en als wij, toeristen, onze plaatsen aan die vrouwen afstaan, wordt dit als beledigend opgevat, maar voor mannen mogen we wel plaats maken. t zal geene waar zijn !!!

een mens zou nog vrouwenactiviste worden in dit land, en ik die dacht dat turkije erg was...

uitgepu en doodmisselijk van 4 uur zonder ruimte of lucht in een warme, slalommende bus, worden we er bijna letterlijk uitgegooid en overgeleverd aan 20 opdringerige riksjachauffeurs die aan werk willen geraken in dit laagseizoen. els schreeuwt dat ze haar met rust moeten laten en ik snel naar de kant vd weg, kokhalzend en happend naar adem.

na een volgepropte, dolle riksjarit komen we ih treinstation van satna, samen met de andere trotters. in de wachtzaal vecht ik nog tegen mijn braakneigingen, het felle licht, het lawaai, de drukte. na een half uurtje mijn ogen sluiten ben ik er weer en we worden bekeken door een groep giechelende tienermeiden die ons doen en laten hoogst interessant vinden. we maken kennis en het wordt nog leuk. we worden al uitgenodigd mee te gaan naar hun dorp.

de slaaptrein vertrekt zachtjes heen en weer wiegend en mijn maag deint mee op het ritme. ik loop naar de wc en kan eindelijk overgeven. daarna blijf ik dicht bij het toilet zitten, want ik voel de bui nog hangen...

een bezorgde indier komt met de conducteur langs: "madam..., are you sick?"
een wenkbrauw vliegt de lucht in en zijn bril zakt op zijn neus terwijl hij zijn aanwezigheidslijst vasthoudt.
ik stel hem gerust dat het naar een indigestie is, want zo bedenkelijk als hij kijkt denkt hij mss dat ik de hele trein zal besmetten met mexicaanse griep...
een half uur later ligt mijn middagmaal eruit en kan ik gaan slapen. 1u30. om 5u komen we aan en ik voel me hondsberoerd. na het zoeken van een hotel, duik ik mijn bed in en knor...
na nog 5 keer een toiletbezoek voor mijn darmen is mijn lijfje leeg en ik ook. s avonds ga ik heel kort toch op stap in varanasi, waar we een heel mooie ceremonie langs de ganges zien en een vriendelijke indische jongen van 22 leren kennen. gelukkig gidst hij ons naar de lijkverbranding ad ganges, want alleen is dit te gevaarlijk. je moet eerst door een passage van junkies en een paar andere louche figuren die je willen afpersen en geld vragen als je foto s neemt. onze jongen zei ons waar we mochten lopen en foto s nemen en waar niet.
na 15 minuutjes waren we weer tussen een massa volk vol verlichting en voelden ons weer veilig. we stoppen nog bij een tempel van shivapelgrims en daarna ga ik slapen, els gaat nog iets eten.

de volgende ochtend om 5u30 bootje varen od ganges en wat shoppen. tegen 9u voel ik me weer wat slapjes en ga weer slapen. ik blijf verder de hele dag in bed en gun mijn lijf en geest wat rust van alle prikkelingen en gekte van buitenaf. ik laat wat gekookte rijst od kamer brengen en drink veel water. ondertussen houden we ramen en deuren goed gesloten, want anders komt er gegarandeerd een wilde aap op de koffie. ze hangen hier overal aan de gevels vh gebouw en als je eet oh dakterras moet je alles vasthouden of ze pikken het, so funny !!
de dag erna breng ik in mijn bed en oh wc door tot we uit onze kamer moeten om 12u, want die dag vertrekken we naar delhi met de slaaptrein om 19u30 en 15 u later komen we aan om 11u.
els heeft ondertussen haar vlucht omgeboekt, want ze heeft genoeg van india.
in delhi nemen we afscheid, zij gaat nog shoppen voor souvenirs op haar laatste dag en ik ga richting de osho ashram in new delhi om wat te rusten en uit te zieken.