Ik ben Christine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ChristineB.
Ik ben een vrouw en woon in Herselt () en mijn beroep is auteur.
Ik ben geboren op 25/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven.
Ik ben zelf thrillerauteur en mijn boeken worden uitgegeven door Kramat.
Mijn website : www.christinebols.com
boekrecensies
03-05-2014
recensie - Belinda Bauer 'Wat dood is'
Patrick Fort is een jonge man die lijdt aan
het Syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Hij heeft zijn vader enkele
jaren geleden verloren in een verkeersongeluk en is sindsdien gefascineerd door
de dood. Hij begint zijn studie anatomie aan de universiteit van Sussex. Samen
met zijn medestudenten moet hij een lijk ontleden, waarbij hij een andere
doodsoorzaak vaststelt dan wat officieel op papier staat. Maar doordat hij
autistisch is, wordt hij door niemand geloofd. Hij zet echter door, wat hem in
een moeilijk parket brengt.
De lezer maakt ook kennis met Samuel Galen,
een comapatiënt die nog alles kan horen en zien, maar niet in staat is te
reageren. Hij is getuige van de moord op zijn kamergenoot.
Wat dood is is een verhaal dat boeit
vanaf het begin tot het einde, niet alleen door de aantrekkelijke schrijfstijl
maar vooral door het onderwerp. Patrick is autistisch en daardoor ietwat
wereldvreemd. Zijn uitspraken en bedenkingen zijn soms eigenaardig, waardoor er
een glimlach op je gezicht getoverd wordt, al was het alleen maar omdat die
vreemde uitspraken in feite erg logisch zijn in zijn gedachtegang.
Belinda Bauer verstaat de kunst om haar
hoofdpersonen tot leven te laten komen en ze als echte mensen neer te zetten die
in je hoofd kruipen. Lang nadat je het boek hebt dichtgeklapt, zitten ze er nog
steeds.
Wat dood is, is geen thriller die je op het puntje van je stoel zet, maar je wilt
wel weten wat er nog staat te gebeuren. Aanvankelijk is het verspringen van
heden naar verleden wat verwarrend, maar daar wen je snel aan en het is in het
geheel niet storend. Het boek is ingedeeld in vijf delen met elk korte,
vlotlezende hoofdstukken die telkens een ander personage volgen.
Belinda Bauer heeft met dit boek een
verhaal geschreven met twee opmerkelijke invalshoeken: het leven bekeken vanuit
een autistisch persoon en vanuit een comapatiënt. Beide zijn even
geloofwaardig.
Lana Granger is studente psychologie. Haar leven
lijkt heel mysterieus en ze geeft weinig over zichzelf prijs. De enige personen
in haar omgeving die ze vertrouwt, zijn dokter Cooper waarmee ze lange
gesprekken voert en haar tante Bridgette.
Op aanraden van haar mentor, Langdon Hewes, neemt
ze een baantje aan als oppas van Luke Kahn, een moeilijk handelbaar en
manipulatief kind. Toch kunnen ze het samen best vinden. Dan verdwijnt op een
avond Lanas beste vriendin Beck. Lana hult zich in stilzwijgen, maar de
politie vertrouwt het zaakje niet omdat haar alibi niet klopt. Bovendien is
enkele jaren eerder een andere vriendin onder gelijkaardige omstandigheden
verdwenen. Beide keren was Lana de laatste die het meisje heeft gezien. Dan
duikt er iemand op die het duistere verleden van Lana maar al te graag aan de
oppervlakte zou brengen.
Lisa
Unger heeft met In mijn bloed een thriller van formaat geschreven. Ze
verstaat de kunst om de spanning op te bouwen en tegelijkertijd haar personages
realistisch en geloofwaardig neer te zetten. Het is niet de spanning van
op-het-puntje-van-je-stoel, maar een broeierige sfeer die doorheen het hele
verhaal voelbaar is. Deel 1 is volledig gewijd aan Lana, afgewisseld met
stukken uit een dagboek van een vrouw waarvan je voelt dat haar leven niet over
rozen is gegaan. De auteur eindigt elk hoofdstuk met een cliffhanger, waardoor
je geneigd bent toch snel verder te lezen.
In deel 1, waarin het hele verhaal wordt verteld zonder dat je de
reden van de gebeurtenissen kent, komt de voor Lisa Unger zo kenmerkende stijl
naar boven: langzame en gedetailleerde opbouw, psychologische tekening van de
personages, gestaag naar haar doel toewerkend. Deel 2 is een verklaring van
alles wat in het eerste deel is gebeurd. Voor mij verliest ze in dit deel haar
eigenheid een beetje en gaat het allemaal wat te snel.
In mijn bloed heeft geen groots plot, maar moet het hebben van de
langzame opbouw, het mysterieuze dat in elke persoon leeft en de broeierige
spanning. Unger is sterk in psychologische beschrijvingen, net als in haar
eerdere boeken. Als lezer blijf je geboeid en lijkt het zeker niet alsof alles
te lang uitgerokken wordt, wat ik bij Verdronken
hart wel had.
