PFFFT, Om half zeven vertrokken. Voor de zoveelste dag op rij bewolkt, maar nu regent het niet. In VILLAFRANCA kon ik gisteren opmerken dat de start deze morgen berg op ging zijn, maar berg op om U tegen te zeggen. Op een hoogte van 570m boven de zeespiegel was het begin. Na drie kwart uur klimmen bereikte men de maximum hoogte 1146m. Zo juist na het ontbijt, dat kan tellen. Eenmaal daarboven begon de zon haar werk te doen. De wolken dreven weg en ik voelde me herbronnen. Dus niet naar OLMO DE ATAPUERCO maar BURGOS was het doel vandaag. Goede benen en voeten brachten ons na 41,5km in het centrum van BURGOS. De eerste refuge was al volzet. Dan maar naar de albergue communal. Wat een meevaller, heel modern. Acht bedden per slaapplaats, wel maar vier lockers, alles in inox. Waar je ook maar komt de lichten gaan automatisch aan voor een aantal minuten, en gaan die uit, een fractie van een beweging en je staat weer in het licht.Wat een luxe. 4 om te slapen en voor 5 is je was gedaan en zo droog als poeder. BURGOS onthouden pelgrims.
Een mens stelt zich spanje toch anders voor, costa's en heel veel zon. Hier is het een ander verhaal. Heel veel regen vandaag,berg op, berg af en een heel pak modder op de baan. In de verte niks dan mist, spijtig, want zo gaan er een pak mooie vergezichten onder de bijl, alhoewel, de mist heeft ook zijn charmes. De bergtoppen met de mistslierten daarrond geven iets mysterieus op de camino. Wat me ook opvalt sinds PAMPLONA, is dat je regelmatig onderweg verwittigd word dat je een stempel kan krijgen in de casa's. Dit zoals ik gelezen had in een boek voor mijn vertrek naar SANTIAGO DE COMPOSTELLA . De eerste in CIRAUQUI, een passage onder een kerk, huis, dit is moeilijk te beschrijven. De tweede iets voor LOGRONO, daar stond een oude casa, met een oude vrouw, die koffie en brood gratis serveerde. De derde, deze morgen in REDECILLA DEL CAMINO telkens voor of na dat je een grote stad binnenloopt. Dit is ook een manier om je credenciales vol te krijgen, zodat je er nog een ander moet aanschaffen voor je in SANTIAGO komt, ofwel zijn het tussentijdse tellingen om te zien hoeveel pelgrims er op de weg zijn. In alle geval vandaag waren het maar 28,7km, maar wel met heel zware schoenen, vol modder.
Een wandelingetje van 31km naar GRANON, een beetje minder dan de vorige dagen. SANTO DOMINGO DE LA CALZADO was één van de belangrijkse dingen die vandaag op het programma stond. Naar een bekende legende zit er in een kathedraal al sinds mensenheugenis een LEVENDE HAAN boven een portaal in een verlichte kooi. Een duitse pelgrim wees me aan waar ik de kooi kon aantreffen, hij zei dat de haan niet te zien was, en inderdaad, een fel verlichte kooi en dat was het voor 20 minuutjes. Er was een tentoonstelling gaande, over pracht en praal van het kerkelijk instituut. Dan maar daar wat rondlopen en de camera zijn werk laten doen. Opeens hoor ik daar een GEKRAAI van jewelste, daar ik al wist waar de kooi zich bevond, vlug daarheen, een mooie witte haan met rode kam, borst vooruit, half uit het ingebouwde hok in de kooi, stond daar te kraaien, zodat geen mens er wat tussen zou krijgen..... De foto volgt na thuiskomst. Het parcours vandaag was gevarieerd. Platte stukken, opgevolgd door serieuze klimmetjes en af en toe golvend parcours. Wat het weer betreft, ik had meer verwacht, in de zin van goed weer dan. De pelgrimsrefuge in GRANON is uniek. Slapen doe je in een voorziene ruimte onder het dak van de kerk en haar toren.
Vanmorgen nog steeds bewolkt, veel wind, 39km te gaan naar NAJERA. Tegen een uur of tien kwam de zon door de dikke wolken haar straaltjes geven. Veel bracht het niet op, door de felle wind bleef het frisjes. Een paar kilometers voor LOGRONO stond een klein vervallen huisje. Daar woont een oude vrouw die" pelgrims op hun weg" voorziet van koffie en een boterhammetje. Ook krijg je een stempel op uw credencial. Minder klimwerk vandaag. Het spaanse landschap blijft wel mooi om door te lopen. NOG 606km TE GAAN NAAR SANTIAGO.
Het wil hier maar niet beteren met het weer. Om 6u30 aangezet richting VIANA, goed voor 40,3km. Het heeft de ganse dag gesijpeld, ja echt regenen kan je dat niet noemen, er stond wel een felle wind vandaag. Droog blijf je er wel niet van onder de poncho, aangezien het niet koud is, zweet je u daar een breuk in, ja 8u met zo'n ding om je nek In VIANA zijn er 3 refuges, goed om weten want de eerste was compleet vol. Bij de tweede aan de ruïnes, meer geluk. Na een half uurtje reeds gedouched en op zoek naar eten. Dit is hier wel een klein probleempje,er is hier ergens een grote carrefour, dus geen winkeltjes waar je aan deftig voedsel geraakt, dicht bij de refuge.Alee ik heb toch nieuwe tandenborstel kunnen kopen, geen getreur en op 50m van de refuge kan men om half acht een pelgrimsmenu verorberen en dit voor een luttele 12
Vandaag PAMPLONA verlaten. Geen stier gezien in de straten. Het gedacht buiten de pyreneeén te lopen voelde goed, toch moest er wel weer wat geklimd worden. Het landschap was er niet minder mooi om. Typische hellingen met de kleine dorpjes her en der. Bijna zoals ze daar in het wilde weg zijn gegooid. Deze plekjes geven een goed gevoel, zodat het fototoestel vandaag weer al eens roodgloeiend stond. Een regenbui kort na de middag werd een beetje spelbreker van de dag. Lang heeeft het niet geduurd, regenvest moest wel worden bovengehaald. Het bleef wel warm in de lucht en de donkere wolken bleven dreigen. Gelukkig brak dit maar uit op het moment dat de slaapplaats geregeld was. Een auberge van de broeders, met alles er op en er aan. LA ESTELLA was bereikt na 45,1KM
De mooiste wandeling van de camino, die vandaag werd gepresenteerd 22,1km tot in PAMPLONA. Heel mooie stukken in het spaanse pyreneeégebergte. Panorama's op grootsteden zoals ARRE en PAMPLOMA. Als je dit mag zien vanuit de hoogte is het fantastisch ook de kleine dorpjes waar we langskwamen prachtig. De camino begint intressant te worden. Stukken natuur, die je toch niet van boom tot boom doen lopen, maar aangename wandelpaadjes voorschotelen
LARRASOANA 28,3km gestapt na RONCEVALLES. Eindelijk een volledige dag stappen in spanje. Het kwaadste stuk pyreneeén is achter de rug. Vandaag zijn we zo wat blijven hangen tussen de 700 a 800m boven de zeespiegel. Hier en daar een klimmetje, maar vooral veel dalen en dat is niet zo schitterend voor de knietjes, die alle schokken moeten opvangen. Vooral het parcours over de rolkeien was even lastig IN LARRASOANA slapen was voor de eersten. Er waren maar 16 slaapplaatsen, wij waren erbij. Weinig te betalen maar 6. Een driegangen menu in de plaatselijke bar aan 12. Toch goed geslapen deze nacht. Met 16 op één kamer en maar ene die snurkte en lawaai maakte op zijn matras aan jullie te raden wie dit kon zijn. Morgen op naar PAMPLONA
Deze morgen vertrokken in SAINT-JEAN PIED DE PORT waar we op 1 juni zijn aangekomen en 1 dagje uitgerust hebben voor we de pyreneeén zijn ingedoken,eigelijk was het niet duiken maar klimmen. Het begon allemaal goed met volle zon, maar na anderhalfuur klimmen zaten we al vlug in de wolken tussen loslopende paarden, koeien en schapen. Sneeuw zoals we vernamen na een telefoontje met Ingeborg was niet van de partij. We klommen maar tot 1421m boven de zeespiegel, na 19,7km moesten we nog 8km in dalende lijn stappen. Van 1421m naar juist geteld 900m boven de zeespiegel. Heel pijnlijk voor de knietjes van Jean-Pierre, na 2 miniscusoperaties vorig jaar augustus en september. Zo kwamen we aan in RONCEVALLES voor de spanjaarden of RONCEVEAU voor de fransen. We konden wel al dikwijls ALO horen, wat goede dag betekent voor de spanjaarden, Goed voor 27,7km
Vandaag stond er een zware etappe op het plan 31,9km van SAINT-PALAIS tot in SAINT-JEAN PIED DE PORT. In het begin van de wandeling tot in OSTABAT, na ongeveer 10,3km was het wel even klimmen en dalen. Maar vooral het afdalen was opletten geblazen, steil naar beneden, met rolkeién, Gelukkig heeft het vandaag niet geregend zoals gisteren dan zou het pas echt gevaarlijk zijn geworden. Vandaag,dag 49 dat we stappen en 1650,1km verder van huis zijn we aangeland in SAINT JEAN PEID DE PORT, Een prachtig, oud dorp in de pyreneeén, op de grens van frankrijk en spanje, of is het LA PAYS BASCQUE. We zijn hier een stukje gaan eten vanavond en morgen nemen we op 2-06-2011 een dagje rust, voor we de laatste paar honderden kilometers gaan afstappen naar SANTIAGO DE COMPOSTELLA. Ondertussen heb ik hier al eens bekeken wat er hier zo allemaal te verkrijgen is, en heb hier een typisch, baskisch cadeautje op het oog voor ons martine, Maar ik ga hier niet verklappen wat het is, nog een maandje geduld met haar pelgrim ze ziet wel.
Wat een rotweer deze morgen toen we naar buiten keken. Vanop het balkon van de slaapkamer bij madame Faurie waren de toppen van de pyreneeén nauwelijks of niet te zien, regenen, pijpestelen groot, grijs en grauw bewolkte hemel. Het kon niet uitblijven.... 48 dagen stappen vandaag Morgen aankomen in SAINT JEAN PIED DE PORT en nauwelijks of geen regen gehad,éénmaal anderhalf uurtje bij het verlaten van SAINT-FLORENTIN,éénmaal s'nachts tijdens ons schoonheidsslaapje in VARZY, chez madame Vaucqier, en wat druppels op weg naar SAINT FOYE LA GRANDE. Vandaag was het anders, gevaarlijke modderklimmetje door de bossen, watergieten en waaien zoals het tijdens een storm doet, met een temperatuur van 12°, en dit zowaar na enkele dagen gestapt te hebben met temperaturen van dertig en meer graden celsius. We laten het niet aan ons hart komen, na 31,4km aangeland in SAINT-PALAIS. Iets na 13u en bijna geen regen meer, een grote entrecote met frietjes gaan eten, wauw, twee dagen na mekaar vlees... meschien teveel van het goede voor een pelgrim.........
Hier zijn we goed geland bij madame faurie in TRESCOIGT. Heel mooi en vooral heel proper. Vanavond staat er een 3 gangen menu op de voorgrond met als hoofdgerecht kip? WAT gaat dat smaken, het is al een tijdje geleden dat we echt vlees hebben geproefd, het zal smaken. Het is hier weer warm, we zitten op terras en worden hier bediend van een munttheetje. Deze morgen wel een beetje geregend. Gisteravond wel goed geonweerd in de verte. Hier gans de dag helicopters in de lucht, volgens madame faurie, is dit om te kijken hoeveel de landbouwers zouden aangeven van hun aanplantingen dus een soort controle
De kilometers draaien elke dag ongeveer dezelfde tol. Vandaag moesten we 31,2km stappen tot in BEYRIES, Op een tiental kilometers van de plaats, konden we de toppen van de pyreneeén zien. Dit werden we ook gewaar aan het parcours vandaag. Het verliep niet plat zoals de voorbije dagen. Maar ook een aantal nijdige klimmetjes die de kuiten deden branden, waren van de partij. Een tweede spelbreker is de zon vandaag. Weer 32°C en om een lange afstand te lopen kan dit wat van het goede te veel zijn.Langs de andere kant liever de zon dan elke dag in de regen te moeten lopen. De refuge in BEYRIES, dat is wat anders. Na de luxe van gisteren is het hier armoede troef? Ene versleten salle polyvalente, juist naast de mairie. Twee lattenbodemkes, met matrassen zo zwart,dat je bijna zou denken dat het hun normale kleur betreft, geen ijskast, de douche tussen de piscines en toiletten van de zaal, wel warm water en een dak boven ons hoofd vannacht. We zullen dromen van de refuge van marie in SAINT-SEVER, dat is ook al wat ..........
Opstaan, eten wassen en tanden poetsen, rugzak vullen, Het dagelijkse ritueel. Stappen naar SAINT-SEVER, 31,1km. Een dorp met een oud historisch stadsgedeelte. Opgevangen door marie, een aardige dame,die hospitaliére is voor de refuge in SAINT-SEVER, de pelgrims opvangt en de centen ontvangt. Dit was eigenlijk voor niks, 8, supermoderne refuge, met 2 slaapkakers voor 12 personen,2 douches, 2 toiletten, ingerichte keuken met inductieplaat, ijskast en wasmachine, meer moet dat niet zijn, of toch........ Wij waren maar met ons twee, elk zijn eigen slaapkamer met bed naar keuze,wat een LUXE hebben pelgrims hier.
Vannacht geen muizen, maar muggen,zijn het niet de snurkers, er is altijd wel iets dat je uit je slaap houd. 7u30 was de afspraak om te ontbijten. 7u50 aanzetten richting BOUGUE. Maar eerst een optieker zoeken in ROCQUEFORT die jipi wil voorzien van een nieuwe brilmontuur. Goed dat alles vlot verliep. Na een uurtje oponthoud een nieuw brilletje, zwart met rood streepje, oude brilglazen na wat slijpwerk erin, who cars, beter dat dan niks zien van de papieren voor je neus waar je uw weg moet vinden. Het toertje naar BOUGUE overleefden we gemakkelijk. Af en toe zon, bewolkte hemel, maar zeker 10°C minder dan de voorbije dagen. NA 31,3km stonden we voor de deur van de gite communal. Vlak voor de deur op het dorpsplein staan de kermiswagens. GEEN muizen GEEN muggen maar MUZIEK zal ons wakker houden deze nacht, want in BOUGUE is het GROOT FEEST vanavond.
Muizen, ja, muizen maakten ons wakker deze morgen. De gite waar we gisteren aankwamen in LONDEIX was een oude vervallen boerderij. La ferme de ferbois, stond wel open als we aankwamen en we konden direct douchen met lauw water, maar na een dag stappen in een temperatuur van 36°C is het enige wat telt, ETEN,die we bijna 7km moesten meesleuren. Maar alee een bed en de stilte rondom het krot maakte veel goed. Veel goeds?? Deze morgen was "Het weer" iets anders. Buiten keken de donkergrijze wolken ons aan alsof wij de boosdoeners waren. Regenplunje bovenhalen was de boodschap, alhoewel de temperatuur weinig of niet gedaald waren vannacht. Dus zweten dan maar, onder een donkere hemel die een lichte motregen richting aarde stuurde. Bestemming, RETJONS in de LANDES 29,9km. Er was één en ander te doen daar, volgens de genootschap. 3 commerces,bar tabac,epiceries en la poste, wel alle 3 in hetzelfde gebouw en dezelfde uitbaters. Reseveren een dag op voorhand was hier uit den boze. DIT IS EEN REFUGE EN GEEN HOTEL,zoals de patron ons wijsmaakte. Doch kregen we het telefoonnummer van dezelfde man om voor morgen onze slaapplaats te kunnen reseveren in BOUGUE. Zoals Henk ons vertelde in MONSEGUR, hier in frankrijk zijn ze heel fier op hun eigen stommiteiten. Vandaag zagen we hier in RETJONS een steen, 1000KM NOG NAAR SANTIAGO
Een goed vooruitzicht, na een karig ontbijt ging het richting LONDEIX 33,3km stappen vandaag. Een afstand die we ondertussen gewoon zijn. Ander nieuws, le meteo gaf voor vandaag 36°C en om te stappen kan dit wel één en ander betekenen. S'morgens is het soms nog te doen, dus gewoon goed doorstappen is de bedoeling. Iets na de middag kwamen we aan in BEAULAC, We wisten al van gisteren van de uitbaters, dat we ons daar moesten voorzien van eten en drinken omdat er in LONDEIX geen commerces zijn. Nog een kilootje of 2 erbij. Niet alleen het avondeten maar ook wat we vanavond nodig hebben aan drinken, maar ook de drank voor morgen onderweg. Meestal moet je hier in frankrijk een serieus eind stappen voor je een handelszaak tegenkomt. Nog 7,5km en we zijn er, of is het bijna.......Nu ja ietsje meer, we komen aan in de prive gite, man man man, een oud bouwvallige boerderij waar er nog patrijzen worden gekweekt, een ijskast, 6 bedden verdeeld in twee kamers. We zijn alleen, dus luxe. Elk zijn eigen slaapkamer. JOEPI Geen gesnurk vannacht. De heer en vrouw des huizes komen vanavond langs om te ontvangen. Niet zo heel duur, overnachting, ontbijt en duizende spinnewebben, dit voor de prijs van 15. Ben je pelgrim of niet...... Nu ja, we liggen toch in een bed en in het droge vannacht. Het parcours viel goed mee vandaag, enkele klimmetjes,2 grootsteden en daarna kilometers aan één stuk rechtdoor in de bossen. Het is bijna ongelooflijk maar dit is in belgié niet mogelijk. Eén lange rechte strook tussen de bomen, zonder dat je maar één huis of mens tegenkomt. Het enige wat je hoort is het geritsel van duizenden hagedissen in het droge gras en het getsjirp van de krekels.
Goed geslapen vannacht. Dit was het eerst wat mij door mijn hoofd ging.Alhoewel de dagen hier snikheet zijn, de nachten zijn nogal fris.Maar vooral de franse huizen hebben hier dikke muren en isoleren goed. Ontbijt met de gastvrouw des huizes, madame nelly. Een oudere vrouw die pelgrims opvangt in een gedeelte van haar huis, om een centje bij te verdienen. Eindelijk eens bruin brood en geen baguette, zwarte koffie met 4 verschillende huisgemaakte confituren. Maar het lekkerste waren de vers geplukte kersen uit de tuin, mmmmm, lekker; We hebben hier de laatste weken al kilo's van verorberd. Je kan hier geen 20 meter stappen of er staat een kerselaar. Het zijn volgeladen takken, overhangend over de hagen en dit nodigt ons regelmatig uit om bij passage er eens je volle hand in te gooien en een tiental kersen mee te grabbelen. Het is gezond, bevatten vitamientjes en vezels, het verfrist in de mond tijdens het warme weer en de lange dagwandelingen......maar vooral het kost niets haha Na het ontbijt iets voor 8uur zetten we aan richting AUROS goed voor 32,7km. Normaal ging het minder zijn, maar het klooster van de zusters trapistinnes, L'ABBAYE RIVET, lag een viertal km buiten AUROS. Midden van de bossen, wel goed voor ons,want het is 4km van de weg die we morgen nodig hebben om onze weg te vervolgen. We zitten hier goed. Mooie kamer met douche en toilet, avondmaal en ontbijt. Kheb hier wel al gezien dat ze bij het eten niet slecht drinken de zusterkes..... een bordeaux uit 1998 aangeraden door een bekende franse topkok REBUCHON JOËL
Wat een verassingen een mens allemaal niet tegenkomt op de camino. Een toeval of niet, of is de wereld zo klein? Veertien dagen terug tijdens het ontbijt,vernamen we dat er in spanje, niet ver van granada een aardbeving was van 5.1op de schaal van richter. Enkele dagen nadien komen we frederik uit roeselare tegen. Tijdens een babbel beginnen we over die aardbeving. Frederik wist van niks, maar was aardig verschoten, want één van zijn broers had daar een huis gekocht en zich daar gevestigd. Nu komt het tweede deel. We lopen nu toch al een vijf à zes dagen met de bende. Niet lopen eigelijk maar slapen meestal s'avonds in dezelfde refuge communal. Ook frederik uit roeselare, jef en jan uit etten-leur, anne een nederlandse,denken wij uit maastricht, de italiaanse camilla, jipi en ik. Wat blijkt in mei 2009 had ik op een wandeling de 1ste keer van mijn compostelladroom iets gezegd tegen jipi. Dit was in een kleine gemeente in west- vlaanderen, met name gijselbrechtegem. Wat bleek nu gisteren tijdens ons rituele avondgesprek met de bende Een andere broer van frederiko heeft dit jaar een huis gekocht in gijselbrechtegem, toeval of niet?? Iedereen die dit leest kan nu wel zeggen hahaha Nu Op zaterdag 21 mei waren we op weg naar MUSSIDAN. Komen we voorbijgestapt aan een bar tabac, in een of ander godverlaten dorp. Roept de bazin des huizes of we geen water nodig hadden, want het was voor de zoveelste dag op rij HEEL WARM. Waren we toch iets meer dan twee uur aan het stappen, jipi en ik, dus maar even binnen om iets te drinken. De patronesse van iets oudere leeftijd begon aan haar verhalen,zoals we hier in frankrijk al wel eens gewoon geraakt zijn. Wat bleek, de dag voor ons passage op vrijdag, dan had ze ook een pelgrim binnengeroepen, een dame. Ze had ze voorzien van eten en drinken. Diezelfde vrouw heeft als bedanking een ARIA gezongen voor de bazin. Het klonk als een nachtegaal; Die vrouw was vertrokken naar compostella van uit noorwegen. Fantastisch verhaal. (De vrouw kwam wel uit new-sealand.) Wij dan maar verder. Vandaag was een tripje voorzien van 25km richting SAINT-FERME. Kwamen we aan de gite rond 13uur, geen slaapplaats, alles compleet volzet. Ja, we moesten dan maar eventjes 6,2km verder stappen in een blakende zon die ondertussen al naar de 30° steeg. We gingen toch een 15 minuutjes rust nemen, zaten we daar een vijftal minuutjes, komt daar een vrouw vanachter het hoekje gestapt met een rugzak en nordic walking stokken Hi i'm suzanne, i'm walk the camino and started in norway, today im walking for 218 days.I'm born in new-sealand, may i walk a little bit further with both of you.It is so long ago i met people to talk with. Nu voor ons, jipi en ik als pelgrims was dit geen probleem, man man man, die 6,2km heeft die vrouw verteld over haar camino. Het was zeker niet vervelend. Maar we stonden er verweesd bij te kijken wat die al achter de rug had. Zo vertelde ze, dat ze nog bij gedachten zat van haar vertrek in noorwegen. Pakken sneeuw, duitsland 12 dagen winterperiode, in belgié regen ook in het begin in frankrijk,ze had dit zeker nog niet allemaal goed verteerd en nu stapte ze met een temperatuur van om en bij de 30°. Wat heeft die vrouw al gelopen. Onze blog gaat te klein zijn om haar verhaal volledig neer te pennen. Wat die ons heeft verteld van wat ze op die 218 dagen al heeft beleefd Dan sta je er als pelgrim vanuit oudenaarde naar santiago bij......als een eerste-studiejaarsstudentje te kijken als piet snot. Ons suzanne was een gepensioneerde dame met een hart voor wandelen en de natuur. Wij zeggen CHAPEAU SUZANNE, ULTRÏEA
SAINTE-FOYE LA GRANDE bereikt na 34,3km. Waarschijnlijk worden hier regelmatig en systematisch dieren vergiftigd. Een negental vogels, waarvan er twee bekend zijn in mijn repertorium, 1 zanglijster en 1 sijsje, maar in totaal 9 vogels, 1 hagedis en 1 haas lagen gewoon dood langs de kant. Je kon wel zien dat ze niet aangereden waren van auto's, maar gewoon langs de weg gecrepeerd lagen. Vanmorgen was het zwaar bewolkt, een beetje laf, heel warm toch wel. De gevaarlijke passage van SAINT-FOYE LA GRANDE hebben we vermeden omdat er regen in de lucht hing en Pablo had ons verwittigd in VEZELAY dat er een vriend drie jaar geleden daar een been brak op dat stuk en de camino was voor hem gedaan. Zo dachten we niet lopen dat stuk.
