Een leuk, maar ietwat vreemd, weekend zit erop. Uiteraard nog niet helemaal, want de zondag is nog in alle hevigheid bezig. Het weekend begon op de vrijdag, zoals elk weekend. Die avond was er feest vanwege het verjaren van mijn geliefde vriend. Met een meute vrolijke mensen stonden we mijn geliefde vriend op te wachten en vanaf toen barstte het feestgedruis los. Gedanst, gedronken en gekletst en toen was het plots tijd voor het hoogtepunt van de avond. Samen met twee vriendinnen besloten we onszelf heerlijk voor schut te zetten. Met een prachtig en uiterst lastig dansje maakten we er een onvergetelijk optreden van. Mijn geliefde vriend besloot me tijdens mijn solo echter ogenblikkelijk te zoenen. Nu ik er zo over nadenk ben ik bang dat dat was omdat mijn stem allerminst zuiver is. Het was een waar succes. De verdere avond heb ik gedanst, gekletst, gedronken en gelachen. En nog iets meer gedronken. Dat was ietwat jammer, want hier houd mijn verhaal dan ook op. Het verdere verloop is lastig na te vertellen met het gevoel dat mijn hersenen zo lek als een mandje zijn.
Thuis aangekomen ben ik fijn gaan slapen om de volgende ochtend fris en fruitig op mijn werk te verschijnen. Het slapen was fijn, het fris en fruitig was gefaald. Mijn ontbijt heb ik overgeslagen en dat besloot ik ook maar met mijn middagmaal te doen. Mijn maag, keel en alles daartussen voelde aan als een dichte dikke massa waar geen eten in was te proppen. Wat voelde ik me rot. En wonderbaarlijk genoeg was dat niet vanwege het hebben van een kater. Daar heb ik nu werkelijk nooit last van. Die middag kwamen twee vriendinnen wat drinken in het lunchcafé en hebben we de afgelopen avond flink doorgesproken. Hierna voelde ik me ietwat beter en kwam de honger aanzetten. Ik besloot me te storten op de bak met pepernoten die al de hele dag naar me aan het lachen was. 's ochtends negeerde ik die bak met gemak, maar 's middags was dat ineens een stuk moeilijker. Dat het toch niet zo slim was op een lege maag een bak pepernoten weg te kanen bleek, want het voelde of mijn maag zin had rondjes te gaan draaien. Na een lange werkdag, die toch vrij snel voorbij ging, was het 's avonds ineens tijd naar Triggerfinger te gaan. Mijn geliefde vriend betaalde mijn kaartje. Waar ik het aan heb verdiend blijft een groot vraagteken, maar dat het onwijs lief is staat vast. Heel vast. Het optreden was geniaal. Dat waren een paar uurtjes genieten. Na een fijne avond te hebben gehad vol ijsthee besloten we naar het huis van mijn geliefde vriend te fietsen om vervolgens in bed te kruipen. Daar ben ik, zoals verwacht, vannochtend ook weer wakker geworden en na een fijn ontbijt (mijn trouwe lezers weten ongetwijfeld wat mijn ontbijt inhield) zijn we op de fiets gestapt richting Goes. Ik naar huis, hij naar de oefenruimte.
Over enkele uren duik ik met een vriendin het café in om onder het genot van ijsthee en bitterballen te kletsen, babbelen en meer. Dit was weer een chocoladeloze lap tekst, hoezee.
Aangezien mijn chocoldeloze jaar nog niet is begonnen ga ik, verrassend als ik ben, over iets anders typen dan altijd maar die chocolade. Ik het het afgelopen weekend een nacht doorgebracht in Antwerpen en het was een waar genot. De avond begon goed met een énorme berg friet met satésaus en een meute meiden. Zoals begrijpelijk werden er geen gesprekken gevoerd, maar werd er enkel gekakeld. En ja, dat was om van te genieten! Vervolgens in de auto gesprongen en er in Antwerpen weer uitgerold. We hadden een jeugdhostel geboekt en wonderbaarlijk genoeg hadden we een privékamer. Dik geluk! Om vrolijk te worden begonnen we de avond met wijn, martini, meer wijn en eten. Met eten worden chocoladepepernoten, chips en chocoladerepen bedoeld. Een mooi begin. Wat gekakel en enkele gesprekken verder, liepen we richting de cinema, want ja zo heet dat in Belgium. De film was zó spannend dat één van ons besloot rustig naar het toilet te gaan en bier te halen. Na de film zijn we direct een Irishpub ingedoken waar we werden aangestaart alsof we buitenlanders waren. En dat is natuurlijk waar. Enkele biertjes later waren we ineens, plotseling, pats, boem op een feest op het centraal station. Een dikke donker (zéér donker) getinte man pakte me beed en dwong me met hem op de foto te gaan. Fijn gelijk al overspoeld te worden met dat soort sjans. Deze ronde man liet mijn zelfbeeld omhoog vliegen. Een leuk idee dat ik nu misschien op de achtergrond van zijn mobiel sta en aan zijn vrienden wordt tentoongesteld als zijn 'scharrel'. Meer contact dan een zweterige bruine hand op mijn schouder, was er echter niet. We hebben de hele nacht dikgedanst tot het tijd werd om ons vol te stouwen met shoarma. Na een lange zoektocht, waarbij men zelfs besloot de schoenen uit te trekken en op de panty verder te lopen, vonden we een betaalbare, open shoarmatent. Mijn menu bestond uit een bakske friet met een dikke lading knoflooksaus, om van te smullen! Enkele vriendinnen waren niet meer in staat het eten rechtstreeks de mond in te schuiven en vonden het nodig eerst de wangen mee te laten genieten van al het lekkers. Wat zij willen. Toen onze buikskes gevuld waren liepen we met een voldaan gevoel terug naar ons hostel. Daar hebben we nog 2 uur genoten van een diepe slaap op een ietwat hard kussen om vervolgens op te staan voor het ontbijt. Het ontbijt bestond uit gekookte eieren, jus d'orange, harde broodjes en meer. Een mooi begin van een mooie dag. Als afsluiter hebben we een ijsje gehaald bij de welbekende Mac en zijn we de auto ingedoken op weg naar huis. Op weg naar een bed!
