Mijn blog bestaat vandaag al 200 dagen. Op dit moment is mijn blog reeds door 1652 unieke bezoekers bezocht. Ik vraag me vaak af wie dat dan allemaal zijn. Van een aantal mensen weet ik dat ze mijn blog bezoeken omdat ik gewoon niet anders verwacht. Maar regelmatig kom ik van anderen te weten dat ze mijn blog bezoeken en da's wel leuk. Een ander getal dat jullie op mijn blog kunnen terug vinden is het aantal dagen dat ik nog aftel naar mijn verjaardag. Vandaag kan ik mijn "persoonlijke chrisostomos" vieren, nog 100 dagen en ik pak de tram Merksem - Zwijndrecht zoals de redster het gisteren noemde. Een leuke benaming voor "tram 3". Niet dat ik er zo hard naar uitkijk hoor maar ik begin het stilaan te aanvaarden dat ik het toch niet tegenhoud. Bovendien doet mijn werk me af en toe beseffen dat ik blij mag zijn dat ik 30 mag worden.
Zoals ik eerder vertelde ben ik deze week niet in het UZA. Nu ja, eigenlijk moest ik er dinsdag zijn maar niet om te werken. Ik moest mijn steunzolen gaan afhalen maar dat ben ik natuurlijk helemaal vergeten. Ik zal volgende week tijdens het werk wel eens een keertje naar boven gaan om ze af te halen. Ik ben wel toe aan een nieuw paar, de ouden zijn helemaal versleten maar op een weekje zal het niet aankomen zeker?
De voorbije dagen heb ik niet zo erg veel gedaan maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Mijn appartement is gekuist, ik heb wat boodschappen gedaan, naar de bank geweest en dat zal het dan zowat zijn Verder heb ik al veel geslapen, gelezen, wat op internet rondgesurft en gisterenavond ben ik nog eens naar het zwembad in Ekeren geweest. Niet om te gaan zwemmen maar om nog eens een bezoekje te brengen aan de duikclub waar ik zolang lid van geweest ben. Het was wel fijn om een aantal mensen nog eens terug te zien, nadien ben ik dan ook nog mee iets gaan drinken in taverne Ballentines in Ekeren. Tegen middernacht was ik thuis en ook vanmorgend heb ik weer lang geslapen. Vanavond heb ik nacht op de 100 in Wijnegem en morgen om 13u moet ik er weer zijn maar dan om op bijstand te vertrekken. Samen met Stephan, een verpleger van de spoed van Middelares in Deurne rijden we achter in een koers. Het is het Belgische kampioenschap Tandemrace voor blinden en slechtzienden. Gedurende 4 dagen wordt er gereden op verschillende locaties. Vandaag in Herenthout, morgen in Overpelt, zaterdag in Loenhout en zondag in Essen. Ambuce verzorgt daar al verschillende jaren op rij de EHBO. Meestal valt het wel mee voor ons maar er zijn toch al wel enkele keren wielrenners en -rensters (of hoe noem je dat?) naar het ziekenhuis afgevoerd. De taal van de verschillende deelnemers vormt ook soms een barièrre want er zijn deelnemers uit 25 verschillende landen. Ook zondag in Essen ben ik er bij met Stephan. Voor diegenen die de bedenking maken dat ik toch een weekje in recup was (?), heb ik een antwoord klaar hoor Mijn job is die in UZA (en dan nog) en alles daarnaast is pure ontspanning voor mij. Ik ben een van de gelukkige mensen die haar job zo graag doet dat het niet voelt als te moeten gaan werken en dat het eigenlijk een hobby is waar ik voor betaald word. Ik hoop dat ik dat trouwens nog heel lang zo kan volhouden. Ik heb geen spijt van mijn 2,5 jaar op dispatching maar ik ben toch blij dat ik terug op de ziekenwagen sta. Ik heb het me nog niet beklaagd. Zo meteen trek ik de stad in. Ik heb vorig jaar een boekje gekocht met enkele stadswandelingen in, geen saaie kost met 300 bladzijden over een bepaalde bouwstijl ofzo, nee een gids met 8 korte wandelingen. Vooral heel leuke weetjes en anecdotes en geschiedenis die op een aangename manier verteld wordt. Ik heb het intussen twee keer gelezen en het spreekt me echt aan om mijn eigen stad te gaan ontdekken. Ik ben niet echt het type "toerist in eigen stad" maar dit boekje nodigt echt uit. Voor wie het interesseert op de volgende link staat nog wat extra uitleg http://www.lannoo.com/content/lannoo/fondsen/reizen/stedengidsen/1/index.jsp?titelcode=11087 Wie ook geboeid geraakt, je mag het gerust eens lenen
Verder heb ik al veel geslapen, gelezen, wat op internet rondgesurft en gisterenavond ben ik nog eens naar het zwembad in Ekeren geweest. Niet om te gaan zwemmen maar om nog eens een bezoekje te brengen aan de duikclub waar ik zolang lid van geweest ben. Het was wel fijn om een aantal mensen nog eens terug te zien, nadien ben ik dan ook nog mee iets gaan drinken in taverne Ballentines in Ekeren. Tegen middernacht was ik thuis en ook vanmorgend heb ik weer lang geslapen. 
Mijn job is die in UZA (en dan nog) en alles daarnaast is pure ontspanning voor mij. Ik ben een van de gelukkige mensen die haar job zo graag doet dat het niet voelt als te moeten gaan werken en dat het eigenlijk een hobby is waar ik voor betaald word. Ik hoop dat ik dat trouwens nog heel lang zo kan volhouden. Ik heb geen spijt van mijn 2,5 jaar op dispatching maar ik ben toch blij dat ik terug op de ziekenwagen sta. Ik heb het me nog niet beklaagd. 
