Ik ben christa, en gebruik soms ook wel de schuilnaam christazzz.
Ik ben een vrouw en woon in turnhout (belgique) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 02/08/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Het leven van
25-09-2009
vrijdagavond...
mjah, daar zitten we dan te zitten.... op een vrijdagavond...
ik had eerst niks gepland, maar uiteindelijk wou ik nog iets gaan doen... en halverwege het berichtje, toch maar niet....
en dan maar naar huis, had nog andere keuzes maar wil niet... men hoofd zit weer zo vol en ben weer zoveel aan het nadenken.... het fijne is wel dat ik op het moment helder kan nadenken....
maandag ga ik eerst naar het gemeentehuis of stadhuis of hoe je het ook kunt noemen om mijn adres te laten veranderen.... we hebben de sleutels dus het is tijd dat het kan verandert worden.... en dan kan ik misschien voor mezelf een deeltje afsluiten...
zoals ik gisteren al vertelde heb ik een klote gevoel in men hart en in men hoofd... ik dacht net, zou ik het is allemaal in een brief zetten?? even alles van me af schrijven en dan de brief afgeven??? want ik ben op het moment, alle ja eigenlijk nooit, zo goed in het uiten van men gevoelens tegenover andere mensen.... schrik om hier kritiek op te krijgen, dus hou ik het meestal wel bij en hou ik het in men lichaam... wat ook niet goed is voor mezelf...
ik merk nu echt dat ik enorm bang ben voor negatieve kritiek... ik kan het niet aan om dit te horen, mijn zelfvertrouwen is op dit moment echt ver weg... verder dan ik ooit echt gedacht had... maar nu heb ik genoeg tijd om erbij stil te staan, over wat ik voel, wat ik ben en wat ik wil zijn....
dat is het kl*te van eigenlijk zo perfectionitisch te zijn (of hoe schrijf je da :D).... er moet maar iets op een speciale toon gezegd worden en ik kan er dagen, weken mee in mijn hoofd zitten.... over wat er verkeerd is gegaan en wat ik anders had moeten doen....
maar die brief schrijven durf ik ng wel, maar afgeven, dat niet... daarom, ik wil een aantal dingen veranderen in mijn leven, dat ik bepaalde dingen kan achterlaten en met andere dingen beginnen....
mmm een tijdje aan het denken geweest, over wat het vriendje overlaatst heeft gezegd... dat ik bang ben om thuis los te laten.... we wonen nu al 2 jaar samen, dicht bij thuis en nu gaan we verhuizen, 15 km verder....
tot een 2 maanden terug zag ik mijn moeder elke dag en nu, nu zie ik ze nog zelden... en eigenlek mis ik het wel en langs de andere kant, ik ben een grote meid, ik kan op men eigen benen staan en het is tijd dat ik mijn eigen leven op de baan krijg, in plaats van het niet te beschouwen als een ander zijn leven....
eigenlijk moet ik scheit hebben aan alles wat mensen zeggen over mijn leven en wat ik er in doe... ik werk hard genoeg (oke op dit moment niet, maar anders wel :D) om eindelijk dingen te kopen die voor mijn gezinsleven dienen, zodat we stilletjes aan ons kunnen settelen en aan de toekomst gaan denken... en dan sta ik stil bij de vraag... ben ik er al uit, of ik dat wel wil, groot worden, volwassen worden?? kan ik het wel aan om echt, maar dan ook echt op mijn eigen benen te staan?? zijn we hier in het diepe gesprongen zonder dat ik wel weet of ik kan zwemmen, laat staan dat er een redder is, moest het toch niet zo gaan als gepland....
ik denk dat dit hetgeen wat er in men hoofdje rondspookt... hetgeen wat bij mij moeilijk is... mss niet de kritiek, of ok toch wel want goedkeuring is voor mij belangrijk... het betekend dat ik ertoe doe... dat ik besta en dat ik het goed doe...
maar ja, mijn gedachten liggen hier weer... het is weer even uit mijn hoofd en het voelt al een stukje beter aan....
op het moment kunnen we weer verder... ben weer veel te veel dingen aan het doen tegelijk en weet niet meer goed wat ik op moet schrijven...
vandaag een gewoon, rustig dagje gehad... nu ik terugkijk op mijn dag, vraag ik me stilletjes af wat ik wel gedaan heb... ik zou het bijna niet meer weten!! moet toch even diep nadenken voor ik het kan zeggen!!!
vandaag redelijk op tijd opgestaan, wat bezig geweest in huis, opruimen, bed opdekken.... krantje lezen, sudoku puzzelen.... tegen de middag even naar een speciale winkel geweest voor mijn vriendje... tshirt was binnengekomen wat we besteld hadden en een ander tshirt was een maat te groot (jaja te groot.... het komt niet veel voor, maar het was echt geen gezicht....)
dan maar terug naar huis, lekkere spaghetti gegeten, en na de middag even naar de fitness.... na dat we goed hadden gezweet, even langs de garage voor papieren en nog even naar de winkel... wat flesjes drinken, waspoeder enzo, the normal things die da je nodig hebt in het leven e!!!
ik heb vandaag zoon gek gevoel.... mijn hoofd wordt precies maar niet wakker, en voel me een beetje gek vandaag....
gisteren dan een druk dagje gehad veel conversaties gehad en nu vandaag... het blijft precies een beetje rondhangen in men hoofd....
het laatste was een gesprekje bij de psycholoog.... ik zat net natuurlek weer in de rebound... en ben stilletjes aan het denken over wat we het gisteren allemaal gehad hebben.... en O_o de hoofdlijnen spoken nog wel ergens rond, maar voor de rest pfffff....
heb zelf ook het gevoel dat ik enorm van hier naar ginder ging met men gedachten om een deftig gesprek te voeren.... ben een beetje slecht gezond op men eigen, want een deftig gesprek is soms wel heel fijn, om mijn hart een beetje te luchten... om over alles een beetje te praten en wat tips te krijgen om men leven wat op orde te krijgen.... want dat is voor mijn moment een beetje belangrijk zijn....
en dat is op het moment een beetje men ding, denk ik, dat ik vandaag zo aanvoel.... ik wil graag een beetje rust in mijn hoofd, in mijn leven in mijn doen... en op dit moment (mmm zonder medicatie, want ben ze Oeps, vergeten...) lijkt het allemaal zo ver weg en een beetje onbereikbaar...
het ding zit in mijn hoofd, dat als ik ga werken ik bang ben dat ik niet ga kunnen voldoen aan de hoge eisen die ze gaan stellen... ze gaan verwachten dat ik 'genezen' ben, dat alles in orde is.... en wat als, als ik niet kan voldoen aan die eisen?? ben ik dan echt zo dom.?? kan ik het dan echt niet??
ook spookt het soms in mijn hoofd van; is dit dan mijn droomjob?? is dit hetgeen wat ik echt wil doen in mijn leven?? langs de andere kant weet ik dat ik nog enorm veel dingen in men mars heb!! wil graag men banaba halen, en evt aan mijn master beginnen in de verpleegkunde... en langs de andere kant staat de opleiding geneeskunde mij ook wel deels aan!! maar dan zal ik goed moeten gaan studeren, want anders denk ik niet dat ik da ooit zou halen... maar het zou wel een droompje zijn.. stiekem toch wel!! maar niet dat ik het ooit zou halen....
en voor de rest.... ik wil iets gaan doen, iets om handen hebben, in plaats van enkel te sporten elke dag.... niet dat het slecht is, want de extra kilokes mogen er zeker af!! er zijn momenten dat ik denk... mmm het gaat nog! maar als ik echt eerlijk ben, ben ik toch niet echt gelukkig met men lichaam... maar ja... het zal in men hoofdje altijd blijven spoken peins ik....
ok, na even wat na te denken... weet mss waar het fundamenteel slecht gevoel van vandaag wat vandaan komt....
het gevoel dat ik voor mensen niet goed doe... er zijn bepaalde mensen, die mij nauw aan het hart liggen en elke keer als ik in hun buurt kom, ben ik bang voor de kritiek die uit hun mond gaat komen... dat ik deze mensen gewoon probeer te ontwijken... maar ze zijn zo belangrijk dat ik het eigenlijk niet kan maken voor deze mensen zo te ontwijken... *zucht* dit is echt het ding dat mij dwars zit pss....
voor mij is het belangrijk dat ik van bepaalde mensen de 'toestemming' krijg voor iets te doen precies... en eigenlek ben ik met mijn eigen leven begonnen, moet ik mijn eigen beslissingen nemen en toch, die kritiek is elke keer zoon afbraak op mijn zelfvertrouwen en dat doet pijn...
ik zou moeten contact opnemen, met deze mensen maar iets in mij weerhoudt mij hier wel een beetje van... ik heb geen zin in de kritiek en ik kan het ook niet hebben op het moment!! elke keer als ik de naam op msn zie verschijnen of op mijn gsm dan wordt ik al lastig en als ze dan beginnen dan weetk meestal al genoeg.... waarom kunnen sommige mensen is niet gelukkig zijn voor andere mensen?? ik weet dat het allemaal snel gaat in mijn leven en dat ze nu er geen part meer van zijn, van mijn gezindsleven en dat ze het niet leuk vinden maar toch... soms is er het moment van loslaten en soms is het nodig om andere mensen te steunen in plaats van veel kritiek te geven... houd de kritiek voor jezelf op het moment en wees een keer blij voor me.... das op het moment men vraag maar durf het niet, kan het niet.... dus ontwijken we deze mensen maar....
mjah, dan nog zo iets... binnenkort mogen we beginnen in ons huis!! volgende week nog eens na de architect en dan kan de bouwaanvraag ingediend worden.... we hopen deze dan ook snel te krijgen en dan kunnen we beginnen afbreken enzo!! hetgeen wat we nu al kunnen doen is al de rommel uit het huis halen en naar het containerpark brengen... dat zal al een groot ding zijn!! er staat nog redelijk wat rommel dus daar gaan we al wel ff meebezig zijn!! volgende dinsdag bij de architect en dan donderdag gaan we er is aan beginnen...
en ondertussen krijgen we de info dat we nog wel wat materialen nodig gaan hebben om te kunnen beginnen aan de bouw... en het is nog waar ook, een ladder een schup een hamer en alles enzo...
eigenlek niet echt bij stil gestaan tot vandaag iemand mijne frank liet vallen :D
eindelijk nog is tijd om nog wat te bloggen!! heb een weekje vakantie gehad... Jaja, met het vliegtuig en al... we zijn naar Bulgarije geweest, en we hebben er gewoon (bijna) niks gedaan... buiten eten, zwemmen, zonnen en slapen hebben we maar 1 dag op uitstap geweest...
Tja, die uitstap... zonder Rilatine, op de bus met een gids die duits sprak en een heel klein beetje nederlands... moeilijk te verstaan maar ok, het was wel te doen.... maar voor ons zaten er fransen, die een eigen gids hadden, dus het was weer helemaal niet te volgen in de bus, concentratie was al zero; en dan zoon kwetterende franse gids dan neem je toch niks meer op....
aangekomen op de bestemming, konden we of met de gids mee, of zelf rondlopen... de keuze was dus snel gemaakt... freeeeedom... gezellig met zen tweetjes rond gehost... we waren wel op tijd terug om de bus terug te nemen... onze gids begon weer te vertellen, dan die franse gids er weer boven op... dan beginne de fransen te zingen in de bus.... helemaal opgedraaid en dus besloten om voor de rest niks meer te doen.... en voor de rest was het zalig... even ontstressd, de batterijen opgeladen en we kunnen er weer even tegen....
en de batterijen zijn opgeladen!! elke ochtend om half 9 wakker op het moment... dit was eigenllijk nog nooit gebeurt... tot de laatste week, elke ochtend op tijd wakker... ook al lig ik er laat in!! en zie dat het wel helpt... ik zie ook dat er stilletjes aan structuur komt in mijn ozo ongestructureerde leventje... en het voelt nog fijn aan ook!!!
voor de rest is het gewone leven voor begonnen, zijn gangetje... al mijn was is gedaan, de strijk is gedaan, en het ligt allemaal in de kast ook...
en dan vandaag een drukke dag gehad... eerst naar de controlearts... daar was ik zo zenuwachtig voor!! amaaj nog ni.... ik had er schrik voor da dien zo iets ging zeggen van; en waarom zit gij thuis?? ge kunt terug gaan werken... dus al half opgedraaid daar aangekomen... maar het was een heel vriendelijke mens en er was geen enkel probleem!!
dan naar huis, mijn was afhalen, opvouwen, de strijk doen.... onderwijl nog heel wat telefoontjes plegen....
en dan hup hup naar de psycholoog.... o jee, ik moet eerst nog geld afhalen want mijn portemonee was officieel zo leeg als iets... en dan maar hopen dat het rustig is in thout, dat ik op tijd daar ben.... opgedraaid als iets daar aangekomen en was nog 10 minuten te vroeg.... ik was wel een beetje trots op mezelf dat ik er op tijd was!!
amaaj we hebben de laatste nachten maar weinig geslapen.... de eerste nacht na de vakantie thuis gekomen en rond 4 uur snachts ben ik wakkergeschoten.... ik heb nogal redelijk levendige dromen, dus weet nog altijd niet of ik het gedroomd heb, dat ik hoorde dat er een auto stopte hier, ofdat het echt was!! maar goed, even in de zetel gekropen om wat op adem te komen... en wat hoor ik daar... stemmen (o god het klinkt of ik gek aan het worden ben maar goed....) even later het vriendje maar is wakker gemaakt.... en hij hoorde het ook!! dan maar overleggen wat we gingen doen!!
uiteindelijk schoonpapa uit zijn bed gehaald en een toertje rond het huis gedaan.... in onderbroek en pyama... maar niks te zien....
en gisteren nacht toch maar slecht geslapen, gewoon het gedacht al.... luisterend naar elke geluidje dat er was, evalueren of je het geluidje kent en ofdat het een onbekend geluidje is....
ik moet wel toegeven, de nacht dat ik op de bank zat, ging mijn hart zo tekeer, moest ik op het werk zijn, had ik een groot alarm gehad peins ik!! het voelde ofdat hij bijna stil ging vallen, zo hard ging hij....
en dan vandaag deze drukke dag, wou vanavond naar de fitness... waar ligt dat stomme paske nu weer, waarmee je binnen moet komen.... heb het hele huis een paar keer overhoop gehaald en gezocht maar weer niks te vinden... *zucht*
dan maar naar daar gaan en een nieuw pasje aanvragen... kom ik eraan, zal eerst is vragen of men paske daar mss nog ligt, zoals ik soms dingen vergeet :D en ja hoor, daar lag hij.... zo veel tijd in gestopt om hem te zoeken en hij ligt daar gewoon op me te wachten!!
toch maar goed gesport!! tshirt was goed bezweet :D en het is fijn om soms zo dood te zijn!! elk vezeltje in je lichaam twinkelt achteraf....
maar alle... ik ga het hier eens laten!! ik ga is mee film kijken....
