Lunahuaná ligt op ongeveer 150km ten zuiden van Lima. Dit is een erg leuk stadje en is bekend voor o.a. zijn buitensportactiviteiten zoals paardrijden, rafting en mountenbike. Het is zo'n vier uur rijden, dus ben ik er vanaf zaterdagmiddag tot zondagmiddag, hierdoor had ik jammer genoeg niet de tijd om van alles te genieten. Maar het raften heb ik zeker niet gelaten. ZALIG!!!! Er zijn erg veel restaurantjes en de speciliteit is zoetwatergarnalen, geserveerd met een lokale wijn. Erg lekker!!! Dit heb ik kunnen proeven in het huis waar ik logeerde. Een ongeloofelijk goede kok. Er bleef niks meer in de pot zitten hoor!
Ter plaatse kon ik alle soorten wijnen proeven. Er waren keldertjes, met allerlei soorten pisco en wijn, denk dat er niemand alle kelders kan doorlopen en nog nuchter zijn. Het stadje staat voor een reden bekend om zijn feesten! Dit weekend was net het feest van pisco en wijn, toevallig ben ik er. Heb dan ook meegeholpen met het persen van de wijn met de vriendelijke burgemeester. Alle wijn mocht ik proeven van hem. Dansen op muziek in de druiven, het heeft wel iets. Vandaag terug aan het werk, maar het was een weekend om nooit te vergeten! Dank je wel Rocio en Fernando en Lucio!
Fernando (zie foto hiernaast) begeleidt me naar de plaatsen waar het gevaarlijk is om als blond meisje alleen te lopen, zoals de markt. Hij is een laborant, en werkt eveneens in het project met cherimoya. Het is een hele lieve jongen, allé, jongen, hij wordt dit jaar dertig.
Marlise,
De mensen in het labo onderzoeken de verschillende soorten cherimoya die er bestaan, maken er een fiche van op, enz. De bomen worden door een andere ploeg onderhouden. Morgen of vrijdag ga ik met de verantwoordelijke hiervan gaan spreken, dan volgt verdere uitleg.
Franky,
Wees gerust, mij ga je niet vlug een hond kwaad zien doen hoor. Vraag maar aan mijn ouders hoe gek ik van honden ben.
En Jacques, Eigenlijk is hij echt een beetje blind!
Dit weekend heb ik Huancayo bezocht. Met een treintje, die er twaalf uur overdoet, maar bij alle unieke plaatsjes uitleg geeft, wat voor mij dus heel interessant was. Vanaf 1991 reden er op dit traject geen passagierstreinen meer. In 1995 gaf de wereldbank 35 miljoen dollar om de trein weer nieuw leven in te blazen. Maar slechts in 1998, na een protestmars van de plaatselijke bevolking, begon de trein terug te rijden.
Huancayo is de grootste stad in het centrale hoogland van Peru. Momenteel is het daar winter en regent het erg veel (grote aanpassing voor mij vanuit de hitte van Lima). Het ligt op een hoogte van 3261 meter en heeft 360.000 inwoners. De stad dankt zijn naam aan de Huanca's die in dit gebied leefden toen het door de Inca's werd ingelijfd. De omgeving van Huancayo staat bekend om zijn vele traditionele kleine dorpjes die elk hun eigen specialiteit hebben op het gebied van kunstnijverheid en er wordt vooral aan landbouw gedaan.
Dit zijn alle laboranten die werken met cherimoya uitgezonderd Fernando. Iniea heeft 100 bomen staan, waarvan dit de grootste is die ik gevonden heb. De oogst is pas voor eind april, mei. Iniea produceert en verkoopt aan het publiek.
