Zondag, 16u45. Jochen staat bij mij aan zijn werkbankje te spelen, Hanne ligt in bedje en Tom is met de hond wandelen. Het weekend loopt weer op zijn einde en morgen begint de heksenketel weer opnieuw.
Vandaag zijn we naar een feestje van mijn bomma geweest. Het is haar gewoonte om elke 5 jaar een verjaardagsfeest voor de hele familie te geven, maar omdat ze reeds 82 is en vreest dat ze de 85 niet meer haalt, heeft ze besloten om de 2,5 jaar te feesten. Je hoort mij niet klagen natuurlijk. Elke reden tot een feest vind ik plezant
Hier komt dan de reden van mijn bericht vandaag. Jochen luisterde weer niet. Honderd keer moesten we hem hetzelfde vragen en vijf minuten later deed hij weer hetzelfde. Hij heeft wel in zijn voordeel dat er nog kindjes waren die verder gingen dan ze mochten. Het is dan niet gemakkelijk om als driejarige te beseffen van hij mag dat wel en ik niet. Maar toch vind ik dat hij van de eerste keer moet luisteren als we hem iets vragen of verbieden. Ook thuis komen we steeds dikwijler in conflictsituaties. Hoe dwing je dit gezag af is dan de vraag zonder slaan en zonder dat je kinderen schrik van je krijgen. We proberen hem als hij braaf is zo veel mogelijk te belonen en prijzen. Stout gedrag negeren, zoals de boekjes schrijven is echter niet altijd evident. De opvoeding van onze zoon en binnenkort ook ons dochtertje zal onze grootste uitdaging zijn de komende 20 jaar. Ik hoop dat we tegen deze tijd kunnen terug kijken en zeggen 'We hebben het er toch niet zo slecht van af gebracht'
