Drie dagen waarvan één dag op een bushcamp. De eerste dag stond er toch weer een pas van meer dan 4100 meter op het programma. Door omstandigheden waren we om 18:00 boven op deze bergovergang.

De afdaling een 25 km gebeurde in het halfdonker. Een warme vest aan, lichtjes opgezet en dan maar afdalen, vreselijk koud. Het was al donker toen we op het bushcamp aankwamen. De tent opzetten in het

donker, op zich niet moeilijk allen zie je niet waar je terecht komt. De volgende morgen een niet zo aangename verrassing. Heel de nacht op een nest van een schorpioen geslapen. Die morgen nog vlug een foto

genomen van dit kleine diertje. Gelukkig was het geen zwarte schorpioen, die zijn dodelijk, het was een geel bruin achtig mormel en die zijn niet zo giftig. Toch was het even slikken.

De derde dag stond er een klim van 40 km op het programma. Van 2700  naar 4235 meter, een hele klus maar het laatste stuk was o zo prachtig. Die dag had ik echt super benen. Met de snelle groep vertrokken

en meteen in de aanval gegaan. Eén voor één moesten ze er af. Dit komt slechts één keer in de honderd jaar voor. Ik vloog naar boven. Ik had een techniek ontwikkeld om telkens na een tijdje op een klein verzet

te malen, recht op de pedalen te staan en een versnelling te verhogen. Dit tempo kon ik tot boven op de top volhouden. De afdaling was meer dan 45 km lang. Een lekker gevoel bij het afdalen , regelmatig bijtrappen

en op naar de finish. De truck was nog maar juist aangekomen in het hotel en ik stond er reeds. Dit zal ik nooit meer kunnen herhalen. Een geweldige prestatie die je altijd bij blijft.