We zijn uit Luang Prabang vertrokken en zijn vandaag naar Pakse gevlogen, in het zuiden van Laos. Een mooie vlucht van 1u40' over de Mekong. We zijn een half uur te vroeg vertrokken...en aangekomen....misschien kan Cornu van de NMBS hier nog wat komen leren om openbaar vervoer op tijd te laten rijden. Pakse is een provinciestad waar weinig te beleven valt. Het is wel de uitvalsbasis voor heel veel bezienswaardigheden in het zuiden van het land. We hebben deze namiddag vooral het programma voor de volgende dagen geregeld; naar het Bolavenplateau en naar de 4000 eilanden in het zuidelijkste puntje van Laos. Ook onze vlucht naar Cambodja ligt vast voor volgende week. Had wat voeten in de aarde om dat geregeld te krijgen...de touroperator had geen kopiemachine die werkte en zijn betaalterminal deed het ook al niet. Dus...Heidi mee vanachter op de moto naar de luchtvaartmaatschappij om te boeken en te betalen. Ik heb ondertussen het kantoor van de touroperator open gehouden....moet kunnen.
Luang Prabang is vrij groot en we zijn het vandaag verder met de fiets gaan verkennen. Het is hier 33 graden overdag, regen hebben we nog niet gezien...het regenseizoen zal hier zo stilaan toch voorbij zijn....hopelijk blijft dat nog 14 dagen zo. Op de spits na is er amper verkeer. We zijn de ring rond Luang tegen de richting in, afgereden en zijn bijna geen verkeer tegen gekomen. 's Avonds op de terugweg was 't wat anders...we zijn gewoon met de stroom mee Luang binnengereden. Een tempel gaan kijken, een artgallery die eigenlijk niet meer dan een winkeltje is, een fairtrade winkel met opdringerige verkoopster, wat onderhandelt over de prijs op de markt en een paar terrasjes om de dorst te lessen....jammer dat we hier morgen weggaan....
Deze morgen gaan ontbijten in de plaatselijke "bakery" Aan de deur hangen heel wat reglementen. Ondermeer de volgende (vrij vertaald): Iets meenemen van de tafels mag niet. dieven worden in de Mekongrivier gegooid.... Men weze gewaarschuwd: wie een suikertje of een melkje meeneemt riskeert in het water terecht te komen. 't Ontbijt was lekker: salami, kaas en eieren. Na 't ontbijt zijn we naar Phu Si getrokken; een berg(je) midden in de stad waar bovenop een klooster staat. Meer dan 300 trappen steil naar boven...we zijn ooit meer gewoon geweest. Boven liep een verwaande man rond die niet naar het verhaal van de gids luisterde maar hem vertelde over de waterproblemen in Duitsland...bei uns in Dresden... Boven staat een Stupa en een aantal budhabeelden, waaronder de slapende budha (zie foto) Na de middag zijn we wat gaan fietsen door de stad en hebben ondermeer een tempel bezocht. Vanavond hadden we kaarten gekocht voor een Latioaans "dansdrama" in een bijgebouw van het koninklijk paleis...klonk op de affiche redelijk goed en een beetje opsnuiven van de plaatselijke cultuur is toch ook een must... Dat het geen Anna Theresa Dekeersmaeker zou worden, wisten we wel....maar het was zo amateuristisch en zo saai...dat ik in slaap gevallen ben. Maar bon...de acteurs deden hun best, de stoelen waren niet te ongemakkelijk, het koste maar 10 dollar en het heeft ook maar een uur geduurd, er zat maar 25 man in de zaal, waar er zeker 200 inkunnen, dus lucht genoeg.....als er ooit eens Latioaanse dans naar Kaai of KVS komt...voel u niet verplicht...
We zijn deze morgen gaan ontbijten bij een Belg die een guesthouse uitbaat een paar straten verder dan waar wij verblijven. Om er te geraken zijn we door de "morning market" gewandeld. De plaatselijke bevolking komt er groenten en andere eigen teelt verkopen. Bij de plaatselijke beenhouwer liggen de dieren al in stukken gesneden. Daarnaast liggen plastiek zakjes bloed te koop....niks gaat verloren. Het heeft ons niet belet om te genieten van een heerlijk ontbijt met pannenkoeken. Klinkt wel een beetje eigenaardig om bediend te worden in 't Nederlands. En verder hebben we er nog kennis gemaakt met een perfect Nederlands sprekende Waal van Charleroi...is voor één jaar op wereldreis. In de voormiddag naar het etnisch museum. In Laos wonen heel veel minderheden.....het is hier een paradijs voor antropologen. In de namiddag hebben we het koninklijk paleis bezocht....tot 1975 was het land een koninkrijk...nu is het een volksrepubliek, met een communistische president. Het paleis staat in het midden van de stad, was redelijk vervallen, maar is nu met financiële middelen van Unesco mooi gerestaureerd. Alles is open gesteld voor het publiek....en van dichtbij te bekijken....een pareltje in de stad.
Het internet in Vangvieng was niet echt goed...hopelijk hier in het noorden beter. Vangvieng was toch wel een aangename verpozing in een idyllisch kader...bootje varen op de Namsong, avondeten aan de rivier...het had zelfs nog wat langer mogen duren. Na nog een dagje luieren in Vanvieng zijn we deze morgen de bus opgestapt naar Luang Prabang. Het gezelschap: 4 Koreanen, 2 Nederlandse meisjes en wij; een rustig gezelschap Een hele onderneming....zes uren bus over een weg die de verbinding maakt tussen Laos en China. Zeer lang geleden werd de weg geasfalteerd, maar ondertussen zit die vol putten en is al een goed deel van het asfalt weggereden. Een geluk dat het goed weer was en er niet zo veel verkeer was. Zes uur haarspeldbochten...dat werkt op je verteringssysteem. De Laotianen zijn bang dat de Chinezen uit de andere richting komen (China is hier dichtbij) en een vijfvaksbaan gaan trekken door alle bergen door naar Luang Prabang. Het zou de charme van een bergroute misschien wel wegnemen....maar misschien zou de plaatselijk bevolking er ook beter van worden. De dorpjes langs de weg zijn zeer armtierig; woningen amper de naam waard en de drukbereden straat is hun voortuin...met momenten zeer gevaarlijke toestanden, waarbij chauffeurs moeten uitwijken voor spelende kinderen, fietsers en koeien.... We blijven hier een paar dagen om Luang Prabang, wat Unesco-werelderfgoed is, te verkennen.
De rit van Vientiane naar Vangvieng leidt naar het noorden van Laos. Na een uur rijden komen de bergen in zicht. En na drie uren hebben we met goed advies van ons vorig guesthouse een mooie kamer gevonden met een geweldig uitzicht op de Namsongrivier en het karstgebergte (zie foto) Vanvieng op zich stelt niet zo veel voor. Het is een backpackersstadje dat de vele sportievelingen huisvest die hier komen raften, kajakken, tuben op een binnenband, zwemmen...alles op die Namsongrivier. Het stadje is ook gekend om zijn drugtraffic en hier en daar lopen er nog een paar overjaarse hippies rond... We blijven hier morgen nog een dag en gaan een paar uur op de rivier varen (gelet op onze leeftijd...slowly and easy) En dan is er nog the Blue Lagoon, met een beetje geluk kunnen we daar gaan zwemmen.
We zijn vandaag dan maar vroeg vertrokken om alles te zien wat we nog moesten zien hier in Vientiane, want morgen vertrekken we naar Vangvieng. Wat nog het meeste indruk gemaakt heeft is "COPE" Cope is een project van een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in de behandeling en de revalidatie van mensen die ledematen kwijt geraakt zijn door het ontploffen van clusterbommen. Tijdens de Vietnamoorlog werd een heel groot gedeelte van Laos gebombardeerd met clusterbommen. Een groot deel daarvan zijn achtergebleven en vormen tot vandaag nog een grote bedreiging voor de plattelandsbevolking. Kinderen proberen hun gezin van een bijkomend inkomen te voorzien door de verkoop van metaal van die bommen, met heel vaak ongewilde ontploffingen tot gevolg. De Vietnamoorlog heeft tot vandaag nog dramatische gevolgen voor Laos en dat zal nog wel zijn tijd duren. Er is nog meer dan 87000 km2 land bezaaid met clusterbommen. Per jaar raakt maar 40 km2 opgeruimd...en ondertussen blijven er doden vallen en raken volwassenen en kinderen ledematen kwijt..... Voor ons in ieder geval een minder gekend kantje van de Vietnamoorlog. Vanavond gaan eten bij Makpet...een sociaal economieproject waarbij straatkinderen samen met hun leraars een restaurant open houden. Zeer professioneel gerund en lekker.
Gisteren aangekomen na een lange reis van ongeveer 19 uren (Brussel-Bangkok-Vientiane) Genoeg om de dag groggy te eindigen... Een leuk guesthouse gevonden in het centrum van Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ieder land heeft een hoofdstad nodig, maar Vientiane is iets groter dan een groot dorp. Op het spitsuur is er wat verkeer, maar voor de rest kan je hier zo over de straat wandelen. Er zijn wat brommers, af en toe en nog meer af en toe een auto...the sleeping city noemen ze de stad. De stad ligt aan de Mekong en op de oevers ervan is heel veel bedrijvigheid. Daar wordt veel gesport, mensen joggen, doen er aan aerobic, groot en klein, smal en dik...in hete temperaturen. Nog geen thermometer gezien, maar het zal hier wel ver over de 30 graden zijn. Laos heeft heel lang de Fransen "in huis" gehad en dat is er aan te merken, croissants, brood, wijn...ze hebben het hier allemaal. Van alle Aziatische steden die we al gezien hebben, doet deze het meest Westers aan. We hebben vandaag zo lang geslapen om te recupereren van de vliegreis, dat we eigenlijk weinig uitgespookt hebben. Toen wij, na een uitgebreid ontbijt (brunch) met eieren en steak, vertrokken waren al heel veel bezienswaardigheden dicht. Dan maar van terras naar terras Morgen beter...we gaan op tijd opstaan om hier in Vientiane te zien wat we moeten zien. Voor morgenavond hebben we gereserveerd in een restaurantje waar ze straatkinderen opleiden en tewerkstellen.
Ze komt eraan de verdiende vakantie......Op dinsdag 1 oktober vertrekken we rond de middag via Bangkok naar Laos en zijn van plan om van het noorden van Laos tot het zuiden van Cambodja te reizen. Op 25 oktober vertrekken we vanuit Phnom Penh terug naar Brussel. Maar eerst gaan we twee landen die deel uitmaakten van het vroegere Indochine verkennen. Met een valies, een rugzak, een paar lonely planets, goeie tips van ervaren Laos en Cambodja-reizigers, en goed gezelschap.....mooie vooruitzichten..... We zullen proberen om op tijd en stond wat reisverhalen en foto's door te sturen. Heidi en Annemie
Deze morgen gaan ontbijten in de plaatselijke "bakery"
We zijn deze morgen gaan ontbijten bij een Belg die een guesthouse uitbaat een paar straten verder dan waar wij verblijven.
Het internet in Vangvieng was niet echt goed...hopelijk hier in het noorden beter.
De rit van Vientiane naar Vangvieng leidt naar het noorden van Laos. Na een uur rijden komen de bergen in zicht.
We zijn vandaag dan maar vroeg vertrokken om alles te zien wat we nog moesten zien hier in Vientiane, want morgen vertrekken we naar Vangvieng.
Gisteren aangekomen na een lange reis van ongeveer 19 uren (Brussel-Bangkok-Vientiane)
