Dit weekend heb ik Huancayo bezocht. Met een treintje, die er twaalf uur overdoet, maar bij alle unieke plaatsjes uitleg geeft, wat voor mij dus heel interessant was. Vanaf 1991 reden er op dit traject geen passagierstreinen meer. In 1995 gaf de wereldbank 35 miljoen dollar om de trein weer nieuw leven in te blazen. Maar slechts in 1998, na een protestmars van de plaatselijke bevolking, begon de trein terug te rijden.
Huancayo is de grootste stad in het centrale hoogland van Peru. Momenteel is het daar winter en regent het erg veel (grote aanpassing voor mij vanuit de hitte van Lima). Het ligt op een hoogte van 3261 meter en heeft 360.000 inwoners. De stad dankt zijn naam aan de Huanca's die in dit gebied leefden toen het door de Inca's werd ingelijfd. De omgeving van Huancayo staat bekend om zijn vele traditionele kleine dorpjes die elk hun eigen specialiteit hebben op het gebied van kunstnijverheid en er wordt vooral aan landbouw gedaan.
Dit zijn alle laboranten die werken met cherimoya uitgezonderd Fernando. Iniea heeft 100 bomen staan, waarvan dit de grootste is die ik gevonden heb. De oogst is pas voor eind april, mei. Iniea produceert en verkoopt aan het publiek.
Omdat sommigen naar meer vragen, hier een beetje meer duidelijkheid over het project:
Chirimoya
is een fruitboom uit het Andesgebergte. Voor Redarfit (het genetische
onderzoekswerk van de Andesplant) en nationale programma's in Bolivia,
Ecuador en Perú is Chirimoya een prioriteitsoort. Daarom besteden ze er
veel aandacht aan en willen ze het nog uitbreiden. Het project heeft
als doel de promotie van duurzame cultivatie van chirimoya in deze drie
landen rond het Andesgebergte. Deze duurzame promotie is gebaseerd op
conservatie en het gebruik van lokale genetische middelen gecombineerd
met de Europese expertise, met de lokale lopende activiteiten. Zo kan
er de nodige informatie verzameld worden, de huidige potentiëlen benut
worden en belemmeringen zoals de fruitvlieg, beperkte commercialisate
uit de weg ruimen en zorgen voor aangepaste culturele praktijken voor
optimale chirimoya cultivatie voor de eindgebruikers, de boeren van het
Andesgebergte die niet veel middelen hebben. Dit voorstel houdt rekening met de adviezen van de
Conventie over biologische diversiteit, welke de karakterisatie en
conservatie van de middelen van de genetische plant als sleutel noemt
om de voedselzekerheid van toekomstige generaties te verzekeren. De
medewerkers komen uit Spanje, Oostenrijk, Ecuador, Peru, Bolivia en
België. Volgens de Rome verklaring van de 'World Food Summit' in 1996,
herbevestigd in 2002, gaat voedselzekerheid om het feit dat alle mensen, op
elk ogenblik, fysische en economische toegang tot voldoende, veilig en
voedzaam voedsel hebben om hun voedseldieet en voedselvoorkeuren te
bereiken voor een actief en gezond leven. In vele ontwikkelingslanden
is agricultuur gebaseerd op slechts enkele gewassen, dewelke hun
prijzen erg volatiel zijn en een verlagende trend tonen. Dit heeft als
gevolg dat er een dringende nood om te diversifiëren, weg van
traditionele primaire goederen, voor export naar meer zelfbehulpzame
regionale ontwikkeling. De CHERLA plannen om bij te dragen tot deze noden zijn erkend
door zowel de EU als de 3 landen van het Andesgebergte. Dit project wil
bijdragen tot het verzekeren dat de rurale populatie, vooral de kleine
producenten, kunnen blijven in de rurale gebieden via het verbeteren
van hun livelihoods en het produceren van voedsel voor consumptie en
verkoop in locale en regionale markten.
De smaak van cherimoya is moeilijk te omschrijven. Sommigen zeggen een
mengeling van aardbei, banaan en ananas, anderen zeggen dat er ook een
beetje kiwismaak inzit. Zelf kan ik moeilijk zeggen naar wat het
smaakt... Ik stel voor dat jullie allemaal het volgende vliegtuig naar
Peru nemen en er eentje komen proeven. Me wel laten weten als jullie er
zijn e!!!
Omdat sommigen naar meer vragen, hier een beetje meer duidelijkheid over het project:
 "Very Happy"){kind=icon}
