Het is gelukt! Zoals gepland ben ik vrijdag iets gaan eten met Eva. Rond 11u was ik bij haar aangekomen in 's Gravenwezel en na een gezellige babbel zijn we dan naar het shopping center van Wijnegem gereden. Het gemakkelijke was dat ik daar dan ineens kon gaan zien voor een nieuwe gsm. Mijn (ondertussen) vorige toestel bleef vaak haperen als ik berichtjes wilde typen en viel af en toe vanzelf uit. Niet adt die gsm al zo oud was, want die valt nog onder garantie maar "ordelijk" zoals ik ben, kan die papieren natuurlijk niet meer vinden. Ik had nog een aantals cadeaucheques en zodoend moest ik maar 40 opleggen. Da's nog een meevaller. Na die aankoop is Eva ook nog even een winkel binnen geweest voor wat kleren en dan zijn we iets gaan eten. Uiteraard dat dat ook gezellig was Vrijdagavond ben ik terug naar UZA gegaan voor 24u en het eerste deel daarvan was behoorlijk druk, tegen half 10 's morgens hadden we al 8 ritten gedaan. Niet erg veel geslapen dus In de namiddag hebben we dan nog 1 ritje gedaan. Andersom was het beter geweest natuurlijk, 's nacht goed kunnen slapen en overdag veel werken maar daar heb je natuurlijk de hand niet in wanneer mensen ziek worden. Vanmorgend was ik al vroeg wakker, om 7u! Maar alleen maar omdat ik terug naar UZA moest. Ik heb een extra shift aangenomen en dan doe ik aansluitend mijn 24u als vaste. Ben vanmorgend al een keer buiten geweest voor een rit naar Aartselaar. Als het rustig blijft ga ik vannamiddag nog even een dutje doen, kwestie van er tegen te kunnen voor de komende nacht. Nu ga ik eerst op "strooptocht" voor eten. Want als je vroeg opstaat, heb je natuurlijk vroeger honger hé
Zoals eerder gemeld ben ik dus zondag naar Hoboken gereden om bij mijn zus een salontafel op te halen. Ik was nog maar net binnen en ik kreeg al de vraag van niet te snel terug te vertellen. Axana was op de hoogte dat ik langs kwam en wilde me zeker gezien hebben. Joeri was haar net uit haar bed gaan halen na haar middagslaapje. Toen ze beneden binnenkwam was ze blij van me te zien maar dat was ook wederzijds hoor. Ik heb een hele hoop knuffels mogen aanschouwen en samen hebben een paar boekjes bekeken. Ik kon ook zelf ontdekken dat ze al tot 10 kan tellen en al heel veel kleuren kent en dat voor een kleuter van 32 maanden! Maandag was ik in de dag nog thuis en zou ik op Ambuce het programma Ambit gaan aanleren. Toen ik aanwam was Danny van de administratie buiten voor een rit voor de 100. Ik ben dan maar gaan buurten bij Eva van de dienst personeel. Daar schiet ik heel goed mee op en we hebben dan ook goed gebabbeld. Tegen dat Danny terug was, was het intussen een uur verder en vond ik het al te laat geworden om nog mee te gaan. De bedoeling was immers om aansluitend bonnetjes van de ziekenwagen UZA in te tikken omdat daar Ambit niet meer op de PC staat. Nadat ik vertrokken ben bij Ambuce ben ik met een omweg via Merksem naar Duffel gereden om mijn auto te laten wassen. Papa is ineens meegereden met zijn auto, want die was ook aan een wasbeurt toe (de auto hé ) Misschien vragen jullie zich af waarom ik helemaal naar Duffel rijd om mijn auto te laten wassen, wel, een beetje uit luiheid. Op de grens met St Katelijne Waver is er een hand-carwash waar drie Pakistani werken en voor 15 wordt de auto daar van binnen en buiten gekuist. En het resultaat is echt de moeite. Misschien is er in de buurt van Berchem ook wel zoiets maar ik ben gewoon van ginder te gaan uit de tijd dat ik nog in Duffel woonde. Maandag avond had ik dan nacht in UZA, samen met Tom. Ik heb zelf nog mee gezocht naar een collega want om 17.30u was er nog steeds niemand om mee de nacht te doen. Hoewel Tom al 4 keer telefoon had gekregen heb ik hem toch kunnen overtuigen met de belofte dat hij zeker en vast op tijd zou afgelost worden 's morgens want hij moest naar school. Het is een rustig nachtje geweest qua ritten, twee keer buiten. Maar we hebben wel ons werk gehad met het nakijken en aanvullen van de ziekenwagen. We zijn er meer dan 2,5u mee bezig geweest maar het is belangrijk dat de ziekenwagen in orde is. Dinsdag had ik ook nog aansluitend de dagshift en was het weer zo rustig. 's Middags heb ik een klinitransport gedaan van UZA naar VUBJette en 's avonds rond 18u was er nog een 100ritje. Ik heb wel twee keer bezoek gekregen in UZA. Sarina was voor de middag even langs gekomen toen ze een patiënt waren komen afzetten. Ik moet toegeven dat ik ze wel mis hoor en dat het fijn is dat ze langs komt. In de namiddag is Sabrina ook nog even langs geweest en zo gaat de dag wat beter vooruit hé. Gisteren (woensdag) was ik thuis, en ben ik naar de bank geweest. Ik had al een paar dagen achtereen gezien op Centea-online (online banking van Centeabank) dat ik nog steeds geen loon had gekregen. Ik had voordien al met mijn baas gebeld maar die verzekerde mij dat het zeker en vast gestort was. De service van Centea online wordt gewijzigd door in de toekomst in te loggen met een kaartlezer en bankkaart en de oude methode zou nog een half jaar te gebruiken zijn. Nu blijkt dat die periode van een half jaar nog wel loopt maar dat de verrichtingen al gearchiveerd zijn. Ik kan dus enkel zien wat er gebeurd is tot en met 14 februari. Mijn loon was dus wel degelijk gestord maar ik kon dat niet zien verschijnen. Nu is het wachten op een bankkaart die ik dan maar ineens besteld heb. De kaartlezer had ik al in de bus gekregen maar een bankkaart heb ik tot nu toe nog niet. Nog even geduld dus. Ik ben ook nog langsgeweest bij Filip, hij had nog een bureau staan die hij moet wegdoen. Plaats ruimen voor babyspullen hé Ik dacht eerst dat ik er niet voldoende plaats voor zou hebben maar ik heb het intussen nagemeten en nu is het alleen nog kwestie van de platen uit mijn auto te halen en terug ineen te zetten. Tweemaal meubeltjes gekregen op nog geen week tijd, vandaar ook de titel kringloop Normaal moest ik gisterenavond weer terug naar UZA maar omdat er al iemand op de lijst stond, was ik thuis en doe ik vanavond nacht in Wijnegem. Gisterenavond kreeg ik triestig nieuws van Nynke, haar konijntje is gisterenavond overleden. Ze had zelf de pijnlijke beslissing moeten nemen van het te laten inslapen. Ik wil ze dan via mijn blog nog veel sterkte wensen. Ik weet nog heel goed hoeveel verdriet ik heb gehad toen een van mijn konijntjes (in Duffel nog) gestorven was.
Vanmorgend ben ik dan wel mijn dagshift begonnen en omdat het alweer zo rustig is heb ik tijd om mijn blog wat aan te vullen. Vanmorgend om half 8, net aan het begin van mijn shift moesten we naar Duffel, op twee straten van het ziekenhuis af maar de eigen wagen was weg naar Kessel en mochten wij buiten onze sector. Bij die rit is het voorlopig gebleven, dus ik hoop dat er toch wat telefoontjes komen voor ritjes, jammer voor de zieken en gekwetsten maar iedere collega begrijpt vast wel wat ik er mee bedoel. Morgen ga ik samen met Eva lunchen, we hebben al zo vaak geprobeerd om af te spreken en hopelijk gaat het deze keer door.
Ik had deze week op televisie gehoord dat er zaterdagavond een maansverduistering zou zijn. Voor de slimmerikken die nu denken dat ik toch geen televisie heb; het was tijdens mijn shift in het UZA dat ik het gezien heb Oorspronkelijk was ik van plan van met de auto ergens heen te rijden waar weinig bebouwing is maar ik had voordien gezien dat ik in mijn tuin ook de maan zou kunnen volgen. Veel gemakkelijker natuurlijk! Dan kon ik af en toe terug naar binnen want de volledige cyclus van de maansverduistering duurde zo'n twee uur. Ik heb ze gevolgd tot dat de verduistering compleet was en het eerste sikkeltje licht terug verscheen en dan ben ik terug naar binnen gegaan om de foto's te bekijken en het hele verschijnsel terug te kunnen aanschouwen. Ik had 120 foto's getrokken maar daar heb ik er maar +- 15 van overgehouden. Heel veel foto's zijn niet gelukt omdat het beeld niet lang genoeg stil gehouden wordt. Maar van de foto's die wel gelukt zijn, heb ik er enkele toegevoegd aan mijn blog. Dan kunnen jullie ook (terug?) meegenieten.
Gisteren ben ik, zoals eerder gezegd, terug een dagje secundair gaan rijden. En net als anders was het ook gisteren een leuke dag. Ik was wel wat moe, omdat ik nacht had gedaan in Wijnegem en ik door de ritten een paar uurtjes minder geslapen heb, maar dat is het risico natuurlijk. Rond 17u was ik al terug binnen in Wijnegem en kon ik aan de volgende rit beginnen. Ik had namelijk een repatje aangenomen van Rotterdam naar Markegem. Omdat het twee jaar geleden was dat ik nog op de luchthaven van Rotterdam was geweest had ik min of meer er op gerekend van de GPS van de ziekenwagen te kunnen gebruiken maar ja, dan moet die wel werken natuurlijk Mijn colllega was vorige week zaterdag voor de eerste keer naar Rotterdam geweest maar ook met een GPS en dan let je minder op de weg natuurlijk maar dankzij zijn goeie geheugen hebben we het toch vanzelf gevonden. Ook de rit met patiënt is vlotjes verlopen, ipv van Markegem is de bestemming Waregem geworden en dan nog een adres vlakbij de oprit van de autostrade, dus heel gemakkelijk om de weg terug te vinden. Rond half 11 waren we dan al terug in Wijnegem en hoewel ik dan ook niet erg laat in mijn bed ben gekropen heb ik toch geslapen tot 10u vanmorgend. Na de middag heb ik mijn appartement gekuist en daarna heb ik genoten van een half uurtje zonnebank. Morgen wordt het ook een rustig dagje, in de namiddag ga ik even langs bij mijn zus en schoonbroer in Hoboken, zij hebben een nieuw salon besteld en doen hun oude salontafel weg. Omdat die nog mooi is en ik ze wel graag zie, mag ik ze hebben. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het vergeten was dat ik die tafel moest gaan ophalen maar na dat Karine me er de voorbije week aan herinnerde hebben we dus afgesproken dat ik die morgen ga ophalen. Maandag moet ik pas 's avonds gaan werken maar tijdens de dag ga ik wel naar Ambuce om het programma Ambit aan te leren. Dat is een programma waarin alle ritten die door de ziekenwagen uitgevoerd zijn, geregistreerd worden. Momenteel staat dat programma niet meer op de PC in het UZA en Danny van de administratie vroeg of ik dan in Wijnegem een deel van de ritten wil komen intikken, tegen recupuren uiteraard. Er moeten nog ritten van een hele maand ingevoerd worden maar ik zal wel zien hoever ik geraak, alles wat gedaan is is weeral minder werk voor de dienst facturatie en ik kan nadien weeral wat genieten van extra vrije uren. Mooie deal, niet?
Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik vandaag aan mijn eerste dag begonnen in het UZA. Tot nu toe heb ik al 4 ritjes achter de rug.2 daavan waren klinitransporten, de eerste naar St Jozef in Bornem, de andere naar St Elisabeth te Herentals. Bij die tweede klini heb ik al meteen brokken gemaakt Toen we van intensieve zorgen terug naar de auto gingen ben ik met de monitor achter de deurlijst blijven haken en is er een stuk afgebroken van de monitor. De monitor is nu in herstelling, hopelijk is het snel in orde. Het etentje gisteren was heel erg gezellig en Nynke en Liesbeth werden terecht door Annik figuurlijk in de bloemetjes gezet. Rond 23u was ik terug thuis en dan ben ik maar ineens gaan slapen. Morgen ga ik dan nog een dagje secundair rijden met Sarina. Hopelijk wordt het dan niet té laat want 's avonds moet ik al terug naar UZA. Donderdagavond heb ik ook nacht in UZA en vrijdag staat er al iemand anders op de lijst in mijn plaats. Ik zal dan die dag ook maar secundair gaan rijden, kwestie van wel aan mijn shiften te komen.In totaal kom ik in maart 3 dagshiften en twee nachten te kort. De nachten zijn geen probleem want ik kan nog twee donderdagen in Wijnegem doen deze maand. Voor de maand april is alles wel in orde. Als ik er echt op sta dan kan ik mijn shiften wel zelf doen maar ik vind het zelf vervelend om vrijwilligers terug van de lijst te moeten halen. Uiteindelijk heb je ze nodig om je lijst op te vullen en is het dankzij hun dat je als vaste ook in verlof kunt gaan. Bovendien heb ik er geen probleem mee om tussendoor een keertje secundair te rijden. En zeker niet met Sarina. Het klikt goed tussen ons en ik heb er me de voorbije weken heel erg goed mee geamuseerd, ik heb dikwijls met de tranen in mijn ogen gezeten van het lachen. Ik ben er van overtuigd dat ik ze nog ga missen. Gisteren was volgens de statistieken van mijn blog de dag met het meeste aantal unieke bezoekers, 15 verschillende mensen zijn gisteren eens komen kijken. Voor wie graag meer statistieken leest: www.bloggen.be/chrisdh77/statistieken
Dit weekend is het op Ambuce allemaal gipsvluchten waar het om draait. Net als alle voorgaande jaren is het laatste weekend van krokus het drukste weekend van het jaar. Er komen dan op één dag tijd verschillende vluchten aan met gekwetste skiërs en die moeten dan van de vlieghaven naar huis of naar een ziekenhuis gebracht worden. Onnodig te zeggen dat dit heel wat organisatie vraagt en ook een extra inzet van alle vrijwilligers bij Ambuce. Zonder hen krijg je het ook niet opgelost. Het is trouwens al de hele voorbije week druk geweest voor de repats. Donderdag had ik nacht in Wijnegem op de 100 maar omwille van de drukte heb ik Katty, de nachtdispatchster tot kwart voor een mee geholpen met verschillende dossiers. Aan- en afmelden van dossiers, prijsberekeningen, personeel opbellen, ... het vergt heel wat tijd en als ze het alleen had moeten doen was het toch enkele uren later geweest voor ze had kunnen gaan slapen. Vrijdag ben ik na mijn secundair dagje nog mee gaan helpen tot laat in de avond en gisteren was ik om 9u alweer in Wijnegem.Om 13u30 had ik zelf een repat, van luchthaven Deurne naar Oostende, samen met Tom. Hij had aansluitend ook nog een rit maar dan met zijn neef Tim, die jobstudent is bij Ambuce. Zij moesten hun patiënt gaan halen in Rotterdam op de luchthaven. Ik heb na mijn rit van Oostende met een andere collega nog een dringende transfert gedaan van Middelheimziekenhuis in Antwerpen naar St Luc in Woluwe. Rond 20u was ik dan weer in Wijnegem. Vannamiddag is er pas om half drie afgesproken voor de "opkuis". Dat houdt in dat alle wagens terug moeten gecontroleerd worden en indien nodig terug in orde gebracht, lakens en dekens verschonen en aanvullen zodat het vast personeel maandag hun vaste wagen proper en ordelijk terug krijgen. Vanavond gaan we nog eten in Wommelgem om het weekend af te sluiten en dan start ik vanaf morgen (terug) in het UZA. Normaal had ik vanavond mijn eerste shift gedaan maar door het drukke weekend heb ik Alexander gevraagd om vervanging te zoeken. Dinsdag ga ik nog een dag secundair rijden en dan 's avonds voor 24u naar UZA. En vanaf dan is het om de andere dag dat ik ga werken. 's Avonds begin ik dan aan 24u en dan ben ik 24u terug thuis. Per 14 dagen doe ik 6 keer 24 en dus ben ik om de twee weken drie dagen achter elkaar thuis. Het voordeel van 's avonds aan je shift te beginnen is dat je 's morgens niet moet opstaan om te gaan werken want je bent al op je werk, als je een drukke nacht hebt gehad blijf je wat langer liggen en als je 's avonds naar huis gaat kan je vanalles doen want de dag nadien kan je thuis uitslapen. Ik ga ook de kans krijgen om terug regelmatig te gaan zwemmen want de voorbije week ben ik maar twee keer in het zwembad geweest en daarvoor was het dan twee weken geleden. Hopelijk houd ik nog tijd over om af en toe iets op mijn blog achter te laten
Vandaag was ik vroeg thuis, om 13u al. We waren vanmorgend al vroeg begonnen, om 5u en het is dan wel leuk om vroeg te mogen stoppen. Na het werk ben ik me thuis komen omkleden en ben ik naar het Wijnegem shopping center gegaan om in de fnac een slot te gaan kopen voor mijn laptop. Dan kan ik die meenemen tijdens mijn shiften in het UZA en staat die toch een beetje veiliger. Na het winkelen (dat zoals gewoonlijk bij mij van korte duur is) ben ik thuis wat foto's beginnen nemen van de tuin, of meer bepaald van de vogels en mijn konijntjes. Het is bij fotografie vaak lang wachten op een mooi plaatje maar het was voor mij wel de moeite waard, Ik heb een paar leuke foto's genomen van mijn konijntjes en dan nog enkele van een meesje dat aan het vogelhuisje zit. Voor diegenen die nog nooit het konijnenhok gezien hebben, het is een heel stuk groter dan het lijkt op de foto. Het is een ren van 3 op 3 meter met daarin twee hokken, een groot waar de konijnen hun hol onder hebben en dan nog een klein hokje waar ze vaak in of op zitten en dat hokje is hetgene dat je op de foto's ziet. Ik heb de foto's hiernaast bijgeplaatst.
Vannamiddag ben ik gaan zwemmen met mijn nichtje Lore en ze heeft haar eerste zwembrevet gehaald, dat van 25m. Proficiat Loreke!!!! Dikke kus van tante Chris
Vanmorgen ben ik begonnen aan 24u in UZA. Dat maakt dat ik tijd heb om hier nog eens wat te schrijven. Ik ben intussen terug genezen. Enkel nog een beetje last van een hoest maar het is al hard verminderd. Doordat ik bij mijn griep ook een ontsteking had van mijn luchtpijp ben ik intussen al twee weken niet meer gaan zwemmen. En ik mis het wel. Maandag ben ik thuis en dan ga ik terug naar het zwembad. Maar echt veel baantjes zwemmen zal er niet bijzijn want ik neem mijn nichtje Lore mee. Ze is vorig jaar ook een paar keer meegeweest naar het zwembad om haar brevet te halen maar dat is tot hiertoe niet gelukt. De eerste keer omdat ze de 25m niet kon uitzwemmen en de keer nadien, toen ze het wel drie keer gehaald heeft, vond de redster dat haar schoolslag toch nog niet helemaal perfect was. Onzin in mijn ogen om omwille van die reden geen brevet uit te reiken want op de voorwaarden van het 25m-brevet staat dat je zelf de zwemslag mag kiezen en bovendien werkt het demotiverend, want Lore was toen heel teleurgesteld en vond zwemmen niet meer leuk. Maar nu gaan we het toch nog eens terug maar dan in een ander zwembad. Hopelijk krijgt ze haar brevet deze keer wel. Vorige week vrijdag was ik mee gaan eten met de dispatching, het was echt gezellig maar omdat ik ziek was heeft het eten niet allemaal gesmaakt en heb ik echt weinig gegeten maar we hebben de recepten meegekregen (het was een workshop koken) dus ik kan alles thuis zelf nog eens maken. Voorbije week heb ik secundair gereden en de komende week ga ik da ook nog doen en daarna mag ik terug als vaste naar het UZA. Sabrina heeft haar ontslag gegeven bij ambuce en gaat als brancardier werken op de spoed van Stuivenberg en zodoende komt er een plaatsje vrij in UZA vanaf 26 februari. Gisteren heb ik samen met mama in de voortuin gewerkt, de rozen die in de tuin stonden hebben we uitgespit en naar het containerpark gebracht. Het waren nog gezonde struiken maar al zo oud dat de stammen en takken echt dik waren en grote doornen hadden en dat is niet mooi. Daarom dat ik jonge struikjes geplant heb. Ineens het gras afgereden en nog een stuk bijgezaaid. Nog eens terug naar het containerpark en dan mama terug naar huis gebracht. Toen was het ongeveer 16u. Terug thuis ben ik heel lang in bad gegaan, daarna een dvdtje gekeken en gaan slapen. Een rustige avond gehad dus maar dat maakt dat ik er vanmorgen echt goed uitgeraakte We hebben intussen al één ritje gedaan en als het aan mij ligt mogen er nog veel bijkomen.
Gisteren ben ik mijn met collega naar de opnames van Kinderen van Dewindt gegaan. We zijn om half 3 op Ambuce doorgereden en waren net op tijd op de afgesproken locatie. We hebben een hele tijd voor een brug gestaan, zo gaat dat in de haven en als je daar niet zo bekend bent, riskeer je geen alternatieve wegen natuurlijk. Zoals Nynke ons reeds verwittigd had was het er best wel koud, zo vlak aan het water en dan met de wind erbij, voelt het eens zo koud aan. Gelukkig dat het in de ziekenwagen lekker warm was en dat we binnen koffie en thee konden krijgen. De eerste uren zijn maar héél traag voorbij gegaan, het ging precies niet vooruit. Zo heel af en toe moesten we maar eens iets doen en dan nog banale dingen, zoals voor de ziekenwagen wat rondlopen of een rondje maken met de ziekenwagen. Tegen het einde hadden we wel wat te doen, en dan ging het ook veel beter vooruit natuurlijk. We hebben ook zowel onze maag als onze ogen de kost gegeven. Tijdens het eten (jaja, we zijn niets tekort gekomen) kwamen er verschillende mannen van POZA binnen en daar liep er eentje tussen die aardig om zien was POZA is een onderdeel van de Federale Politie maar zij zijn getraind om gewapende invallen te doen. Helemaal bij de laatste scene vallen zij het kantoor binnen en nemen twee gijzelaars mee en dan was het aan ons om naar de gegijzelde te gaan. Wel leuk om zien hoe zo'n dingen er aan toe gaan als je weet dat het toch allemaal maar fictie is. Oorspronkelijk was er ons gezegd dat het rond middernacht zou gedaan zijn maar dat klopte niet. Het zou 1u worden en omdat het nog wat uitgelopen is was het half 2 eer we op de Scheldelaan zijn vertrokken. Omdat ik normaal om 7u15 moest beginnen en met de griep zit heb ik vannacht aan de nachtdispatcher gemeld dat ik vandaag niet zou komen werken. Ik heb Sarina nog naar huis gebracht en zodoende was het kwart na 3 eer ik thuis was. Na een lekker warm bad ben ik dan in mijn bed gekropen en al goed dat ik niet ben gaan werken want ik voel me vandaag nog even ziek als gisteren. Ik heb trouwens geslapen tot 13u en dan nog eens van 14 tot 15u. Straks naar de huisarts voor een ziektebriefje want verder kan je aan griep toch niets doen. Veel rusten en goed drinken. Morgen en vrijdag heb ik zowiezo recup. Morgen heb ik nacht in Wijnegem en normaal gezien ga ik die ook wel doen. En vrijdagavond ga ik mee eten met dispatching. Dat is cadeautje van de baas omdat Ambuce een aantal maanden eerst stond voor de kwaliteit van vervoer voor ZNA (ZiekenhuisNetwerkAntwerpen) en omdat het ook nog mijn verdienste was dat we daar goed gescoord hebben, mag ik nog mee. Als ik daarna niet te moe ben, ga ik nog naar de "nacht van de verpleegkunde", een fuif in zaal stuurboord maar dat zal er van af hangen hoe ik mij voel. Het is niet dat ik me stokoud voel maar ik merk toch dat ik meer dan een nachtje slaap nodig heb om te recuperen van een avondje stappen
Mijn 8e dag op rij gewerkt en nog 2 te gaan. Ik geraak er 's morgens niet meer zo goed uit maar voor de rest valt het eigenlijk goed mee. Eenmaal ik uit mijn bed ben geraak ik wel op gang De voorbije week heb ik gewoon secundair gereden zonder al te spectaculaire dingen maar zo gaat dat nu eenmaal. Ik amuseer me nog steeds en dat is het belangrijkste. Donderdag had ik samen met Nynke nacht in Wijnegem en dan hebben we wel een leuk ritje gedaan. Om10 na 4 moesten we vertrekken voor een spoedbevalling. Toen we aankwamen bleek dat de mama reeds bevallen was en wel van een tweeling! Het strafste van alles was dat de mama zelf niet wist dat ze zwanger was! Ongelooflijk toch. Nynke en ik alletwee een baby in onze armen en de arts en verpleegkundige van de MUG hebben al het materiaal gedragen. Eerlijk verdeeld hé Gisteren ben ik met Sarina naar Parijs gereden, ipv van een dagje secundair hebben we een repatje gekregen van de luchthaven van Charles de Gaulles naar Brussel. Wel héél vroeg opstaan, om half 3 ging de wekker al. Iets voor 9 moesten we in Parijs zijn en al een geluk dat de aanrijtijd ruim gerekend wordt want door de mist hebben we wel wat tijd verloren. Op sommige stukken autostrade in Frankrijk was het zicht nog minder dan 50 meter. Maar we hebben het goed gevonden én we waren op tijd. Op de luchthaven zelf hebben we wel wat moeten zoeken maar dankzij de hulp van een vriendelijke politieman zijn we geraakt waar we moesten zijn. Morgen hebben Sarina en ik weer een speciaal dagje. We moeten pas na de middag op Ambuce zijn en tegen half 4 moeten we ergens op de Scheldelaan (midden in de haven) zijn voor opnames van Kinderen van Dewindt. Ik zal me maar goed warm aankleden want vorige keer is Nynke daar geweest en blijkbaar waait het daar nogal fel. Woensdag doen we dan ons laatste dagje secundair voor deze week en dan is het pas maandag eer we weer terug moeten komen. Ikzelf heb donderdag nog nacht 100 in wijnegem maar da's voor mij niet werken hé En voor de rest veel slapen, denk ik, heb wat in te halen
Het is heel lang geleden dat ik hier nog iets geschreven heb, dus hoog tijd om jullie op de hoogte te houden. Ik ben intussen al aan mijn 5e week secundair rijden begonnen en ik moet toegeven dat ik het eigenlijk wel graag doe, nu ja momenteel toch nog. Ik weet wel dat dat nog rap kan veranderen maar op dit moment doe ik het wel graag. Ik begin alle dagen vroeg maar in het algemeen heb ik dan ook op een redelijk uur gedaan en heb ik bijgevolg nog iets aan mijn dag. Sommige dagen kan ik dan nog gaan zwemmen, daar ben ik wel blij om. Zondag heb ik 60 baantjes gezwommen op een uur tijd, niet slecht hé. Maar meestal zijn het 50 baantjes. Als ik een paar dagen niet in het zwembad geraak mis ik het zwemmen wel. Het is voor mij een goede ontspanning en ik geniet er echt van. In de voorbije weken zijn er ondertussen ook al twee jarig geweest, de 14e was mama jarig (hou het stil maar ze werd er 61 ) en de 18e werd nichtje Eline al 5 jaar! Dat zijn we de 21e dan ook gaan vieren in OLV Waver. Zaterdag ben ik met Sabrina en Nynke gaan eten in het Wokpaleis en zoals altijd heeft het me weer goed gesmaakt! Ik ben er nog een heleboel bekenden tegengekomen, een aantal collega's en nog oude bekenden van de duikclub waar ik vroeger lid van was. We hebben afgesproken van elke maand iets te doen met ons drietjes en de eerste gelegenheid zit er op. Voor februari moeten we nog een datum afspreken maar dan komen Sabrina en Nynke naar mij thuis en eten we hier, maar het zal er niet minder gezellig voor zijn. Zondag ben ik gaan wandelen, eerst in Hoboken en daarna in het Peerdsbos in Schoten/Brasschaat omdat Sabrina daar met haar mama was gaan wandelen. Gisteren ging ik normaal 's avonds naar de bijscholing in Stuivenberg voor een leswissel, ik heb nog steeds 3 uurtjes tekort. Maar we waren al 45 minuten te laat en toen we voor de deur van het auditorium stonden dierven we geen een van de twee binnen gaan (stelletje helden hé). We zijn dan maar langs de spoedgevallen gegaan voor en babbeltje te doen. We waren er een kwartiertje ongeveer toen we hoorden oproepen dat er een collega zwaargewond was na een ongeval op de Noordersingel in Borgerhout. We zijn dan ook blijven wachten tot hij binnengebracht werd. Omdat hij momenteel op intensieve ligt zijn we een hele tijd daar gebleven om af te wachten hoe zijn toestand was en ook om Melissa te steunen, die hem zeer goed kent van buiten het werk om. Ik lag dus laat in mijn bed en heb weinig geslapen. Vanmorgen heb ik nog met Melissa gebeld maar veel kunnen ze nog niet zeggen. Omdat het om een collega-ambulancier gaat zijn ze op de intensieve wel iets soepeler qua bezoekuren en mocht zij er vanmorgend nog bij. We kunnen niets anders doen dan duimen en hopen dat het allemaal nog wel meevalt. Maar dat zal de toekomst uitwijzen ...
In de namiddag hebben we dan nog 1 ritje gedaan. Andersom was het beter geweest natuurlijk, 's nacht goed kunnen slapen en overdag veel werken maar daar heb je natuurlijk de hand niet in wanneer mensen ziek worden.
) Misschien vragen jullie zich af waarom ik helemaal naar Duffel rijd om mijn auto te laten wassen, wel, een beetje uit luiheid. Op de grens met St Katelijne Waver is er een hand-carwash waar drie Pakistani werken en voor 15 wordt de auto daar van binnen en buiten gekuist. En het resultaat is echt de moeite. Misschien is er in de buurt van Berchem ook wel zoiets maar ik ben gewoon van ginder te gaan uit de tijd dat ik nog in Duffel woonde.
Toen we van intensieve zorgen terug naar de auto gingen ben ik met de monitor achter de deurlijst blijven haken en is er een stuk afgebroken van de monitor. De monitor is nu in herstelling, hopelijk is het snel in orde.
Vandaag was ik vroeg thuis, om 13u al. We waren vanmorgend al vroeg begonnen, om 5u en het is dan wel leuk om vroeg te mogen stoppen. Na het werk ben ik me thuis komen omkleden en ben ik naar het Wijnegem shopping center gegaan om in de fnac een slot te gaan kopen voor mijn laptop. Dan kan ik die meenemen tijdens mijn shiften in het UZA en staat die toch een beetje veiliger.
Gisteren ben ik mijn met collega naar de opnames van Kinderen van Dewindt gegaan. We zijn om half 3 op Ambuce doorgereden en waren net op tijd op de afgesproken locatie. We hebben een hele tijd voor een brug gestaan, zo gaat dat in de haven en als je daar niet zo bekend bent, riskeer je geen alternatieve wegen natuurlijk. Zoals Nynke ons reeds verwittigd had was het er best wel koud, zo vlak aan het water en dan met de wind erbij, voelt het eens zo koud aan. Gelukkig dat het in de ziekenwagen lekker warm was en dat we binnen koffie en thee konden krijgen. De eerste uren zijn maar héél traag voorbij gegaan, het ging precies niet vooruit. Zo heel af en toe moesten we maar eens iets doen en dan nog banale dingen, zoals voor de ziekenwagen wat rondlopen of een rondje maken met de ziekenwagen. Tegen het einde hadden we wel wat te doen, en dan ging het ook veel beter vooruit natuurlijk. 
