Na jaren zwoegen in België hebben we in 2008 besloten om een een nieuwe uitdaging aan te gaan, de sleur van het dagelijkse leven te doorbreken en die lang gekoesterde droom te realiseren. Deze droom vonden we in het Zuid Westen van Frankrijk in Cinq Sols - Courbiac op een half uurtje van Cahors in het Toscane van Frankrijk
25-03-2009
Terug in Frankrijk
Zaterdagavond de vrachtwagen gaan halen. Bleek het al niet de vrachtwagen te zijn die we besteld hadden maar jah, deze is nieuw (6500 km) heeft een automatische versnellingsbak en is iets groter dan wat we gevraagd hadden. Nadeel is wel dat er een digitale tachograaf in zit.... En ik heb natuurlijk geen kaart daarvoor want dan moet je beroepschauffeur zijn.
De verhuurder wist geen oplossing aan te bieden buiten het feit dat hij meedeelde dat je als privépersoon die voor eigen rekening rijdt vrijgesteld bent van tachograaf. In België is dat zo maar krijg dat maar verkocht in Frankrijk. Even rond het voertuig lopen om de reeds aanwezige schade te controleren, dan de cabine in. Als ik niet had gevraagd hoe de automaat werkte had ik zelfs geen uitleg gekregen. Het lichtje van de olie flikkert oranje op. De verhuurder zegt doodleuk dat ik dat maar even moet opzoeken in de handleiding. Allemaal goed en wel maar dan moet ge die wel vinden.
Enfin ikke naar huis met mijn vrachtwagen.
Zondag samen met Rob en Bart alles ingeladen in de vrachtwagen en zelfs met het nodige paswerk ben ik er niet in geslaagd er alles in te krijgen. De hooikeerder, de meststofstrooier en de balenklem geraken er met de beste wil van de wereld niet meer bij. Enfin vrachtwagen tot aan het dak geladen en klaar om te vertrekken maandag.
Toch nog even bij de buurman, die vrachtwagenchauffeur is, informeren of ik geen risico loop met die tachograaf. Lap blijkt de controle in Frankrijk onvoorstelbaar streng. Samen met een andere buurman die ook met een Mercedes vrachtwagen rijdt, alles uitgezocht en hebben we gevonden dat er ook prints kunnen gemaakt worden van het voertuig. Hierop staan dan ook mijn uren die ik gereden heb. Nu blijkt toch wel dat het papier van die tachograaf op zeker en.... natuurlijk geen reserverolletje te vinden. Tevens wordt door mijn buurmannen de werking van de boordcomputer uitgelegd en zo te zien zit er 4 liter te weinig olie in. Dan nog gezwegen over het feit dat er nog sigaretten in de asbak lagen, papiertjes van koeken, lege blikjes bier, etc. Over een proper afgeleverde wagen gesproken....
De volgende morgen bel ik om 8 uur met de verhuurder om dit alles te melden. Krijg ik daar een uitbrander zeg. Ik wordt zelfs uitgemaakt voor leugenaar en moet de vrachtwagen terugbrengen omdat hij het beu is. Dat rolletje van de tachograaf kan niet op zijn want het is een kwasie nieuwe vrachtwagen en er moeten nog 2 reserverolletjes zijn. Ik moest maar terug naar Hulshout komen en dan zou hij mij eens laten zien waar die handleiding en die rolletjes lagen. Wel wat laat he, dat moest bij het afleveren gebeuren.
Ik had ondertussen van mijn buurman al vernomen dat ik me geen zorgen moest maken over die olie. Alléé ikke terug in al die bakken van de vrachtwagen gaan zoeken achter die vervloekte handleiding en die rolletjes. Niet te geloven maar in een van die onvoorstelbaar grote bakken vind ik toch wel die map met de handleiding zeker. En wij gisteren met 3 ernaar gezocht. Ge moet niet vragen hoe groot die bakken wel zijn. En wonder boven wonder, er zit nog één rolletje in voor de tachograaf. Ik denk bij mezelf van foert die verhuurder, ik vertrek want anders ben ik om 11h nog niet weg.
In de late namiddag 630 km gereden en netjes binnen mijn uren gebleven en de rusttijden ruim gerespecteerd. Morgen nog 340 km en we zijn er. Nog even bedje opmaken in de cabine en doke doen. s' Morgens om 5h30 wakker. Wat ontbijten en om 6h20 terug onderweg. Rond 11h uur aangekomen op bestemming. Wat ik al vreesde bleek ook zo te zijn. Met de lengte van de vrachtwagen kon ik onmogelijk de bocht nemen om tot voor de deur te geraken. Aangezien het meeste toch voorzien was om op de wei te staan dan maar rechtdoor gereden naar onze 2e wei. Eerst begonnen met alles alleen uit te laden. Dit viel wat tegen aangezien er best wel heel zware stukken bij waren zoals de grondbak van de tractor, de mestriek van de tractor, de generator etc. Uiteindelijk tegen 16h wat hulp bijgekregen van onze buurman Eric. Nu nog even alles wat ordelijk zetten en de dag zit er alweer op.
Hier is de tractor al terug zichtbaar Even wat kostbare zaken die niet op de wei mogen blijven liggen op de aanhangwagen zetten.
Na hard werken staat 's avonds het 2e zwembad en is het al aan het vollopen. De volgende morgen bijna vol. Nog even wachten en dan kunnen we de pomp testen. Ja hoor alles werkt prima. Zo kunnen we aan het terras beginnen dat er volledig rond komt. Nog even alles controleren en plots blijft mijn hart even stilstaan....
Blijkt de steunmuur die ik gezet had toch wel over heel de hoogte gebarsten door de druk van het water. Onvoorstelbaar snel het zwembad leeglaten lopen met twee dikke darmen die ik nog had liggen. Nu ga ik betonnen sokkels maken om de originele steunen van het zwembad toch te kunnen plaatsen. Dit ga ik samen met de man van zwembad doen en we gaan dit door de betonnen muur doen. Niet evident maar komt wel goed.
Een hopeloze poging om de muur te stutten Hierrond komen op 1m20 hoogte de terrassen. Zo zal het een beetje op een inbouwzwembad lijken. Door heel dat gedoe met die muur is zelfs de stabiliteit van het dakgebinte in gevaar gekomen waardoor we niet verder het kleine gebinte konden weghalen
Gisteren zijn we (Luc en ik) na een vlotte reis, terug aangekomen in Cinq Sols. De paardentrailer die nokvol zit met materiaal hebben we voorlopig nog niet uitgeladen. Eerst nog snel naar Fumel gereden om een 2e grote ladder te halen want we hebben juistgeteld 2 dagen om het pannen en het kleine gebinte van de schuur te halen waar dinsdag het 2e zwembad komt. De duifjes die tot dan toe in de schuur kwamen schuilen hebben pech en joepie de drollen zullen hopelijk verleden tijd zijn. Deze morgen was onze buurman Eric om 9h30 present om ons mee te helpen. Uiteindelijk toch geopteerd om de dakpannen in de mate van het mogelijke te recupereren. Een oude matras die nog niet op het containerpark was geraakt heeft haar laatste dienst bewezen (alle vlooien erin hebben nu hoofdpijn) Geweldig hard gewerkt. Luc haalde de pannen los en Eric liet ze naar beneden schuiven op de matras. Ik ving ze op en stapelde alles. De veren in de matras maakten er een echt gokgebeuren van want je kon onmogelijk voorspellen waar de pannen heen zouden springen. Om 17h waren alle pannen eraf en al een deel van de panlatten. Alle morgen de rest van de panlatten en een deel van het overige kleine gebinte en we zijn klaar om het zwembad te plaatsen.
Eindelijk ! De chappe voor het zwembad ligt en de 2 muren om de schuur van de rest af te scheiden zijn ook gemetst. Al bij al is het nog goed gegaan. Alleen kon ik telkens pas tegen de middag beginnen met chappen of metsen omwille van de nachtelijke vries. Overdag eigenlijk zalig weer gehad. Altijd om en bij de 10° en meestal ook lekker zonnig. Veel tijd verloren met opkuisen. Gisteren voormiddag nog een heel pak hout gezaagd. Het hout dat we waren gaan halen was wel prachtige eik maar daar bleef het dan ook bij. Gewoon niet droog genoeg. Het hout dat we gisteren hebben gezaagd was zo droog dat het een lust was om het op te stoken.
Vandaag eerst even naar de bank om te informeren waar onze rekeninguittreksels bleven. Zoals verwacht van een kale reis teruggekomen want alles zou juist ingecodeerd staan in hun systeem en meer kon die brave jongen niet doen. Dan maar bellen voor een afspraak met de kantoordirecteur.
De mairie was deze namiddag open. Het moment dus om even binnen te wippen voor de papieren met betrekking tot de melding van het 2e zwembad en de bouwvergunning voor de paardenstallen. De vergunning voor de omheining (die er ondertussen al enige tijd staat) moest ik van de burgemeester uiteindelijk niet meer indienen.
Nu nog even gaan kijken voor een douchcabine en een ladder die minstens 9 meter werkhoogte heeft. En ik die hoogtevrees heb. Ge moet er iets voor over hebben he. De douchecabine zag er best ok uit en nu nog even naar de ladders gaan kijken. Enfin volledig gesteld geraakt. Dat gebeurt ook niet alle dagen he. Morgen wordt het containerpark-dag. Fijn he.
De griep en snotvalling heeft best wel parten gespeeld. Alles ging veel te traag vooruit. Uiteindelijk hebben we nog alleen maar de schuur leeg gemaakt waar volgende maand het 2e zwembad wordt geinstalleerd. Ik heb dan maar besloten de dakpannen en het klein gebinte te laten staan tot begin maart. Op die manier kan de chappe goed uitdrogen. Lang leve de Belgische producten. Rijnzand en lommelzand kennen ze hier toch niet hoor en ramp boven ramp had het vorige nacht gevrozen. Alle alweer een paar uur verloren hierdoor. Enfin
Je bent nog maar 2 dagen weg maar het lijken al weer 2 weken. Wat is het leven hectisch als alleenstaande "paardenmama"! Om 6h30 vroeg uit de veren, douchke pakken, vloeken dat de ruiten van de Vito alweer aangevrozen zijn, zo natuurlijk een kwartier van mijn zorgvuldig opgestelde planning kwijtgespeeld, paardjes eten geven, daarna snel zelf iets achter mijn kiezen steken, Shouby "pieke" laten doen, tandjes poetsen en hup naar het werk. En dit is nog maar het begin van de dag hé! Wat zal het Fortisverhaal vandaag alweer brengen ? Niks nieuws waarschijnlijk buiten gigantisch verontruste klanten. Langs de ene kant blij dat ik om 12 u weer richting beestjes kan rijden, langs de andere kant toch ook weer niet. Al die drukte is niet zo goed voor mijn stressfactor. De "peujkes" missen hun baasje toch wel hoor. Shadow vertoont weer "apekuren". 't Zal goed zijn als ge weer terug in het land bent. Allez hup, een goed half uurtje later alweer de ander richting uit. Nog even al het gezucht en geklaag van de klanten trotseren en ik kan mij op het stallen uitmesten gooien. Joepie, het regent alweer. Er zijn fijnere dingen dan de stallen te doen in een hagelbui. maar ja, de plicht roept hé. Op zo'n momenten vooral besef ik hoeveel jij wel voor onze beestekes doet! We missen je!!
Gisterenmorgen dan uiteindelijk vertrokken. Mijn vader vond het zo erg dat ik alleen moest gaan dat hij zich meteen geroepen voelde om mee te gaan. Niettegenstaande voorspelde stormweer in Frankrijk (noorden en westkust) viel het uiteindelijk nog redelijk mee. We zijn zwaar geladen vetrokken om 6h45 en waren, na een vlotte reis, ter plaatse om 17h30. Ik heb uiteindelijk heel de weg gereden. Niettegenstaande mijn verschrikkelijke snotvalling en mijn opkomende griep is dat al bij al heel goed meegevallen. Deze nacht heel slecht geslapen. Waarschijnlijk de vermoeidheid. Uiteindelijk vandaag eerst de schotelantenne geinstalleerd (TV Vlaanderen). Kwestie van toch nog een beetje voeling met het huisfront te houden he. 's middags was mijn pijp(je) uit en ben in noodgedwongen een uurtje in mijn bed moeten kruipen. Eerst twee sederginnes en hopla. Papa was ondertussen al begonnen met het schuurgedeelte waar het 2e zwembad komt verder leeg te maken zodat ik morgen kan beginnen met de fundering en de zijmuren. Komt allemaal wel in orde hoor maar de tijd he ! Enfin vanavond spaghetti klaargemaakt en ga nu onder de wol kruipen.
Een ongeluk komt dus nooit alleen. Gisteren stond alles klaar voor vertrek deze morgen. Nog even alles nakijken, lichten aanhanger etc. Alles klaar. Plots blijkt de Vito terug door zijn achterpootjes te zakken. De zekering van de compressor voor de luchtvering is alweer stuk. Mijn vertrouwen in de Vito slinkt zienderogen. Ik heb al niet veel zin meer om met de Vito te vertrekken. Ik bel nog rap met de garage om te vragen of ze de compressor maandag kunnen vervangen. Als die op stock is zou dat gaan. Maar wat als deze niet op stock is ? Nog eens 2 dagen kwijt. Gisterenavond dan maar besloten niet met de Vito naar Frankrijk te gaan maar met de Volvo. Daar gaat wel minder in maar jah..... Vandaag voor de 2e keer alles terug uit de Vito laden. Het vertrek nog eens uitstellen zou ons echt in tijdsnood brengen om alles tijdig klaar te krijgen. Temeer daar Eric, onze buurman in Frankrijk, nu pas 23 februari terug naar Courbiac komt. Met andere woorden moet ik alles alleen doen. Ja ja Christel kan uiteindelijk toch niet nakomen om mij een weekje te helpen. Och na regen komt immers altijd zonneschijn !
Deze morgen met de paardenvan het badkamermeubeltje gaan halen. Even thuis afzetten en dan terug begonnen met alles in te laden in de Vito voor het nieuwe vertrek aanstaande zondag. Alles wat anders gestapeld en toch maar een en ander thuisgelaten. De nieuwe poorten voor de paardenwei heb ik ook maar van de aanhangwagen gehaald, kwestie van het overgewicht wat te beperken he. Nog even een reservewiel halen voor de aanhangwagen en alles is klaar. Begint dat lichtje van die luchtvering toch niet weer te branden zeker. Dan toch maar eerst langs de garage. Terug de zekering. . . en dat wil zeggen dat de compressor toch zal moeten vervangen worden. Misschien toch maar enkele reserve zekeringetjes meenemen want het vertrek nog eens uitstellen zou alles echt wel in de war sturen. Nu maar hopen dat onze buurman Eric tijdig terug is in Frankrijk om mij toch een handje toe te steken bij al het werk nu Filip niet mee kan.
Met een klein hartje om 8h naar de garage. Om 9h30 eindelijk het verdikt.....een defecte zekering die blijkbaar in een 2e zekeringkast zat die ik niet wist zitten. Alles blijkt terug te werken en in orde. Dus een meevaller want in de garage spraken ze al van 1.500 Euro inclusief werkuren als het de compressor zou zijn. In de namiddag naar de winkel gereden om nog eens naar een badkamermeubeltje te gaan kijken dat we er enige tijd terug gezien hadden. Dit bleek uiteindelijk niet meer in het assortiment te zitten natuurlijk. Dus ik dan maar gaan voor het toonzaalmodel aan 50 % en aangezien er op het bovenblad wat krasjes waren heeft Christel er nog een extra 10 % afgekregen. Wat een koopje ! Gisterenavond ook nog leuk nieuws gekregen van Willy Franck. Ook een fervent paardenliefhebber en mijn stagemeester geweest op het einde van mijn opleiding vloerder betegelaar. Nadat ik hem vorige week vertelde dat we naar Frankrijk zouden emigreren was hij erg benieuwd naar hoe alles daar zou zijn. Vooral ook met betrekking tot de paarden natuurlijk. Hij stelde voor om met zijn vrachtwagen naar Frankrijk te rijden en al zoveel mogelijk materiaal van onze paardenwei mee te nemen (weidepalen, hooikeerder, weidesleep....., en misschien kan onze Ford tractor ook wel op zijn laadbak. We hoeven alleen de brandstof te betalen.
Vandaag naar Selfmatic gegaan om de offerte die ze gemaakt hadden voor de electriciteit en het sanitair te overlopen. Nog enkele zaken er aan toegevoegd en alles lijkt klaar. Als ik terug ben van Frankrijk rond 22 februari kan ik alles komen ophalen. Nu ik dan toch niet vertrokken ben kan ik vanavond naar de initiatieopleiding van Selfmatic voor de electriciteit. Nu nog even iets afgeven in Mechelen en dan hop naar huis. Plots gaat het lichtje van mijn luchtvering branden. Blijkbaar werkt de pomp niet meer. Aangezien ik alles van de reis in de Vito had laten zitten was deze inderdaad wel zwaar geladen. Bij het uitladen leek er geen einde aan te komen. Misschien toch echt te zwaar geladen . . . ? De eerste garage waarmee ik belde had deze week al geen tijd om aan de wagen te beginnen. Dan maar een andere garage proberen. De kostprijs zou ook niet meevallen. 1.000 euro zou geen uitzondering zijn. Enfin we zien wel. Morgenvroeg om 8 uur in de andere garage om te zien wat er juist aan scheelt. Hoop doet leven !
Morgen zou ik voor 2 weken vertrekken naar Cinq Sols om ons voorlopig appartementje te gaan inrichten (zeg maar bouwen). Het betreft hier een deel van de schuur die voorheen dienst deed als garage. Normaal zou Filip meegaan, maar ik verneem net dat hij onverwacht geen vakantie kan nemen..... Alles net geladen in de Vito en de aanhanger was ook al volgepropt met stellingen, ladders, metsbalken etc. Gezien het slechte weer in België en Frankrijk hebben we dan maar besloten het vertrek met 1 week uit te stellen. Ondertussen ook even kijken of Christel eventueel een week kan overkomen. Kwestie van geen 14 dagen kompleet alleen te zitten. Nu ja, door dit uitgestelde vertrek zullen de kinderen blij zijn dat ze donderdag dan toch naar ons kunnen komen. Door dit latere vertrek heb ik gelukkig wat meer tijd om alles met betrekking tot de elctriciteit en het sanitair in ons appartementje nog eens grondig op een rijtje te zetten. Kwestie van niets over het hoofd te zien he.
