Donderdag 15 september, de nacht is weer is goed verlopen. De koorts blijft blijkbaar toch weg.
Tijdens de middag had hij voor de eerste keer een pyjama aan...wat een verandering. Zei niet veel, deed zijn ogen open maar bekeek ons en af en toe een woordje. Zijn rechterbeen was ook minder gezwollen.
Verpleger van de avond zei dat hij inderdaad minder aan het praten was dan gisteren maar alles is nog steeds stabiel.
Op de middag heeft hij veel vertelt over vroeger...mensen vanuit Perk en verhalen van toen. Veel van zeg dus...Ook Maarten zei dat hij niet stopte met praten. Niet alles klopte...maar hij vertelt!
S'avonds wist hij ook dat Jelle en ik aanwezig waren, wist mij te zeggen dat Verhofstadt en Filip Gilbert op TV was...en gelijk had hij. Was zeer bewust en zei dat hij morgen een toerke ging doen met de fiets Wou toch mee nr huis en zei..k'zal vanavond nog maar hier blijven zekerst...ja pake dat lijkt mij het beste
Dinsdag 13 september, nacht is goed verlopen en geen koorts.
Tijdens de middag was pake rustig, uitslag van het labo was inderdaad een bacterie maar geen gevaarlijke. Gisteren hebben ze hem meegenomen voor een ego te nemen van zijn been...en ja, heeft flubiet in rechterbeen waarvoor hij nu 6 maand een pikkuur zal krijgen. Dit zou onder controle zijn door deze medicatie en krijgt nog steeds antibiotica. Koorts blijft wel weg en volgens de dokter is hij momenteel stabiel.
Maarten zei dat hij 's avond terug sliep maar geen verdere veranderingen.
Maandag 12 september om 9u15, de nacht is goed verlopen. Nog geen bericht van resultaten...
's middag lag hij ook te slapen, tot de verpleegster een plijster veranderde en dan deed hij ineens zijn ogen open. Nonkels zeiden dat ze doorgingen en hij zei: " k'gon mee!'
's avonds lag hij rustig, deed zijn ogen open maar zei niet veel. Enzo & Jelle zijn voor de 1ste keer meegegaan. En hij zei wel : 'doet deugd' Geen koorts maar ook nog geen resultaten van het labo.
Zaterdag 10 september om 8u45, verpleegster liet mij weten aan de telefoon dat de dokter mij zelf gaat opbellen. K'wist het....gisteren was niet goed.
En inderdaad dokter liet weten dat ze vannacht terug scan gedaan hebben en hem gaan opereren om 10u. Ze hebben een ontsteking gevonden en gingen terug dezelfde plaats opereren en deze ontsteking verwijderen en volledig desinfecteren. Operatie zou 2 tot 3u duren. Dokter zei dat we om 18u konden bellen om te zien hoe de operatie verlopen is en of we hem konden bezoeken.
Om 18u lieten ze mij weten dat de operatie goed verlopen is en dat de ontsteking naar het labo is voor verdere onderzoeken. Hij zal de nacht doorbrengen op intensieve maar zijn zeker welkom.
Toen we aankwamen op intensieve zag hij er veel beter uit dan gisteren. Was wel wat opgezwollen van de operatie, had meer kleur en lag er vredig bij. Heeft zijn ogen meermaals opengedaan en wist Nathalie & Maarten te zeggen. K'heb hem zelf een pilletje mogen geven en hem laten doorslikken met water.
's Avonds had hij een klein beetje koorts maar voor de rest ok.
Vrijdag 9 september om 8u40, Nacht is goed verlopen maar terug koorts 39°. Hebben terug bloed genomen om verder te zoeken.
Op de middag kwamen wij toe in het ziekenhuis en pake was net terug van een scan. Koorts was weg maar het gaat niet goed, suiker was veel te laag en helemaal geen reactie. Voor mij was hij echt levensloos...Hebben hem dan energie bijgegeven via sonde.
K'ben echt kwaad geweest in het ziekenhuis, iedereen spreekt daar frans, zijn constant vragen aan het stellen in het frans aan hem.... Hoe wil je nu dat iemand met zo een hersentrauma reageert op een vreemde taal? 'Mijn vaders spreekt VLAAMS' !! Ja maar mevrouw, je bent hier wel in een Frans ziekenhuis....ja maar meneer volgens mijn nog altijd op een vlaams grondgebied, zei ik.
Ik heb hen meerdere keren gezegd er is iets niet juist...het gaat niet goed. Hij hoort hier ni te zijn... Er klopt iets niet...koorts dat blijft...wat loopt er verkeerd????
'S avonds zei Maarten dat hij rustig aan het slapen lag...verder niet.
Tijdens het telefoontje om 23u30 zeiden ze dat hij rustig was en geen koorts.
Donderdag 8 september om 8u25, de nacht is goed verlopen en temp is 37,9°
Tijdens de middag zijn pake zijn broers geweest en lieten mij weten dat hij zeer alert is in vergelijking met gisteren. Praat zeer duidelijk en begrijpt sommige dingen. Temp 36,8°. Wanneer Maarten en Brien daar waren heeft hij veel te zeggen gehad en zingt hij Frank Sinatra. (Hoe zou dat nu komen )
Pake heeft vandaag kinésitherapie en logopedie gehad. Heeft een beetje van een papje gegeten. Drinken dat wou hij niet.
Toen ons ma en ik toekwamen lag hij te slapen, hij deed zijn ogen open en heeft enkele dingen gezegd maar hij leek ons echt vermoeid. Als ik vroeg welke kleur mijn nagels hebben antwoorde hij heel overtuigend met 'Anderlecht'. Goed zo pake!!!
Woensdag 7 september om 9u, de nacht is goed verlopen. Koorts minder 37,7°
's Middags had pake toch minder te vertellen dan gisteren. Hij zei soms dingen die helemaal niet correct zijn, kon ook niet meer antwoorden op de vragen die ik gisteren gesteld had. Wist soms wie we waren.
De katheter is wel verwijderd wat positief is. En ze lieten ons weten dat hij van intensieve naar Neurologie zal gaan. We boeken vooruitgang.... Elke dag iets beter...nog steeds hebben we geen antwoord op de koorts die blijft aanhouden.
Toen ik 's avonds toekwam wist ik dat hij naar een ander verdiep was. K'was heel onzeker toen ik de kamer binnen kwam, hij lag daar te slapen en ik was volledig van de kaart. K'voelde direct dat hij hoge koorts had. Ik kreeg het daar echt benauwd, een kleine ruimte met 2 personen, de venster dat openstond en geen scherm meer die mij op de hoogte hield van zijn bloeddruk, hartslag, temperatuur... K'was volledige verloren...
K'ben direct terug de kamer uitgegaan met al deze vragen naar de verpleegster. Waarom een kamer met 2, waarom staat die venster open, hij heeft hoge koorts, is er hier dan niemand dat nederlands spreekt....pffff De verpleegster probeerde mij terug rustig te krijgen maar zonder resultaat...ze zei, het is goed om met iemand op de kamer te zitten voor hem, de venster open is ook goed, geef hem wat zuurstof....ja er zijn sommige die wel enkele woorden nederlands spreken. Al die antwoorden brachten nog steeds geen rust terug... Het veilig cocon gevoel viel plotseling weg...een verpleegster die 24 op 24 waakt over pake en dat werd nu ineens verbroken.
K'ben dan volledig overstuur terug naar intensieve getrokken en daar zijn dokter aangesproken. Die vertelde mij net hetzelfde als de verpleegster waardoor ik toch iets rustiger werd.
Telefoontje om 23u23, pake was rustig maar wel heel hoge koorts.
Dinsdag 6 september, de nacht was goed verlopen. De koorts blijft aanhouden en dokters blijven testen doen om te zien of er geen verdere infectie is. Maar tot nu toe niet.
's middags was Maarten al bij hem als ik toekwam, de tracheotomie was verwijderd...ik kwam binnen in de kamer en hij zat terug in de zetel (doen ze nu blijkbaar elke middag). Ik zei: 'dag Pake' en hij antwoorde heel luid en duidelijk 'dag Nathalieke'. Pfff wat een opluchting was dit voor mezelf. Maarten deed teken en vroeg om even met hem naar buiten te gaan op de gang. Hij maakte zich duidelijk zorgen...en zei mij dat pake duidelijk niet goed bij zijn verstand is. Want vroeg of Maarten zijne kleine al getekend had bij den Anderlecht .
Tijdens ons bezoek heeft hij heel veel gebabbeld, sommige dingen lijken ons correct en andere dingen die hij vertelde kwamen precies van een heel ander tijdperk.
Hij wist onze namen te zeggen, waar hij woont, zijn buurvrouw Angel, dat hij rechtshandig is, dat hij Charly noemt. En heel belangrijk, de vraag dat ik hem gisteren gesteld had: Welke kleur is dat op mijn nagels? ... Vandaag keek hij naar mijn nagels en zei hij:' mauve en wit: Anderlecht' . Dan heeft hij die vraag toch begrepen.
De ene moment weet hij dat ik zijn dochter ben en de andere moment zegt hij dat ik met hem getrouwd ben.
Hij zei dat hij pijn had aan zijn nek waarop ik de vraag stelde: waar zit ge het liefste, in de zetel of in uw bed? Hierop kreeg ik het antwoord: STOMME VRAAG Hé!
Allemaal positieve dingen maar soms vergeet hij wie we zijn of wat we doen of hoe de kindjes noemen, vanwaar hij is. Soms wel, soms niet.
'S avonds lieten zijn broers ons weten dat hij heeft gefietst en veel bewegingen heeft moeten doen. Hierdoor was hij heel moe en helemaal niet meer van zeg.
Telefoontje om 00u03, nog steeds koorts maar minder.
Maandag 5 september om 8u09, toestand hetzelfde als gisteren, temperatuur 38,6°. Dokter komt langs tegen 10u30.
Toen we 's middag toekwamen zat pake in een zetel met een steuntafel, daar zijn linkse kant minder is, zakt hij steeds weg naar links. Het is goed voor de longen zeiden de verpleegsters om hem is recht te laten zitten. Was ook zonder toevoeging van zuurstof alleen aan het ademen. Bloeddruk en hartslag was hoger door de zware inspanningen die hij moet leveren.
Hij is nen hele uitleg aan het geven maar we verstaan er niks van. Het is een gebrabbel, is heel raar om dit te zien en horen. K'vraag of hij weet waar Maarten is en hij doet teken naar Maarten zo van "daar staat hem toch". De kleur van mijn pull was geel maar dat zegt hem niks, noch de kleur van mijn nagels. (Kleuren van Anderlecht) Die bekijkt hij met veel verbazing aan. Hij heeft 2u in die zetel gezeten.
's Avonds was hij rustig, minder koorts, deed af en toe zijn open open.... ik denk echt niet dat hij mij erkent daar de verpleger ook vroeg of hij wist wie ik was maar geen reactie. Valt mij heel zwaar vandaag...Maar hij gaat vooruit.
Dokter van de nacht liet weten dat ze vandaag die katheter veranderd hebben en naar het labo hebben gestuurd om te checken op infecties. Pake had geen koorts maar krijgt wel de nodige antibiotica.
Zondag 4 september om 8u50, pake heeft toch veel koorts deze morgen en verpleger wacht op de dokter voor mee info want hij heeft meer slijmen in de keel en op de longen.
's middags, dokters maken zich niet echt zorgen om die koorst. Hij is veel bewuster dan gisteren. Doet spontaan zijn ogen open. Moet veel hoesten en slijmen maar dokter zei dat da kinesitherapie is zonder therapeut.
K'vroeg aan onze pa of hij wist wat er was gebeurd ma hij knikte nee. Toen ik begon te vertellen leek hij wat in te slapen. Even daarna deed hij terug zijn ogen open en vroeg ik of hij mijn naam wist en hem kon zeggen met zijn lippen. Hij knikte ja, maar zei hem niet en deed ogen terug toe.
's avonds was onze pa heel het uur wakker als Patrick en ik daar waar. Hij reageert (door teken te doen met handen of mond) wel op bepaalde dingen maar volgens mij weet hij bepaalde dingen niet of kan hij niet. We stellen vragen en vertellen maar hij geeft vaak dezelfde tekens. Het is heel frustrerend zowel voor hem als voor ons dat wij hem niet begrijpen wat hij wil zeggen. Koorts was 38,6° als we binnenkwamen en 38,1° bij het buitengaan. De bloeddruk was goed.
Telefoontje om 23u35, hij was rustig maar de koorts blijft.
Zaterdag 3 september om 8u15, de nacht is goed verlopen, nog koorst gemaakt tot 38,2° maar de verpleegster heeft een nog beter contact gehad dan gisteren. Ook voor hem te draaien om te wassen enzo...daar werkte hij allemaal heel goed in mee.
Tijdens het bezoek op de middag heeft niemand contact met hem gehad...hij was rustig en sliep. Koorts blijft komen en gaan. Natuurlijk heeft hij deze morgen toch al een enorme inspanning moeten leveren. Onze nonkels stellen toch wat vragen aan de dokter waarop we volgende antwoorden krijgen:
- een verblijf in intensieve houdt altijd in dat de toestand van een patient ernstig blijft
- het 'korstje' waarvan de dokter sprak is niet gevaarlijk maar zal achteraf met een kleine ingreeep worden verwijderd
- de antibiotica word ononderbroken toegediend (zogezegd! preventief?) gezien er geen tastbare aanwijzingen waren van bacteriën of infecties - 'waar komt die koorts vandaan, lichte koorts, ja... maar méér dan dan 39°, waarop hij antwoordt het komt meer voor bij zulke operaties bv door het aanwezige of overtollige hersenvocht, hij voegt hieraan toe 'maar mijnheer wij zijn hier ook aanwezig tijdens het W-E en mocht er zich nieuw probleem voordoen zullen wij onmiddellijk reageren' - de labotests noch de MR duidden op aanwezigheid van bacteriële noch infectiehaarden
Tijdens mijn bezoek 's avonds van pake oké, hij heeft zijn ogen terug opengedaan maar hij was snel terug in slaap.
Telefoontje om 23u54, pake heeft terug hoge koorts 39,5° maar is er voor de rest wel goed bij zei de verpleegster.
Vrijdag 2 september om 8u31, nog steeds koorts maar de nacht is goed verlopen.
's middags, komen wij toe in het ziekenhuis en er staan 2 verpleegsters in zijn kamer aan het praten en notities te nemen. De moment dat wij in de kamer komen opent onze pa spontaan zijn ogen...wij konden niet geloven wat we zagen. Ziet hij ons, weet hij wie we zijn...ja ja, hij weet het wel...hij knikt en maakt een tootje met zijn lippen om teken te geven dat hij ons verstaat. Wij stellen elkaar de vraag of hij onze naam zou weten en tuurlijk hij wijst naar zijn broers en aan de hand van zijn lippen konden we duidelijk de namen aflezen, Jean, Michel en çois... wat een verandering!!!
Telkens we zeggen het komt allemaal wel goed geeft hij een duidelijk teken met zijn mond om te zeggen: ja, het komt wel goed.
De verpleegster op dat moment vraagt of hij ons herkende en wij allemaal heel enthousiast: Ja ja, hij wist zelfs de namen! Zij stelde haar voor en hij kreeg zelfs een glimlach op zijn gelaat en deed zijn hand omhoog nr haar....
Man man....wat er toen allemaal door ons lichaam ging....
Natuurlijk is er nog wel die aanhoudende koorts dat helemaal niet goed is. En waar ze nog niets van gevonden hebben.... Wachten en hopen dat hij niet terug achteraat gaat.... We weten dat dit een sprong in de goede richting is maar zijn ons bewust van de ups en downs....
's Avonds terug goed contact met hem gehad. Clement zijn goeie maat was mee gegaan en hij deed zijn ogen open en maakte met zeer veel kracht een brutte beweging...wees met zijn duim nr zijn hoofd en maakte dan brut een vuist...volgens mij wou hij zeggen...een goei mot op mijne kop gehad...
Zijn koorts was nog steeds hoog...bloeddruk ook een beetje hooger en hartslag ook. Nu was hij wel zelfstandig aan het ademen waardoor hij veel meer inspanning moet doen.
Telefoon om 23u52, het gaat goed, beweegt zijn benen en heeft dafalgan gekregen voor de koorts.
Donderdag 1 september 8u19, toestand ongewijzigd, koorts minder.
'S middags werd een tracheotomie (een buisje in de luchtpijp via een snede in de hals) aangebracht, hierdoor kan hij makkelijker ademen en is beter dan die buis in de mond. Ook voor het slikken en spoelen. Pake was rustiger dan gisteren, volgens verpleegster hebben ze deze morgen terug contact met hem gehad en heeft hij in hun hand geknepen en heeft de dokter gevraagd om tong uit te steken wat ook lukte.
'S avonds zijn we met ons moeke naar het ziekenhuis gegaan. Of hij het besefte of niet, hij heeft toch lichtjes in haar hand geknepen. Voor de eerst keer hadden ze hem op zijn zijkant gelegd. bloeddruk was 15/8 en koorts was 39° als we toekwamen en bij het buitengaan 38,2°. Ze hebben allerlei testen uitgevoerd om te kunnen zien vanwaar deze koorts komt. Ondertussen zijn ze begonnen met een andere antibiotica toe te dienen voor ze zelfs weten wat de oorzaak is van de koorts. De dokter zei, indien er iets zou zijn hij toch al medicatie hiervoor krijgt.
Om 23u58 gebeld en koorts is gezakt door de medicatie.
From: roy hegreberg Sent: woensdag 31 augustus 2011 21:33 To: nathalie.vanhaesendonck@telenet.be Subject: Best regards
Hello Nathalia! My name is Roy Hegreberg. And I am the rider that chrased into your father. I am sorry to hear about your father. I hope he soon will wake up and come back to normal. It is a terrible actident and I am not sure how it could happen. I was sitting on the wheel from Stefan Van Dijke. A rider from Vacansoleil come on my outside and push me to the fens. I suddenly feel a pain in my head 150m before the finish, i stay on the bike and comes over the finsish line. And at that moment I am not sure what hit me. I see the ambulance and I go down to see, and then I saw your father, I ask someone but nowbody says anything. So I think it is not to dramatic. I have to leave beacause my plane was 1,5hour later. Next day I teksted a friend from Belgium how it was with you father. He says it stood in the newspaper that he was still on hospital but it seem to go ok. Soo I thougth it was ok. But now I feel bad when I hear he still on the hospital. I hop he soon wakes up and you all can come back to normal. I hope you can give me a message when he wakes up. Best regards Roy Hegreberg.
Woensdagmiddag 31 augustus, we hadden allemaal gehoopt op meer nieuws na de scan....maar niet dus... Er was geen achteruitgang te zien, maar ook geen vooruitgang. Wat natuurlijk verschrikkelijk hard aankwam. Pake lag er nogal gespannen bij vonden we allemaal dus hebben we ook niet te veel tegen hem gezegd. Na deze scan was zijn bloeddruk terug veel hoger en maakte hij terug koorts.
'S avonds kwamen we toe en hadden ze hem niet helemaal toegedekt omdat hij terug hoge koorts 38.7° had en om deze te doen zakken. Voor de bloeddruk hadden ze dan weer de nodige medicatie gegeven waardoor deze terug heel goed was. De verpleger die ons aansprak zei dat alles stabiel is maar dat we echt wel tegen hem moeten praten omdat patiënten met zulke trauma's meer gestimmuleerd worden door stemmen van familieleden. Hebben geen echt contact meer gevoeld met hem sinds gisterenavond wat ons heel zwaar valt.
Dinsdag 30 augustus om 8u17, geen verandering....toestand nog steeds stabiel.
's middags tijdens het bezoek hebben we geen reactie gekregen...krijgt pijnstillers waardoor hij volgens mij in een diepe slaap ligt. Heeft wel al meer reactie gehad met de verpleegsters.
's avonds, heeft hij heel kort zijn ogen opengedaan, en met weinig kracht in onze handen geknepen. Had koorts maar verder geen verandering van zijn toestand.
Zeer spijtig dat de scan vandaag niet is kunnen doorgaan...door een panne van 1 van hun toestellen hebben ze deze niet kunnen uitvoeren. Wij hopen dat deze morgen zal gebeuren....
Maandag 29 augustus om 7u41, toestand niet gewijzigd...niet slechter maar ook niet beter.
Tijdens het bezoek met de broers en wijzelf deze middag was het overduidelijk dat hij dus goed reageerd op ons. Wanneer wij vragen aan hem om zijn ogen te openen doet hij dat. Wanneer de vraag van de verleegsters komt doet hij dat niet. Ook op vraag om in het linker- en rechterhand te knijpen gaat ook goed. Hebben de vraag gesteld of hij pijn had en vroegen om met zijn hoofd ja of nee te knippen en dat kon hij ook. Waarna ze hem een pijnstiller hebben toegediend.
Bloedruk was toch iets gezakt maar die gaat regelmatig terug hoger. Morgen zullen ze een belangrijke magnetische resonantie test doen die waarschijnlijk een duidelijker beeld zal geven van de toestand en omvang van de mogelijke hersenschade.
'S avonds, net 5 min voor Maarten er was had een nederlandstalige verpleegster hem gevraagd om in haar hand te knijpen als hij pijn had. En deed dat ook. Zijn bloeddruk was terug hoger. Hij reageerd inderdaad beter op de nederlandse taal. Zij heeft hem een pijnstiller gegevevn en werd hier rustiger van. Hartslag rustig en bloedruk gezakt. Door de pijnstiller sliep hij duidelijk goed en hebben wij dus deze avond ook geen contact met hem gehad.
