Vandaag stond er een zware etappe op het plan 31,9km van SAINT-PALAIS tot in SAINT-JEAN PIED DE PORT. In het begin van de wandeling tot in OSTABAT, na ongeveer 10,3km was het wel even klimmen en dalen. Maar vooral het afdalen was opletten geblazen, steil naar beneden, met rolkeién, Gelukkig heeft het vandaag niet geregend zoals gisteren dan zou het pas echt gevaarlijk zijn geworden. Vandaag,dag 49 dat we stappen en 1650,1km verder van huis zijn we aangeland in SAINT JEAN PEID DE PORT, Een prachtig, oud dorp in de pyreneeén, op de grens van frankrijk en spanje, of is het LA PAYS BASCQUE. We zijn hier een stukje gaan eten vanavond en morgen nemen we op 2-06-2011 een dagje rust, voor we de laatste paar honderden kilometers gaan afstappen naar SANTIAGO DE COMPOSTELLA. Ondertussen heb ik hier al eens bekeken wat er hier zo allemaal te verkrijgen is, en heb hier een typisch, baskisch cadeautje op het oog voor ons martine, Maar ik ga hier niet verklappen wat het is, nog een maandje geduld met haar pelgrim ze ziet wel.
Wat een rotweer deze morgen toen we naar buiten keken. Vanop het balkon van de slaapkamer bij madame Faurie waren de toppen van de pyreneeén nauwelijks of niet te zien, regenen, pijpestelen groot, grijs en grauw bewolkte hemel. Het kon niet uitblijven.... 48 dagen stappen vandaag Morgen aankomen in SAINT JEAN PIED DE PORT en nauwelijks of geen regen gehad,éénmaal anderhalf uurtje bij het verlaten van SAINT-FLORENTIN,éénmaal s'nachts tijdens ons schoonheidsslaapje in VARZY, chez madame Vaucqier, en wat druppels op weg naar SAINT FOYE LA GRANDE. Vandaag was het anders, gevaarlijke modderklimmetje door de bossen, watergieten en waaien zoals het tijdens een storm doet, met een temperatuur van 12°, en dit zowaar na enkele dagen gestapt te hebben met temperaturen van dertig en meer graden celsius. We laten het niet aan ons hart komen, na 31,4km aangeland in SAINT-PALAIS. Iets na 13u en bijna geen regen meer, een grote entrecote met frietjes gaan eten, wauw, twee dagen na mekaar vlees... meschien teveel van het goede voor een pelgrim.........
Hier zijn we goed geland bij madame faurie in TRESCOIGT. Heel mooi en vooral heel proper. Vanavond staat er een 3 gangen menu op de voorgrond met als hoofdgerecht kip? WAT gaat dat smaken, het is al een tijdje geleden dat we echt vlees hebben geproefd, het zal smaken. Het is hier weer warm, we zitten op terras en worden hier bediend van een munttheetje. Deze morgen wel een beetje geregend. Gisteravond wel goed geonweerd in de verte. Hier gans de dag helicopters in de lucht, volgens madame faurie, is dit om te kijken hoeveel de landbouwers zouden aangeven van hun aanplantingen dus een soort controle
De kilometers draaien elke dag ongeveer dezelfde tol. Vandaag moesten we 31,2km stappen tot in BEYRIES, Op een tiental kilometers van de plaats, konden we de toppen van de pyreneeén zien. Dit werden we ook gewaar aan het parcours vandaag. Het verliep niet plat zoals de voorbije dagen. Maar ook een aantal nijdige klimmetjes die de kuiten deden branden, waren van de partij. Een tweede spelbreker is de zon vandaag. Weer 32°C en om een lange afstand te lopen kan dit wat van het goede te veel zijn.Langs de andere kant liever de zon dan elke dag in de regen te moeten lopen. De refuge in BEYRIES, dat is wat anders. Na de luxe van gisteren is het hier armoede troef? Ene versleten salle polyvalente, juist naast de mairie. Twee lattenbodemkes, met matrassen zo zwart,dat je bijna zou denken dat het hun normale kleur betreft, geen ijskast, de douche tussen de piscines en toiletten van de zaal, wel warm water en een dak boven ons hoofd vannacht. We zullen dromen van de refuge van marie in SAINT-SEVER, dat is ook al wat ..........
Opstaan, eten wassen en tanden poetsen, rugzak vullen, Het dagelijkse ritueel. Stappen naar SAINT-SEVER, 31,1km. Een dorp met een oud historisch stadsgedeelte. Opgevangen door marie, een aardige dame,die hospitaliére is voor de refuge in SAINT-SEVER, de pelgrims opvangt en de centen ontvangt. Dit was eigenlijk voor niks, 8, supermoderne refuge, met 2 slaapkakers voor 12 personen,2 douches, 2 toiletten, ingerichte keuken met inductieplaat, ijskast en wasmachine, meer moet dat niet zijn, of toch........ Wij waren maar met ons twee, elk zijn eigen slaapkamer met bed naar keuze,wat een LUXE hebben pelgrims hier.
Vannacht geen muizen, maar muggen,zijn het niet de snurkers, er is altijd wel iets dat je uit je slaap houd. 7u30 was de afspraak om te ontbijten. 7u50 aanzetten richting BOUGUE. Maar eerst een optieker zoeken in ROCQUEFORT die jipi wil voorzien van een nieuwe brilmontuur. Goed dat alles vlot verliep. Na een uurtje oponthoud een nieuw brilletje, zwart met rood streepje, oude brilglazen na wat slijpwerk erin, who cars, beter dat dan niks zien van de papieren voor je neus waar je uw weg moet vinden. Het toertje naar BOUGUE overleefden we gemakkelijk. Af en toe zon, bewolkte hemel, maar zeker 10°C minder dan de voorbije dagen. NA 31,3km stonden we voor de deur van de gite communal. Vlak voor de deur op het dorpsplein staan de kermiswagens. GEEN muizen GEEN muggen maar MUZIEK zal ons wakker houden deze nacht, want in BOUGUE is het GROOT FEEST vanavond.
Muizen, ja, muizen maakten ons wakker deze morgen. De gite waar we gisteren aankwamen in LONDEIX was een oude vervallen boerderij. La ferme de ferbois, stond wel open als we aankwamen en we konden direct douchen met lauw water, maar na een dag stappen in een temperatuur van 36°C is het enige wat telt, ETEN,die we bijna 7km moesten meesleuren. Maar alee een bed en de stilte rondom het krot maakte veel goed. Veel goeds?? Deze morgen was "Het weer" iets anders. Buiten keken de donkergrijze wolken ons aan alsof wij de boosdoeners waren. Regenplunje bovenhalen was de boodschap, alhoewel de temperatuur weinig of niet gedaald waren vannacht. Dus zweten dan maar, onder een donkere hemel die een lichte motregen richting aarde stuurde. Bestemming, RETJONS in de LANDES 29,9km. Er was één en ander te doen daar, volgens de genootschap. 3 commerces,bar tabac,epiceries en la poste, wel alle 3 in hetzelfde gebouw en dezelfde uitbaters. Reseveren een dag op voorhand was hier uit den boze. DIT IS EEN REFUGE EN GEEN HOTEL,zoals de patron ons wijsmaakte. Doch kregen we het telefoonnummer van dezelfde man om voor morgen onze slaapplaats te kunnen reseveren in BOUGUE. Zoals Henk ons vertelde in MONSEGUR, hier in frankrijk zijn ze heel fier op hun eigen stommiteiten. Vandaag zagen we hier in RETJONS een steen, 1000KM NOG NAAR SANTIAGO
Een goed vooruitzicht, na een karig ontbijt ging het richting LONDEIX 33,3km stappen vandaag. Een afstand die we ondertussen gewoon zijn. Ander nieuws, le meteo gaf voor vandaag 36°C en om te stappen kan dit wel één en ander betekenen. S'morgens is het soms nog te doen, dus gewoon goed doorstappen is de bedoeling. Iets na de middag kwamen we aan in BEAULAC, We wisten al van gisteren van de uitbaters, dat we ons daar moesten voorzien van eten en drinken omdat er in LONDEIX geen commerces zijn. Nog een kilootje of 2 erbij. Niet alleen het avondeten maar ook wat we vanavond nodig hebben aan drinken, maar ook de drank voor morgen onderweg. Meestal moet je hier in frankrijk een serieus eind stappen voor je een handelszaak tegenkomt. Nog 7,5km en we zijn er, of is het bijna.......Nu ja ietsje meer, we komen aan in de prive gite, man man man, een oud bouwvallige boerderij waar er nog patrijzen worden gekweekt, een ijskast, 6 bedden verdeeld in twee kamers. We zijn alleen, dus luxe. Elk zijn eigen slaapkamer. JOEPI Geen gesnurk vannacht. De heer en vrouw des huizes komen vanavond langs om te ontvangen. Niet zo heel duur, overnachting, ontbijt en duizende spinnewebben, dit voor de prijs van 15. Ben je pelgrim of niet...... Nu ja, we liggen toch in een bed en in het droge vannacht. Het parcours viel goed mee vandaag, enkele klimmetjes,2 grootsteden en daarna kilometers aan één stuk rechtdoor in de bossen. Het is bijna ongelooflijk maar dit is in belgié niet mogelijk. Eén lange rechte strook tussen de bomen, zonder dat je maar één huis of mens tegenkomt. Het enige wat je hoort is het geritsel van duizenden hagedissen in het droge gras en het getsjirp van de krekels.
Goed geslapen vannacht. Dit was het eerst wat mij door mijn hoofd ging.Alhoewel de dagen hier snikheet zijn, de nachten zijn nogal fris.Maar vooral de franse huizen hebben hier dikke muren en isoleren goed. Ontbijt met de gastvrouw des huizes, madame nelly. Een oudere vrouw die pelgrims opvangt in een gedeelte van haar huis, om een centje bij te verdienen. Eindelijk eens bruin brood en geen baguette, zwarte koffie met 4 verschillende huisgemaakte confituren. Maar het lekkerste waren de vers geplukte kersen uit de tuin, mmmmm, lekker; We hebben hier de laatste weken al kilo's van verorberd. Je kan hier geen 20 meter stappen of er staat een kerselaar. Het zijn volgeladen takken, overhangend over de hagen en dit nodigt ons regelmatig uit om bij passage er eens je volle hand in te gooien en een tiental kersen mee te grabbelen. Het is gezond, bevatten vitamientjes en vezels, het verfrist in de mond tijdens het warme weer en de lange dagwandelingen......maar vooral het kost niets haha Na het ontbijt iets voor 8uur zetten we aan richting AUROS goed voor 32,7km. Normaal ging het minder zijn, maar het klooster van de zusters trapistinnes, L'ABBAYE RIVET, lag een viertal km buiten AUROS. Midden van de bossen, wel goed voor ons,want het is 4km van de weg die we morgen nodig hebben om onze weg te vervolgen. We zitten hier goed. Mooie kamer met douche en toilet, avondmaal en ontbijt. Kheb hier wel al gezien dat ze bij het eten niet slecht drinken de zusterkes..... een bordeaux uit 1998 aangeraden door een bekende franse topkok REBUCHON JOËL
Wat een verassingen een mens allemaal niet tegenkomt op de camino. Een toeval of niet, of is de wereld zo klein? Veertien dagen terug tijdens het ontbijt,vernamen we dat er in spanje, niet ver van granada een aardbeving was van 5.1op de schaal van richter. Enkele dagen nadien komen we frederik uit roeselare tegen. Tijdens een babbel beginnen we over die aardbeving. Frederik wist van niks, maar was aardig verschoten, want één van zijn broers had daar een huis gekocht en zich daar gevestigd. Nu komt het tweede deel. We lopen nu toch al een vijf à zes dagen met de bende. Niet lopen eigelijk maar slapen meestal s'avonds in dezelfde refuge communal. Ook frederik uit roeselare, jef en jan uit etten-leur, anne een nederlandse,denken wij uit maastricht, de italiaanse camilla, jipi en ik. Wat blijkt in mei 2009 had ik op een wandeling de 1ste keer van mijn compostelladroom iets gezegd tegen jipi. Dit was in een kleine gemeente in west- vlaanderen, met name gijselbrechtegem. Wat bleek nu gisteren tijdens ons rituele avondgesprek met de bende Een andere broer van frederiko heeft dit jaar een huis gekocht in gijselbrechtegem, toeval of niet?? Iedereen die dit leest kan nu wel zeggen hahaha Nu Op zaterdag 21 mei waren we op weg naar MUSSIDAN. Komen we voorbijgestapt aan een bar tabac, in een of ander godverlaten dorp. Roept de bazin des huizes of we geen water nodig hadden, want het was voor de zoveelste dag op rij HEEL WARM. Waren we toch iets meer dan twee uur aan het stappen, jipi en ik, dus maar even binnen om iets te drinken. De patronesse van iets oudere leeftijd begon aan haar verhalen,zoals we hier in frankrijk al wel eens gewoon geraakt zijn. Wat bleek, de dag voor ons passage op vrijdag, dan had ze ook een pelgrim binnengeroepen, een dame. Ze had ze voorzien van eten en drinken. Diezelfde vrouw heeft als bedanking een ARIA gezongen voor de bazin. Het klonk als een nachtegaal; Die vrouw was vertrokken naar compostella van uit noorwegen. Fantastisch verhaal. (De vrouw kwam wel uit new-sealand.) Wij dan maar verder. Vandaag was een tripje voorzien van 25km richting SAINT-FERME. Kwamen we aan de gite rond 13uur, geen slaapplaats, alles compleet volzet. Ja, we moesten dan maar eventjes 6,2km verder stappen in een blakende zon die ondertussen al naar de 30° steeg. We gingen toch een 15 minuutjes rust nemen, zaten we daar een vijftal minuutjes, komt daar een vrouw vanachter het hoekje gestapt met een rugzak en nordic walking stokken Hi i'm suzanne, i'm walk the camino and started in norway, today im walking for 218 days.I'm born in new-sealand, may i walk a little bit further with both of you.It is so long ago i met people to talk with. Nu voor ons, jipi en ik als pelgrims was dit geen probleem, man man man, die 6,2km heeft die vrouw verteld over haar camino. Het was zeker niet vervelend. Maar we stonden er verweesd bij te kijken wat die al achter de rug had. Zo vertelde ze, dat ze nog bij gedachten zat van haar vertrek in noorwegen. Pakken sneeuw, duitsland 12 dagen winterperiode, in belgié regen ook in het begin in frankrijk,ze had dit zeker nog niet allemaal goed verteerd en nu stapte ze met een temperatuur van om en bij de 30°. Wat heeft die vrouw al gelopen. Onze blog gaat te klein zijn om haar verhaal volledig neer te pennen. Wat die ons heeft verteld van wat ze op die 218 dagen al heeft beleefd Dan sta je er als pelgrim vanuit oudenaarde naar santiago bij......als een eerste-studiejaarsstudentje te kijken als piet snot. Ons suzanne was een gepensioneerde dame met een hart voor wandelen en de natuur. Wij zeggen CHAPEAU SUZANNE, ULTRÏEA
SAINTE-FOYE LA GRANDE bereikt na 34,3km. Waarschijnlijk worden hier regelmatig en systematisch dieren vergiftigd. Een negental vogels, waarvan er twee bekend zijn in mijn repertorium, 1 zanglijster en 1 sijsje, maar in totaal 9 vogels, 1 hagedis en 1 haas lagen gewoon dood langs de kant. Je kon wel zien dat ze niet aangereden waren van auto's, maar gewoon langs de weg gecrepeerd lagen. Vanmorgen was het zwaar bewolkt, een beetje laf, heel warm toch wel. De gevaarlijke passage van SAINT-FOYE LA GRANDE hebben we vermeden omdat er regen in de lucht hing en Pablo had ons verwittigd in VEZELAY dat er een vriend drie jaar geleden daar een been brak op dat stuk en de camino was voor hem gedaan. Zo dachten we niet lopen dat stuk.
Wat een warme dag weer. Hier zien we niks hangen van temperatuurmeters, maar het is denk ik weer 27a28°C. Vandaag de kaart bekeken en de weg een beetje zelf aangepast, zo kwamen we op de teller uit op 24,3km. Dit was ook wat de papieren vertelden op weg naar MUSSIDAN. Zo we de weg volgden zoals beschreven, zou dat wel een drietal km meer geweest zijn en met die warmte. Vandaag weer Jef, Jan, Anne, het nederlandse gezelschap, Frederik,de jonge kerel uit roeselare en camilla, de italiaanse tegen het lijf gelopen. Dus, 5 pelgrims al een vijftal dagen op dezelfde weg, naar hetzelfde dorpje, voor dezelfde slaping. Er zal een dag komen,dat er nog meer zullen bijkomen en dan zal het plaatje voor de slaping niet meer zo vlot verlopen. In MUSSIDAN is er niet zo heel veel te beleven. Er zijn wel verschillende zaken waar je eten kan kopen en ook drinken uiteraard. Want morgen is het zondag en dan kan je hier in frankrijk aardig wat verassingen oplopen. We zijn een paar keren de rivier L'ISLE overgelopen, maar deze is niet zo spectaculair of de LOIRE
Op weg naar SAINT-ASTIER. Alhoewel het vanmorgen minder warm aanvoelde, maar de zon volop scheen, was het rond half elf al weer snikheet. Grote twijfels rezen, daar er hier en daar wolken verschenen, toch bleef het warm. Spijtig,want het liedje veranderde van aard. Er waren al voortekens gemeld, iets buiten GRAVELLE,daar waren we nog 6,5km van verwijderd van onze eindbestemming, onweer. Donder en 2 bliksemschichten, maar vooral water gieten. Wel niet koud maar kletsnat kwamen we aan op onze slaapplaats in SAINT-ASTIER na 28,1km op de camping. De voorziene blokhut was een tent. Belooft om onze kleding droog te krijgen tegen morgen.
Aangekomen in PERIGEUX. Iets na de middag. Normaal zouden we 8km verderstappen, maar de warmte heeft vandaag een grote rol gespeeld, 29°C Een deel van het parcours was ook weer veranderd, dus terug meer afstand tot in PERIGEUX. Normaal ging het maar 24km zijn en we hadden 27,9km op de teller. Dan maar slaping in een internaat en onze kleren gaan wassen, zodat we morgen weer fris kunnen aanzetten. Na het gedeelte kleding wassen, PERIGEUX een bezoekje gaan brengen. Het oude stadsgedeelte, met typische smalle straatjes, winkeltjes en vooral de kathedraal. speciale vorm bijna in het vierkant. Bij het binnenkomen werden we onthaald op muziek, boven zat een vrouw op het orgel te spelen. PERIGEUX laat ons goede herinneringen achter. Vandaag stapten we 27,9km.
Om 6u30 opgestaan en om 7u45 al op stap naar SORGES. Een tripje van 35km. Goed dat het parcours nogal vlak verliep.Daar er enige aanpassingen waren. Dus 35km werd er 42km vandaag. Weeral maar eens. Voor de fysiek is dat niet zo erg, want hoe verder je op de camino loopt, hoe beter je getraind raakt. Mentaal word je daar dag na dag iets armer door. Dit komt waarschijnlijk doordat we in belgië te veel ervaring met wandelen hebben. Je schat de afstand in met de tijd die je loopt en op een bepaald moment klopt het niet meer in zijn totaliteit. Nu, dit is geen erg, maar naar SORGES lopen met een temperatuur van 27°, stel je soms de vraag waar loopt het fout? Stappen wij nu zo traag of is de weg zo lang? Wie weet.... Hier ontmoeten we vandaag nog 3 nederlandse pelgrims, een brusselaar Frederik en Camilla de italiaanse. Een beetje later gaan slapen, want het blijft warm. Goed opgevangen door Maria, goede refuge, goed gesoupeerd.
Vandaag een warme dag, 22° a 23° Het parcours was halfzwaar. Alhoewel er niet veel sprake was van berg op berg af, werd er deftig geklommen. De GPS doet het niet goed, want we stappen vandaag volgens de teller 7km meer. Misschien niet meer gebruiken? Of wel?? Wie gaat er dan zeggen hoeveel km we hebben gestapt in totaal?? De refuge is hier wel top vandaag, avondmaal, overnachting en ontbijt, dit voor niet veel geld. Veel stappen langs de rand van het bos,ook in het bos, gelukkig maar met zulk een temperatuur. Op een bepaald moment stapten we langs de spoorweg LIMOGES-PERIGEUX. Links van het paadje waren grote afspanningen,daar zouden grote herten aanwezig zijn. Maar iets na 13:00h zitten die dieren waarschijnlijk dieper onder de bomen. Aangekomen in LA COQUILLE een apotheek opgezocht, om een neusspray te gaan kopen. Te kort aan adem op een bergachtig parcours is geen must. Maar Voor de tweede keer op een rij, als je iets vraagt, begrijpen ze het hier precies niet, waarschijnlijk omdat mijn frans niet goed is?? Ik kijk uit naar het spaanse gedeelte van camino, want word het hier stilaan beu. Aankomst in LA COQUILLE na 30;4km
Goed op schema. Normaal gingen we stappen tot in LE CARS. Goed dat Jipi, op voorhand alles had bekeken. We gingen 3km dichter bij compostella hebben gezeten, maar er was maar één slaapplaats en een hotel ging een aardig duitje gekost hebben. Dan maar stoppen in FLAVIGNAC. In de gite communal na 27,4km. Hier was dan ook van alles 1 bakker en 1 superette,we hebben hier dan zelf ook ons potje gekookt, kippesoep, pommes gratin met een kotelet limousin en als dessert een goed stukje rocquefort. Ook dit is het leven van een pelgrim. Gelukkig is hier in frankrijk ook niet alles negatief. Het weer was ideaal om te stappen, zonnig en maar 22°, parcours was redelijk golvend, maar we raken steeds meer getraind. De benen en voeten voelen goed. De rugzak word bijna een gewoonte, maar vooral volgens the leader, zitten we vandaag op 18 dagen stappen van SAINT PIED DE PORT SANTIAGO HER WE COME,......
We gaan onze strategie moeten veranderen. Het is nu de tweede keer dat we arriveren tijdens het weekend in een grootstad. Vandaag LIMOGES, en dan vind je na de middag en zeker op zondag niks open. Eten en drinken zijn toch één van de belangrijke middelen die een pelgrim nodig heeft om zijn tocht tot compostella te kunnen volbrengen. Jipi heeft vanmorgen, voor onze aankomst geprobeerd, telefonisch slaapplaats te reserveren, NIKS Dus maar zoeken naar oplossingen.Was hier een jeugdherberg volgens de toch 35 kostende papieren, die we kochten in de genootschap in belgië. Daar naar toe, wel de andere kant van LIMOGES, wat bleek, de jeugdherberg staat al opgesloten sinds juni 2010. We verstaan eigenlijk niet, of begrijpen de vennootschap niet, dat ze wel regelmatig zouden moeten checken wat er nog bestaat, niet bestaat, open of gesloten is. Alee wij hebben toch de laatste versie mee van de camino?......of toch niet? Jipi nog maar eens geprobeerd naar een chambre d'hotes. Daar werden we verwezen naar de kathedraal. Terug de andere kant van LIMOGES, Deze was toch gesloten bij onze eerste passage?.....of niet? Gelukkig kregen we nog te horen dat de zusters van het klooster aan de overkant van de kathedraal pelgrims ontvangen, En dit was echt waar!!! Officieel is het van SAINT LEONARD DE NOBLAT naar LIMOGES 22km stappen. We deden vandaag zeker 5km meer door het heen en weer geloop. Nu ja, voor een wandelaar op weg naar santiago kan dit geen erg zijn. Het lot van de camino.....of nogmaals het ongestructureerde frankrijk?? No problem, vandaag hebben we prachtige panorama's gezien, een van binnen schitterende kathedraal, gratis toegang in het museum en slapen bij de zusterkes van saint françois d'assise.
Deze morgen heel vroeg opgestaan en om 6u40 waren we al vertrokken richting SAINT LEONARD DE NOBLAT, goed voor op de teller vandaag voor 32,3km. ZO vroeg, inderdaad. We deelden de refuge in CHATELU LE MARCHEIX met een italiaanse en een franse pelgrim en wie vandaag eerst aankwam had slaping. Dit had Jipi al bekeken. Hier in SAINT LEONARD DE NOBLAT word er niet gereserveerd. Vanmiddag bij een plaatselijke bakker hoorden we dat het aan het sneeuwen was in het centraal massief, en dat het een viertal dagen fris zou zijn. Dit werden we goed gewaar. Dagdagelijks 26 tot 27° en nu maar 15° brrrrr. De gite communal is weer grote luxe vandaag. Een wasmachine , een droogkast, dus gaan we er hier eens lekker van profiteren om alles nog eens fris te laten ruiken. Het parcours was niet zoals voorspeld. Het ging weeral flink naar omhoog, met neidige, maar ook lange klimmetjes. Ook al is het minder warm, het zweet breekt je langs alle kanten uit.
Vandaag een kleine etappe 21,7 km. Hoogteverschil 665m boven de zeespiegel. Naar CHATELU LE MARCHEIX. Een klimmetje van 2,8km in steigende lijn. Ze hadden ons verwittigd, de limousin staek werd onderweg wel verteerd. Mooi zonnig weer, maar het waaide goed, dus geen hoge temperaturen +/- 19 a 20°. Van het steigingspercentage kunnen we niets vertellen, daar er geen markeringen stonden, maar het beet wel in de kuiten. Bij onze aankomst was er een bar restaurant. 2 engelse symphatieke mensen, Ian and Simone en dochtertje Cloë. Daar dronken we een fris pintje en reserveerden om vanavond te gaan smullen. Overnachten in een refuge communale. Dit allemaal binnen de pelgrim-prijzen. Het rare van de zaak is, dat, als je onderweg iets nodig hebt, eten, drinken of zaken bij de apotheek, hier in de streek, de prijzen de pan uit swingen. Ben benieuwd wat we vanavond tussen de tanden gaan steken.
