Pacific train met 5 locomotieven en zeker 400 wagons met 2 containers boven op elkaar en eindeloos (zeker 5 km lang). Once again, everything is big in The States. 

Op een andere plek in niemandsland, waar we landschapsfoto’s maakten, klom ik nog een stuk naar omhoog en botste op een houten kruis van een kind met enkele speeltjes, iets verder nog één, en nog één  Bij elk kruis van verschillende data en leeftijden een voorwerp of en boekje of gewone foto tussen de stenen uit de omgeving.Na enkele bezegelde dozen, maar blikken ook koekjesdozen, besefte  ik dat dit waarschijnlijk een uitstrooiplek op de weidse vallei was. Bizarre, maar rustige en mooie plek.

In de namiddag heb ik mijn plekje op aarde gevonden in het Joshua Tree National Park. Na het piknikken en fotografisch bewonderen van het ongewone landschap, kozen we op de kaart een pad in een lus van 1600 meter. Het heette Hidden Vallei, en eens die tussen de rotsen verstopte kraal binnen, was ik verkocht. Het was een klein ( 1ha) prachtig microwereldje omsloten door opeengestapelde, zachte ronde rotsen. Ondanks de 45°+ genoot ik van de droge lucht, de speciale cactussen en yucca’s en de Joshua bomen, van het zachte windje, en de stilte waar wij alleen waren. Mijn huis’genoten’ genoten ook in stilte, af en toe onderbroken door de fotogenieke detail en  het effect van de wind op Carolien’s wapperend kleedje en het daardoor ontstane Marilyn Monroe beeld.

Als ik later astmatisch of kortademig wordt, mag Bert me daar achterlaten in  een klapstoeltje met een flesje water, en ik kom er herboren uit. Dit was mijn plekje op aarde, in mijn hart gesloten.

Later las ik dat deze natuurlijke kraal vroeger gebruikt werd door veedieven. Begrijpelijk, net groot genoeg, niet zichtbaar van buiten, voldoende schaduw en vruchtbaar.

En nu op weg naar de plekken van de rijken der aarde, Palm Springs,een oase in de woestijn waar 320 dagen per jaar de zon schijnt, en morgen LA.

Lydia

Het eerste deel van de dag reden we door de ontieglijke Mohavo woestijn. De enige afwisseling kwam van de kleine dorpjes met typisch Amerikaanse winkeltjes, maar ook veel achtergelaten houten huisjes of caravans en leegstand. De winkeltjes bevoorraadden vroeger de arbeiders van de goud-en zilvermijnen, en nu de passanten op de route 66. In Oatman gebruikten ze vroeger ezels voor het transport in en uit de mijnen. Na de sluiting lieten ze de ezels los, en sindsdien lopen deze met de air  van Heilige Koeien op de route 66 en worden door de toeristen gevoed.

Een andere afwisseling die we regelmatig tegenkwamen was de Pacific train met 5 locomotieven en zeker 400 wagons met 2 containers boven op elkaar en eindeloos (zeker 5 km lang). Once again, everything is big in The States. 

Op een andere plek in niemandsland, waar we landschapsfoto’s maakten, klom ik nog een stuk naar omhoog en botste op een houten kruis van een kind met enkele speeltjes, iets verder nog één, en nog één  Bij elk kruis van verschillende data en leeftijden een voorwerp of en boekje of gewone foto tussen de stenen uit de omgeving.Na enkele bezegelde dozen, maar blikken ook koekjesdozen, besefte  ik dat dit waarschijnlijk een uitstrooiplek op de weidse vallei was. Bizarre, maar rustige en mooie plek.

In de namiddag heb ik mijn plekje op aarde gevonden in het Joshua Tree National Park. Na het piknikken en fotografisch bewonderen van het ongewone landschap, kozen we op de kaart een pad in een lus van 1600 meter. Het heette Hidden Vallei, en eens die tussen de rotsen verstopte kraal binnen, was ik verkocht. Het was een klein ( 1ha) prachtig microwereldje omsloten door opeengestapelde, zachte ronde rotsen. Ondanks de 45°+ genoot ik van de droge lucht, de speciale cactussen en yucca’s en de Joshua bomen, van het zachte windje, en de stilte waar wij alleen waren. Mijn huis’genoten’ genoten ook in stilte, af en toe onderbroken door de fotogenieke detail en  het effect van de wind op Carolien’s wapperend kleedje en het daardoor ontstane Marilyn Monroe beeld.

Lydia

Als ik later astmatisch of kortademig wordt, mag Bert me daar achterlaten in  een klapstoeltje met een flesje water, en ik kom er herboren uit. Dit was mijn plekje op aarde, in mijn hart gesloten.

Later las ik dat deze natuurlijke kraal vroeger gebruikt werd door veedieven. Begrijpelijk, net groot genoeg, niet zichtbaar van buiten, voldoende schaduw en vruchtbaar.

En nu op weg naar de plekken van de rijken der aarde, Palm Springs,een oase in de woestijn waar 320 dagen per jaar de zon schijnt, en morgen LA.

Bijlagen:
DSC00821.jpg (78.6 KB)   
DSC00897.jpg (55.6 KB)   

Vandaag hebben we gevlogen!
Na een paar wandelingetjes en een shuttletour gingen we ogenschijnlijk op weg voor een lange rit naar het volgende hotel, maar niets was minder waar. We reden naar een airport, waar we een oogverblindende, schitterende, coole, verbluffende tocht maakten OVER DE GRAND CANYON MET EEN HELIKOPTER! Een leukere verrassing kan ik niet bedenken.
Daarna dan toch op weg, maar langs de route 66 is dat allesbehalve saai. Naast de weg stonden gedichtjes met een leuke moraal.
Bij deze:
You can drive
A mile a minute
But there is
No future in it

Of

Cattle crossing
means go slow
That old bull
is some cows beau.

X, Carolien