Toen ik de tijgerlegging had gegeven aan Michiel,
mooi ingepakt in een roze strik, leek hij echt blij. Hij kon maar niet stoppen
met lachen. Hij deed maar alsof ,om mij niet te kwetsen. Hoe lief!
Toen ik, even later, het papiertje van mijn
plopkoek weggooide, zag ik legging in de vuilbak liggen.
Het water stond in mijn ogen. Aan zijn
kledingsmaak zal ik toch nog wat moeten werken, niet iedereen is perfect hé,
maar Michiel komt toch zeer dicht in de buurt. Ik wilde de legging dan maar uit
de vuilbak halen, dan kon ik hem zelf nog aan doen. Maar toen ik de legging uit
de vuilbak haalde viel ik erin. En het ergste was nog dat ik er niet meer
uitgeraakte. En niemand die mij kwam helpen. De zoveelste vernedering dit jaar.
Ik stonk echt uren in de wind, maar ik had tenminste de legging
Veel tijd om te treuren had ik niet, want ik was
met mijn gedachten al meer bij zaterdag wanneer ik met Katrien naar Café
dAnvers zou gaan!
Eindelijk, zaterdagavond, t was zover. Ik
was klaar om er helemaal in te
vliegen. Ik had een spannend T-shirt aangetrokken, waar al mijn vormen mooi in
uit kwamen en natuurlijk de legging! Waar wel nog een plek op zat van een
bananenschil maar dat maakte niet zoveel uit. Ik ging eerst nog samen met
Katrien naar haar werkplek. Ze had nog iets nodig en zo had ik de kans om is
een hoerenkot langs binnen te zien. Het was echt schitterend ik mocht zelfs
achter het raam gaan zitten. Een droom die in vervulling kwam. Het was nog
beter dan ik mij had voorgesteld. Alle spots, voornamelijk rode, op mij gericht.
Eindelijk ! en nog veel belangrijker,
ik kreeg kei veel aandacht van mannen. Aandacht of geile blikken van
voornamelijk losers, het maakte mij op dat moment niet veel uit. Ik voelde mij
als een echte diva. Wauw! Ik was
echt aan het genieten en de man aan de andere kant van het raam duidelijk ook,
want hij had zijn handen niet in zn broekzak. Hij was best knap, wat doet zo
iemand hier. Hey Katrien, hebben we nog een half uurtje ? ik ga nog wat
zakgeld verdienen. De man kwam aarzelend binnen, ik trilde op mijn benen maar
wilde niet toegeven dat het de eerste keer was. Honderd euro zie ik. Honderd
Euro ? voor wat ? t ja daar had ik niet aangedacht en waarschijnlijk had hij
andere plannen dan een vluchtig kusje. Katrien ? waar ligt de prijslijst ?
Een nieuwe Sletvana ? En Kathernia heb je haar de
prijsjes nog niet uitgelegd ?zei de man. De knappe man leek mij ineens niet
meer aan te spreken en ik wilde hem de deur wijzen maar een rake klap in mijn
gezicht maakte duidelijk wie hier de baas was.Het bloed stroomde uit mijn neus!
Cindy, dit is
Goran, de liefste pooier van Antwerpen zolang je hem niet tegenspreekt. Zei
Katrien. Morgenvroeg kom ik mijn huurgeld voor het raam halen, laat maar zien
wat je waard bent zei hij met smile op zn smoel. 1.000 haha en hij ging
weg. Komaan Cindy we hebben niet veel tijd en het is crisis maar ik zal je
snel het vak leren, het valt best mee
