Lana Granger is studente psychologie. Haar leven lijkt heel mysterieus en ze geeft weinig over zichzelf prijs. De enige personen in haar omgeving die ze vertrouwt, zijn dokter Cooper waarmee ze lange gesprekken voert en haar tante Bridgette.

Op aanraden van haar mentor, Langdon Hewes, neemt ze een baantje aan als oppas van Luke Kahn, een moeilijk handelbaar en manipulatief kind. Toch kunnen ze het samen best vinden. Dan verdwijnt op een avond Lana’s beste vriendin Beck. Lana hult zich in stilzwijgen, maar de politie vertrouwt het zaakje niet omdat haar alibi niet klopt. Bovendien is enkele jaren eerder een andere vriendin onder gelijkaardige omstandigheden verdwenen. Beide keren was Lana de laatste die het meisje heeft gezien. Dan duikt er iemand op die het duistere verleden van Lana maar al te graag aan de oppervlakte zou brengen.

Lisa Unger heeft met ‘In mijn bloed’ een thriller van formaat geschreven. Ze verstaat de kunst om de spanning op te bouwen en tegelijkertijd haar personages realistisch en geloofwaardig neer te zetten. Het is niet de spanning van op-het-puntje-van-je-stoel, maar een broeierige sfeer die doorheen het hele verhaal voelbaar is. Deel 1 is volledig gewijd aan Lana, afgewisseld met stukken uit een dagboek van een vrouw waarvan je voelt dat haar leven niet over rozen is gegaan. De auteur eindigt elk hoofdstuk met een cliffhanger, waardoor je geneigd bent toch snel verder te lezen.

In deel 1, waarin het hele verhaal wordt verteld zonder dat je de reden van de gebeurtenissen kent, komt de voor Lisa Unger zo kenmerkende stijl naar boven: langzame en gedetailleerde opbouw, psychologische tekening van de personages, gestaag naar haar doel toewerkend. Deel 2 is een verklaring van alles wat in het eerste deel is gebeurd. Voor mij verliest ze in dit deel haar eigenheid een beetje en gaat het allemaal wat te snel.

‘In mijn bloed’ heeft geen groots plot, maar moet het hebben van de langzame opbouw, het mysterieuze dat in elke persoon leeft en de broeierige spanning. Unger is sterk in psychologische beschrijvingen, net als in haar eerdere boeken. Als lezer blijf je geboeid en lijkt het zeker niet alsof alles te lang uitgerokken wordt, wat ik bij ‘Verdronken hart’ wel had.   

4 sterren

17-03-2014 om 00:00 geschreven door Christine Bols