Na jaren zwoegen in België hebben we in 2008 besloten om een een nieuwe uitdaging aan te gaan, de sleur van het dagelijkse leven te doorbreken en die lang gekoesterde droom te realiseren. Deze droom vonden we in het Zuid Westen van Frankrijk in Cinq Sols - Courbiac op een half uurtje van Cahors in het Toscane van Frankrijk
13-02-2009
Moeizame werken
De griep en snotvalling heeft best wel parten gespeeld. Alles ging veel te traag vooruit. Uiteindelijk hebben we nog alleen maar de schuur leeg gemaakt waar volgende maand het 2e zwembad wordt geinstalleerd. Ik heb dan maar besloten de dakpannen en het klein gebinte te laten staan tot begin maart. Op die manier kan de chappe goed uitdrogen. Lang leve de Belgische producten. Rijnzand en lommelzand kennen ze hier toch niet hoor en ramp boven ramp had het vorige nacht gevrozen. Alle alweer een paar uur verloren hierdoor. Enfin
Je bent nog maar 2 dagen weg maar het lijken al weer 2 weken. Wat is het leven hectisch als alleenstaande "paardenmama"! Om 6h30 vroeg uit de veren, douchke pakken, vloeken dat de ruiten van de Vito alweer aangevrozen zijn, zo natuurlijk een kwartier van mijn zorgvuldig opgestelde planning kwijtgespeeld, paardjes eten geven, daarna snel zelf iets achter mijn kiezen steken, Shouby "pieke" laten doen, tandjes poetsen en hup naar het werk. En dit is nog maar het begin van de dag hé! Wat zal het Fortisverhaal vandaag alweer brengen ? Niks nieuws waarschijnlijk buiten gigantisch verontruste klanten. Langs de ene kant blij dat ik om 12 u weer richting beestjes kan rijden, langs de andere kant toch ook weer niet. Al die drukte is niet zo goed voor mijn stressfactor. De "peujkes" missen hun baasje toch wel hoor. Shadow vertoont weer "apekuren". 't Zal goed zijn als ge weer terug in het land bent. Allez hup, een goed half uurtje later alweer de ander richting uit. Nog even al het gezucht en geklaag van de klanten trotseren en ik kan mij op het stallen uitmesten gooien. Joepie, het regent alweer. Er zijn fijnere dingen dan de stallen te doen in een hagelbui. maar ja, de plicht roept hé. Op zo'n momenten vooral besef ik hoeveel jij wel voor onze beestekes doet! We missen je!!
Gisterenmorgen dan uiteindelijk vertrokken. Mijn vader vond het zo erg dat ik alleen moest gaan dat hij zich meteen geroepen voelde om mee te gaan. Niettegenstaande voorspelde stormweer in Frankrijk (noorden en westkust) viel het uiteindelijk nog redelijk mee. We zijn zwaar geladen vetrokken om 6h45 en waren, na een vlotte reis, ter plaatse om 17h30. Ik heb uiteindelijk heel de weg gereden. Niettegenstaande mijn verschrikkelijke snotvalling en mijn opkomende griep is dat al bij al heel goed meegevallen. Deze nacht heel slecht geslapen. Waarschijnlijk de vermoeidheid. Uiteindelijk vandaag eerst de schotelantenne geinstalleerd (TV Vlaanderen). Kwestie van toch nog een beetje voeling met het huisfront te houden he. 's middags was mijn pijp(je) uit en ben in noodgedwongen een uurtje in mijn bed moeten kruipen. Eerst twee sederginnes en hopla. Papa was ondertussen al begonnen met het schuurgedeelte waar het 2e zwembad komt verder leeg te maken zodat ik morgen kan beginnen met de fundering en de zijmuren. Komt allemaal wel in orde hoor maar de tijd he ! Enfin vanavond spaghetti klaargemaakt en ga nu onder de wol kruipen.
