We zijn vandaag met een tuktuk vertrokken voor een toer door de stad. Eerst naar het koninklijk paleis...maar dat was deze voormiddag dicht. De vroegere koning is hier een jaar geleden overleden en vandaag was de "zoveelste" herdenking. We zijn dan maar in de namiddag terug gegaan...met een sjaal om de schouders te bedekken...in tempels volstaat een sjaal immers om buddha niet te bruskeren en we dachten dat dat ook voor het paleis wel voldoende zou zijn. Maar nee hoor... korte mouwen verplicht. Hadden we niet bij...maar ook daar is het paleis op voorbereid. Voor 2 dollar kan je een tshirt kopen...waar ik niet in kan (Aziaten hebben maatje 36!) En ook daar hebben ze een oplossing voor. Je snijdt dat tshirt vooraan open en je hebt een te klein jasje, maar wel met korte mouwen. De oplossing voor westerse vrouwen met een maatje meer.... Maar goed...het koninklijk paleis is wel de moeite en de zilveren pagode die er naast staat, ook. Ook het nationaal museum, inclusief de mooie binnentuin is het bezoeken waard. In de namiddag naar de centrale markt...niet veel speciaals. Maar het gebouw is wel zeer mooi...een art decogebouw, dateert van in de tijd dat Fransen het in Cambodja nog voor het zeggen hadden. Onze tuktukchauffeur - die meer dan behoorlijk Engels spreekt - heeft ons ook nog het stationsgebouw getoond, dat in dezelfde stijl opgetrokken is. Het station staat er nog...treinen rijden er niet meer. De tuktukchauffeur is overigens iemand die voor alles een oplossing heeft. De man moest een cliënt wegbrengen naar de luchthaven en wist niet goed wanneer hij zou terug zijn om ons op te halen aan het paleis. Hij heeft ons dan maar zijn gsm mee gegeven (hij heeft er toch twee!), kwestie dat we hem zeker konden bereiken...op die gsm is in de tijd dat we hem mee hadden een paar keer gebeld...Heidi heeft opgenomen en zich dan maar kenbaar gemaakt als " the secretary of the tuktukdriver" We hebben de dag afgesloten met een duik in het zwembad.
Vandaag met de bus van Siem Reap naar Phom Penh; een hele onderneming. Je zou zo denken dat de weg naar de hoofdstad een van de betere wegen is, maar niet dus.... De weg is slecht, met grote putten, hele stukken asfalt zijn weg, soms zijn grote stukken van de weg alleen maar aarde, bovendien is het nog regenseizoen ... Meer dan 6 uren zijn we onderweg geweest....de highway to Phom Penh...er is hier nog veel werk aan winkel wat wegeninfrastructuur betreft. Op de bus waarmee we reisden zaten een paar westerlingen, maar het merendeel van de reizigers waren Aziaten. Bij een van de tussenstops waren er naast fruit enz ook nog andere delicatessen te koop. Onze overbuur op de bus heeft er zijn voorraad ingeslagen en zat er na de stop op zijn gemak een grote zak gefrituurde spinnen te eten....onze honger is vanzelfs over gegaan!
En verder is er in het land nog heel veel schade door de waterlast van de laatste dagen.....tussen Siem Reap en Phom Penh staan hele grote stukken land onder water....de kranten staan er vol van. De orkanen en typhoons die India en Vietnam getroffen hebben, hebben hier hun uitlopers gehad en goed huis gehouden.
Voor onze laatste dag in Siem Reap hebben we gekozen voor een dagje koken. Met de tuktuk naar het platteland, zo'n 20 minuten rijden. We kregen bij een plaatselijke familie, een introductie over de ingrediënten en kruiden die nodig zijn in de Cambodjaanse keuken...toch nogal wat kruiden die bij ons niet te vinden zijn, tenzij in de sunwah... We zijn terecht gekomen in een groepje met een paar Australiërs, een paar Schotten en een paar Engelsen...een aangenaam gezelschap. Een greep uit het menu...amok(=vis), kipcurry, lenterolletjes, mangosalade en een paar exotische desserten. De kooksessie vond plaats in open lucht in een goed uitgeruste keuken met een paar uitstekende Cambodjaanse lesgevers. Verder zijn we vanavond nog wat gaan wandelen langs de markt en zijn met een tuktuk naar het hotel gekomen...onderhandelen met de tuktukrijders is een heel gedoe...sommigen weten amper de weg en vragen het vierdubbele van de gangbare prijs. Maar na vijf dagen Siem Reap weten we ondertussen dat we voor 1 dollar thuis moeten geraken... Morgen rijden we met de bus door naar Phom Peng.
Nu we hier toch voor wat langer in Siem Reap zijn, zijn we nog eens naar Angkor getrokken. We hebben eerst de obligate bekende tempels gedaan...die nog altijd even mooi zijn, en zijn dan naar de minder bekende gegaan die we vier jaar geleden niet deden...veel minder toeristen daar en zeer mooie tempels en natuur. En bovendien, onverwacht en niet voorspeld... zonnig weer. In 't terug keren zijn we aan de uitgang van een school voorbij gekomen, langs een zeer drukke weg. De school was net uit. Ze hebben daar een geweldig systeem om de kinderen veilig over de straat te zetten: De kinderen stappen met nadarafsluiting de straat op, met daarop een verbodsteken en vormen zo een dubbele haag waar geen auto's doorkunnen en waartussen de kinderen naar de andere kant van de weg kunnen. Alle auto's, fietsers, tuktuk's enz wachten tot alle schoolkinderen veilig aan de overkant zijn en dan zetten diezelfde kinderen alle nadarafsluitingen terug binnen...geen politie of wegbrigadiers nodig...
Gisterenavond en vannacht heeft het hier bijna de ganse avond water gegoten...en voor vandaag voorspelde men niet veel beter...wij hebben deze morgen dan maar van de nood een deugd gemaakt... naar het nationaal museum waar men een goed beeld krijgt van de geschiedenis van Cambodja. We hebben er drie uren rondgelopen...zeker de moeite waard. Mooie collectie en mooi gepresenteerd. Nadien hebben we nog een paar tempels in de stad bezocht...niet veel bijzonders; maar ja...ze zijn hier in Siem Reap verwend met een site als Angkor Watt...da's voor een van de volgende dagen. Ondertussen is het gestopt met regenen en schijnt de zon zelfs af en toe...toch veel aangenamer. De tuktuk's hebben hun zeilen weer opgebonden, het water trekt weg en de ondergelopen wegen droger stilaan weer op. Uiteindelijk zijn we beland bij les Artisans d' Angkor. Dat is een sociaal economieproject waarbij mensen met een beperking, arme mensen enz - die anders wellicht nooit aan werk geraken -tewerk gesteld worden. Ze maken artisanale producten, die ze verkopen in hun winkel. Er zit een hele merchandising achter het project...mooie winkel, mooi gepresenteerd...de duurdere niche. Terwijl ik dit schrijf geniet Heidi ondertussen van een massage...
Deze nacht en deze morgen heeft het pijpenstelen geregend in Pakse..het regenseizoen is hier nog niet gedaan. Op de luchthaven van Pakse hebben ze geen overdekte toegang tot vliegtuigen, noch busjes om passagiers naar het vliegtuig te brengen....dus over de tarmac, in de gietende regen. Ze zijn er evenwel zeer attentvol. Er staan paraplu's klaar, zoveel als er passagiers op het vliegtuig moeten...en een hostess om ze aan te geven in het luchthavengebouw en eentje om ze terug dicht te doen aan de trap van het vliegtuig....Aziaten vinden voor alles een oplossing... In Siem Reap was de hemel uitgeklaard, maar niet voor lang...ook hier is het terug aan het regenen. We waren hier al eerder vier jaar geleden op doortocht naar Vietnam. Op die vier jaar is de stad fel gegroeid. Men investeert er volop in toerisme...de weg van de luchthaven naar de stad staat ondertussen vol met splinternieuwe hotels en resorts. We logeren niet ver van de oude markt en daar zijn we deze namiddag gaan slenteren. you wan't a tuktuk madame...you wanne buy something madame...ze zingen het daar in koor... Ondertussen kan je hier ook in dollars betalen...dat is ons tot nu toe in ieder geval al gelukt. Waar we verblijven is een zwembad...dat zorgt voor een aangename verfrissing. Want ondanks de regen, blijft het hier wel warm....maar paraplu''s doen ook hier wel overal hun dienst...om het eten van de keuken naar de tafels in 't restaurant te brengen... Met al die regen gaan we nog eens de planning van de volgende dagen herbekijken..naar de kust gaan in de regen zien we niet zo zitten...waarschijnlijk blijven we hier nog wat langer.
Deze morgen vroeg uit de veren. Gaan ontbijten en nog snel bediend door een meisje voor ze naar school vertrok... We zijn een fiets gaan huren en zijn door het eiland gefietst...met fietsen op maat van Aziaten...dus een veel te laag zadel voor ons en echt niet makkelijk om ermee vooruit te komen..., net kikkers ....vermoeiend maar toch gelukt...zo'n 14 km op de teller langs hobbelige modder- en zand wegen. De watervallen die we gezien hebben zijn een apart natuurverschijnsel. Het is water van de Mekong dat met grote snelheid in lagere gebieden terecht komt...en iets verder terug in diezelfde Mekong stroomt. Op sommige plekken is de kracht van het water zo sterk dat het doet denken aan de beelden van de grote tsunami van een aantal jaren geleden in Azië. Mooi om zien.... Verder zijn we ook dolfijnen gaan spotten...met maar weinig succes....hier en daar een vin gezien, meer niet...we begrijpen ook niet goed wat die dieren in de Mekong doen...zouden volgens ons toch in de oceaan moeten zwemmen...misschien de weg kwijt geraakt. En dan terug naar Pakse met de auto. De rand van de weg is eigenlijk een grote boerderij...buffalo's, koeien, honden, geiten, kippen...al dat vee loopt langs de weg en steekt zonder kijken de straat over... kamikaze ;-) Hier eindigt onze trip door Laos...morgen vliegen we door naar Cambodja
Deze morgen zijn we uit Pakse vertrokken naar Wat Phu. Dat is een overblijfsel van een tempel uit de tijd van de Khmer...de tempel is mooi gelegen tegen de berg aan. Wel veel klimwerk, tussen een bus Thaise toeristen, om er te geraken. Maar het uitzicht is erg wijds en indrukwekkend. Wat nog overblijft doet heel erg denken aan wat in het tempelcompex van Angkor Wat in Cambodja te zien is. In de namiddag zijn we doorgereden, richting zuidelijkste punt van Laos...de 4000 eilanden. Het laatste anderhalfuur hebben we met de boot op de Mekong afgelegd. De Zenne in Brussel en 't Scheld in Antwerpen...'t zijn allemaal kleine beekjes in vergelijking met de Mekong, die dit deel van het land toch wel echt beheerst. De 4000 eilanden (of het er echt 4000 zijn?) liggen verspreid in de Mekong. Sommige zijn met mekaar verbonden met een brugje. We logeren hier in een bescheiden huisje aan de oever van de stroom. Het muskietennet zullen we straks wel kunnen gebruiken. Morgen met de fiets het eiland verkennen en naar de watervallen hier in de buurt; de grootste van Zuid-Oost Azië En nu, een aperitiefje en dan lekker eten in een plaatselijk restaurantje....
De natuur is een van de grootste troeven van het zuiden van Laos. Bergen, jungle en rivieren....dat geeft hier en daar zeer mooie watervallen in het landschap. We zijn er vier gaan bezoeken vandaag. Met wat klauterwerk door het oerwoud kwamen we telkens bij zeer mooie watervallen. De eerste was een kleine versie van de Niagarafalls, maar dan zonder toeristen. De laatste kwam van meer dan 100 meter naar beneden, met een kracht waarbij men wellicht een halve provincie van elektriciteit zou kunnen voorzien. God zij dank is het daar natuurgebied, waaraan men niet mag raken. We zijn ook nog tot bij etnische minderheden geweest....een beetje toeristenbedrog...eigenlijk is dat daar Bokrijk. Men heeft families van 8 verschillende minderheden in één dorp verzameld....om de maand haalt men een andere familie uit de bergen naar het dorp. Enfin, ze betalen de mensen een loon om daar te komen "poseren". Ze houden er dan toch nog iets aan over. Verder is dit hier de provincie van de koffieplantages. De Fransen hebben de koffie hier jaren geleden geïmporteerd. Hij wordt nu pas een beetje gecommercialiseerd. In een project uitgebaat door een Franse vrouw, toont men hoe men zeer ambachtelijk van koffieplant tot lekkere koffie komt... We hebben deze middag ergens onderweg gegeten bij de locals....koeievlees (denken we toch) op de barbecue, zo uitgebakken dat het amper te bijten viel...trèèèèèèèèès bien cuit noemen ze dat denken we; maar de smaak was wel lekker
We zijn uit Luang Prabang vertrokken en zijn vandaag naar Pakse gevlogen, in het zuiden van Laos. Een mooie vlucht van 1u40' over de Mekong. We zijn een half uur te vroeg vertrokken...en aangekomen....misschien kan Cornu van de NMBS hier nog wat komen leren om openbaar vervoer op tijd te laten rijden. Pakse is een provinciestad waar weinig te beleven valt. Het is wel de uitvalsbasis voor heel veel bezienswaardigheden in het zuiden van het land. We hebben deze namiddag vooral het programma voor de volgende dagen geregeld; naar het Bolavenplateau en naar de 4000 eilanden in het zuidelijkste puntje van Laos. Ook onze vlucht naar Cambodja ligt vast voor volgende week. Had wat voeten in de aarde om dat geregeld te krijgen...de touroperator had geen kopiemachine die werkte en zijn betaalterminal deed het ook al niet. Dus...Heidi mee vanachter op de moto naar de luchtvaartmaatschappij om te boeken en te betalen. Ik heb ondertussen het kantoor van de touroperator open gehouden....moet kunnen.
Luang Prabang is vrij groot en we zijn het vandaag verder met de fiets gaan verkennen. Het is hier 33 graden overdag, regen hebben we nog niet gezien...het regenseizoen zal hier zo stilaan toch voorbij zijn....hopelijk blijft dat nog 14 dagen zo. Op de spits na is er amper verkeer. We zijn de ring rond Luang tegen de richting in, afgereden en zijn bijna geen verkeer tegen gekomen. 's Avonds op de terugweg was 't wat anders...we zijn gewoon met de stroom mee Luang binnengereden. Een tempel gaan kijken, een artgallery die eigenlijk niet meer dan een winkeltje is, een fairtrade winkel met opdringerige verkoopster, wat onderhandelt over de prijs op de markt en een paar terrasjes om de dorst te lessen....jammer dat we hier morgen weggaan....
Deze morgen gaan ontbijten in de plaatselijke "bakery" Aan de deur hangen heel wat reglementen. Ondermeer de volgende (vrij vertaald): Iets meenemen van de tafels mag niet. dieven worden in de Mekongrivier gegooid.... Men weze gewaarschuwd: wie een suikertje of een melkje meeneemt riskeert in het water terecht te komen. 't Ontbijt was lekker: salami, kaas en eieren. Na 't ontbijt zijn we naar Phu Si getrokken; een berg(je) midden in de stad waar bovenop een klooster staat. Meer dan 300 trappen steil naar boven...we zijn ooit meer gewoon geweest. Boven liep een verwaande man rond die niet naar het verhaal van de gids luisterde maar hem vertelde over de waterproblemen in Duitsland...bei uns in Dresden... Boven staat een Stupa en een aantal budhabeelden, waaronder de slapende budha (zie foto) Na de middag zijn we wat gaan fietsen door de stad en hebben ondermeer een tempel bezocht. Vanavond hadden we kaarten gekocht voor een Latioaans "dansdrama" in een bijgebouw van het koninklijk paleis...klonk op de affiche redelijk goed en een beetje opsnuiven van de plaatselijke cultuur is toch ook een must... Dat het geen Anna Theresa Dekeersmaeker zou worden, wisten we wel....maar het was zo amateuristisch en zo saai...dat ik in slaap gevallen ben. Maar bon...de acteurs deden hun best, de stoelen waren niet te ongemakkelijk, het koste maar 10 dollar en het heeft ook maar een uur geduurd, er zat maar 25 man in de zaal, waar er zeker 200 inkunnen, dus lucht genoeg.....als er ooit eens Latioaanse dans naar Kaai of KVS komt...voel u niet verplicht...
We zijn deze morgen gaan ontbijten bij een Belg die een guesthouse uitbaat een paar straten verder dan waar wij verblijven. Om er te geraken zijn we door de "morning market" gewandeld. De plaatselijke bevolking komt er groenten en andere eigen teelt verkopen. Bij de plaatselijke beenhouwer liggen de dieren al in stukken gesneden. Daarnaast liggen plastiek zakjes bloed te koop....niks gaat verloren. Het heeft ons niet belet om te genieten van een heerlijk ontbijt met pannenkoeken. Klinkt wel een beetje eigenaardig om bediend te worden in 't Nederlands. En verder hebben we er nog kennis gemaakt met een perfect Nederlands sprekende Waal van Charleroi...is voor één jaar op wereldreis. In de voormiddag naar het etnisch museum. In Laos wonen heel veel minderheden.....het is hier een paradijs voor antropologen. In de namiddag hebben we het koninklijk paleis bezocht....tot 1975 was het land een koninkrijk...nu is het een volksrepubliek, met een communistische president. Het paleis staat in het midden van de stad, was redelijk vervallen, maar is nu met financiële middelen van Unesco mooi gerestaureerd. Alles is open gesteld voor het publiek....en van dichtbij te bekijken....een pareltje in de stad.
Het internet in Vangvieng was niet echt goed...hopelijk hier in het noorden beter. Vangvieng was toch wel een aangename verpozing in een idyllisch kader...bootje varen op de Namsong, avondeten aan de rivier...het had zelfs nog wat langer mogen duren. Na nog een dagje luieren in Vanvieng zijn we deze morgen de bus opgestapt naar Luang Prabang. Het gezelschap: 4 Koreanen, 2 Nederlandse meisjes en wij; een rustig gezelschap Een hele onderneming....zes uren bus over een weg die de verbinding maakt tussen Laos en China. Zeer lang geleden werd de weg geasfalteerd, maar ondertussen zit die vol putten en is al een goed deel van het asfalt weggereden. Een geluk dat het goed weer was en er niet zo veel verkeer was. Zes uur haarspeldbochten...dat werkt op je verteringssysteem. De Laotianen zijn bang dat de Chinezen uit de andere richting komen (China is hier dichtbij) en een vijfvaksbaan gaan trekken door alle bergen door naar Luang Prabang. Het zou de charme van een bergroute misschien wel wegnemen....maar misschien zou de plaatselijk bevolking er ook beter van worden. De dorpjes langs de weg zijn zeer armtierig; woningen amper de naam waard en de drukbereden straat is hun voortuin...met momenten zeer gevaarlijke toestanden, waarbij chauffeurs moeten uitwijken voor spelende kinderen, fietsers en koeien.... We blijven hier een paar dagen om Luang Prabang, wat Unesco-werelderfgoed is, te verkennen.
De rit van Vientiane naar Vangvieng leidt naar het noorden van Laos. Na een uur rijden komen de bergen in zicht. En na drie uren hebben we met goed advies van ons vorig guesthouse een mooie kamer gevonden met een geweldig uitzicht op de Namsongrivier en het karstgebergte (zie foto) Vanvieng op zich stelt niet zo veel voor. Het is een backpackersstadje dat de vele sportievelingen huisvest die hier komen raften, kajakken, tuben op een binnenband, zwemmen...alles op die Namsongrivier. Het stadje is ook gekend om zijn drugtraffic en hier en daar lopen er nog een paar overjaarse hippies rond... We blijven hier morgen nog een dag en gaan een paar uur op de rivier varen (gelet op onze leeftijd...slowly and easy) En dan is er nog the Blue Lagoon, met een beetje geluk kunnen we daar gaan zwemmen.
We zijn vandaag dan maar vroeg vertrokken om alles te zien wat we nog moesten zien hier in Vientiane, want morgen vertrekken we naar Vangvieng. Wat nog het meeste indruk gemaakt heeft is "COPE" Cope is een project van een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in de behandeling en de revalidatie van mensen die ledematen kwijt geraakt zijn door het ontploffen van clusterbommen. Tijdens de Vietnamoorlog werd een heel groot gedeelte van Laos gebombardeerd met clusterbommen. Een groot deel daarvan zijn achtergebleven en vormen tot vandaag nog een grote bedreiging voor de plattelandsbevolking. Kinderen proberen hun gezin van een bijkomend inkomen te voorzien door de verkoop van metaal van die bommen, met heel vaak ongewilde ontploffingen tot gevolg. De Vietnamoorlog heeft tot vandaag nog dramatische gevolgen voor Laos en dat zal nog wel zijn tijd duren. Er is nog meer dan 87000 km2 land bezaaid met clusterbommen. Per jaar raakt maar 40 km2 opgeruimd...en ondertussen blijven er doden vallen en raken volwassenen en kinderen ledematen kwijt..... Voor ons in ieder geval een minder gekend kantje van de Vietnamoorlog. Vanavond gaan eten bij Makpet...een sociaal economieproject waarbij straatkinderen samen met hun leraars een restaurant open houden. Zeer professioneel gerund en lekker.
Gisteren aangekomen na een lange reis van ongeveer 19 uren (Brussel-Bangkok-Vientiane) Genoeg om de dag groggy te eindigen... Een leuk guesthouse gevonden in het centrum van Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ieder land heeft een hoofdstad nodig, maar Vientiane is iets groter dan een groot dorp. Op het spitsuur is er wat verkeer, maar voor de rest kan je hier zo over de straat wandelen. Er zijn wat brommers, af en toe en nog meer af en toe een auto...the sleeping city noemen ze de stad. De stad ligt aan de Mekong en op de oevers ervan is heel veel bedrijvigheid. Daar wordt veel gesport, mensen joggen, doen er aan aerobic, groot en klein, smal en dik...in hete temperaturen. Nog geen thermometer gezien, maar het zal hier wel ver over de 30 graden zijn. Laos heeft heel lang de Fransen "in huis" gehad en dat is er aan te merken, croissants, brood, wijn...ze hebben het hier allemaal. Van alle Aziatische steden die we al gezien hebben, doet deze het meest Westers aan. We hebben vandaag zo lang geslapen om te recupereren van de vliegreis, dat we eigenlijk weinig uitgespookt hebben. Toen wij, na een uitgebreid ontbijt (brunch) met eieren en steak, vertrokken waren al heel veel bezienswaardigheden dicht. Dan maar van terras naar terras Morgen beter...we gaan op tijd opstaan om hier in Vientiane te zien wat we moeten zien. Voor morgenavond hebben we gereserveerd in een restaurantje waar ze straatkinderen opleiden en tewerkstellen.
Ze komt eraan de verdiende vakantie......Op dinsdag 1 oktober vertrekken we rond de middag via Bangkok naar Laos en zijn van plan om van het noorden van Laos tot het zuiden van Cambodja te reizen. Op 25 oktober vertrekken we vanuit Phnom Penh terug naar Brussel. Maar eerst gaan we twee landen die deel uitmaakten van het vroegere Indochine verkennen. Met een valies, een rugzak, een paar lonely planets, goeie tips van ervaren Laos en Cambodja-reizigers, en goed gezelschap.....mooie vooruitzichten..... We zullen proberen om op tijd en stond wat reisverhalen en foto's door te sturen. Heidi en Annemie
Voor onze laatste dag in Siem Reap hebben we gekozen voor een dagje koken.
Deze nacht en deze morgen heeft het pijpenstelen geregend in Pakse..het regenseizoen is hier nog niet gedaan.
Deze morgen vroeg uit de veren. Gaan ontbijten en nog snel bediend door een meisje voor ze naar school vertrok...
Deze morgen zijn we uit Pakse vertrokken naar Wat Phu. Dat is een overblijfsel van een tempel uit de tijd van de Khmer...de tempel is mooi gelegen tegen de berg aan. Wel veel klimwerk, tussen een bus Thaise toeristen, om er te geraken. Maar het uitzicht is erg wijds en indrukwekkend.
Deze morgen gaan ontbijten in de plaatselijke "bakery"
We zijn deze morgen gaan ontbijten bij een Belg die een guesthouse uitbaat een paar straten verder dan waar wij verblijven.
Het internet in Vangvieng was niet echt goed...hopelijk hier in het noorden beter.
De rit van Vientiane naar Vangvieng leidt naar het noorden van Laos. Na een uur rijden komen de bergen in zicht.
We zijn vandaag dan maar vroeg vertrokken om alles te zien wat we nog moesten zien hier in Vientiane, want morgen vertrekken we naar Vangvieng.
Gisteren aangekomen na een lange reis van ongeveer 19 uren (Brussel-Bangkok-Vientiane)
