Zondag 4 september om 8u50, pake heeft toch veel koorts deze morgen en verpleger wacht op de dokter voor mee info want hij heeft meer slijmen in de keel en op de longen.
's middags, dokters maken zich niet echt zorgen om die koorst. Hij is veel bewuster dan gisteren. Doet spontaan zijn ogen open. Moet veel hoesten en slijmen maar dokter zei dat da kinesitherapie is zonder therapeut.
K'vroeg aan onze pa of hij wist wat er was gebeurd ma hij knikte nee. Toen ik begon te vertellen leek hij wat in te slapen. Even daarna deed hij terug zijn ogen open en vroeg ik of hij mijn naam wist en hem kon zeggen met zijn lippen. Hij knikte ja, maar zei hem niet en deed ogen terug toe.
's avonds was onze pa heel het uur wakker als Patrick en ik daar waar. Hij reageert (door teken te doen met handen of mond) wel op bepaalde dingen maar volgens mij weet hij bepaalde dingen niet of kan hij niet. We stellen vragen en vertellen maar hij geeft vaak dezelfde tekens. Het is heel frustrerend zowel voor hem als voor ons dat wij hem niet begrijpen wat hij wil zeggen. Koorts was 38,6° als we binnenkwamen en 38,1° bij het buitengaan. De bloeddruk was goed.
Telefoontje om 23u35, hij was rustig maar de koorts blijft.
Zaterdag 3 september om 8u15, de nacht is goed verlopen, nog koorst gemaakt tot 38,2° maar de verpleegster heeft een nog beter contact gehad dan gisteren. Ook voor hem te draaien om te wassen enzo...daar werkte hij allemaal heel goed in mee.
Tijdens het bezoek op de middag heeft niemand contact met hem gehad...hij was rustig en sliep. Koorts blijft komen en gaan. Natuurlijk heeft hij deze morgen toch al een enorme inspanning moeten leveren. Onze nonkels stellen toch wat vragen aan de dokter waarop we volgende antwoorden krijgen:
- een verblijf in intensieve houdt altijd in dat de toestand van een patient ernstig blijft
- het 'korstje' waarvan de dokter sprak is niet gevaarlijk maar zal achteraf met een kleine ingreeep worden verwijderd
- de antibiotica word ononderbroken toegediend (zogezegd! preventief?) gezien er geen tastbare aanwijzingen waren van bacteriën of infecties - 'waar komt die koorts vandaan, lichte koorts, ja... maar méér dan dan 39°, waarop hij antwoordt het komt meer voor bij zulke operaties bv door het aanwezige of overtollige hersenvocht, hij voegt hieraan toe 'maar mijnheer wij zijn hier ook aanwezig tijdens het W-E en mocht er zich nieuw probleem voordoen zullen wij onmiddellijk reageren' - de labotests noch de MR duidden op aanwezigheid van bacteriële noch infectiehaarden
Tijdens mijn bezoek 's avonds van pake oké, hij heeft zijn ogen terug opengedaan maar hij was snel terug in slaap.
Telefoontje om 23u54, pake heeft terug hoge koorts 39,5° maar is er voor de rest wel goed bij zei de verpleegster.
Vrijdag 2 september om 8u31, nog steeds koorts maar de nacht is goed verlopen.
's middags, komen wij toe in het ziekenhuis en er staan 2 verpleegsters in zijn kamer aan het praten en notities te nemen. De moment dat wij in de kamer komen opent onze pa spontaan zijn ogen...wij konden niet geloven wat we zagen. Ziet hij ons, weet hij wie we zijn...ja ja, hij weet het wel...hij knikt en maakt een tootje met zijn lippen om teken te geven dat hij ons verstaat. Wij stellen elkaar de vraag of hij onze naam zou weten en tuurlijk hij wijst naar zijn broers en aan de hand van zijn lippen konden we duidelijk de namen aflezen, Jean, Michel en çois... wat een verandering!!!
Telkens we zeggen het komt allemaal wel goed geeft hij een duidelijk teken met zijn mond om te zeggen: ja, het komt wel goed.
De verpleegster op dat moment vraagt of hij ons herkende en wij allemaal heel enthousiast: Ja ja, hij wist zelfs de namen! Zij stelde haar voor en hij kreeg zelfs een glimlach op zijn gelaat en deed zijn hand omhoog nr haar....
Man man....wat er toen allemaal door ons lichaam ging....
Natuurlijk is er nog wel die aanhoudende koorts dat helemaal niet goed is. En waar ze nog niets van gevonden hebben.... Wachten en hopen dat hij niet terug achteraat gaat.... We weten dat dit een sprong in de goede richting is maar zijn ons bewust van de ups en downs....
's Avonds terug goed contact met hem gehad. Clement zijn goeie maat was mee gegaan en hij deed zijn ogen open en maakte met zeer veel kracht een brutte beweging...wees met zijn duim nr zijn hoofd en maakte dan brut een vuist...volgens mij wou hij zeggen...een goei mot op mijne kop gehad...
Zijn koorts was nog steeds hoog...bloeddruk ook een beetje hooger en hartslag ook. Nu was hij wel zelfstandig aan het ademen waardoor hij veel meer inspanning moet doen.
Telefoon om 23u52, het gaat goed, beweegt zijn benen en heeft dafalgan gekregen voor de koorts.
Donderdag 1 september 8u19, toestand ongewijzigd, koorts minder.
'S middags werd een tracheotomie (een buisje in de luchtpijp via een snede in de hals) aangebracht, hierdoor kan hij makkelijker ademen en is beter dan die buis in de mond. Ook voor het slikken en spoelen. Pake was rustiger dan gisteren, volgens verpleegster hebben ze deze morgen terug contact met hem gehad en heeft hij in hun hand geknepen en heeft de dokter gevraagd om tong uit te steken wat ook lukte.
'S avonds zijn we met ons moeke naar het ziekenhuis gegaan. Of hij het besefte of niet, hij heeft toch lichtjes in haar hand geknepen. Voor de eerst keer hadden ze hem op zijn zijkant gelegd. bloeddruk was 15/8 en koorts was 39° als we toekwamen en bij het buitengaan 38,2°. Ze hebben allerlei testen uitgevoerd om te kunnen zien vanwaar deze koorts komt. Ondertussen zijn ze begonnen met een andere antibiotica toe te dienen voor ze zelfs weten wat de oorzaak is van de koorts. De dokter zei, indien er iets zou zijn hij toch al medicatie hiervoor krijgt.
Om 23u58 gebeld en koorts is gezakt door de medicatie.
From: roy hegreberg Sent: woensdag 31 augustus 2011 21:33 To: nathalie.vanhaesendonck@telenet.be Subject: Best regards
Hello Nathalia! My name is Roy Hegreberg. And I am the rider that chrased into your father. I am sorry to hear about your father. I hope he soon will wake up and come back to normal. It is a terrible actident and I am not sure how it could happen. I was sitting on the wheel from Stefan Van Dijke. A rider from Vacansoleil come on my outside and push me to the fens. I suddenly feel a pain in my head 150m before the finish, i stay on the bike and comes over the finsish line. And at that moment I am not sure what hit me. I see the ambulance and I go down to see, and then I saw your father, I ask someone but nowbody says anything. So I think it is not to dramatic. I have to leave beacause my plane was 1,5hour later. Next day I teksted a friend from Belgium how it was with you father. He says it stood in the newspaper that he was still on hospital but it seem to go ok. Soo I thougth it was ok. But now I feel bad when I hear he still on the hospital. I hop he soon wakes up and you all can come back to normal. I hope you can give me a message when he wakes up. Best regards Roy Hegreberg.
Woensdagmiddag 31 augustus, we hadden allemaal gehoopt op meer nieuws na de scan....maar niet dus... Er was geen achteruitgang te zien, maar ook geen vooruitgang. Wat natuurlijk verschrikkelijk hard aankwam. Pake lag er nogal gespannen bij vonden we allemaal dus hebben we ook niet te veel tegen hem gezegd. Na deze scan was zijn bloeddruk terug veel hoger en maakte hij terug koorts.
'S avonds kwamen we toe en hadden ze hem niet helemaal toegedekt omdat hij terug hoge koorts 38.7° had en om deze te doen zakken. Voor de bloeddruk hadden ze dan weer de nodige medicatie gegeven waardoor deze terug heel goed was. De verpleger die ons aansprak zei dat alles stabiel is maar dat we echt wel tegen hem moeten praten omdat patiënten met zulke trauma's meer gestimmuleerd worden door stemmen van familieleden. Hebben geen echt contact meer gevoeld met hem sinds gisterenavond wat ons heel zwaar valt.
Dinsdag 30 augustus om 8u17, geen verandering....toestand nog steeds stabiel.
's middags tijdens het bezoek hebben we geen reactie gekregen...krijgt pijnstillers waardoor hij volgens mij in een diepe slaap ligt. Heeft wel al meer reactie gehad met de verpleegsters.
's avonds, heeft hij heel kort zijn ogen opengedaan, en met weinig kracht in onze handen geknepen. Had koorts maar verder geen verandering van zijn toestand.
Zeer spijtig dat de scan vandaag niet is kunnen doorgaan...door een panne van 1 van hun toestellen hebben ze deze niet kunnen uitvoeren. Wij hopen dat deze morgen zal gebeuren....
Maandag 29 augustus om 7u41, toestand niet gewijzigd...niet slechter maar ook niet beter.
Tijdens het bezoek met de broers en wijzelf deze middag was het overduidelijk dat hij dus goed reageerd op ons. Wanneer wij vragen aan hem om zijn ogen te openen doet hij dat. Wanneer de vraag van de verleegsters komt doet hij dat niet. Ook op vraag om in het linker- en rechterhand te knijpen gaat ook goed. Hebben de vraag gesteld of hij pijn had en vroegen om met zijn hoofd ja of nee te knippen en dat kon hij ook. Waarna ze hem een pijnstiller hebben toegediend.
Bloedruk was toch iets gezakt maar die gaat regelmatig terug hoger. Morgen zullen ze een belangrijke magnetische resonantie test doen die waarschijnlijk een duidelijker beeld zal geven van de toestand en omvang van de mogelijke hersenschade.
'S avonds, net 5 min voor Maarten er was had een nederlandstalige verpleegster hem gevraagd om in haar hand te knijpen als hij pijn had. En deed dat ook. Zijn bloeddruk was terug hoger. Hij reageerd inderdaad beter op de nederlandse taal. Zij heeft hem een pijnstiller gegevevn en werd hier rustiger van. Hartslag rustig en bloedruk gezakt. Door de pijnstiller sliep hij duidelijk goed en hebben wij dus deze avond ook geen contact met hem gehad.
