Er zitten drie poezen zich te pletter te drinken aan de bar, omdat ze geen werk meer hebben; zegt de eerste poes; Ik zou graag bij Stabilac werken; 's morgens melk, 's middags melk en 's avonds melk! zegt de tweede poes; Ik zou graag bij Whiskas werken; 's morgens Whiskas, 's middags Whiskas en 's avonds Whiskas! Zegt de derde poes; Ik zou graag bij Jupiler werken... Hoezo? vragen de andere twee. zegt de derde poes; awel, 's morgens nen kater, 's middags nen kater en 's avonds nen kater!
Soms wou ik dat ik mijn hoofd leeg kon maken, want soms is de geest het meest vervuilde lichaamsdeel!
Stel dat men net zoals een huis een geest kon opruimen, alles van onder het stof halen en oude, vreugdevolle herinneringen weer opfrissen...
Soms gooi in mijn geest "de oude rommel" buiten opdat er plaats zou zijn voor nieuwe ervaringen!
Dan waait er een lentebries door mijn gedachten... Dan voel ik nieuwe kracht door mijn aderen vloeien en dan weet ik dat er plaats is; om iets nieuws te kunnen bloeien.
Hoed u voor de wolven en de aasgieren van deze maatschappij. Denk eraan dat deze zich vaak verschuilen achter schone schijn, maar in een moment van zwakte zullen zij hun voordeel doen.
Vele mensen zijn als een zwart gat. (lees Stephen Hawking) In hun hoedanigheid trekken zij alles naar zich toe. En wie zich in het aantrekkingsveld van die persoon bevindt wordt met huid en haar opgeslokt. En dit tot meerdere ere en glorie van "het zwarte gat".
Te vaak slaan de schepen van de goedheid te pletter op de rotsen van de kwade wil. Te vaak voelt die ene zich meer verheven dan een andere en zouden anderen moeten dienen in het leger van "de keizer" twijfel niet, want het zijn "wij" die als vreemdelingen in het duister dwalen... Altijd op zoek naar een uitweg, altijd op zoek naar het licht of de "waarheid". Ik zeg het u; wij zijn zwak in onze noden. En in onze noden kunnen wij uitgebuit worden.
Soms zou ik durven denken of ik zelf niet beter als een wolf zou worden, maar dan zou ik alles verloochenen waar ik voor gestreden heb!
Ieder dag worden er mensen aan het spreekwoordelijk kruis genageld. Ze zijn teveel dit of dat, blank of zwart, jood, moslim of christenen. En elke dag brengen we onze maatschappij van normen en waarden wat dichter bij de afgrond. Maar in een wereld waar de wet; "een oog om een oog, een tand om een tand" leeft, daar zal niemand gelukkig zijn!
Weet je wat? Jezus had gelijk en Martin Luther King ook! Ik kuis hier nu mijn schop af! Na!
Afscheid? Het doet zeer, maar weet; ooit kom ik weer op een onverwacht moment of wanneer je eenzaam bent! Dan hoor je weer die woorden dan zie je weer die lach en hoe we samenhoren op een vroege lentedag... De winter gaat voorbij en de zomer is nabij en al kan je niet vergeten toch wil je niet echt weten dat ik ooit ben weggegaan want dan huil je vaak een traan maar toch blijf ik je bij ik sta altijd aan je zij in een foto of gedicht in de traan op jouw gezicht... Maar zou ik mogen vragen, ook al heb je veel om dragen, om een lach op jouw gezicht? En ook als tranen wellen in een diep en groot verdriet, toch wil ik jou vertellen; jou verlaten doe ik niet!
laat mij reizen over heuvels en bergen waar ik mij voel als de dwergen langs meren en rivieren en het geluk achterna laat mij zeilen en verwijlen over meren en rivieren omdat ik verhalen zou kunnen vertellen die de mensen plezieren langs bomen en bossen met het zicht op de vossen het leven moet je plukken of je hebt voor niets geleefd want door lijden en geluk weet men dat men leeft!
Spreek uw zachte woorden van naastenliefde en sla uw warme mantel om mij heen want ik voel mij als in de nacht en alleen laat ons verbroederen rond een warme kop koffie en even vergeten dat wij eigenlijk vijanden zijn al staan we in de loopgraven van het leven als vijanden tegenover elkaar toch kom ik u tegemoet al kost het vlees en bloed omdat ik een brug wil slaan tussen uw en mijn bestaan dus huil ik mijn tranen zacht en vergeet de gruwel deze nacht over de schoonheid die vergaat als men de weg van de oorlog inslaat ik schenk u; vlees en bloed want ik kom u tegemoet want ik hoop te kunnen geloven dat we het lijden kunnen laten uitdoven ik kom u tegemoet met als offer; mijn vlees, mijn bloed.
And I looked up to see, for it seemed to be, that the world is in love with the stars up above... But the stars are not me and that's why I'm still free! I'm the sailor of life, each time sailing away, towards a new horizon and a brand new day!
A tree? That's just not me, for I was born in a storm at sea! I'm the sailor of life and I'm sailing away... For I'm always in search of a beautiful day!
Search not for me...but search for the sea... And maybe one day you'll find me on your way!
I'm on my way, through day and through night, through darkness and light, over mountains and hills, through sadness and thrills, by rivers and sea... And where my feet will take me... Through valleys and fields and where I need no shields, Through hate and through pain, through cold and through rain, through laughter and tears and one million fears, but I'll get there someday, for I am on my way!
Ik ben Bothuyne Carl
Ik ben een man en woon in Kruishoutem (België) en mijn beroep is Autist.
Ik ben geboren op 10/08/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, wijn, muziek, film, lezen, bijleren.
Bij deze wil ik u mijn wondere wereld laten ervaren, een wereld van anders zijn en denken, waar we elkaars ervaring dele
