De cherimoya (Annona cherimola) is een tropische plant van de Annonceae familie. Doordat er hoge diversiteit van cherimoya is gevonden in de regio van de interandische valleien van Zuid-Ecuador en Noord-Peru, waar wilde en gecultiveerde bomen groeien tussen de 1200 en 2000 meter, is deze regio voorgesteld als het oorsprongsgebied van cherimoya. Chirimoya werd geïntroduceerd in Spanje door vroege spaanse ontdekkers en van Spanje breidde het uit naar andere mediterrane gebieden. Maar de commerciële productie van cherimoya is klein, met Spanje zijnde de voornaamste wereldproducent, gevolgd door Chili, Ecuador, Colombia, Portugal (vooral Madeira), Peru, Bolivia, USA (vooral Californie), Argentinë en Mexico. In de landen van het Andesgebergte zijn de meeste cherimoyas afkomstig van wilde bomen of van kleine famillieboerderijen. Cherimoya is een vrucht met perfecte organische en nutritieve kwaliteiten (mineralen, vezels, vitamine C, fructose niacine). Bovendien bevat cherimoya het interessante acetogenins, die bijvoorbeeld antitumor-, antimalaria- en pesticide-eigenchappen heeft. Maar tot nu toe is de productie van cherimoya nog niet erg uitgebreid. Dit komt vooral door een tekort aan kennis van managementmethodes, weinig marketing en commercialisatienetwerken, onregelmatige opbrengsten en problemen na de oogst. Bovendien staat cherimoya onder bedreiging door de vernietiging van zijn natuurlijke omgeving. Hier wat fotootjes van de vruchten en mijn eerste bezoekje aan een markt. Dit is de grootste in de regio.
De bouw van dit klooster vond plaats aan het begin van de 18e eeuw. Het interieur
vormt een combinatie van barok en mudejar (een stijl met moorse en
spaanse invloeden die stamt uit Andalusië). Er is veel houtsnijwerk
aangebracht.
In het klooster is er een bibliotheek die meer dan 25.000 boeken
en artikelen bezit, daterend van de 15e tot de 18e eeuw. En als ik me
niet vergis was het de tweede bibliotheek in Latijns-Amerika na een in
Ecuador. De gewelven onder de kerk en het klooster deden tot 1810
dienst als begraafplaats. Men schat dat hier in totaal 70.000 mensen
begraven liggen. Het bijzondere is dat de botten gerangschikt liggen
volgens type. Dijbenen bij dijbenen, ribben bij ribben, enzovoort. Het
maakt deze plaats toch wat macaber...
Nee, dit zijn geen beeldjes, dit zijn echte (lelijke) hondjes uit Peru. Denk toch niet dat ik zo eentje thuis zou moeten hebben. Ze hebben geen haar maar beschermen zich doordat ze een graad warmer hebben dan onze honden.
