Ik ben ondertussen al een week in Samarkand, hoogtijd voor een teken van leven. De 2e poging want ondertussen zijn alle pcs van het internet cafe gecrasht. Misschien is dit wel de beste beschrijving voor Uzbekistan, de dingen zijn er wel maar werken niet altijd. Het is zeker geen echt ontwikkelingsland. Er rijden treinen, de dorpen hebben stroom en deftige huizen met zelfs glazen ramen. Maar het land lijkt wat in verval. Ondanks een ruime voorraad aan grondstoffen: olie, gas, goud... blijft het een arm land. Ik woon bij een familie en heb daar mijn eigen badkamer, eetkamer en slaapkamer. De huizen zijn hier heel ruim, de eetkamer is zo'n slordige 70m^2. Er is zelfs een door druivelaars overdekte tuin met een zwembad. Elke vorm van koelte is welkom in dit warme land waar de temperatuur rond deze tijd niet onder de 27 graden zakt. Vandaag was het heel warm, eind 30. Werken en slapen bij deze temperaturen is dan ook een uitdaging. Airco is er enkel in de internet cafes, deze geven naar het schijnt de beste lonen zo'n 20 dollar per dag. Wat vrij veel is in een land waar het grootste bankbriefje 1000 SUM is of zo'n 0.5 euro. De mensen hier zijn zeer vriendelijk. Het is heel moeilijk om een typische uzbeek te beschrijven. Ze zijn een mengeling van Azie het midden oosten en europa. Er is een relatief grote minderheid aan russen. Russisch is hier dan ook nog steeds de 2e taal. Er zijn ook wat noord koreanen, een overblijfsel van een deportatie. Zondag had ik pas voor het eerst tijd om iets van de stad zelf te zien. De overblijfselen van het rijke verleden zijn prachtig. Het registanplein moet een van de mooiste pleinen ter wereld zijn. 3 prachtige moskeen. Ze zijn wel niet meer in gebruik en dienen als toeristen shops. Religie is hier niet zo sterk aanwezig. Ik ben nog nooit wakker geworden van Allah en heb ook nog geen werkende moskee gezien, enkel russische kerken. Ook de vrouwen lopen hier niet gesluierd rond. Enkel de oude vrouwen lopen nog in traditionele jurken met een hoofddoek. Maar er blijft altijd wat haar zichtbaar. We zullen zien wat de ramadan geeft.
Ik kan het land nog steeds niet vatten. Centraal azie is zeer speciaal.
Ik ben ondertussen al een week in Samarkand, hoogtijd voor een teken van leven. De 2e poging want ondertussen zijn alle pcs van het internet cafe gecrasht. Misschien is dit wel de beste beschrijving voor Uzbekistan, de dingen zijn er wel maar werken niet altijd. Het is zeker geen echt ontwikkelingsland. Er rijden treinen, de dorpen hebben stroom en deftige huizen met zelfs glazen ramen. Maar het land lijkt wat in verval. Ondanks een ruime voorraad aan grondstoffen: olie, gas, goud... blijft het een arm land. 
