Eef en Lotte zijn al sinds hun kindertijd onafscheidelijk en de beste vriendinnen. Eef woont samen met Johan, een makelaar in onroerend goed, maar tegelijkertijd heeft ze romantische gevoelens voor haar collega bij de bank, Stijn. Lotte is gehuwd met Niek en moeder van twee kinderen.

Dan worden in Ravenstein de lijken van drie vrouwen gevonden, verkracht, mishandeld en verminkt. Eef denkt een aanwijzing te hebben over wie deze gruweldaden heeft gepleegd. Ze kan het amper geloven en probeert koste wat het kost haar vriendin Lotte te beschermen.

‘Conflict’ is een thriller die de lezer even naar adem doet happen met de proloog. De moordenaar beschrijft zijn gruweldaden tot in de precisie en met het nodige leedvermaak. Bij elke moord laat de schrijfster hem aan het woord, waardoor je telkens weer op het puntje van je stoel zit.

De personages zijn goed uitgewerkt, de dialogen levendig. De innerlijke strijd van Eef komt heel goed uit de verf en is geloofwaardig. Af en toe zijn er verwijzingen naar het verleden van Eef, waarbij het duidelijk wordt dat de dood van haar vader een ommekeer heeft betekend in haar leven en haar heeft gemaakt tot de persoon die ze is: onzeker, wantrouwig en af en toe labiel.

Susan Moonen heeft met haar debuut geprobeerd een spannend verhaal te schrijven, maar is daar alleen maar in geslaagd met het personage van de moordenaar. Het plot is vrij mager, de ontknoping voorspelbaar. De verhaallijn zit logisch in elkaar, maar laat geen ruimte voor verrassende wendingen. Gelukkig maken de korte hoofdstukken het boek toch makkelijk leesbaar en ben je snel geneigd toch nog even een paar bladzijden om te slaan.

‘Conflict’ is uitgegeven door Crime Compagnie, wat mij veelbelovend leek. Toch lijkt dit boek niet binnen hun gebruikelijke uitgaven te passen, temeer omdat er vrij veel drukfouten en verkeerde zinnen inzitten.

Susan Moonen heeft zeker een vlotte pen, maar er is nog een grote groeimarge. Haar volgende boek ga ik zeker weer lezen, al was het maar om te zien of ze gegroeid is. Alleen hoop ik dat het dan iets lijviger is en een sterkere plot heeft.

Drie sterren.

10-10-2014 om 00:00 geschreven door Christine Bols  

Inspecteur Thomas Ravnsholdt (Ravn) wordt door zijn korps met ziekteverlof gestuurd, omdat hij niet meer kan functioneren na de dood van zijn geliefde Eva. Hij trekt zich terug op zijn aftandse motorboot in Kopenhagen, begint te drinken en wil niemand zien. Zijn enige gezelschap is een zieke Engelse bulldog.

Dan roept een oude vriend zijn hulp in om een jong meisje op te sporen dat enkele jaren geleden verdween. Deze zoektocht brengt hem terug naar de onderwereld van Kopenhagen, zijn oude werkplaats. Alles wijst erop dat het meisje als hoertje werd verkocht aan een zekere Stavros, een gekende pooier die over heel Europa bordelen heeft. De zoektocht leidt hem ook naar Stockholm, waar hij het pad kruist van een seriemoordenaar die de vreselijke gewoonte heeft zijn slachtoffers als een standbeeld boven op een vuilnisbelt achter te laten. De moordenaar heeft al een volgend slachtoffer in zicht. Een race tegen de klok begint.

Michael Katz Krefeld heeft met ‘Ontspoord’ een hoogstaande thriller neergezet. Hij weet de spanning langzaam maar gestaag op te bouwen en vast te houden tot het einde. Zijn karaktertekeningen zijn gedetailleerd, maar ik kreeg nergens het gevoel dat het allemaal niet hoefde. Vooral inspecteur Ravnsholdt is een intrigerende figuur, levensecht, soms zielig maar vooral vastberaden. Doorheen het boek wordt door middel van dagboekfragmenten, het leven verteld van Masja, het hoertje  dat spoorloos verdwijnt. Daardoor wordt de lezer telkens enkele jaren terug geplaatst, maar dat is geen probleem. Integendeel, het is de reden waarom de lezer zich zo kan inleven in het verhaal. Het maakt de zoektocht naar haar zoveel realistischer.

‘Ontspoord’ heeft een vrij traditioneel plot: de aan lager wal geraakte detective, de vriend die hem ter hulp roept, de zoektocht naar een vermist meisje. En toch… het heeft iets speciaals waardoor ik het boek moeilijk kon wegleggen. Af en toe stoorde ik me aan de depressieve, duistere sfeer en de vrouwonvriendelijkheid, maar niettemin heb ik het met plezier gelezen.

De korte hoofdstukken en vlot taalgebruik maken ‘Ontspoord’ tot een zeer leesbaar boek, dat vooral Scandinavische thrillerliefhebbers zal aanspreken, maar het is zeker ook aan te raden voor diegenen die hier nog niet mee vertrouwd zijn. Het zal zeker zijn weg vinden in deze contreien.

4 sterren

08-06-2014 om 00:00 geschreven door Christine Bols  

Patrick Fort is een jonge man die lijdt aan het Syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Hij heeft zijn vader enkele jaren geleden verloren in een verkeersongeluk en is sindsdien gefascineerd door de dood. Hij begint zijn studie anatomie aan de universiteit van Sussex. Samen met zijn medestudenten moet hij een lijk ontleden, waarbij hij een andere doodsoorzaak vaststelt dan wat officieel op papier staat. Maar doordat hij autistisch is, wordt hij door niemand geloofd. Hij zet echter door, wat hem in een moeilijk parket brengt.

De lezer maakt ook kennis met Samuel Galen, een comapatiënt die nog alles kan horen en zien, maar niet in staat is te reageren. Hij is getuige van de moord op zijn kamergenoot.

 ‘Wat dood is’ is een verhaal dat boeit vanaf het begin tot het einde, niet alleen door de aantrekkelijke schrijfstijl maar vooral door het onderwerp. Patrick is autistisch en daardoor ietwat wereldvreemd. Zijn uitspraken en bedenkingen zijn soms eigenaardig, waardoor er een glimlach op je gezicht getoverd wordt, al was het alleen maar omdat die vreemde uitspraken in feite erg logisch zijn in zijn gedachtegang.

Belinda Bauer verstaat de kunst om haar hoofdpersonen tot leven te laten komen en ze als echte mensen neer te zetten die in je hoofd kruipen. Lang nadat je het boek hebt dichtgeklapt, zitten ze er nog steeds.

 ‘Wat dood is’, is geen thriller die je op het puntje van je stoel zet, maar je wilt wel weten wat er nog staat te gebeuren. Aanvankelijk is het verspringen van heden naar verleden wat verwarrend, maar daar wen je snel aan en het is in het geheel niet storend. Het boek is ingedeeld in vijf delen met elk korte, vlotlezende hoofdstukken die telkens een ander personage volgen.

Belinda Bauer heeft met dit boek een verhaal geschreven met twee opmerkelijke invalshoeken: het leven bekeken vanuit een autistisch persoon en vanuit een comapatiënt. Beide zijn even geloofwaardig.  

03-05-2014 om 00:00 geschreven door Christine Bols  

Lana Granger is studente psychologie. Haar leven lijkt heel mysterieus en ze geeft weinig over zichzelf prijs. De enige personen in haar omgeving die ze vertrouwt, zijn dokter Cooper waarmee ze lange gesprekken voert en haar tante Bridgette.

Op aanraden van haar mentor, Langdon Hewes, neemt ze een baantje aan als oppas van Luke Kahn, een moeilijk handelbaar en manipulatief kind. Toch kunnen ze het samen best vinden. Dan verdwijnt op een avond Lana’s beste vriendin Beck. Lana hult zich in stilzwijgen, maar de politie vertrouwt het zaakje niet omdat haar alibi niet klopt. Bovendien is enkele jaren eerder een andere vriendin onder gelijkaardige omstandigheden verdwenen. Beide keren was Lana de laatste die het meisje heeft gezien. Dan duikt er iemand op die het duistere verleden van Lana maar al te graag aan de oppervlakte zou brengen.

Lisa Unger heeft met ‘In mijn bloed’ een thriller van formaat geschreven. Ze verstaat de kunst om de spanning op te bouwen en tegelijkertijd haar personages realistisch en geloofwaardig neer te zetten. Het is niet de spanning van op-het-puntje-van-je-stoel, maar een broeierige sfeer die doorheen het hele verhaal voelbaar is. Deel 1 is volledig gewijd aan Lana, afgewisseld met stukken uit een dagboek van een vrouw waarvan je voelt dat haar leven niet over rozen is gegaan. De auteur eindigt elk hoofdstuk met een cliffhanger, waardoor je geneigd bent toch snel verder te lezen.

In deel 1, waarin het hele verhaal wordt verteld zonder dat je de reden van de gebeurtenissen kent, komt de voor Lisa Unger zo kenmerkende stijl naar boven: langzame en gedetailleerde opbouw, psychologische tekening van de personages, gestaag naar haar doel toewerkend. Deel 2 is een verklaring van alles wat in het eerste deel is gebeurd. Voor mij verliest ze in dit deel haar eigenheid een beetje en gaat het allemaal wat te snel.

‘In mijn bloed’ heeft geen groots plot, maar moet het hebben van de langzame opbouw, het mysterieuze dat in elke persoon leeft en de broeierige spanning. Unger is sterk in psychologische beschrijvingen, net als in haar eerdere boeken. Als lezer blijf je geboeid en lijkt het zeker niet alsof alles te lang uitgerokken wordt, wat ik bij ‘Verdronken hart’ wel had.   

4 sterren

17-03-2014 om 00:00 geschreven door Christine Bols