Ik dacht altijd dat ik graag uit verveling at, maar dat blijkt niet helemaal waar te zijn. Uiteraard maakt een stuk chocolade of een extreem grote zak chips een saaie film al snel vrij leuk, maar toch is het ultieme genot om 'samen' te eten. Op dit moment mis ik mijn geliefde vriend, want we zien elkander deze week te weinig. Ik dacht dat ik dan ongetwijfeld zin zou hebben in een flink stuk chocolade als troostvoer, maar niets is minder waar. Eerlijk gezegd kijk ik er naar uit om samen met mijn geliefde vriend die reep chocolade aan te breken en uiteraard helemaal, volledig, tot het laatste restje op te maken. Samen is nu eenmaal veel leuker dan alleen en dat maakt die reep dan ook nog lekkerder. Een ander bijkomend voordeel is dat de reep nu wordt gedeeld. Anders zou die volledig in mijn mond en vervolgens in mijn maag verdwijnen. Verder is het veel gezellig samen rond te worden. Als meneer dan pijnlijke opmerkingen maakt over mijn kont heb ik het recht iets te zeggen over zijn buikje. Gelukkig is morgen de dag aangebroken dat we samen weer thee gaan drinken en daar nemen we dan een lekker stukje taart of chocolade of wat er maar binnen handbereik ligt bij, want dat hoort nu eenmaal zo.
Verder wilde ik even vermelden dat ik vandaag een gesprek heb gehad over mijn stage in Suriname. Volgend jaar februari vlieg ik daar naartoe. Voor de minder intelligenten onder ons; ik bedoel niet aanstaande februari, maar die erna. Ik word helemaal blij bij de gedachte dat ik 3 á 4 maanden tussen die gezellige, ronde, bruine mensen ga zitten. Mijn geliefde vriend laat ik achter in het gezellige hier en misschien is het dan toch wel handig dat ik troostvoer leer waarderen. Ik moet tenslotte iets doen op de momenten dat ik hem mis, en dat zullen er véél zijn. Om er alvast aan te wennen offer ik me bijdeze op dadelijk de kasten uit te pluizen op zoek naar iets ongezonds en lekkers.
