Het is december en dat betekent dat de laatste chocoladevolle maand is aangebroken. Op dit moment ben ik me aan het volproppen met chocoladepepernoten. Het vervelende aan deze lekkere dingen is dat ze zo lekker zijn en ze daardoor een voor een in mijn mond verdwijnen. Met de ene hand pak ik een pepernoot en terwijl ik die in mijn mond stop pak ik met mijn andere hand al de volgende pepernoot. Tja, aan snelheid ontbreekt het mij dus niet.
Ik zit nu bij mijn geliefde vriend thuis terwijl hij oud papier, in de regen, aan het ophalen is. Het is maar waar je voorkeur naar uitgaat. Vannacht ga ik de schoen van mijn geliefde vriend volgooien met, de overgebleven, chocoladepepernoten, chocolademunten, bifiworstjes en nog wat onzin. Schandalig dus dat ik op dit moment de chocoladepepernoten aan het opeten ben die hem toebehoren. Een voordeel is dat hij dit echter nog niet weet.
Ik vind dat het deze week onvermijdelijk is veel chocolade te eten, want Sinterklaas vieren en chocolade eten kan nu eenmaal niet los van elkaar worden gezien. Eigenlijk is het onvermijdelijk de gehele maand veel chocolade te eten, want als onze goed heiligman het drassige land weer heeft verlaten vliegen de chocoladeletters, chocolademunten en chocoladepepernoten in de opruiming. En ja, dan dwingt mijn portemonnee mij weer hem te grijpen, geld eruit te halen en dat op de toonbank te gooien. Het wordt een maand waarin mijn lichaam dus ingesteld gaat raken aan het verwerken van grote hoeveelheden chocolade. Na deze maand is het afgelopen en bijdeze waarschuw ik mijn medemens voor onverwachte afkickverschijnselen. Gij zijt gewaarschuwd!
