Na jaren zwoegen in België hebben we in 2008 besloten om een een nieuwe uitdaging aan te gaan, de sleur van het dagelijkse leven te doorbreken en die lang gekoesterde droom te realiseren. Deze droom vonden we in het Zuid Westen van Frankrijk in Cinq Sols - Courbiac op een half uurtje van Cahors in het Toscane van Frankrijk
05-03-2010
Lentegevoel
Het was vandaag weer een prachtige dag. 't Was in de schaduw nog wat frisjes, maar in 't zonnetje zalig. En dan beginnen de lentekriebels natuurlijk te komen. Alles begint hier al mooi in bloem te komen. En dat terwijl er in Belgïe vandaag alweer sneeuw gevallen is...
en dan krijgen we natuurlijk ook goesting in zomerse gerechtjes. De eerste tomaat-mozarella van het jaar heeft dan ook gesmaakt alhoewel ik niet kan ontkennen dat de tomaatjes een toch nog wat waterige smaak hadden
"s Namiddags zijn we naar het "Salon de l'Habitat" gegaan in Villeneuve-sur-Lot, de plaatselijke Batibouwbeurs. We waren er echter snel terug buiten, er was eigenlijk niet echt iets nieuws te bespeuren en we kunnen het niet ontkennen...de Fransen lopen toch wat achter op interieurgebied hoor.
Vanmiddag hebben we voor de eerste keer dit jaar buiten gegeten. In het zonnetje was het zelfs al bijna 20 graden. Zalig! Nu weten we weer waarom we naar hier gekomen zijn.
Anthony is vandaag gaan helpen om Juliettes voetjes te verzorgen.
En Lola keek vanop afstand of dit goed gebeurde...
Na een tijdje gaat dat natuurlijk wel vervelen hé!
Oef, eindelijk ben ik ervan af! denkt Juliette en samen met Mistral...
...heeft ze d'er dan maar een goei pint op gepakt.
En Christel haar vader is alweer aan het schilderen geslagen! Vorige week heeft hij zijn plamuur-en schilderkunsten getoond in de renovatie van de 5de kamer in de grote gîte. Vorig jaar waren we daar, omwille van tijdsdruk, niet meer toegekomen.
Hier ziet het er allemaal nog heel wit uit. Gezien het vele plamuurwerk is hij er niet toegekomen om de definitieve laag te zetten op de muur achter het bed. Dat zal een jobke voor Anthony worden
Afgelopen zaterdag zat de "vakantiejob" er dan ook alweer op.Nog even afscheid nemen van Shouby want die gaat zijn wandelkameraad missen. 's Morgens om 8 uur staat "den bompa" al paraat voor zijn 1ste wandeling met zijn dikste vriend. En nu is het weer aan ons om ons beesteke uit te laten, want da's wel heel bizar;Shouby heeft ruimte genoeg om rond te lopen en toch staat hij op zijn 3 dagelijkse wandelingetjes...
