De dag begon goed vandaag. Zoals gezegd heb ik mijn boterham besmeerd met jam zonder boter. Ik moet wel toegeven dat het niet de gebruikelijke bruine boterham was, maar een wit broodje. Echter ging het om het beleg en dat is me goed afgegaan. Zelfs geen last van mijn buik gekregen door deze rare wending in mijn leven. Ik zag dus een fijne chocoladeloze en verliefde dag tegemoet, want ik had met mijn geliefde vriend afgesproken. Vanaf dat punt ging het helaas mis. Ik haalde hem op van het station en van daar liepen we hand in hand, zoals een verliefd stel hoort te lopen, naar de stad. Terwijl we wandelden vertelde hij dat hij iets voor me had. Hij ritste zijn jas open en ik wachtte vol spanning op wat er komen ging. Onder zijn jas kwam een enorme dikke plak pure chocolade tevoorschijn. Onder het motto 'nu mag het nog'. Tijdens het wandelen hebben we van de chocolade gesnoept en uiteraard lieten we elkaars handen hierbij even met rust, want twee dingen tegelijk doen is nu eenmaal niet altijd een succes. De chocolade was heerlijk en wonderbaarlijk genoeg namen we ieder maar één reepje. De rest van de reep propte ik in mijn tas en toen gingen we over op bier in een gezellig donker café. De chocolade was al bijna uit mijn gedachten verdwenen, tot ik thuiskwam en mijn portomonnee in mijn tas zocht. Warempel, ik kwam ineens een dikke reep pure chocolade tegen. En zoals dat altijd gaat bij mij moet die dan ook op. Ik heb een film opgezet. Bij het kijken van een film hoort nu eenmaal eten en dus hoefde ik me niet schuldig te voelen als die reep op zou gaan. Vandaar de film. En zoals verwacht is de reep op dit moment volledig verdwenen in mijn maag. Vannochtend was ik nog angstig dat mijn maag van streek zou raken door een tekort aan chocolade, maar op dit moment is mijn maag behoorlijk van streek door een overdosis aan chocolade. Bah
Ik lag gisteravond in bed en ineens tolden er allerlei eetbare vormen van chocolade door mijn hoofd. Over de chocolademelk had ik nog niet nagedacht. Net als de chocoladekoekjes, chocoladepepernoten, kerstkransjes, chocoladeletters, negerzoenen, paaseitjes, chocoladepasta en ongetwijfeld kom ik de loop der tijd achter meer dingen die stiekem van chocolade zijn gemaakt, bah!
Maar ik heb net ook een geniale ontdekking gedaan, mijn redding; koetjesrepen zijn niet van chocolade gemaakt, maar is een cacaofantasie. 'Een cacaofantasie?' zul je nu denken. En ja, dat dacht ik ook. Vandaar dat ik verder ben gaan rondneuzen op internet; een cacaofantasie is een product dat minder dan 35% cacao bevat. Chocolade is een product dat minimaal 35% cacao bevat. Uiteraard vind ook ik het vrij zwak om nu een jaar lang koetjesrepen te eten op de momenten dat ik eigenlijk de behoefte voel de smaak van chocolade in mijn mond te hebben. Ik ben niet van plan de koetjesrepen om te smelten tot chocolademelk of het fijn te stampen tot hagelprut voor op mijn welbekende bruine boterham met onzichtbaar weinig boter. Niks van dat alles, ook de koetjesrepen worden verzocht uit mijn buurt te blijven! Maar mocht het me niet meer lukken, wordt ik met de dag depressiefer, puistjeslozer en kan ik de drang niet meer weerstaan, dan is het een fijne gedachte dat ik nog kan terugvallen op de koetjesrepen.
Mijn chocoladeloze jaar begint wanneer het nieuwe jaar van start gaat en dat betekend dat ik me tijdens deze sinterklaas nog rond mag eten aan chocolade en mijn bruine boterhammen met onzichtbaar weinig boter nog rijkelijk mag beleggen met hagelslag. Maar misschien is het goed alvast stapje voor stapje afscheid te nemen van de verschillende vormen van chocolade. In plaats van elke dag ontbijten met hagelslag kan ik proberen met dat om de dag te doen. En om mijn goede wil te tonen zal ik daar vandaag mee beginnen. Maar wat dan? Na jaren hagelslag als ontbijt te hebben gehad zal mijn maag misschien van streek raken, maar ik zit vol adrenaline en durf dit aan! Dadelijk zal ik de trap aflopen, nog een trap aflopen en in de keuken mijn welbekende bruine boterham besmeren zonder boter en met jam. Want ja, jam is oké.
'Ik ga een jaar lang geen friet eten' riep ze ineens uit. 'Een jaar lang geen friet eten?!' reageerde ik verbaasd. Wie komt er nu op het krankzinnige idee om een jaar lang geen friet te gaan eten? Bij elk frietje dat ik in mijn mond prop is de smaak altijd weer een verrassing; soms is het frietje smakeloos, maar het frietje erna kan weer onwijs lekker zijn met een knapperig randje waar ik zo van kan genieten. Een jaar lang geen friet eten was voor mij dus niet eens het overwegen waard. Wel leek het me een goed plan mezelf ook ergens een jaar lang van te onthouden. Op die manier kunnen wij bij elkaar uithuilen in moeilijke tijden wanneer de drang naar dat ene wat niet mag te groot is. Maar waar kan ik nu een jaar van afblijven? Iets waar je niet dagelijks mee te maken krijgt, want dan is het onbegonnen werk. Wel moest het iets zijn wat stiekem erg lekker is, want anders is de uitdaging eraf. Chocolade. Natuurlijk, chocolade. Nu zul je misschien denken 'een jaar lang geen chocolade is als een jaar lang niet geleefd' maar zo zie ik dat niet. Ik eet chocolade bij uitzondering. Als ik het in handen heb moet het wel altijd in één keer op, dat geef ik toe, maar ervoor zorgen dat ik het niet in handen krijg gaat me altijd vrij goed af. In mijn hoofd zag ik al helemaal voor me hoe de weken voorbij zouden gaan en dat ik alle verleidingen doorstond. In mijn hoofd maak ik dingen graag mooier en makkelijker dan ze zijn, zo ook nu. Want hoe langer ik erover nadenk hoe vaker ik bij nader inzien eigenlijk chocolade eet. Ik eet elke dag hagelslag op brood. Er is niks beters dan de dag te beginnen met een bruine boterham met onzichtbaar weinig boter en een flinke scheut hagelslag. Dat dus ook niet meer. Ook geen stratiatella yoghurt meer, want daar zitten stukjes chocolade in. Oeh, die yoghurt is toch lekker! Geen brownies, geen Mac Flurrie's in de smaken waar ik zo van hou, geen hele repen chocolade meer naar binnen stouwen, geen bonbons. Wauw, het leek ineens toch een stukje moeilijker dan ik in eerste instantie dacht. Maar goed, als je ergens aan begint maak je het af. Ik weet, het beginnen moet nog beginnen, maar in mijn hoofd was ik al bezig met het nieuwe jaar en dus was ik praktisch al begonnen. Uiteraard hebben wij allebei een doel nodig, want zonder doel red ik het niet. Als één van ons het niet red moet die die ander trakteren op een heerlijk avondje bios inclusief drinken en een dikke bak popcorn (uiteraard neem ik dan een pot chocoladesaus mee, want ondanks dat het ranzig is mag dat dan weer!). We zaten er eerst over te denken om elkaar ook nog mee uit eten te nemen, maar je kunt het ook overdrijven, want stiekem verkeren wij vaak in geldnood. Het enige waar we nu nog voor moeten zorgen is een contract waarbij we behalve een handtekening ook een flinke druppel bloed op dat papier druppen zodat we er echt niet meer onderuit kunnen. En laat dan het jaar maar beginnen..
