PFFFT, Om half zeven vertrokken. Voor de zoveelste dag op rij bewolkt, maar nu regent het niet. In VILLAFRANCA kon ik gisteren opmerken dat de start deze morgen berg op ging zijn, maar berg op om U tegen te zeggen. Op een hoogte van 570m boven de zeespiegel was het begin. Na drie kwart uur klimmen bereikte men de maximum hoogte 1146m. Zo juist na het ontbijt, dat kan tellen. Eenmaal daarboven begon de zon haar werk te doen. De wolken dreven weg en ik voelde me herbronnen. Dus niet naar OLMO DE ATAPUERCO maar BURGOS was het doel vandaag. Goede benen en voeten brachten ons na 41,5km in het centrum van BURGOS. De eerste refuge was al volzet. Dan maar naar de albergue communal. Wat een meevaller, heel modern. Acht bedden per slaapplaats, wel maar vier lockers, alles in inox. Waar je ook maar komt de lichten gaan automatisch aan voor een aantal minuten, en gaan die uit, een fractie van een beweging en je staat weer in het licht.Wat een luxe. 4 om te slapen en voor 5 is je was gedaan en zo droog als poeder. BURGOS onthouden pelgrims.
Een mens stelt zich spanje toch anders voor, costa's en heel veel zon. Hier is het een ander verhaal. Heel veel regen vandaag,berg op, berg af en een heel pak modder op de baan. In de verte niks dan mist, spijtig, want zo gaan er een pak mooie vergezichten onder de bijl, alhoewel, de mist heeft ook zijn charmes. De bergtoppen met de mistslierten daarrond geven iets mysterieus op de camino. Wat me ook opvalt sinds PAMPLONA, is dat je regelmatig onderweg verwittigd word dat je een stempel kan krijgen in de casa's. Dit zoals ik gelezen had in een boek voor mijn vertrek naar SANTIAGO DE COMPOSTELLA . De eerste in CIRAUQUI, een passage onder een kerk, huis, dit is moeilijk te beschrijven. De tweede iets voor LOGRONO, daar stond een oude casa, met een oude vrouw, die koffie en brood gratis serveerde. De derde, deze morgen in REDECILLA DEL CAMINO telkens voor of na dat je een grote stad binnenloopt. Dit is ook een manier om je credenciales vol te krijgen, zodat je er nog een ander moet aanschaffen voor je in SANTIAGO komt, ofwel zijn het tussentijdse tellingen om te zien hoeveel pelgrims er op de weg zijn. In alle geval vandaag waren het maar 28,7km, maar wel met heel zware schoenen, vol modder.
Een wandelingetje van 31km naar GRANON, een beetje minder dan de vorige dagen. SANTO DOMINGO DE LA CALZADO was één van de belangrijkse dingen die vandaag op het programma stond. Naar een bekende legende zit er in een kathedraal al sinds mensenheugenis een LEVENDE HAAN boven een portaal in een verlichte kooi. Een duitse pelgrim wees me aan waar ik de kooi kon aantreffen, hij zei dat de haan niet te zien was, en inderdaad, een fel verlichte kooi en dat was het voor 20 minuutjes. Er was een tentoonstelling gaande, over pracht en praal van het kerkelijk instituut. Dan maar daar wat rondlopen en de camera zijn werk laten doen. Opeens hoor ik daar een GEKRAAI van jewelste, daar ik al wist waar de kooi zich bevond, vlug daarheen, een mooie witte haan met rode kam, borst vooruit, half uit het ingebouwde hok in de kooi, stond daar te kraaien, zodat geen mens er wat tussen zou krijgen..... De foto volgt na thuiskomst. Het parcours vandaag was gevarieerd. Platte stukken, opgevolgd door serieuze klimmetjes en af en toe golvend parcours. Wat het weer betreft, ik had meer verwacht, in de zin van goed weer dan. De pelgrimsrefuge in GRANON is uniek. Slapen doe je in een voorziene ruimte onder het dak van de kerk en haar toren.
Vanmorgen nog steeds bewolkt, veel wind, 39km te gaan naar NAJERA. Tegen een uur of tien kwam de zon door de dikke wolken haar straaltjes geven. Veel bracht het niet op, door de felle wind bleef het frisjes. Een paar kilometers voor LOGRONO stond een klein vervallen huisje. Daar woont een oude vrouw die" pelgrims op hun weg" voorziet van koffie en een boterhammetje. Ook krijg je een stempel op uw credencial. Minder klimwerk vandaag. Het spaanse landschap blijft wel mooi om door te lopen. NOG 606km TE GAAN NAAR SANTIAGO.
Het wil hier maar niet beteren met het weer. Om 6u30 aangezet richting VIANA, goed voor 40,3km. Het heeft de ganse dag gesijpeld, ja echt regenen kan je dat niet noemen, er stond wel een felle wind vandaag. Droog blijf je er wel niet van onder de poncho, aangezien het niet koud is, zweet je u daar een breuk in, ja 8u met zo'n ding om je nek In VIANA zijn er 3 refuges, goed om weten want de eerste was compleet vol. Bij de tweede aan de ruïnes, meer geluk. Na een half uurtje reeds gedouched en op zoek naar eten. Dit is hier wel een klein probleempje,er is hier ergens een grote carrefour, dus geen winkeltjes waar je aan deftig voedsel geraakt, dicht bij de refuge.Alee ik heb toch nieuwe tandenborstel kunnen kopen, geen getreur en op 50m van de refuge kan men om half acht een pelgrimsmenu verorberen en dit voor een luttele 12
Vandaag PAMPLONA verlaten. Geen stier gezien in de straten. Het gedacht buiten de pyreneeén te lopen voelde goed, toch moest er wel weer wat geklimd worden. Het landschap was er niet minder mooi om. Typische hellingen met de kleine dorpjes her en der. Bijna zoals ze daar in het wilde weg zijn gegooid. Deze plekjes geven een goed gevoel, zodat het fototoestel vandaag weer al eens roodgloeiend stond. Een regenbui kort na de middag werd een beetje spelbreker van de dag. Lang heeeft het niet geduurd, regenvest moest wel worden bovengehaald. Het bleef wel warm in de lucht en de donkere wolken bleven dreigen. Gelukkig brak dit maar uit op het moment dat de slaapplaats geregeld was. Een auberge van de broeders, met alles er op en er aan. LA ESTELLA was bereikt na 45,1KM
De mooiste wandeling van de camino, die vandaag werd gepresenteerd 22,1km tot in PAMPLONA. Heel mooie stukken in het spaanse pyreneeégebergte. Panorama's op grootsteden zoals ARRE en PAMPLOMA. Als je dit mag zien vanuit de hoogte is het fantastisch ook de kleine dorpjes waar we langskwamen prachtig. De camino begint intressant te worden. Stukken natuur, die je toch niet van boom tot boom doen lopen, maar aangename wandelpaadjes voorschotelen
LARRASOANA 28,3km gestapt na RONCEVALLES. Eindelijk een volledige dag stappen in spanje. Het kwaadste stuk pyreneeén is achter de rug. Vandaag zijn we zo wat blijven hangen tussen de 700 a 800m boven de zeespiegel. Hier en daar een klimmetje, maar vooral veel dalen en dat is niet zo schitterend voor de knietjes, die alle schokken moeten opvangen. Vooral het parcours over de rolkeien was even lastig IN LARRASOANA slapen was voor de eersten. Er waren maar 16 slaapplaatsen, wij waren erbij. Weinig te betalen maar 6. Een driegangen menu in de plaatselijke bar aan 12. Toch goed geslapen deze nacht. Met 16 op één kamer en maar ene die snurkte en lawaai maakte op zijn matras aan jullie te raden wie dit kon zijn. Morgen op naar PAMPLONA
Deze morgen vertrokken in SAINT-JEAN PIED DE PORT waar we op 1 juni zijn aangekomen en 1 dagje uitgerust hebben voor we de pyreneeén zijn ingedoken,eigelijk was het niet duiken maar klimmen. Het begon allemaal goed met volle zon, maar na anderhalfuur klimmen zaten we al vlug in de wolken tussen loslopende paarden, koeien en schapen. Sneeuw zoals we vernamen na een telefoontje met Ingeborg was niet van de partij. We klommen maar tot 1421m boven de zeespiegel, na 19,7km moesten we nog 8km in dalende lijn stappen. Van 1421m naar juist geteld 900m boven de zeespiegel. Heel pijnlijk voor de knietjes van Jean-Pierre, na 2 miniscusoperaties vorig jaar augustus en september. Zo kwamen we aan in RONCEVALLES voor de spanjaarden of RONCEVEAU voor de fransen. We konden wel al dikwijls ALO horen, wat goede dag betekent voor de spanjaarden, Goed voor 27,7km
Vandaag stond er een zware etappe op het plan 31,9km van SAINT-PALAIS tot in SAINT-JEAN PIED DE PORT. In het begin van de wandeling tot in OSTABAT, na ongeveer 10,3km was het wel even klimmen en dalen. Maar vooral het afdalen was opletten geblazen, steil naar beneden, met rolkeién, Gelukkig heeft het vandaag niet geregend zoals gisteren dan zou het pas echt gevaarlijk zijn geworden. Vandaag,dag 49 dat we stappen en 1650,1km verder van huis zijn we aangeland in SAINT JEAN PEID DE PORT, Een prachtig, oud dorp in de pyreneeén, op de grens van frankrijk en spanje, of is het LA PAYS BASCQUE. We zijn hier een stukje gaan eten vanavond en morgen nemen we op 2-06-2011 een dagje rust, voor we de laatste paar honderden kilometers gaan afstappen naar SANTIAGO DE COMPOSTELLA. Ondertussen heb ik hier al eens bekeken wat er hier zo allemaal te verkrijgen is, en heb hier een typisch, baskisch cadeautje op het oog voor ons martine, Maar ik ga hier niet verklappen wat het is, nog een maandje geduld met haar pelgrim ze ziet wel.
Wat een rotweer deze morgen toen we naar buiten keken. Vanop het balkon van de slaapkamer bij madame Faurie waren de toppen van de pyreneeén nauwelijks of niet te zien, regenen, pijpestelen groot, grijs en grauw bewolkte hemel. Het kon niet uitblijven.... 48 dagen stappen vandaag Morgen aankomen in SAINT JEAN PIED DE PORT en nauwelijks of geen regen gehad,éénmaal anderhalf uurtje bij het verlaten van SAINT-FLORENTIN,éénmaal s'nachts tijdens ons schoonheidsslaapje in VARZY, chez madame Vaucqier, en wat druppels op weg naar SAINT FOYE LA GRANDE. Vandaag was het anders, gevaarlijke modderklimmetje door de bossen, watergieten en waaien zoals het tijdens een storm doet, met een temperatuur van 12°, en dit zowaar na enkele dagen gestapt te hebben met temperaturen van dertig en meer graden celsius. We laten het niet aan ons hart komen, na 31,4km aangeland in SAINT-PALAIS. Iets na 13u en bijna geen regen meer, een grote entrecote met frietjes gaan eten, wauw, twee dagen na mekaar vlees... meschien teveel van het goede voor een pelgrim.........
