Zaterdag 10 september om 8u45, verpleegster liet mij weten aan de telefoon dat de dokter mij zelf gaat opbellen. K'wist het....gisteren was niet goed.
En inderdaad dokter liet weten dat ze vannacht terug scan gedaan hebben en hem gaan opereren om 10u. Ze hebben een ontsteking gevonden en gingen terug dezelfde plaats opereren en deze ontsteking verwijderen en volledig desinfecteren. Operatie zou 2 tot 3u duren. Dokter zei dat we om 18u konden bellen om te zien hoe de operatie verlopen is en of we hem konden bezoeken.
Om 18u lieten ze mij weten dat de operatie goed verlopen is en dat de ontsteking naar het labo is voor verdere onderzoeken. Hij zal de nacht doorbrengen op intensieve maar zijn zeker welkom.
Toen we aankwamen op intensieve zag hij er veel beter uit dan gisteren. Was wel wat opgezwollen van de operatie, had meer kleur en lag er vredig bij. Heeft zijn ogen meermaals opengedaan en wist Nathalie & Maarten te zeggen. K'heb hem zelf een pilletje mogen geven en hem laten doorslikken met water.
's Avonds had hij een klein beetje koorts maar voor de rest ok.
Vrijdag 9 september om 8u40, Nacht is goed verlopen maar terug koorts 39°. Hebben terug bloed genomen om verder te zoeken.
Op de middag kwamen wij toe in het ziekenhuis en pake was net terug van een scan. Koorts was weg maar het gaat niet goed, suiker was veel te laag en helemaal geen reactie. Voor mij was hij echt levensloos...Hebben hem dan energie bijgegeven via sonde.
K'ben echt kwaad geweest in het ziekenhuis, iedereen spreekt daar frans, zijn constant vragen aan het stellen in het frans aan hem.... Hoe wil je nu dat iemand met zo een hersentrauma reageert op een vreemde taal? 'Mijn vaders spreekt VLAAMS' !! Ja maar mevrouw, je bent hier wel in een Frans ziekenhuis....ja maar meneer volgens mijn nog altijd op een vlaams grondgebied, zei ik.
Ik heb hen meerdere keren gezegd er is iets niet juist...het gaat niet goed. Hij hoort hier ni te zijn... Er klopt iets niet...koorts dat blijft...wat loopt er verkeerd????
'S avonds zei Maarten dat hij rustig aan het slapen lag...verder niet.
Tijdens het telefoontje om 23u30 zeiden ze dat hij rustig was en geen koorts.
Donderdag 8 september om 8u25, de nacht is goed verlopen en temp is 37,9°
Tijdens de middag zijn pake zijn broers geweest en lieten mij weten dat hij zeer alert is in vergelijking met gisteren. Praat zeer duidelijk en begrijpt sommige dingen. Temp 36,8°. Wanneer Maarten en Brien daar waren heeft hij veel te zeggen gehad en zingt hij Frank Sinatra. (Hoe zou dat nu komen )
Pake heeft vandaag kinésitherapie en logopedie gehad. Heeft een beetje van een papje gegeten. Drinken dat wou hij niet.
Toen ons ma en ik toekwamen lag hij te slapen, hij deed zijn ogen open en heeft enkele dingen gezegd maar hij leek ons echt vermoeid. Als ik vroeg welke kleur mijn nagels hebben antwoorde hij heel overtuigend met 'Anderlecht'. Goed zo pake!!!
Woensdag 7 september om 9u, de nacht is goed verlopen. Koorts minder 37,7°
's Middags had pake toch minder te vertellen dan gisteren. Hij zei soms dingen die helemaal niet correct zijn, kon ook niet meer antwoorden op de vragen die ik gisteren gesteld had. Wist soms wie we waren.
De katheter is wel verwijderd wat positief is. En ze lieten ons weten dat hij van intensieve naar Neurologie zal gaan. We boeken vooruitgang.... Elke dag iets beter...nog steeds hebben we geen antwoord op de koorts die blijft aanhouden.
Toen ik 's avonds toekwam wist ik dat hij naar een ander verdiep was. K'was heel onzeker toen ik de kamer binnen kwam, hij lag daar te slapen en ik was volledig van de kaart. K'voelde direct dat hij hoge koorts had. Ik kreeg het daar echt benauwd, een kleine ruimte met 2 personen, de venster dat openstond en geen scherm meer die mij op de hoogte hield van zijn bloeddruk, hartslag, temperatuur... K'was volledige verloren...
K'ben direct terug de kamer uitgegaan met al deze vragen naar de verpleegster. Waarom een kamer met 2, waarom staat die venster open, hij heeft hoge koorts, is er hier dan niemand dat nederlands spreekt....pffff De verpleegster probeerde mij terug rustig te krijgen maar zonder resultaat...ze zei, het is goed om met iemand op de kamer te zitten voor hem, de venster open is ook goed, geef hem wat zuurstof....ja er zijn sommige die wel enkele woorden nederlands spreken. Al die antwoorden brachten nog steeds geen rust terug... Het veilig cocon gevoel viel plotseling weg...een verpleegster die 24 op 24 waakt over pake en dat werd nu ineens verbroken.
K'ben dan volledig overstuur terug naar intensieve getrokken en daar zijn dokter aangesproken. Die vertelde mij net hetzelfde als de verpleegster waardoor ik toch iets rustiger werd.
Telefoontje om 23u23, pake was rustig maar wel heel hoge koorts.
Dinsdag 6 september, de nacht was goed verlopen. De koorts blijft aanhouden en dokters blijven testen doen om te zien of er geen verdere infectie is. Maar tot nu toe niet.
's middags was Maarten al bij hem als ik toekwam, de tracheotomie was verwijderd...ik kwam binnen in de kamer en hij zat terug in de zetel (doen ze nu blijkbaar elke middag). Ik zei: 'dag Pake' en hij antwoorde heel luid en duidelijk 'dag Nathalieke'. Pfff wat een opluchting was dit voor mezelf. Maarten deed teken en vroeg om even met hem naar buiten te gaan op de gang. Hij maakte zich duidelijk zorgen...en zei mij dat pake duidelijk niet goed bij zijn verstand is. Want vroeg of Maarten zijne kleine al getekend had bij den Anderlecht .
Tijdens ons bezoek heeft hij heel veel gebabbeld, sommige dingen lijken ons correct en andere dingen die hij vertelde kwamen precies van een heel ander tijdperk.
Hij wist onze namen te zeggen, waar hij woont, zijn buurvrouw Angel, dat hij rechtshandig is, dat hij Charly noemt. En heel belangrijk, de vraag dat ik hem gisteren gesteld had: Welke kleur is dat op mijn nagels? ... Vandaag keek hij naar mijn nagels en zei hij:' mauve en wit: Anderlecht' . Dan heeft hij die vraag toch begrepen.
De ene moment weet hij dat ik zijn dochter ben en de andere moment zegt hij dat ik met hem getrouwd ben.
Hij zei dat hij pijn had aan zijn nek waarop ik de vraag stelde: waar zit ge het liefste, in de zetel of in uw bed? Hierop kreeg ik het antwoord: STOMME VRAAG Hé!
Allemaal positieve dingen maar soms vergeet hij wie we zijn of wat we doen of hoe de kindjes noemen, vanwaar hij is. Soms wel, soms niet.
'S avonds lieten zijn broers ons weten dat hij heeft gefietst en veel bewegingen heeft moeten doen. Hierdoor was hij heel moe en helemaal niet meer van zeg.
Telefoontje om 00u03, nog steeds koorts maar minder.
Maandag 5 september om 8u09, toestand hetzelfde als gisteren, temperatuur 38,6°. Dokter komt langs tegen 10u30.
Toen we 's middag toekwamen zat pake in een zetel met een steuntafel, daar zijn linkse kant minder is, zakt hij steeds weg naar links. Het is goed voor de longen zeiden de verpleegsters om hem is recht te laten zitten. Was ook zonder toevoeging van zuurstof alleen aan het ademen. Bloeddruk en hartslag was hoger door de zware inspanningen die hij moet leveren.
Hij is nen hele uitleg aan het geven maar we verstaan er niks van. Het is een gebrabbel, is heel raar om dit te zien en horen. K'vraag of hij weet waar Maarten is en hij doet teken naar Maarten zo van "daar staat hem toch". De kleur van mijn pull was geel maar dat zegt hem niks, noch de kleur van mijn nagels. (Kleuren van Anderlecht) Die bekijkt hij met veel verbazing aan. Hij heeft 2u in die zetel gezeten.
's Avonds was hij rustig, minder koorts, deed af en toe zijn open open.... ik denk echt niet dat hij mij erkent daar de verpleger ook vroeg of hij wist wie ik was maar geen reactie. Valt mij heel zwaar vandaag...Maar hij gaat vooruit.
Dokter van de nacht liet weten dat ze vandaag die katheter veranderd hebben en naar het labo hebben gestuurd om te checken op infecties. Pake had geen koorts maar krijgt wel de nodige antibiotica.
)
