Het einde van de Cindy Slaeger Kronieken...

Zoals ik jullie de vorige keer heb laten weten, werd ik wakker bij Frank Steinen. Dokter Frank Steinen om precies te zijn. Hij nam me mee naar Amerika om in “Free Willy” de hoofdrol te spelen, zodat ik niet zonder drugs kwam. Welnu hier stond hij weer, na al die maanden. “Cindy, jij bent een stout meisje geweest”, zei hij op verwijtende toon. “Drugs, sex, SM?!?” Ik wist niet wat zeggen, hij had gelijk, wat ik het voorbije jaar had gedaan was niet goed. Ik wilde me toch verweren tegen zijn verwijt maar er kwamen geen woorden uit. In plaats daarvan kwamen de tranen. “Kom, kom... Het is niet jouw schuld dat je al die dingen hebt gedaan...” zei hij met een kille blik. “Ik heb je gebruikt Cindy, dacht je nu echt dat ik je zomaar zou helpen?” “Maar ik heb je toch geholpen?”, riep ik terug , de tranen nog steeds vloeiend, maar nu meer van woede dan van verdriet. “Wat heb je met me gedaan?!”, riep ik en ik wilde hem eens laten weten wie ik was. Maar ik werd tegengehouden. Verscheidene riemen hielden me tegen. Ik zat vast en was overgeleverd aan Dr. Frank Steinen. “Rustig maar, ik zal je alles vertellen, aangezien je toch hebt afgedaan als proefpersoon... “P...Proefpersoon!”, riep ik uit en deed nog een poging om los te komen. “Als je nu die domme kop niet van je houdt maak ik je meteen af!”, sneerde hij. Ik verstijfde... “Goed”, begon hij, “dan zal ik beginnen. Zoals je waarschijnlijk al weet, heet ik Frank Steinen. Maar dat is slechts een pseudoniem voor mijn echte naam. Mijn echte naam is Victor Frankenstein, vernoemd naar mijn betovergrootvader...” Nu wist ik weer waarom ik zijn naam raar vond aan de terminal! “En zoals je waarschijnlijk vermoedt heb ik een aantal trekjes van die bedovergrootvader meegekregen... Ik heb je laten deelnemen aan het GROOTSTE experiment van de wereld. Een doorbraak in de wetenschap! Ik heb een drug geschapen die mensen controleert!”, en zijn ogen blonken op een krankzinnige manier bij die woorden. “Ik heb je dus nooit de drugs gegeven die jij zo nodig had, maar mijn eigen maaksel, dat je langzaam maar zeker naar beneden trok naar een staat van willoosheid, waarop je niet meer kan denken en je je daarna ook niets meer herrinert van het voorval. Herrinner je je iets van die vermoorde pooier? Of van die nacht op de boot met Nico?” Ik zei niets “Dat dacht ik al” en hij lachte, zoals alleen gestoorden dat kunnen doen. “De politie zal je binnenkort opzoeken, ze hebben een anonieme tip gekregen die naar jou leidt.” Maar voor ze je vinden, pleeg je zelfmoord.” En hij lachte weer alsof hij iets grappigs had gezegd. “Welnu, dan geef ik je nu je shotje en dan stuur ik je naar huis, waar je een afscheidbrief schrijft en uit het raam springt,” zei hij bloedserieus. Ik begon onbeheersbaar te wenen. Ik wilde niet dood! “Nee,” gilde ik, “ik wil niet sterven”. “Dat is dan spijtig,” zei hij zonder een grammetje medeleven. Ik zag de injectienaald, ik voelde de prik in mijn ader. En dan Dr. Frankenstein die me losmaakt. “Ga naar huis Cindy en doe wat ik je zojuist heb opgedragen.” “Ja Victor” zei ik. Was ik dat?! Dat kon ik niet zijn. Mijn woede haalde de overhand. Ik gaf hem een stevige rechtse, waardoor hij tegen de kast sloeg, in een impuls zag ik de brievenopener op zijn bureau liggen. Ik raapte hem op en ging terug op Victor af. “Het is te laat, meisje”, zei hij nu met eens ietwat onzekedere stem. Je hebt je injectie en je opdracht gekregen. Je kan je nog wel even verzetten maar ik win!” En hij begon weer hysterisch te lachen. Die lach liet ik hem echter niet afmaken. Met mijn volle gewicht plantte ik de brievenopener tussen zijn ribben in zijn borst. Victor keek verbaasd naar zijn borst, en vervolgens naar mij, “je hebt me...” Verder kwam hij niet. Hij viel dood op de grond, en dat was het einde van Victor Frankenstein. Ik stond nog niet recht of ik voelde de onweerstaanbare drang om naar huis te gaan. Ik kon me niet lang verzetten en ging naar huis. Eerst rustig, maar daarna steeds sneller. Ik heb nog nooit zo hard gelopen als toen. Thuis begon ik direct te schrijven aan mijn afscheidsbrief, en zette mijn naam eronder. Ik weet het niet, maar mijn eigen naam scheen me een laatste helder moment te geven, en voor ik mezelf van het leven zou beroven, schrijf ik jullie wat er gebeurd is. En ik hoop dat jullie als jullie in het nieuws over de moorden en zelfmoord van Cindy Slaegers horen jullie toch zullen denken aan de persoon die ik daarvoor was: Die dikke bimbo van 6.4...    :'(

Cindy Slaegers.

27-05-2011 om 23:08 geschreven door Cindy Slaegers  

Hey lieve bloggertjes,

Mijn vorige blog eindigde toen ik Angela probeerde op te bellen, Maar ze nam niet op. Ik had geen tijd te verliezen… zo snel ik kon rende ik naar Angela’ s huis. Mijn string stak zo hoog dat ik vreesde voor een chirurgische ingreep, ik verloor onderweg ook nog een hak! Maar ik zette door. Toen ik bij Angela’ s huis aankwam stond de deur open. Met de laatste restjes energie die ik nog overhad, rende ik de trap op en zag Tom in haar kamer staan met een camera. Ik verstopte me achter de deur, Angela was vastgeketend aan haar bed en Nico was al het materiaal klaar aan het leggen. Ik moest iets doen maar wat? Hmm, Ik wist het al, Met bruut geweld. Al schreeuwend liep ik de kamer binnen: “NEEEEEEEE!!! Laat Angela met rust!!” Tom draaide zich om, ik gaf hem een klap in zijn gezicht en hij viel met een grote smak op de grond. En wat nu? Ik ben er dan maar op gaan zitten… Veel effect had het niet, hij lachte even en zei: “Pakt ze Nico!” Zo snel Nico kon greep hij me vast en ketende ook mij aan het bed.  Filmend kwamen ze dichter, “Doet gij het maar…” zei Tom. Nico lachte en kwam naast me op het bed zitten. Dichter en dichter, ik voelde zijn adem al in men nek. Ik gilde, ssssst zei hij, het is oké! Maar euhm, ik moet u eerst nog iets zeggen… Ik zag Tom zijn glimlach verbreden en ook Nico moest zijn best doen om niet in de lach te schieten. “ You’ve been totally busted on playboy TV…” riep Nico uit.

Alles werd wazig, Ik hoorde Angela, Tom en Nico lachen op de achtergrond. Ik voelde nog net hoe Nico de handboeien los deed en liep verdwaasd naar buiten. Was het een Grap? Alles? Ik zag de auto net te laat… KNAL, alles werd zwart… stilaan kwam ik terug bij bewustzijn. Mijn hele lichaam deed pijn! Ik opende mijn ogen: Uh, dokter Frank Steinen?

25-05-2011 om 14:28 geschreven door Cindy Slaegers  

Hey lieve bloggertjes,

Vorige keer heb ik jullie verteld hoe ik de SM-kamer had gevonden in Nico’s zolder. Na mijn vrezelijke ontdekking heb ik Nico horen aankomen vergezelt door een andere persoon dat bleek Tom te zijn. Ik kon geen reden bedenken voor zijn aanwezigheid. Terwijl ik achter een luik verscholen, hun conversatie aan het luisteren was, heb ik Nico horen opscheppen over wat hij mij aangedaan had, wat een asshole ! Hij was daar fier op ! Ik heb ze urenlang horen converseren. Nico zei tegen Tom dat hij alles gefilmd had, en dat binnen enkele dagen het filmke op het internet verkocht zou worden…  Ik werd woedend, maar wat kon ik doen ? Daarna hebben ze efkes gebabbelt over hun toekomstige projecten, Tom zei dat hij al iets in gedachten had. Hij wou een pornofilm maken met dwergen… WTF ? em zei tegen Niko dat hij daar al jaren op kikte, en nu was de perfecte opportuniteit om zijn fantasme te realiseren… Ik kon mijn oren niet geloven !

Niko stemde mee… wa ne bende freaks waren me dat… Tom zei dat hij dat hij geen dwergen kende ma dat em wel al een aantal personen in gedachten had da nog redelijk in het rol van de dwerg zouden passe, allemaal klasgenootjes van hem, tzou het dubbel zo leuk maken zeit em ! Alledan, over wie zou het gaan ? Kvonnet zelf spannend !! Na urenalng gediscussieerd te hebben konden ze nog steeds niet kiezen, toen besloot den Tom om gewoon tkleinste persoon van de klas te pakken, Angela. Niko zei dat het oké was en dat ze haar den dag zelf gingen kidnaperen.. ik moest ze verwittigen! Ik heb toen gewachten tot ze weg waren en kwou naart raam lopen maar kben gestruikeld op een halve meter lange dildo en op mn bakkes gegaan… ze hadden mij ghoord ! kben nog just uit den raam geklommen en kei hard beginnen te lopen naar huis. Den tom had mij gezien en em begon mij te achtervolgen maar kheb em uiteindelijk wel  afgeschud… nooit zo hard gelopen van mn leven. Mijn gsm snel! Hopelijk hadden ze haar nog niet gepakt! Ik kon amper haar nummer intikken… eindelijk! Tuut, tuut, tuut…

25-05-2011 om 14:26 geschreven door Cindy Slaegers  

Hey bloggertjes

Hier het vervolg van mijn avontuur in Nico’s huis.
Nadat ik de lichtknop indrukte, kleurde de kamer helemaal rood van de rode TL-lampen rondomrond de hele kamer. In het midden van de roodgloeiende kamer stond een groot kruis in de vorm van een X. Aan elk uiteinde van de armen hingen er lederen polsriempjes. Ik had geen idee wat een kruis in het midden van een kamer als nut heeft. Ik kreeg een vermoeden wanneer ik las wat er op de 2 grote zwarte kasten tegen de muur stond:
PAIN IS JOY!
Voorzichtig opende ik de kast. De deuren maakte een piepend geluid. Hopelijk hadden ze dat beneden niet gehoord. Het licht sprong automatisch aan. Wat ik toen zag ging mijn petje te boven. Heel de kast zat vol, maar dan echt vol met SM-spulletjes. Handboeien, zweepjes, maskers, allerlei soorten dildo’s, kunstpenissen, tepelklemmen, … Noem maar op. Onderaan lagen enkele rollen duck-tape. Wat doen die hier? vroeg ik me af. Een SM-catalogus is er niets tegen. Echt degoutant!
Aan de binnenkant van de kastdeur viel me een lijst met namen op. Vooral meisjesnamen, met hier en daar een jongensnaam. Ik keek naar boven want ik wou weten waarvoor deze lijst stond.
WALL OF FAME: Chersonissos
Snel keek ik onderaan de lijst. En ja hoor, mijn naam stond er. Ik werd woedend! ******* Nico! Ik zal Nico te pakken krijgen! Maar hoe da wist ik nog niet.

Plots hoorde ik stemmen. Één daarvan was Nico’s stem. Zijn stem had ik direct herkend! De vuile bedrieger! De andere kon ik niet direct thuisbrengen. Ik holde naar de lichtschakelaar want ze kwamen de trap op.  Vervolgens verstopte ik me snel achter het zware luik. Oef, net op tijd! Nico wandelde de kamer binnen, gevolgd door…  TOM?! Wat doet hij hier?

01-04-2011 om 19:56 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen,

Stilaan ben ik mij alles terug beginnen te herinneren wat er nog meer gebeurd zou kunnen zijn in Chersonissos. En ik weet nu wat er gebeurd is. Het is mij allemaal duidelijk geworden toen ik naar dokter Frank Steinen ging. Ik moest wel naar de dokter, want ik had zoveel pijn in mijn poep dat ik bijna niet meer kon gaan. Dr. Steinen heeft toen eerst zijn hand in mijn poep gestoken en nadien constateerde hij dat er sperma in zat, veel sperma. Ik was echt razend, op Nico, want ik wist dat hij mij dit had aangedaan. Dat kon gewoon niet anders. Hij was degene die mij altijd dronken voerde op het schip. Bovendien sliep ik bij hem in de kajuit. Toen ik van de dokter kwam ben ik naar Nico’s huis gegaan. Ik zou hem eens goed op zijn plaats zetten. Die gozer heeft gewoon misbruik van mij gemaakt. Daarom heeft hij mij meegenomen op zo’n dure cruise. Het was allemaal zo verdacht.

Toen ik aan Nico zijn huis kwam, heb ik wel 3 keer moeten bellen, maar hij deed niet open. Ik stond net op het punt om terug naar huis te gaan, toen ik zag dat het tuinpoortje nog openstond. Misschien zou ik dan via de tuin langs achter binnen geraken. En dat is mij ook gelukt. De achterdeur was niet eens op slot. Ze stond zelfs op een kier. Toen ik binnenkwam hing er een vreemde sfeer in de huiskamer. Iets in mij vertelde me dat ik maar beter terug naar huis kon gaan. Maar toch, ik moest en zou Nico een lesje leren. Ik wist alleen nog niet hoe. Ik besloot op onderzoek te gaan in zijn slaapkamer. Zijn kamer was één vieze boel. Ze hing vol met posters van de playboy en op de grond lagen zakdoeken met een wit spul erin. Het was ronduit degoutant. Zijn nachtkastje lag vol met pornofilms en zélfs een SM-gids. Dit beeld heb ik echt nooit van Nico gehad. In mijn ogen was hij een nette, lieve jongen, maar dit was de realiteit en het was verschrikkelijk. Ik moest er echt van kotsen en k’heb dat dan ook gedaan, in zijn bed. Dit was allemaal te veel voor mij. Ik stond net op het punt om naar buiten te lopen, toen ik beneden een deur hoorde open- en dichtgaan. Ik zat in de val, en ik kreeg plots enorm veel schrik van wat er zou kunnen gebeuren als ze mij nu zouden betrappen. Er was maar één plaats waar ik mij zou kunnen verschuilen: op de zolder. Het luik was loodzwaar, maar gelukkig lukte het mij om er binnen te geraken.

Alles was daar pikkedonker en ik vond geen lichtknop. En hoewel het heel stil was op die zolder, voelde ik mij bekeken. Was ik maar gewoon thuis gebleven. Ons mama zou hamburgers voor mij bakken. Maar nu zat ik op de donkere zolder van een pervert.

Na lang tasten in het donker voelde ik een lichtknop. Ik drukte hem in, en de hele ruimte werd verlicht. En wat ik toen voor me zag, was het akeligste tafereel dat ik al in mijn hele leven heb gezien. En ik heb de laatste tijd echt al veel gezien. Ik wou dat ik het licht nooit had aangedaan.

31-03-2011 om 17:12 geschreven door Cindy Slaegers  

Hey allemaal,

Net als alle andere vakanties liep zoals gewoonlijk niet alles van een leien dakje. Ik ging deze vakantie dus op cruise met Nico. Hij deed heel geheimzinnig over de bestemming maar het zou niet zo lang meer duren voor ik wist waar we naar toe gingen. Wat me meteen opviel in de haven was de naam van het schip: Adventures on the sea. Met zo’n naam kon het niet meer misgaan hé. Hopelijk kon ik met Nico ook wat leuke avontuurtjes meemaken op zee. Eenmaal op het schip gestapt zag ik een kaart hangen met de reisroute… het kon toch niet waar zijn zeker?? Chersonissos! We gingen naar Chersonissos! O MY GOD! Ik ben er nog niet goed van overal heb ik pijn niks van mijn lichaam functioneert nog goed. Ik heb zelfs moeite om te stappen.

Nu helemaal abnormaal is dat niet ik heb me daar dan ook gedragen als een varken. Gezopen,Gezopen en Gezopen wat er voor de rest gebeurd is kan ik niet zeggen want ik weet het gewoon niet meer…

Chersonissons was maar één dag van de hele reis dus het viel eigenlijk nog wel mee. De volgende dag een serieuze kater en een serieuze ontdekking. Toen ik op stond was ik even vergeten dat Nico in dezelfde Kajuit sliep als ik zonder nadenken deed ik de badkamer deur open en daar stond Nico … in vrouwekleren! Ik moet zeggen dat ik wel even schrok maar het wel heel aantrekkelijk vond! Ik moest meteen aan Michiel denken, het was even sexy misschien zelfs beter.

Mannen met vrouwekleren zijn echt zo geweldig. Ik heb de indruk dat ik wel wat voel voor zo’n mensen. Ik heb Nico dan maar gezegd dat hij zich niet moest schamen en gewoon zo met mij op het schip moest rondlopen, ik vond het zalig! Mensen keken wel eens raar naar ons maar dat had dan weer niks met Nico te maken… Mijn manier van stappen is dan ook gewoon niet normaal. De vakantie was  gewoon zalig buiten enkele kotsbuien na dan toch.

Toen ik Maandag op school aankwam was ik blijkbaar niet de enige die zo’n zware vakantie achter de rug had. Hanane hield er toch ook maar een speciale manier op na om te wandelen.

Echt vragen stelden ze dus niet aan mij, gelukkig maar! Voor de rest was het eindelijk nog eens een rustige week op school. Ik heb gisteren wel een hele nacht wakker gelegen over wat er nu zou kunnen gebeurd zijn in Chersonissos en ik denk dat ik stilletjes aan me terug dingen begin te herinneren. Als ik het weet laat ik het jullie wel weten!

Ceeeyaaa!

31-03-2011 om 17:10 geschreven door Cindy Slaegers  

Hey bloggertjes,

Zoals ik in mijn laatste blog al schreef, weten jullie dat ik grote problemen had.

1000 EURO! En dat voor even achter een raam te zitten... Komaan he!

Katrien zei wel dat ze me de kneepjes van het vak ging leren, maar madam had ondertussen een klant gekregen en daar zat ik dan aan die toog. Pff ik wist echt niet wat ik moest doen, dus heb ik dan maar mijn spullen gepakt en ben ik maar weggelopen.

Om van de shock te bekomen ben ik dan in de nachtwinkel nog  2 of 3 , alle ja ik weet het niet goed meer, flessen vodka gaan halen. Met mijn zatte botten ben ik dan maar in een container gekropen om wat warm te blijven, want naar huis gaan was geen optie! Wat zou ons mama dan niet van mij denken. Blijkbaar ben ik daar dan in slaap gevallen, want toen ik wakker werd, omdat er iets op mij viel, zag ik met het lichtje van mijn gsm een lijk. Niet zomaar een ook, het was het lijk van die pooier!

Ik werd direct super blij, ja geen probleem meer, geen 1000 euro meer, maar zelfs dood zorgde hij voor problemen. Mijn mooie legging en strak topje hingen helemaal vol bloed. Ik duwde dat ding van mij af en probeerde uit de container te komen, dit ging trouwens niet zo makkelijk als erin kruipen. Na enkele uren en toch wel even te roepen, kreeg ik dan toch antwoord en hielp iemand mij eruit. Toen ik 'dank je' wilde  zeggen zag ik dat het Katrien was, ze wou iets komen weggooien zei ze. Natuurlijk liet ik haar het lijk zien en vertelde haar het verhaal. Ze stelde voor om even met haar mee te gaan, dan kon ik me opfrissen en ik mocht wel kleren van haar lenen, zodat ik toch wat sexier was. Dan wilde ik terug naar huis gaan en aan de bushalte kwam ik Nico tegen. Je weet nog wel, die jongen waar ik in het begin van het schooljaar even gedate heb, met da stukje worstenbrood tussen mijn decolté. Hij zag dat er iets scheelde en vroeg wat er was, weer vertelde ik heel het verhaal. Hij stelde voor dat ik me bij hem even schuil hield, dus ik heb ons mama nen sms gestuurd dat ik een weekje bij een vriendin zou blijven slapen. Het is tenslotte toch vakantie he.

Nico heeft dan uiteindelijk gevraagd of ik niet met hem mee op cruise wilde gaan, natuurlijk heb ik ja gezegd, hou zoude zelf zijn! We zijn dan nog eerst eventjes gaan shoppen (op zijn kosten), want ja ik had geen kleren en daarjuist heeft hij voor mij gekookt. Zo lief, het was wel maar spek met eieren, maar daar doen we niet moeilijk over, het is de gedachte die telt.

Liefste bloggertjes ik moet nu echt wel afsluiten want Nico en ik moeten bijna vertrekken. Naar waar ik juist ga kan ik niet zeggen, Nico doet nogal geheimzinnig over de bestemming, dus tot na de vakantie!!

Veel liefs Cindy

24-03-2011 om 16:59 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen

Het was me weer een week.

Toen ik de tijgerlegging had gegeven aan Michiel, mooi ingepakt in een roze strik, leek hij echt blij. Hij kon maar niet stoppen met lachen. Hij deed maar alsof ,om mij niet te kwetsen. Hoe lief!

Toen ik, even later, het papiertje van mijn plopkoek weggooide, zag ik legging in de vuilbak liggen.

Het water stond in mijn ogen. Aan zijn kledingsmaak zal ik toch nog wat moeten werken, niet iedereen is perfect hé, maar Michiel komt toch zeer dicht in de buurt. Ik wilde de legging dan maar uit de vuilbak halen, dan kon ik hem zelf nog aan doen. Maar toen ik de legging uit de vuilbak haalde viel ik erin. En het ergste was nog dat ik er niet meer uitgeraakte. En niemand die mij kwam helpen. De zoveelste vernedering dit jaar. Ik stonk echt uren in de wind, maar ik had tenminste de legging

Veel tijd om te treuren had ik niet, want ik was met mijn gedachten al meer bij zaterdag wanneer ik met Katrien naar Café d’Anvers zou gaan!

Eindelijk, zaterdagavond, ‘t was zover. Ik was  klaar om er helemaal in te vliegen. Ik had een spannend T-shirt aangetrokken, waar al mijn vormen mooi in uit kwamen en natuurlijk de legging! Waar wel nog een plek op zat van een bananenschil maar dat maakte niet zoveel uit. Ik ging eerst nog samen met Katrien naar haar werkplek. Ze had nog iets nodig en zo had ik de kans om is een hoerenkot langs binnen te zien. Het was echt schitterend ik mocht zelfs achter het raam gaan zitten. Een droom die in vervulling kwam. Het was nog beter dan ik mij had voorgesteld. Alle spots, voornamelijk rode, op mij gericht. Eindelijk ! en nog veel belangrijker,  ik kreeg kei veel aandacht van mannen. Aandacht of geile blikken van voornamelijk losers, het maakte mij op dat moment niet veel uit. Ik voelde mij als een echte diva. Wauw!  Ik was echt aan het genieten en de man aan de andere kant van het raam duidelijk ook, want hij had zijn handen niet in z’n broekzak. Hij was best knap, wat doet zo iemand hier. “Hey Katrien, hebben we nog een half uurtje ? ik ga nog wat zakgeld verdienen.” De man kwam aarzelend binnen, ik trilde op mijn benen maar wilde niet toegeven dat het de eerste keer was. “Honderd euro” zie ik. “Honderd Euro ? voor wat ?” ’t ja daar had ik niet aangedacht en waarschijnlijk had hij andere plannen dan een vluchtig kusje. “Katrien ? waar ligt de prijslijst ?”

“Een nieuwe Sletvana ? En Kathernia heb je haar de prijsjes nog niet uitgelegd ?”zei de man. De knappe man leek mij ineens niet meer aan te spreken en ik wilde hem de deur wijzen maar een rake klap in mijn gezicht maakte duidelijk wie hier de baas was.Het bloed stroomde uit mijn neus!

19-03-2011 om 10:24 geschreven door Cindy Slaegers  

Mijn Lieve Lezertjes

Wat voor een week was me dat!

Wanneer we in het politiebureau waren aangekomen, wou de politie direct ons mama bellen natuurlijk. Maar ja ons mama is nooit thuis de maandag nacht, want dan gaat ze altijd Speed daten in de hoop nen nieuwe rijke vent te vinden. Tot nu toe heeft ze nog niet den Jack pot gewonnen.  Dus blijft ze maar elke week opnieuw proberen …

Maar nu gaan we terug verder met mijn levensverhaal, want dat is toch veel interessanter. Omdat ze ons mama niet konden bereiken, hebben ze maar besloten om mij een nachtje op het politiebureau te houden. In mijn korsetje en pantieke moest ik daar in zo’n cel gaan zitten, zoals in die Amerikaanse films. Er zat daar een meiske bij mij en echt geen twijfel mogelijk da was één van ‘t schipperskwartier! Ze had wel iets schoon aan, een tijgerlegging met een heel sexy korset. ‘k ben wat met haar beginnen babbelen over haar job, waarom dat zij vast zat enz, ge kent dat over koetjes en kalfjes. We moesten iets doen om de tijd te doden.

Ze heette Katrien en ’t was echt een interessant meiske, ze was dus echt van Antwerpen, maar om eens van territorium te veranderen was ze een avondje naar Brussel gekomen. Maar dat was dus niet zo goed uitgedraaid. De volgende ochtend hebben we nog snel telefoonnummers uitgewisseld en we werden allebei vrijgelaten.

Op ’t school vond iedereen het hilarisch dat weer ik zoiets moest voor hebben, opgepakt worden in het Vlaams Parlement. Dat heeft niet iedereen voor! Michiel was ook aan het lachen, maar hem vergeef ik dat, want het is toch zo ne lieve jongen. En hij is zo schoon in een sexy kleedje! De jongens van de klas hadden van de week een vlag mee naar school met de Vlaamse Leeuw op. Awel, eigenlijk vind ik dat dit vast boven de deur van elke klas moet hangen. Dit is het icoon van onze Vlaamse Culturele Identiteit. De Vlaamse Leeuw.

Weet ge wat ik daarna ben beginnen denken? Stel u voor, den Michiel in zo’n kleedje met de Vlaamse Leeuw op, da is het nu toch? Ohh, dieë jongen doet mijn gedachten toch op hol slaan! Hij zou zich toch dringend wat vrouwelijker mogen beginnen kleden, want dat staat hem echt. Voor Valentijn heb ik hem een tijgerlegging gekocht, dezelfde als die van Katrien.

Maar wat hij daar van vond zal ik volgende week vertellen, want nu moet ik mij gaan klaarmaken. Ik ga met Katrien naar Café d’Anvers! Da ga echt kei zalig worden!

Kusjes Cindy

23-02-2011 om 21:45 geschreven door Cindy Slaegers  

Lieve lezertjes,

Kzal eerst efkes vertellen hoe da spel vorige week is afgelopen. Da meisje waar ik voor was gevallen, bleek uiteindelijk een pruik op te hebben! Toen ik zag dat ze kort haar had, werd ik nog verliefder, maar ze deed me plots wel aan iemand denken... Ik bespioneerde haar en zag hoe ze zich uitkleedde... En toen zag ik ineens dat het Michiel was, van ons klas! Ik ben nog altijd verliefd, maar ik zou wel willen dat hij zich wat meer als vrouw kleedde, Ik vind dat wel aantrekkelijk, ik denk dak daar ne fetisj voor aant krijgen ben... Enfin, kheb hem nog nie durven vertellen da k hem bespioneerd heb en da ik verliefd ben, maar ik probeer hem sindsdien toch een beetje te verleiden door diepe decolletees, en door lief te knipperen met mijn oogskes.

Het was vorige week ook weeral een weekske zenne. De maandag gingen we naar 't Vlaams parlement, En die gids praatte ook over de kunst die daar hing. Daarna zei Michiel tege den Tom en den Benjamin da ik ook een beetje op een abstract kunstwerk lijk. Wa da juist betekent, 'abstract', da wetek nie, maar hij heeft gezegd dat ik op een kunstwerk lijk dus da vond echt super, mijn hart ging echt sneller slaan, het was alsof ik vleugeltjes kreeg van geluk.

Op een gegeven moment ben ik de klas dan kwijtgeraakt en kwam ik in een kamer met allemaal zetelkes en een glazen dak. We waren daar al geweest, maar kwist de weg echt niemeer terug naar buiten. Die zetelkes waren trouwens super comfortabel! Keb mij der dan maar in gezet om efkes uit te rusten voor ik verder ging me de klas te zoeke want we hadden echt al veel gewandeld en das vermoeiend.

En ja, natuurlijk ben k in slaap gevallen!

Toen ik wakker werd was het overal donker, de klas was blijkbaar zonder mij terug naar huis vertrokken. Ik zocht naar nen uitgang maar toen ik aan de deur voelde was die vast en ging er een alarm af! Allez ja, ikke gaan lopen want er kwam nen bewaker aan me zo ne politiehond. Kben dan ergens op gekropen zoda dien hond niemeer aan mij aan kon, maar da was geen zicht zenne. Ik had alleen nog mijn korsetje, mijn gescheurde panties en mijn onderbroek aan, want die hond had mijn rokske van mijn poepeke gescheurd me zijn tanden, maar mijn poepeke zelf was nog ontsnapt, en ja, mijn schoenen, daar kon ik nie goe op lopen dus die had ik ook maar uit gesjot.

Daar heb ik op den bewaker gewacht en die heeft mij dan gearresteerd. Wa der op t politiebureau nog is gebeurd vertel ik volgende keer wel, want ik zie hier dat de Michiel online komt, en ik ga aan hem hulp vragen voor een taak van Nederlands over Vlaamse culturele identiteit of zoiets.

 Tot de volgende! Kusjes, Cindy.

11-02-2011 om 16:45 geschreven door Cindy Slaegers  

Dag Vriendinnen!
 
Ik ben een echte filmster, wauw, ik kan het zelf bijna niet geloven! Ik heb natuurlijk altijd al geweten dat ik een natuurtalent ben. Maar toch ...
Eventjes terug naar mijn doodgewone, saaie schoolleventje.
Alhoewel het deze week toch net iets spectaculairder is verlopen dan anders…
 
Ik ben de week begonnen met een nieuwe piercing te laten zetten. Stress had ik niet, want ik heb er immers al een. Ik mocht kiezen uit een groot boek, het aanbod was groot, maar een neuspiercing leek mij echt de beste keuze. Iedereen zou mij ik weet niet hoe stoer vinden met mijn stierenring.

We waren nog maar enkele dagen verwijderd van de laatste 100 dagen! Iets waar ik al weken naar uit keek. Ik was al wel 7 keer van outfit veranderd, van Paris Hilton tot Christina Aguilera en zelfs tot Heidi in Tirol!

Na lang aarzelen, heb ik dan toch besloten om mij in een echte filmster te verkleden, Free Willy. Heel het school zou jaloers zijn op mij, althans dat hoopte ik, maar jammer genoeg kreeg niemand mijn outfit te zien...

Ze hadden de douane ingevoerd op school en water werd een verboden product.

Ja hallo, ik bestond alleen maar uit water! Ik moest dus noodgedwongen het pak van mijn lichaam verwijderen. Daar stond ik dan in mijn tijgerbikini. Het liefst van al was ik al wenend naar huis gelopen. Maar ja, het onbijt à volonté kon ik hoe dan ook niet missen.

De show die we daarna te zien kregen was echt fantastisch! Daarmee bedoel ik niet de inhoud maar iets totaal anders. Ik was helemaal van de kaart toen ik háár het podium zag opkomen. En hopla, het onmogelijke gebeurde, ik, Cindy Slaegers, werd smoorverliefd op een meisje.

Ik vond haar zo sexy in haar jurkje, haar gestroomlijnde lijf kwam duidelijk tot uiting.

De dansmove die ze daarop deed, ik geloof dat het de struisvogel was, deed me helemaal zwijmelen.

Ik wilde meteen naar haar toelopen om haar mijn liefde te verklaren. Ik sprong recht en toen …

See You Next Time!!

Kuskes Cindy

09-02-2011 om 14:44 geschreven door Cindy Slaegers  

Joepie! Ik ben weer veilig thuis en heb weer een heel avontuur achter de rug. Alles verliep zoals ik had gehoopt, op een paar kleine probleempjes na … Na het inchecken moest ik door die metaaldetectoren, tot groot ongenoegen begon dat ding toch wel te piepen zeker. De knappe security fouilleerde mij van kop tot teen, maar ze vonden helemaal niets en toch ging dat stomme alarm steeds af wanneer ik er door liep. Omdat ze mij er verdacht uitzien vonden mocht ik mee naar een kamertje achteraan en moest me daar helemaal uitkleden. Daar stond ik in mijn string voor die knappe security. Om een lang verhaal kort te maken was eigenlijk al die heisa de schuld van mijn nieuwe tepelpiercing. Eens in het vliegtuig was ik de trotse bezitter van stoel 69. Naast mij zat natuurlijk weer zo’n vervelend kereltje op zijn gameboy te spelen, gelukkig had ik eraan gedacht om mijn nieuwe roze Ipod mee te nemen.

Eens opgestegen had het vliegtuig wat last van turbulentie, en ik wat van mijn maag door die turbulentie .. Wel, misschien had ik beter die zeven Big Macs voor na de vlucht gehouden. Hoe dan ook, van dat kereltje was ik nu tenminste vanaf. Ik had nog een hele lange vlucht te gaan dus had ik mij voorzien op enkele joepie’s en Girlz Magazine’s. Wanneer plots de stewardesse via de intercom vermelde dat de passagier op stoel nummer 69 zich naar de andere kant van het viegtuig moest begeven. Dit omdat het vliegtuig uit balans geraakte en zo blijkbaar een verkeerde koers aannam. Na een klein uurtje moesten we onverwachts een tussenstop maken omdat het vliegtuig vanbinnen moest gereinigd worden, woops misschien moet ik het de volgende keer maar bij vier hamburgers houden. Wanneer we eindelijk waren aangekomen in het sprookjesachtige Hollywood bracht dokter Frank Stijnen, die ik ondertussen Frank mocht noemen, me naar de hotelkamer. Ik maaktte mij helemaal op voor de veel belovende film waar ik, Cindy Slaegers, mocht in mee spelen. Niet te geloven toch?! Om stipt 11 uur in de ochtend kwamen ze mij oppikken aan het hotel. Ik had alvast mijn tijger-latex pakje aangetrokken met mijn torenhoge pumps. Ik ben er zeker van moest Argo mij zo zien dat hij me meteen zou willen. Zoals afgesproken stond de taxi er stipt op tijd en ik stapte zoals een echte filmster in de auto.

Eindelijk zou ik gelanceerd worden als filmster, ik wist gewoon dat ik talent had. De filmset zag er net iets anders uit dan ik verwacht had. Frank kwam meteen naar me toe om te zeggen dat ik de hoofdrol kreeg in de nieuwe film: Free Willy The Return. Zucht, nu had ik mijn mooie outfit voor niets aangedaan en moest ik zo’n lelijk, nat walvissenpak aantrekken. Hoe dan ook, het was mij toch een unieke ervaring. Nu ben ik ondertussen weer terug in België en heb ik hier ook al enkele aanbiedingen gekregen voor nieuwe films.

Ohnee ik kom bijna te laat op mijn afspraak voor mijn nieuwe piercing!

Tot de volgende! 

03-02-2011 om 21:46 geschreven door Cindy Slaegers  

03-02-2011 om 21:45 geschreven door Cindy Slaegers  

Heej mijn lieve lezertje,

Eigenlijk klink ik veel te enthousiast. Ik heb lang voor mijn laptop zitten filosoferen. Ik wist zelfs niet dat mijn brein dat kon. Filosoferen over het leven… Hmm rijmen enz kan ik ook al. Normaal filosofeer ik alleen over jongens, feestjes, dieetpillen en eten. Dit schooljaar is zo hectisch. Er gebeurt zoveel in een keer in mijn leven. Om terug te pikken op vorige week, dat rotjoch Argo had me zo hard gekwetst met zijn  briefje. Ik kwam tot het besef dat ik hem veracht. Beetje bij beetje nam mijn liefde voor hem af en zit ik nu alleen met de aszwarte kolen van het vuur van de liefde. Deze haat was zelfs zo groot dat ik recht in zijn gezicht boerde na een lekker, groot broodje prepare. Hij was er echt niet goed van. Maar ik dwaal nu helemaal af. Ik ben eindelijk van dat gips af. Het was wel een hele boodschap omdat het beschimmeld was vanbinnen door de kotsactie van Argo op dat feestje. Mijn benen waren opgezwollen, rood en hadden een vachtje doordat ik weken niet had kunnen scheren. Ik schaamde me dood bij die knappe dokter. Hij vroeg me of ik pijn had en ik knikte verleidelijk ‘ja’. Hij gaf de verpleegster de opdracht om me morfine te geven maar wat deed dat stoem wijf?! Ze gaf me te veel waardoor ik helemaal tilt sloeg. Ik kraamde de grootste onzin uit zoals :”Dokter, kam mijn beenhaar” en “Verpleegster steek die spuit in uw gat!” Om het niet te ontkennen, die morfine gaf me een hemels gevoel. Ik kon even iemand anders zijn. Ik geloof dat ik op dat moment een tikkeltje verslaafd ben geraakt aan morfine. Ik moest overnachten voor observatie. In mijn ziekenkamer had ik de hele avond niets te doen. Ik was wat aan het zappen toen ik opeens op porno stuitte. Zo vroeg in de avond. Niet dat ik daar iets op tegen heb maar ik dacht dat het niet mocht. Maar bleek dat ik fout was en dat het een Nederlandse documentaire was over schoonheidsidealen in onze maatschappij. Die documentaire-maakster zat op een gegeven moment in Amerika en sprak ‘r met een plastische chirurg die gespecialiseerd was in vagina-lifting. Ik vond het zo interessant! Waarom woonde ik niet in Amerika waar je overal plastische chirurgie hebt en waar het normaal wordt gevonden! Zouden ze zo’n plastische chirurg ook in België hebben? Ik droomde die nacht dat ik een hele lichaamscorrectie had laten uitvoeren. Ik had een sexy, strak playboy-lichaam met alles erop en eraan. De volgende dag werd ik wakker in de harde realiteit met mijn behaard  en dik lichaam. Het was zelfs zo erg dat ik niets zag doordat mijn te dikke borsten in de weg zaten. De dokter kwam langs en vroeg hoe het met me ging. Het ging emotioneel echt niet goed. Morfine zou me nu weer helemaal happy maken! Ik zou het nog zo graag halen bij de apotheker om het af en toe te gebruiken tijdens moeilijke momenten zoals deze. Zonder schaamte vroeg ik de dokter:”Kunt u mij misschien wat van die morfine voorschrijven?” Hij keek me diep in de ogen, legde zijn grote hand op mijn schouder en fluisterde intens :”Voor wat, hoort wat blondie”!    AAarrgh! Dat irritant mens van een moeder roept! Ik moet door! Tot de volgende!

28-11-2010 om 11:04 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen,

Pff... Kvoel mij rot. Deze week was echt een stomme week.

 Ma kzal jullie eerst over woensdag vertellen in de strafstudie. Ik zat daar dus met mijn argo'tje. Kvond dat hij er weer super goe uitzag, dus had ik mijn bloesje wat open gezet. Ik was helemaal in de wolken omdat hij daar ook was , maar toen gaf hij mij een briefje. Tsss ik dacht da da eindelijk mijn zijn liefdesverklaring was en da hij het ging aanvragen. Ma der stond gwn op dak mijn bloes moest toedoen omda't echt geen zicht was. Kwas helemaal geshockeerd . Kben kei hard beginnen wenen en naar buiten gegaan. Da was ni zo handig me mijn poten in de plaaster zenne.

Mevr. Strafstudie kon er helemaal ni mee lachen dus heeft ze mij nog 3 woensdagnamiddagskes voorgeschreven. Uiteindelijk vind ik da ni er want mijn Argo'tje zal er dan ook wel zitten en hij blijft tenslotte toch wel mijn prins op het witte paard.

Oh ja, kmoet nog vertellen hoe het bij de psycholoog was.
Twas echt rampzalig. Kmoest om te beginnen zeggen waar ik echt van droom. Kdee mijn ogen toe en zag Argo'tje voor mij in alleen een Tarzan-broekje. Ik had enkel een topje aan en een minirokje en zo slingerde we van boom naar boom. Zalig eh! Zoals den echten Tarzan en Jane. Ma toen gebeurde der iets echt raar. Ma da ga ik volgende keer vertellen want mijn gips mag er eindelijk af. Joepiiii!! :) Hop naar het ziekenhuis.

Kuskes!    

24-11-2010 om 21:10 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen!

Het was een vakantie van geluk, schaamte en verdriet. Eigenlijk de drie dingen waaruit mijn leven bestaat.

Ik ben de vakantie begonnen met een shoppingtripje. Broeken kon ik niet echt passen met mijn twee benen in het gips, maar ‘k heb toch mooie dingen gekocht hoor ! Een prachtige bontjas en flashy paarse oogschaduw.

 Ik ben ook nog naar dat feestje in ’t Jokot geweest. De avond begon goed ! Ik was gezellig aan het rolstoeldansen toen ik plots Argo in het vizier kreeg. Amaj, moeilijk was het ook niet, hoor. Een paar keer lonken met mijn paars geverfde ogen en hij kwam als een hondje op mij afgesprongen. Hij had gedronken en was heel gewillig. Ik kon mijn geluk echt niet meer op ! Toen hij een lapdansje op mijn schoot deed bleek zijn maag wat om te draaien. Van het één kwam het ander en binnen de seconde voelde ik natte, kleverige brokken in mijn gips glijden. Hij had mij gewoon helemaal ondergekotst ! Gelukkig is mijn liefde voor hem zo groot dat ik het hem vergaf.

De eerste schooldag was gewoontjes voor mij. Ik had wel het gevoel dat de klas wat afstandelijk was. Het zal waarschijnlijk de geur van mijn gips geweest zijn. Mijn mama kon geen nieuwe betalen, begrijp je.

Woensdag had ik strafstudie en weten jullie waarom?! Meneer van Frans had zijn bril vergeten, dus hij zag niet dat ik twee gipspoten had. Toen hij zoals elke morgen luidkeels

 “ ON SE LÈVE!” brulde, kon ik niet rechtstaan en gaf hij me strafstudie. Gelukkig zat Argo, zoals elke woensdagnamiddag, daar ook. Ik zette mijn bloesje open en ging naast hem zitten. Hij zei geen woord tegen mij, maar hij gaf me wel een briefje. Wat daarop stond heeft echt mijn hart gebroken.. Daar vertel ik jullie volgende keer wel wat meer over, want ik moet nu vertrekken naar de psychologe. Spannend hoor het is de eerste afspraak. Hopelijk voel ik me daarna wat beter.

Doei ! 

15-11-2010 om 18:19 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen,

15-11-2010 om 18:18 geschreven door Cindy Slaegers  

HAJDIHO iedereen!

27-10-2010 om 20:48 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen!

Khad dus woensdag me Nico in 't karoke afgesproken. Het begon goed, we bestelde allebei hetzelfde,

ne grote smos kaas en twee worstenbroodjes. Toen we aan een tafelke gingen zitten, was ik  al bijna naast mijne stoel gaan zitte. Al goe dat hij dat niet gezien had.

Maar toen ik aan mijn laatste worstenbroodje bezig was, viel er een stuk recht in mijnen decollete! Nico kon  er wel me lachen. Hij is mij moeten komen helpen want ik kreeg dat er nimeer uit. Gelukkig zaten we helemaal in het hoekske en had nie veel volk het gezien.

Daarna heben we nog even op de kaai gezeten, een beetje gepraat, ons msn gegeven en we zijn dan allebei naar huis gegaan. 

De volgende dag was iedereen int school mij aan het uitlachen. Die paar mensen dat ons in 't karoke met dat worstenbrood hadden gezien, hadden dat natuurlijk al doorverteld aan iedereen. 

's Avonds was ik het al helemaal vergeten, omdat ik heel de avond met Nico heb gepraat op msn. Hierdoor had ik natuurlijk mijn taak van Frans niet gemaakt, een nul kon me niet veel schelen want ik was dolblij dat het zo goed klikte tussen mij en Nico!

Vrijdag leek sterk op de dag ervoor, alleen werd ik al iets minder uitgelachen. 

Zaterdag had ik afgesproken met mijn vriendinnen uit het dorp waar ik vroeger woonde. We zijn gaan shoppen in Antwerpen. Ik heb weer veel nieuwe kleren gekocht, waaronder een nieuw rokske, en een paars toppekke.

We zijn ook gaan kijken voor een navelpiercing. Ik ben namelijk aan het overwegen of ik er een zou laten steken of niet. 's Avonds nog ne lekker vettige durum gegeten en dan de bus terug naar huis gepakt.

De zondag zijn we me de chiro naar den deltaberg in de schorre gegaan. Toen da we bijna boven waren schoof ik ineens uit, kben dan helemaal naar beneden gerold. Den ambulance is mij moete kome hale, maar volgende week meer daarover.

20-10-2010 om 00:00 geschreven door Cindy Slaegers  

Hallo iedereen!

SWOOSH, stok losgelaten. Dieje stok recht op ‘t gezicht van een van de golfbegeleiders seg! 

Da zag er ni goed uit, het bloed stroomde uit zijne neus op zijn mooi gestreken golfpakske. Den andere begeleider spurtte naar zijne caddy en pikte dieje me zennen blodneus op om naar den EHBO te gaan. Zonder iets te zeggen waren ze weg.
Daar stonden we dan schoon, rond te koekeloeren.

Kdenk da we daar pakt een kwartiereke hebben gestaan tot da een v/d twee terugkwam me zen karreke. Hij gaf ons nog een paar instructies en na een half uurke golfen was het eindelijk middag.
De namiddag verliep nog rustig en voorda we het wisten, waren we al terug in Boom.

De zaterdag kreeg ik dan tóch nog een berichtje van dieje kerel:

 Hééj Cindy, (hij wist menne naam dus nog!!)

Al een hele week ben ik aan u aan het denke, ik krijg u ni uit mijn hoofd.
En nu heb ik dan toch de moed bijeengesprokkeld om aan u te vrage of ge woensdag is wilt afspreke in ’t Karoke.
Wa denkt ge dervan? J

Xx Nico

Ik ben nog NOOIT zó gelukkig geweest! Nico heette hij dus. Direct een berichtje teruggestuurd da da dik in orde was voor de woensdag.

Zondag, chirodag. Uiteraard ook weer goed geamuseerd!

Maandag en dinsdag gingen snel voorbij, kzat me mijn hoofd in de wolken.
Daar waar mijn engeltje Nico rondfladdert.

En dan, woensdag, eindelijk! Mijn mooiste kleedje aangedaan, goei laag make-up, men hoge hakke aan en hopla op de bus richting school.

13-10-2010 om 22:08 geschreven door Cindy Slaegers