Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-04-2017
Op naar Bruges
In St Pé de Bigorre is dus echt geen zak te zien. Gelukkig hebben we gisterenavond in een plaatselijk winkeltje nog een baguette en wat kaas kunnen kopen anders was het echt noppes geweest. 's Avonds hebben we in de tuin van ons verblijfplaatsje nog gescrabbled tot het te koud werd. In de kamer was het helaas niet veel warmer en er was niks te doen dus om 20u30 lagen we in bed. Dit was trouwens de eerste keer dat ik nuchter met Dries in bed lag, het was in het begin een beetje onwennig maar veel heb ik er niet van geweten. Voor 9 uur ben ik echt in slaap gevallen. Tot 7:30 heerlijk geslapen trouwens. In ons pension zijn we voorzien van een superontbijt. Alles erop en eraan. Nadien op stap vertrokken langs de besneeuwde Pyreneeën. In Betharram leidde de wandelroute ons bergop langs een heuse kruisweg. Zwaar maar leuk. Om 12:30 een pizza gegeten in Asson en terug op pad. Na ongeveer 2 uurtjes aangekomen in Bruges en daar op terras direct een heerlijke pint gedronken. Daarna ons logeeradresje gezocht. Prachtig gerestaureerd bijgebouw in hoevestijl voor ons alleen. Diner wordt geserveerd om 19:30 ... Deze dag kan niet meer stuk.
De kop is eraf. Vandaag hebben we een goede 18 km gewandeld. Dit is inclusief de korte sightseeing in Lourdes. Of je nu gelovig bent of niet, de sfeer bij en rond de grot blijft apart.
Zowel de fysiek (F) als moraal (M) zitten nog perfect. Voorlopig nergens last van. Het zou ook maar erg zijn na dag 1. De Jos had het gemeld op zijn blog en ik kan het nu bevestigen: pelgrims gaan vroeg slapen. Morgen wacht ons weer een nieuwe dag!
Deze nacht om 03:00 stond de taxi voor de deur en om 5:55 steeg het vliegtuig in Zaventem op richting Lourdes. Na amper 1 u en 15 min. werd de landing bij Tarbes (vlakbij Lourdes) ingezet. 't Was wel even schrikken: vannacht had het gesneeuwd in de Pyreneeën en bij aankomst in Lourdes was het amper 5° C! Omdat we zo vroeg in Lourdes waren, zijn we de drukte een beetje voorgebleven. Na een uitgebreid ontbijt en een passage langs de grot, vertrokken we rond 10:30 richting Saint-Pé-de-Bigorre. Intussen was het al flink warmer en hadden we onze jas niet meer nodig. Onderweg zijn we geen andere pelgrims tegengekomen OF ze hadden zich voor ons verstopt. Na ongeveer 17 km kwamen we aan in onze chambres d' hôtes, een oud herenhuis met een mooie tuin. We hebben nog even in het dorp rondgelopen met sokken in onze sandalen...niemand kent ons hier toch!
Vannacht slaap ik bij Dries in bed...het is weer eens wat anders!
Ik ben net verrast door de mannen van Ploeg 3 ... en eerlijk waar, het heeft mij gepakt. Met loeiende sirenes zijn ze mij veel succes komen toewensen. De wimpel van ploeg 3 zal ik met trots meedragen op mijn tocht. Bedankt gasten, ik ga jullie missen.
Het voelt vandaag toch een beetje vreemd aan. Je leeft er zo lang naartoe en dan ineens is het zo ver ... . In oktober 2015 zijn we beginnen dromen van deze tocht en nu (goed 1,5 jaar later) staan we klaar om te vertrekken.
Het was tijdens een feestje met de vrienden dat er voor het eerst over Compostella gesproken werd. Dankzij Gunter is dit project niet op de lange baan geschoven; hij was het die 2017 vooropstelde. Ondertussen ben ik er zelf ook van overtuigd dat het NU de moment is om deze trip te ondernemen. De spanning stijgt en ik heb er echt héél véél goesting in!
Zoals eerder aangegeven is 'goede nachtrust' belangrijk tijdens onze tocht. Af en toe wat nachtbrakerij moet kunnen maar over het algemeen gaan we de nacht toch gebruiken om te recupereren.
Omdat het in Frankrijk blijkbaar moeilijk is om goede slaapplaatsen te vinden, hebben we er vooraf wat energie in gestoken.Gunter heeft gezocht en gevonden; de 9 slaapplaatsen op Franse bodem zijn ondertussen gereserveerd.
Vanaf Spanje zijn er meer mogelijkheden en zou het makkelijker moeten zijn. Op basis van onze wandelplanning hebben we voor elke overnachting 2 mogelijke slaaplocaties geselecteerd. Ook hier is het de bedoeling dat we een paar dagen vooraf reserveren.
Alles wat ik de volgende weken nodig heb (of zou kunnen hebben), sleur ik mee in mijn rugzak. Het is dus de bedoeling het gewicht van de rugzak tot een absoluut minimum te beperken. Er is ondertussen heel wat gewikt en (letterlijk) gewogen. In bijlage vind je een overzicht van wat ik mee neem. Mijn standaard wandeloutfit weegt ongeveer 2,5 kilogram (dit is inclusief de wandelschoenen die alleen al 1660 gram wegen). Dat maakt dat mijn rugzak ongeveer 10 kilogram zal wegen. Normaal gezien wordt 80% van dit gewicht gedragen op de heupen, de overige 20% zijn effectief voor rekening van de rug. Een gewicht van 10 kilogram lijkt niet veel (het is minder dan het gewicht van een volle emmer water), maar het zou toch lelijk kunnen tegenvallen. Als blijkt dat ik onnodige ballast mee sleur, zal ik er niet aan twijfelen deze onderweg in de vuilbak te keilen.
De boodschap blijft: "alles wat je thuislaat, is mooi meegenomen"
Deze namiddag een wandeltocht van een 13 kilometer met volle rugzak. Alles was mee met uitzondering van een lunch maar ik kwam toch vlot aan 10 kilo. De rugzak op zichzelf draagt goed tot uitstekend, dus daar kan ik het al niet op steken...
Ik heb onlangs ergens gelezen dat je in de laatste week veel moet rusten, iets met "supercompensatie" of zo.
Als dat betekent niet wandelen dan mag dat al geen probleem zijn. Voor het werk nog enkele dagen buitenland voor de boeg voor dat we vrijdag er écht aan kunnen beginnen.
Ik heb zo goed en zo kwaad mogelijk het trainingsschema gevolgd. Ook deze week werd er elke dag gewandeld. Nu is het tijd om de spieren te laten rusten : tijdens de training wordt het lichaam in onbalans gebracht, maken we het moe en zwakker waarna tijdens de rust (de 'supercompensatie') het lichaam zich niet alleen herstelt maar ook iets sterker wordt.
We hebben dus nog even tijd voor 'quality time' met het gezin. En dat is maar goed ook.
Om op de Camino Frances te kunnen aanpikken, moeten we eerst van Lourdes naar St Jean Pied de Port geraken. Dit kan via de Camino Piemonte; een pelgrimsroute langsheen de Pyreneeën die de Middellandse Zee verbindt met de Atlantische Oceaan (van Narbonne plage naar St Jean Pied de Luz). Deze route, La Voie du Piémont in het Frans, is blijkbaar een van de mooiste pelgrimcaminos. De route wordt sterk beïnvloed door de Pyreneeën en door regenachtige winden uit de Atlantische Oceaan; we zullen dus goed voorbereid moeten zijn op wisselend weer. Na een 9-tal dagen stappen (ca 160 km) kunnen we aansluiten op de Camino Frances.
De Camino Frances is het oudste en meest bekende lange afstandspad naar Santiago de Compostela. Het pad begint in het kleine Franse middeleeuwse stadje St Jean Pied de Port aan de voet van de
Pyreneeën. Vanuit St Jean beklimmen we de Pyreneeën om via de beroemde Roelands pas Spanje binnen te steken. Via een netwerk van zandpaden en oude weggetjes wandelen we steeds verder naar
het westen tussen de glooiende akkers en wijngaarden van de Rioja. Met Burgos in zicht worden de velden langzaam geler en de paden roder. Na Burgos trekt de Camino Frances het land van de Meseta binnen, een droge hoogvlakte in
het hart van Castillie. Nadien kleurt het landschap langzaam terug groener en komt de koninklijke stad Leon in zicht. Na Leon begint de Camino Frances aan een klim door de groene uitlopers van het
Cantabrisch gebergte. Hierna volgen de groene met kastanje bossen bedekte heuvels van Galicië. Op de top van de Monte Gozo zien we in de verte dan uiteindelijk voor het eerst de torens van Santiago de
Compostela.
Geen overdosis chocolade eieren op deze Paaszondag; het jaarlijkse familiefeest werd ingeruild voor een pittige wandeling in het Heuvelland. Mijn laatste doorgedreven training op Belgische bodem. Gepakt en gezakt vertrokken we (ik en mijn vrouwtje) om 10:00 in het heuvelrijke landschap van Westouter. Tijdens het eerste deel van onze tocht hebben we de 'tweebergenwandelroute' gevolgd. Blauwe hyacinten in oude Vlaamse bossen, knuppelpaden in drassige valleien, sublieme vergezichten op zonnige plateaus ... deze wandeling had het allemaal. Om 15:30 (na 20,76 km) zat ons uitstapje erop. Fysiek ben ik er klaar voor ... denk ik...
Net een Paas-wandeling gedaan in plaats van een trendy Paas-brunch. Slechts acht kilometer maar de wandelsuggestie van de gemeente Beerse was niet verkeerd.
Een tijdje geleden ziek geweest met de bijhorende energiedip. De 15 km met volle rugzak van vorige week was dus best al een uitdaging. De twee honden (dwergteckels) waren doodop na de wandeling en dat was voor het baasje niet anders. Het is duidelijk dat ik de minst voorbereide pelgrim ben van de drie.
We hebben rekening gehouden met de terugvlucht van Dries en de eerste week is daarom wat milder en wordt gebruikt om wat in te stappen. Ik zal het nodig hebben.
Het was de afgelopen zondag prima vertoeven in Vlaams Brabant. Samen met het vrouwke een flinke wandeling gemaakt in Zichem-Diest-Scherpenheuvel. De eerste zomerse dag van 2017 kwam lekker binnen: het was bij tijden snikheet tussen de velden in het Hageland. Stipt om 10:15 zijn we gestart in Zichem. 's Middag een hapje gegeten in het gezellige Diest. Rond 15:45 stond er 24.45 km op de teller en was het bobijntje af. Rap naar huis om de aankomst van Parijs-Roubaix te zien op TV. Zalige dag!
Een volledig medische onderzoek is uitgevoerd. De huisdokter heeft het hart, de longen en de conditie gecontroleerd. Via een bloedafname is de werking van oa de nieren en de lever gecheckt. Een othopedist heeft mijn knieën nog eens gekeurd en goed bevonden. En de tandarts heeft nog vlug een gaatje gedicht.
Na een weekje verplichte rust, heb ik gisteren de benen nog eens uitvoerig getest in Huldenberg. Een pittige wandeling van 22 km met behoorlijk wat hoogtemeters. Ook mijn rugzak (ca 10 kg) ging deze keer mee op stap. Samen met mede-pelgrim Dries gestart om 10:00 's morgens, om 14:40 was de zondagswandeling voorbij. Spijtig dat onze derde musketier (Gunter) ziek thuis achterbleef. Voor ons was het alvast een succesvolle test!
Net op non-actief gezet door meneer doktoor wegens het Tractus iliotibialis frictie syndroom. Het is een hardloopblessure die ook wel eens bij (berg)wandelaars gezien wordt.
voor meer info verwijs ik naar de website https://www.hierhebikpijn.nl/aandoening/1/tractus-iliotibialis-frictie-syndroom
Verdict: voorlopig 1 week niet wandelen en terug naar de specialist voor verder onderzoek. Niet fijn ...
Vandaag iets vroeger vertrokken op mijn werk voor een extra wandeltraining. Een wandelingetje van 15 onder een stralend lentezonnetje. 't Ging prima!
Morgen staat een bezoekje aan de huisarts op schema voor een algemene controle. Hij mag ook nog effe mijn gevoelige rechterknie bekijken. Ik reken erop dat hij ook zijn zegen geeft voor het vertrek op 28 april.
 "Very Happy"){kind=icon}
Deze namiddag een wandeltocht van een 13 kilometer met volle rugzak. Alles was mee met uitzondering van een lunch maar ik kwam toch vlot aan 10 kilo. De rugzak op zichzelf draagt goed tot uitstekend, dus daar kan ik het al niet op steken...
Geen overdosis chocolade eieren op deze Paaszondag; het jaarlijkse familiefeest werd ingeruild voor een pittige wandeling in het Heuvelland. Mijn laatste doorgedreven training op Belgische bodem. Gepakt en gezakt vertrokken we (ik en mijn vrouwtje) om 10:00 in het heuvelrijke landschap van Westouter. Tijdens het eerste deel van onze tocht hebben we de 'tweebergenwandelroute' gevolgd. Blauwe hyacinten in oude Vlaamse bossen, knuppelpaden in drassige valleien, sublieme vergezichten op zonnige plateaus ... deze wandeling had het allemaal. Om 15:30 (na 20,76 km) zat ons uitstapje erop. Fysiek ben ik er klaar voor ... denk ik... 
Het was de afgelopen zondag prima vertoeven in Vlaams Brabant. Samen met het vrouwke een flinke wandeling gemaakt in Zichem-Diest-Scherpenheuvel. De eerste zomerse dag van 2017 kwam lekker binnen: het was bij tijden snikheet tussen de velden in het Hageland. Stipt om 10:15 zijn we gestart in Zichem. 's Middag een hapje gegeten in het gezellige Diest. Rond 15:45 stond er 24.45 km op de teller en was het bobijntje af. Rap naar huis om de aankomst van Parijs-Roubaix te zien op TV. Zalige dag!
Na een weekje verplichte rust, heb ik gisteren de benen nog eens uitvoerig getest in Huldenberg. Een pittige wandeling van 22 km met behoorlijk wat hoogtemeters. Ook mijn rugzak (ca 10 kg) ging deze keer mee op stap. Samen met mede-pelgrim Dries gestart om 10:00 's morgens, om 14:40 was de zondagswandeling voorbij. Spijtig dat onze derde musketier (Gunter) ziek thuis achterbleef. Voor ons was het alvast een succesvolle test!  "Cool"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
