We zijn vandaag naar de Russian Market getrokken...een klassieke Aziatische markt met prullaria voor toeristen. In dezelfde hall verkopen ze ook binnen- en buitenbanden, wieltjes en boormachines. en een beetje verder verkopen ze stoffen en naaien ze kleren op maat en een gang verder kan je iets eten of drinken aan een eetkraampje. Nog iets verder verkopen ze muziekinstrumenten en nog verder is een bloemenmarkt. Voor elk wat wils. Onze tuktukman heeft ons ook naar een stuk van Phom Penh gebracht dat kunstmatig aangelegd is. Land gewonnen op de rivier. De Chinezen zijn daar luxehotels en andere dure accommodatie aan het neerpoten... ze doen het op zijn Chinees, met eigen Chinese arbeiders en weinig return voor Cambodja zelf. Onze tuktukdriver is niet te spreken over de Chinezen, noch over het Cambodjaanse regime...als het van hem afhangt moet het in Cambodja morgen al veranderen..... met investeringen in de economie waar de plaatselijke bevolking ook iets aan heeft. In de namiddag zijn we gaan afkoelen aan het zwembad...het is hier nog altijd broeiend heet... Vanavond zijn we gaan varen op de Tonlé Saprivier en de Mekong...niet echt spectaculairs. In 't terugkeren zijn we langs de demonstraties gereden die hier voor 3 dagen aan de gang zijn,...heel veel volk, maar het leek er wel redelijk rustig aan toe te gaan. Morgen is het hier gedaan...nog wat rondhangen in de stad en aan 't zwembad...en dan via Bangkok naar huis.
Zo'n 15 km buiten Phom Penh ligt Killing Fields. De weg ernaar toe is wel wat....verkeer, verkeer, stof, stof en nog eens stof. Na een tijdje stopt onze tuktukchauffeur aan een kraampje langs de weg en koopt er ons een paar stofdoekjes om voor mond en neus te binden.Het is een belachelijk zicht, maar het houdt toch het meeste stof uit onze neus en onze longen...
Killing Fields...soms schieten woorden te kort...hier is dat het geval. Als een regime (Pol Pot) een derde van zijn eigen bevolking uitmoordt, op een onbeschrijflijk gruwelijke manier, dan sta je als buitenstaander wezenloos te kijken naar de velden waar het allemaal gebeurde... Het is allemaal nog zeer recent verleden...hopelijk leert men er lessen uit...extremisme is nergens goed voor... In Phom Penh zijn vandaag en ook de volgende dagen demonstraties gepland tegen de uitslag van de verkiezingen van juli. De regeringspartij die al bijna 30 jaar aan de macht is, haalde de meeste stemmen. De oppositiepartij betwist de uitslag. Er is nog altijd geen nieuwe regering en de oppositiepartij organiseert op geregelde tijdstippen grote demonstraties waarop men rond de 40.000 betogers verwacht. De politie en het leger weten dit amper te hanteren.... Wij hebben er vandaag alvast niet te veel van gezien en zijn van plan om dat ook de volgende dagen zo te houden. Met het vooruitzicht op terug naar huis, hebben we onze tuktukchauffeur wat spullen gegeven die we niet meer mee terug nemen. De man was heel blij...een deel gaat hij voor zich houden en de rest gaat naar zijn moeder..."she' as big as you, she's got the same size as you..." Zo zie je maar....Aziatische vrouwen xl...ze bestaan ook...en Aziatische mannen...ze winden er geen doekjes om....
De geschiedenis van Cambodja staat bol van gruwel door de rode Khmer. Het genocidemuseum was aanvankelijk een universiteit. Nadien werd het door de rode Khmer gebruikt als gevangenis en folterplaats vooraleer onschuldige burgers naar de Killing fields gebracht werden om vermoord te worden. Het wordt nu open gehouden als museum. Op deze manier wordt de geschiedenis van Cambodja levend gehouden en hopelijk ook doorgegeven aan de jongere generaties. Een mens wordt er stil van...van zoveel willekeurige gruwel tegen een onschuldig volk. Deze middag zijn we gaan eten bij FCC; het café van waar vroeger de oorlogscorrespondenten verslag uitbrachten. Vanavond zijn we gaan eten bij Friends; het sociaal economieproject dat een restaurant uitbaat met straatkinderen... hetzelfde concept als Makpet in Vientiane in Laos, waar we de eerste week van de vakantie naartoe gingen. Mooie projecten, waar men bovendien zeer lekker kan eten.Morgen gaan we naar de Killing Fields.
We zijn vandaag met een tuktuk vertrokken voor een toer door de stad. Eerst naar het koninklijk paleis...maar dat was deze voormiddag dicht. De vroegere koning is hier een jaar geleden overleden en vandaag was de "zoveelste" herdenking. We zijn dan maar in de namiddag terug gegaan...met een sjaal om de schouders te bedekken...in tempels volstaat een sjaal immers om buddha niet te bruskeren en we dachten dat dat ook voor het paleis wel voldoende zou zijn. Maar nee hoor... korte mouwen verplicht. Hadden we niet bij...maar ook daar is het paleis op voorbereid. Voor 2 dollar kan je een tshirt kopen...waar ik niet in kan (Aziaten hebben maatje 36!) En ook daar hebben ze een oplossing voor. Je snijdt dat tshirt vooraan open en je hebt een te klein jasje, maar wel met korte mouwen. De oplossing voor westerse vrouwen met een maatje meer.... Maar goed...het koninklijk paleis is wel de moeite en de zilveren pagode die er naast staat, ook. Ook het nationaal museum, inclusief de mooie binnentuin is het bezoeken waard. In de namiddag naar de centrale markt...niet veel speciaals. Maar het gebouw is wel zeer mooi...een art decogebouw, dateert van in de tijd dat Fransen het in Cambodja nog voor het zeggen hadden. Onze tuktukchauffeur - die meer dan behoorlijk Engels spreekt - heeft ons ook nog het stationsgebouw getoond, dat in dezelfde stijl opgetrokken is. Het station staat er nog...treinen rijden er niet meer. De tuktukchauffeur is overigens iemand die voor alles een oplossing heeft. De man moest een cliënt wegbrengen naar de luchthaven en wist niet goed wanneer hij zou terug zijn om ons op te halen aan het paleis. Hij heeft ons dan maar zijn gsm mee gegeven (hij heeft er toch twee!), kwestie dat we hem zeker konden bereiken...op die gsm is in de tijd dat we hem mee hadden een paar keer gebeld...Heidi heeft opgenomen en zich dan maar kenbaar gemaakt als " the secretary of the tuktukdriver" We hebben de dag afgesloten met een duik in het zwembad.
