De laatste dagen verloopt alles goed. Hij heeft sinds 1week geen baxters meer. Krijgt voedsel wel gemixt of geplet. Maar hij eet goed.
Elke dag zit hij in de zetel, vraagt hier ook zelf achter en ook wanneer hij moe is vraagt hij om op bed te liggen. Hij stapt elke dag door de gang met begeleidingstoestel en verpleegster. Momenteel is hij heel mondig maar leeft vaak met zijn gedachten ver in het verleden...zelfs tot 30 jaar terug.
Volgens hem zijn alle verpleegsters mensen die hij kent van een vroeger werk of van bij ons in de buurt. Geeft iedereen een naam die helemaal niet klopt. Hij erkent je wel en zal je naam zeggen maar dat is niet altijd zo. Zijn kleinkinderen kan hij moeilijk uit elkaar houden en vergist zich vaak van naam.
Elke dag zegt hij dat hij morgen gaat werken...of dat hij zijn pensioen gaat vieren... Vraagt soms om een restauranke te reserveren want we gaan morgen eten...
Zijn leeftijd kan hij maar niet onthouden...het is duidelijk dat het korte termijngeheugen niet werkt en dus enorm gestimuleerd moet worden.
Door al deze dingen weten we dat hij nog heel hard moet werken om alles terug in het hoofd op een rijtje te krijgen. En wij hopen allemaal dat er heel snel een plaats vrijkomt in het revalidatie centrum.
