Ik ben ondertussen al drie weken in centraal azie, de tijd vliegt. Ondertussen heb ik de meeste monumenten van Samarkand wel gezien. Zeer mooi allemaal en heel groots. Het registan plein blijft het mooiste. Ik heb nog geen tijd gehad om de stad te verlaten en om op terrein te gaan. Meestal zit ik op de unif met data te werken. Het is eigenlijk ook veel te warm om wat in een schaduwloze woestijn te gaan rondlopen. De zon is hier verschroeiend, bruinen is er dan ook niet bij. Je loopt automatisch in de schaduw als je in de stad rondwandelt. De temperatuur loopt hier de laatste dagen op tot 40 graden. Maar ik word de hitte langzaam gewoon. Mijn kamer van 30 graden voelt zelfs fris aan. Vorige week heeft het hier geregend, een heus onweer. Nogal zeldzaam deze tijd van het jaar, de kans op een droge maand is zo'n 70%. Wat mij het meest blijft verbazen is hoe men hier met water omgaat. Dit zou een schaars goed moeten zijn in deze streken maar daar is niet altijd veel van te merken. In de stad lijkt er genoeg water te zijn. Het is hier de gewoonte om regelmatig het terras en de omgeving van het huis nat te maken. Dit zorgt voor wat afkoeling, de stenen blijven in deze droogte echter nooit lang nat. Na een kwartier is er van het water niets meer te merken. Verder vindt je in de stad wel altijd ergens een kraan die openstaat en dienst doet als lokale drinkplaats. Binnen een maand is het ramadan, wat hier hetzelfde is als tijd om te trouwen. Een trouw duurt hier verschillende dagen. De gastenlijst bedraagt zo'n 500 tot soms zelfs 1000 man. In de stad zijn er verschillende restauranten die niet anders doen. Ik heb er ondertussen al 2 meegemaakt. De eerste keer heb ik het ochtend gedeelte bijgewoond. Het is een beetje te vergelijken met wat bij ons een receptie is. Rond 7 uur smorgens wordt er plov geserveerd. Het nationale gerecht dat bestaat uit rijst met wortelen en wat stukjes schapen vlees. Best wel lekker maar nogal vet, zoals al het eten hier. Een zeer volledig ontbijt. Gisteren had ik de eer het avond gedeelte mee te maken. Een groot feest met luide muziek en veel eten. Vooral veel vlees iets wat eerder zeldaam is in Oesbekistan. Vegetarisch eten is hier niet al te vreemd. Niet omdat ze niet graag beestjes doden maar gewoon omdat vlees duur is. Trouwen is dan ook nogal duur. Vodka kan natuurlijk ook niet ontbreken op een trouw. Alhoewel er ook wijn is wordt er practisch enkel vodka gedronken, puur en niet koud. Maar de vodka hier is best wel te smaken. Het is de gewoonte om elke keer te drinken als er gast aan tafel komt zitten. Wat het aantal shots stevig doet stijgen. Er wordt veel gedanst op een trouw. Men wacht niet tot men gedaan heeft met eten. De hele tijd wordt er gedanst op traditionele muziek in en modern kleedje. Alleen de drum en de zang zijn live. Heel ritmische muziek. En de bruid die is gewoon in het wit.
Ik ben ondertussen al een week in Samarkand, hoogtijd voor een teken van leven. De 2e poging want ondertussen zijn alle pcs van het internet cafe gecrasht. Misschien is dit wel de beste beschrijving voor Uzbekistan, de dingen zijn er wel maar werken niet altijd. Het is zeker geen echt ontwikkelingsland. Er rijden treinen, de dorpen hebben stroom en deftige huizen met zelfs glazen ramen. Maar het land lijkt wat in verval. Ondanks een ruime voorraad aan grondstoffen: olie, gas, goud... blijft het een arm land. Ik woon bij een familie en heb daar mijn eigen badkamer, eetkamer en slaapkamer. De huizen zijn hier heel ruim, de eetkamer is zo'n slordige 70m^2. Er is zelfs een door druivelaars overdekte tuin met een zwembad. Elke vorm van koelte is welkom in dit warme land waar de temperatuur rond deze tijd niet onder de 27 graden zakt. Vandaag was het heel warm, eind 30. Werken en slapen bij deze temperaturen is dan ook een uitdaging. Airco is er enkel in de internet cafes, deze geven naar het schijnt de beste lonen zo'n 20 dollar per dag. Wat vrij veel is in een land waar het grootste bankbriefje 1000 SUM is of zo'n 0.5 euro. De mensen hier zijn zeer vriendelijk. Het is heel moeilijk om een typische uzbeek te beschrijven. Ze zijn een mengeling van Azie het midden oosten en europa. Er is een relatief grote minderheid aan russen. Russisch is hier dan ook nog steeds de 2e taal. Er zijn ook wat noord koreanen, een overblijfsel van een deportatie. Zondag had ik pas voor het eerst tijd om iets van de stad zelf te zien. De overblijfselen van het rijke verleden zijn prachtig. Het registanplein moet een van de mooiste pleinen ter wereld zijn. 3 prachtige moskeen. Ze zijn wel niet meer in gebruik en dienen als toeristen shops. Religie is hier niet zo sterk aanwezig. Ik ben nog nooit wakker geworden van Allah en heb ook nog geen werkende moskee gezien, enkel russische kerken. Ook de vrouwen lopen hier niet gesluierd rond. Enkel de oude vrouwen lopen nog in traditionele jurken met een hoofddoek. Maar er blijft altijd wat haar zichtbaar. We zullen zien wat de ramadan geeft.
Ik kan het land nog steeds niet vatten. Centraal azie is zeer speciaal.
Ik ben ondertussen al drie weken in centraal azie, de tijd vliegt. Ondertussen heb ik de meeste monumenten van Samarkand wel gezien. Zeer mooi allemaal en heel groots. Het registan plein blijft het mooiste. Ik heb nog geen tijd gehad om de stad te verlaten en om op terrein te gaan. Meestal zit ik op de unif met data te werken. Het is eigenlijk ook veel te warm om wat in een schaduwloze woestijn te gaan rondlopen. De zon is hier verschroeiend, bruinen is er dan ook niet bij. Je loopt automatisch in de schaduw als je in de stad rondwandelt. De temperatuur loopt hier de laatste dagen op tot 40 graden. Maar ik word de hitte langzaam gewoon. Mijn kamer van 30 graden voelt zelfs fris aan. Vorige week heeft het hier geregend, een heus onweer. Nogal zeldzaam deze tijd van het jaar, de kans op een droge maand is zo'n 70%.
Ik ben ondertussen al een week in Samarkand, hoogtijd voor een teken van leven. De 2e poging want ondertussen zijn alle pcs van het internet cafe gecrasht. Misschien is dit wel de beste beschrijving voor Uzbekistan, de dingen zijn er wel maar werken niet altijd. Het is zeker geen echt ontwikkelingsland. Er rijden treinen, de dorpen hebben stroom en deftige huizen met zelfs glazen ramen. Maar het land lijkt wat in verval. Ondanks een ruime voorraad aan grondstoffen: olie, gas, goud... blijft het een arm land. 
