Phoenix is de 5e grootste stad van de USA, met anderhalf miljoen inwoners. Enorm groot. Dat merkte ik toen ik men roadtrip maakte. Van oost tot west met de auto duurde het bijna 2 uur voor we de stad uitgereden waren, via highway I-10. Vandaag met het vliegtuig waren we er na nog geen 3 kwartier vliegen, en mits een omweg via het noorden van Scottsdale. Ongelooflijk hoe klein de wereld is, en dat is dan nog maar enkel gezien met mijn ogen vanuit de kleine Diamond 20-CI, het vliegtuig waarmee ik vlieg. Zoals je al kon vermoeden aan de titel en de 2 voorgaande zinnen heb ik vandaag dus voor het eerst een long nav gemaakt. Erg lang was hij eigenlijk zelfs nog niet eens. Een goeie 130 NM, en gevlogen voor anderhalf uurtje. Het was een heel leerrijk anderhalf uurtje, waarin ik voor het eerst op het zicht en met kaart heb leren navigeren. Super om te doen. De kaart bekijken en vergelijken of het wel overeen komt met de werkelijkheid. Eens je op koers zit en je weet waar je punt is waar je heen vliegt is het nog enkel genieten van het zicht. Wat ik heel tof vond is het vliegen langsheen de bergen. Een uniek gevoel van vrijheid! Zo heb ik vanuit de lucht de luchthavens van Scottsdale, Deer valley, Luke AFB, Buckeye, Goodyear, Gila River, Phoenix international (in verte), Chandler en Mesa Gateway zien liggen. Op de grond liggen ze ver uiteen, maar vanuit de lucht bekeken is het allemaal zo dichtbij!
Deze morgen heeft het ijs op de vleugels me belet een rondtrip te maken, verdikke! Maar morgen is er een nieuwe kans! Desondanks heb ik toch gevlogen vandaag, maar dan enkel in de practice area om stalls, steep turns, en slow flights te oefenen. Wie interesse heeft, je kan onze ATC online volgen op http://www.squawkvfr.com en dan doorklikken op de link naar Falcon Field - Tower. Met wat geluk hoor je me morgen wel een paar keer daarop
Een jaar geleden is het voor mij allemaal begonnen, op 4 januari 2010 was de eerste schooldag in Steenokkerzeel. Eigenlijk begint het altijd wel opnieuw. De eerste schooldag was een begin, en als de groundschool gedaan was begon het eigenlijk pas allemaal echt want dan deed ik pas mijn eerste vlucht. En dan moet het nog beginnen want erna leer ik pas vliegen op de grote jets. Dat is waar ik het eigenlijk allemaal voor doe... En als ik dat allemaal ga kunnen, begint het maar pas, want dan moet ik een job vinden. En als ik zover ben begint het pas allemaal, omdat ik dan mezelf zal moeten bewijzen en proberen tot in de linkerstoel te raken. Allemaal verre toekomstmuziek dus! Eerst nog leren gewoon vliegen
Morgen mijn eerste navigatie! Ik kijk er echt naar uit. Vandaag heb ik al de planning gemaakt over de vlucht die ik morgen zal vliegen. Plannen duurt langer dan de vlucht zelf, maar ik ben er van overtuigd dat het een zalige vlucht gaat worden. Zo zal ik rond heel Phoenix heen vliegen. Bravo toer wordt gewoon door ons zo genoemd omdat we rondom de class B (=bravo) airspace van Phoenix international airport vliegen. Morgen staat er dus een navigatievluchtje van 125NM op het menu. Alles uitgetekend op de kaart, flightbag gemaakt, tanden zijn gepoetst. Tijd om in bed te kruipen dat we morgen goed fris kunnen vliegen!
De voorbije 144 uur waren op zijn minst gezegd apart: 1927 miles in de auto, ofte 3092km 144 uur onderweg Weinig slapen Een heel goeie vriend ontmoeten op de andere kant van de wereld, die je anders altijd ziet in België. Je koning voelen van een miljoenenstad Zwemmen in de oceaan De sterrenhemel bekijken op een godverlaten plaats, in de complete donkerte van de nacht Achterbuurten van grootsteden aanschouwen Slapen met vreemden Chinatown in San Francisco Bekende plaatsen Minder bekende plaatsen Duvel Verduiveld worden Feesten met vreemden Horen, zien en zwijgen Zonnebaden op het strand Sneeuwkettingen leggen omdat we anders de berg niet opraakten Een beetje heimwee Daklozen De grootste boom ter wereld knuffelen Vegas (hierop gaan we niet te diep ingaan!) New Year Wedding chapels Hostels Sneeuwballengevecht Toeristische plaatsen Minder toeristische plaatsen Bellen met Mike van dispatch en nog zoveel meer...
Een onvergetelijk avontuur! Gelukkig nieuwjaar iedereen, mijn beste wensen voor 2011!
3 dagen vol nieuwe ervaringen... Super! Dag 1: Een ochtend vliegen, in de namiddag 400 mijl afrijden, en in de avond een vriend ontmoeten in Los Angeles. Pi kwam eereergisteren toe in Los Angeles voor zijn werk. Toeval treft dat wij net deze dag vertrokken op roadtrip, en onze eerste tussenstop een hostel in Los Angeles zou worden. Vandaar was het voordehandliggend dat we even zouden langskomen bij hem! Hij verbleef in een Holiday Inn in Fontana, een half uurtje oostelijk van LA-city. Erg handig, want het hotel lag op 1 mijl afstand van de highway waar wij zouden moeten passeren. Zo heb ik voor het eerst nog eens een vriend van het thuisfront gezien na anderhalve maand tijd. Djee, dat was wel wat raar aanvoelen!! Een babbeltje en een paar pinten later besloten we niet meer door te gaan naar de hostel, maar gewoon dat we ons in de kamer van Pi gingen bij leggen.
Dag 2: Pi was al vertrokken voor zijn werk toen we wakker werden. Hij had me net voor hij vertrok me nog wakker gemaakt om gedag te zeggen. Nog snel een douche genomen en dan zijn we vertrokken naar Santa Monica beach. Hoewel het water van de grote oceaan erg koud was, en het zonnetje geen warmte gaf, heb ik me toch aan een duikje gewaagd. De zwempartij was maar van korte afstand, namelijk 10 meter schoolslag. Bij deze mag ik nu zeggen dat ik voor het eerst in de grote oceaan heb gezwommen! Ook de pier hebben we bezocht. Enorm toeristisch gedoe allemaal, maar eigenlijk trok ik het me totaal niet aan vermits ik nu zelf de toerist was. Zo heb ik in het schommelschip gezeten, dat op de pier stond. Mooi zicht en toffe kriebels in de buik!
LA is een enorm grote stad. Dat heb ik met eigen ogen kunnen aanschouwen toen we in de middag naar het Hollywood sign zijn gegaan. Met de auto is het onbereikbaar, maar jonge knapen zoals wij hebben de berg te voet getrotseerd en een wandeling van een uurtje later bracht ons aan de gekende letterborden. De borden staan op de top van de berg, dus het zicht is ongeloofelijk. Volledig 360° rondom, tot aan de horizon zie je niets anders dan stad. Iets dat je eigenlijk met eigen ogen moet aanschouwen. Een echte aanrader! Het geeft je even het gevoel koning van LA te zijn! Net voor het donker was zijn we terug aan de auto gekomen. Gelijk zijn we doorgereden naar San Francisco, een rit die 7 uur zal duren.
Dag 3: Half 2 's nachts komen we toe aan de USA hostel. Een jeugdherberg waar we de kamer deelden met nog 2 andere mensen: een Argentijns meisje en een Nepalese jongen. Het was al vroeg ochtend toen we wakker werden. Niet al te veel tijd verliezen, want als je wat van de stad wil zien moet je niet tot een stuk in de middag in je bed blijven liggen. San Francisco was net hoe ik het voorstelde. Enorm proper, toffe en mooie stad. Echt ongelooflijk! Hoewel ik er nog nooit was geweest, ken je de stad toch al een beetje. Erg groot is het niet, alles ligt heel dicht bij elkaar. Als je naar pier 39 gaat, heb je zowat alles bijna gezien. De vissershaven, de pier, de golden gate bridge in de verte en het eiland van Alcatraz. Later op de middag hebben we de golden gate bridge dan ook overgereden en bewandeld. Lombartstreet is zeker ook de moeite om eens te bezichtigen. Da's de kronkelende gekendste straat van San Francisco. Die heb ik dan ook in stijl afgereden met onze huurwagen.
Dag 4: Een tweede dagje San Francisco, waarbij we de gekende cable-tram hebben genomen voor een ritje. Eigenlijk een beetje jammer dat we er maar 2 dagen waren, want het was echt een heel toffe stad. Klein, maar gezellig!! Het tripje van deze middag was het kortste tot nu toe, maar 5 uur en half rijden. Nu zit ik in een hostel op 20 kilometer van Sequoia park. Eens op tijd in mijn bed kruipen nu, want het gaat een heel lange dag zijn morgen; Sequoiapark, death valley en dan toekomen in Vegas, om er 's avonds oudejaar te vieren met een hoop gekend volk van onze school.
Ik wens bij deze iedereen een prettige oudejaarsavond, en mijn beste wensen voor 2011. Dat alle voornemens maar uit mogen komen!
Als morgen het weer goed zit, kan ik mijn laatste solo afwerken (missie 41) voor de eerstvolgende check, missie 45. Verder staan er nog enkele dubbel instructies ook op het menu, maar die kunnen pas gebeuren als mijn instructeur terug is in Mesa. Momenteel heeft hij vakantie genomen om met de feestdagen naar zijn familie en vrienden in België te kunnen gaan. Vandaar ligt het na de laatst mogelijke solo voor mij even stil. Een uniek moment hier, want geen enkele ander keer zal ik 5 opeenvolgende dagen vrij kunnen krijgen. Dat wil zeggen... ROADTRIP!!!
Morgenmiddag na mijn vlucht vertrekken Wim en ik naar LA. Daar hebben we een nachtje gereserveerd in een cotel, een leuk, goedkoop en sociaal alternatief voor een hotel. Een soort jeugdherberg is het eigenlijk, waar we dus onze eerste nacht zullen verblijven. In LA is er vermoedelijk niet zoveel te beleven, dus is het waarschijnlijk om enkel Hollywood even te kunnen bezoeken in onze doortochtnaar San Fransisco. Mijn vrienden bezoek in Alcatraz staat alvast op mijn verlanglijstje, alsook de fameuze brug en de stijle straten. Onze trip gaat vervolgens verder naar sequoia national park, en Death Valley, om dan door te rijden naar Las Vegas. Daar zouden we de 31e toekomen, om er dan met een hoop gekend volk oudejaar te vieren. De eerste kom ik terug, want vanaf 2 januari is de instructeur terug in het land en kan ik mogelijks weer gepland worden om te vliegen.
Beste lezer, beste vrienden, familie... Allereerst wil ik jullie graag allemaal een Prettige kerst wensen. Ik weet, voor jullie is kerstavond al gepasseerd, maar voor mij nu nog niet. Ik kan nog steeds naar de middernachtmis gaan hier.
Dit jaar is de eerste keer dat ik eens mee heb gedaan aan een kerstduik. Straffer nog, ik heb hem zelf georganiseerd. Een groot succes, want er waren 2 deelnemers: Wim en ik. Om 00u00 belgische tijd hebben we onze duik gemaakt. Gelukkig had ik al eens kunnen trainen toen we gisterenavond onze bbq deden. Een paar vertrekkende Nederlanders gaven er namelijk hun vertrekparty/barbeque! Zo heb ik voor het eerst in mijn leven overheerlijke schaapstestikels kunnen proeven. Eigenlijk van smaak niet zo slecht, enkel jammer dat het volle genot wegbleef, te wijten aan het feit dat ik besefte wat ik aan het eten was...
Erg veel tijd heb ik nu nietmeer, ik ben namelijk verantwoordelijk voor de patatjes voor onze kerstmaaltijd vanavond. Ik kan u garanderen dat het een enorm werk is om voor 25 man patatjes te schillen, koken en bakken. Bij deze ga ik dus voortdoen.
Jawadde, er zitten een paar drukke daagjes op voor me. Zo heb ik elke dag kunnen vliegen tot nu toe. Enkel vandaag niet, we hadden een hele dag briefing over cross country. De komende weken ga ik het inmiddels vertrouwde falcon field verlaten, en verdere oorden opzoeken. Er staan een hoop vluchten op naar allerlei luchthavens en andere plaatsen in en rondom Phoenix.
Een paar leuke herinneringen van de voorbije week waren: - De laatste student van onze groep kwam solo - Ik heb Phoenix by night mogen aanschouwen vanuit de cockpit, toen ik met de instructeur nog een paar circuitjes aan het draaien was na sunset - Ik heb een prachtige zonsopgang meegemaakt in het vliegtuig - Mijn oma en opa hebben sinds verleden week een laptop gekregen als kerstcadeau, met webcam! - Wegens alle drukte ben ik al een paar keer op tijd in mijn bed gekropen, en dat doet toch eens goed. - Ik heb een netflix account gemaakt, nu kan ik voor een vast bedrag van 10 dollar per maand elke film die ik maar wil online of op dvd bekijken. - Ik heb een paar toffe foto's gekregen van het ondergesneeuwde België.
Minder leuk: - Ik moet morgenvroeg weer enorm vroeg opstaan - het is beginnen regenen sinds een paar dagen - Ik heb onder mijn voeten gekregen toen ik Klaas in de koffer van onze auto gestoken had
Wat een intensieve dag vandaag! Er zijn weer 3 solisten meer! Zo zijn ze de laatsten van onze groep die solo kwamen vandaag. Zelf heb ik ook nog een uurtje crosswindlandings kunnen oefenen met instructeur om dan zelf een half uurtje alleen te mogen oefenen.
Gisterenavond onze kerstboom gezet, en wat versiering gehangen, en vandaag het grote werk. Alle lichtjesslingers opgehangen. In totaal 1800 lichtjes die onze kamer en ons balkon versieren!
Ik heb even tijd gevonden om dit neer te pennen, maar ik moet meteen weer door. De C-groep van mijn klas komt binnen een uurtje toe in Phoenix Sky Harbour International Airport. Kan ik ze samen met de rest van mijn klas ze gaan ontvangen en verwelkomen. Toeval of niet, maar weer is het vandaag aan het regenen... Toen wij toekwamen was het net hetzelfde. Volgens mij brengen de Belgen ongewilt het rotslechte weer mee naar hier
Gisteren gefocussed, vol concentratie, en met goede moed missie 31 gevlogen. Dat is onze pre solo-check. 3 touch and go's, en elke patern moest perfect zijn. Een gewoon circuitje, een flapless circuit en een simulated engine failure circuit. Ik had check-instructeur Meeker, een rustige man. Zo bleek ook in de cockpit, toen hij gewoon toekeek op alles wat ik deed, en af en toe eens de schrijfplank bovenhaalde om achteraf een debriefing te geven. Op een paar kleine puntjes na was de check perfect. Zo mocht ik dus vandaag missie 32 vliegen. Mijn eerste solo!
10u00 s'ochtends. Flight preparation hield dit keer 2 weight and balance sheets in. In het tweede deel van de vlucht zou ik zo een 170 lbs minder gewicht meenemen, en dat zal ik ook gemerkt hebben. Vandaar 2 aparte berekeningen en als gevolg ook dubbel zoveel werk 11u00. Ik maak het vliegtuig klaar, en daar komt de instructeur aangelopen. Die vliegt zowieso nog even mee om de condities in vlucht te controleren, het vliegtuig goed te verklaren, en om te zien of de leerling niet te gestresseerd is natuurlijk. 2 patterns later taxiën we terug naar de ramp. Alles was in orde, ik mocht alleen vertrekken. Nog een paar tips wat ik zeker niet mag vergeten en wat wel handig is om te weten als je alleen weg gaat. 11u40. Even wennen. Deze keer geen instructeur meer die naast me zit als ik de motor start. Geen back-up meer als ik een paar dingen vergeet. Daarom besloot ik maar ales op het gemak te doen, en alles te crosschecken wat ik doe, en elke checklist nauwkeurig uit te voeren. 5 minuutjes later krijg ik clearance voor op te stijgen. En daar ging ik dan. Dat gevoel zal ik niet meer vergeten. Het vliegtuig netjes oplijnen op de centerline, en dan nog de laatste check. Throttle vol open, en opstijgen maar!!
45 kts, rotate. Het vliegtuig heft zich meteen van de runway af. 75 kts, climbspeed. Daar zat ik snel aan. Ik steeg merkelijk veel sneller als al die vorige keren omdat het vliegtuig zoveel minder geladen was. Het gaf me een beetje het gevoel van een lierstart van bij het zweefvliegen
In upwind en crosswind was ik nog druk geconcentreerd, want dat zijn nog vrij cruciale fases, maar eens ik op 1000 ft aflevelde, was het allemaal vrij relax. Links zag ik de runway liggen, en rechts wat bergen, en natuurlijk de lege stoel. Zalig!!
Zo heb ik 2 patterns gedraaid. Dan was het full stop terminate. Taxide ik terug naar de ramp, en daar stond het ontvangstcommitée klaar. Een hoopje medestudenten, en de instructeur met een emmer water.
Het is de gewoonte dat na je allereerste solo je instructeur je das knipt. Bij mij niet anders. Samen met het knippen van de das giet de instructeur ook de emmer water over je. Mijn instructeur was het duidelijk al goed gewoon, want heel rustig kapte hij het ijskoude water over me uit. Erg langzaam, zo wordt je veel natter en is de douche veel erger dan dat hij de emmer water gewoon in één keer in zijn gehele over me heen zou kappen. Ook is de traditie dat ik niet met beide voeten op de grond mag komen, en dat de medestudenten me dragen naar de auto. Vervolgens werd ik in de koffer gestoken, en rijden ze naar het grote zwembad in "the springs". Op onhandige wijze werd ik naar het zwembad gedragen, en vervolgens er in gesmeten. Enige catch, het zwembad is onverwarmd, en dat merk je ook. Het voelde kouder dan het Scheldewater in de lente! Erg fris!!
Eigenlijk was het al mijn derde keer dat ik gelost werd. Mijn eerste keer was met het zweefvliegen in september 2004 (de PH-713, ask 21). In april 2009 deed ik dan men eerste solo met de ballon (OO-BJJ, Cameron N-90). Nu, december 2010 is het zover met een gemotoriseerd vliegtuig (N4107A, Diamond 20) Het gevoel voor een eerste keer in de lucht te gaan is een uniek gevoel. Geen enkele van de 3 solo's zal ik vergeten, en geen enkele moet onderdoen voor de andere. Vandaag was het prachtig, en voor de derde keer was het men eerste keer opnieuw.
10 missies heb ik inmiddels gevlogen 9 spammails binnengekregen 8 landingen gemaakt vandaag 7 nieuwe studenten komen toe volgende week 6 verschillende vliegtuigen gevlogen tot nu toe 5 honderd dollar, de eerste kosten aan de auto :( 4 mensen momenteel rondom mij in het appartement 3 vliegtuigen al moeten squawken 2 hamburgers heb ik gisteren soldaat gemaakt 1 checkflight tussen nu en men eerste solo!
Mijn weekend is begonnen!! Jihaaa! 2 dagen vrij. Daar heb ik zonet al gelijk van geprofiteerd! Vandaag ben ik naar de mall gegaan in Scottsdale. Een winkelcentrum waar je alles vindt! Ik was eigenlijk op zoek naar een leuke trui, en ik had er wel een paar gezien, maar eigenlijk nog niet gekocht. Ik mocht er eentje kopen op kosten van mijn broer, als een verjaardagscadeautje Eigenlijk heb ik wel iets anders gekocht. Een nieuwe simkaart van T-mobile. In de winkel gelijk met de schaar erin gezeten en omgevormd tot een nieuwe microsimkaart om die dan in de iphone te kunnen steken. Nu heb ik een prepaidkaart in mijn iphone. Echt handig! Het beltegoed van mijn andere goedkope gsm ga ik nu nog opgebruiken, of hem doorverkopen aan iemand die een gsm wil kopen
Ohja, en ik heb ook besloten de auto te wassen. Dat heb ik dan bij deze ook gelijk uitgevoerd. Hij is wel proper denk ik, helaas heb ik geen tuinslang om de zeep er af te spoelen. Dan maar met emmers water alles afspoelen! Ik denk dat mijn kleren meer gewassen zullen zijn dan de auto zelf, maar soit. Morgenvroeg als het terug licht is zal ik wel zien wat het resultaat zal zijn!
6 december! Een dag waar ik elk jaar naar uitkijk. De komst van de goedheilig man! Zo hebben Wim en ik dan ook een heel mooie brief geschreven en onze schoen gezet. Jammer maar helaas, hij heeft me dit jaar niet komen opzoeken Ik ben nogthans heel braaf geweest! Misschien heeft hij het niet genoteerd in zijn grote boek dat ik dit jaar verhuist ben voor een tijdje... *Zucht*
Inmiddels al 4 missies gepasseerd, morgenvroeg nummer 5. 'T gaat razendsnel!! Zo zal ik morgenvroeg naar Coolidge gaan, een kleiner ongecontroleerd vliegveldje, en daar wat circuitjes gaan draaien. Vrij intensief in het begin, temeer omdat je alles snel aangleerd moet krijgen! Zo maak je hele tijd landingen, en go-arounds. En verder nog veel checklists die je moet aframmelen. Een uurtje lang. Zien wat dat gaat geven! Het is een kwestie van de routine er wat in te krijgen!
De dagen hier vliegen zowel letterlijk als figuurlijk. Zo zit ik hier al langer dan 2 weken... 'T is gelijk alsof ik eergisteren het vliegtuig was opgestapt! Ik ben inmiddels ook al aan het studentenleventje van hier gewoon geraakt. Het is geen vakantie gelijk velen denken. Elke dag studeren, vliegen, en als er tijd is je was doen, koken, kuisen, maar ook plezier maken met de anderen die hier zitten natuurlijk!
Al van verleden weekend gekocht, maar pas vandaag heb ik alle papieren in orde kunnen maken. Samen met Tom, men maat die volgende maand naar hier komt, heb ik dus een Cadillac limo van 1990 gekocht. 4,5l V8 motor, een echte amerikaner! De benzine vliegt er door, maar kost dan ook minder dan de helft als bij ons in België. Eerst inschrijven bij de VMD, en dan een zo goedkoop mogelijke verzekering proberen aanschaffen! Gelukkig ben ik al iets ouder, en zijn de premies niet even torenhoog in vergelijking met andere studenten! Enige suggesties of ideeen voor leuke upgrades? Mail me!
Vandaag grootse pech! Kben heel vroeg op mogen staan om op tijd op het training center te zijn. Vlucht goed voorbereiden, en perfecte briefing proberen maken, althans dat dacht ik toch, tot bleek dat geen enkele printer meer bleek te werken. Technisch probleempje.
Uiteindelijk was alles in orde, mocht ik nog eens een 3 kwartier wachten omdat er nog ijs op de vleugels zat. Jawel, het vriest hier 's nachts! Zo warm is het hier uiteindelijk niet meer. De eerste zonnestraaltjes hadden hun werk gedaan, en het was tijd om in te stappen. Helaas, de tachtime van de motor had nog maar 0.7 uur voor het die nog eens op controle moest, en vermits onze vluchten 1.5 uur duren kon dat toestel niet gebruikt worden voor de vlucht. Squawk 1 van de dag!
Gelukkig nog genoeg andere vliegtuigen op de ramp, dus geen probleem. Helaas, voor mij betekende het een nieuwe vluchtvoorbereiding maken... Tot daar aan toe, das maar een kwartiertje werk! Zo kwam ik aan het 2e toestel. Het begon meteen goed, want ik merkte al een barst op in de rechterachterruit van het vliegtuig. Om niet in tijdnood te geraken beslisten we toch maar te vliegen en het toestel achteraf te squawken. Ik mocht voor het eerst de motor zelf starten, big fun! Een procedure die je met argusogen moet opvolgen, want de start is toch iets cruciaal. Helaas, deze werkte tegen. Zelfs de instructeur kreeg hem niet aan de praat. Na talloze keren proberen was de batterij leeg. Stomme motor, slaag toch aan! Niet dus... Squawk 2 van de dag.
Nog eens veranderen van vliegtuig zou de instructeur 2 en half uur vertraging opleveren, en zodoende zou de delay teveel oplopen. Conclusie: Flight canceled! Verdoeme!
Klaar om terug the springs te keren, toen bleek dat mijn zonnebril nog in het vliegtuig lag. Door dat voorvalletje moest ik nog 5 minuten omlopen, waardoor ik het busje net de hoek zag omdraaien. Een uur wachten op het volgende busje, daar had Yves geen zin in! Besloot ik dus maar te voet te gaan. VERDIKKE, DAS NOG VER!! Een wandeling van 20 minuten in de blakke zon, 't is toch geen aanrader!
Mission 21: maar 1 uurtje vliegen, maar wel maandenlang naar uitgekeken!
Ik
had hoge verwachtingen voor wat ging komen. Het is iets dat ik voor de
rest van men leven ga doen! Mijn eerste vlucht in de opleiding. De
ochtend is jong, ik maak me klaar om naar het trainingcenter te
vertrekken. Nog een laatste keer de tas controleren of ik niets vergeten
ben. en dan vertrekken want het busje komt zodadelijk
2 uur te
vroeg toegekomen, onder het motto beter te vroeg dan te laat, begin ik
meteen met de vluchtvoorbereiding. Het weer checken, NOTAM's, PIREP's,
TFR's etc... en dit in een mooi formaatje gieten om voor mijn
instructeur voor te leggen. Zowel ik als Olivier moesten die ochtend
vliegen, dus gaf de instructeur ons samen een uitleg over de pre-flight
inspecties van het vliegtuig.
En dan was het zover, ik mocht instappen. Na de cockpit preparation is het tijd om de motor aan te zetten. Met een heus gebulder start de motor. 5 minuutjes later: Diamond4113S cleared for take-off runway 4R! Off we go!!
Prachtig
gewoonweg. Er zijn geen woorden die beschrijven wat het gevoel het
geeft om zelf rond te kunnen vliegen. Ook al was het in de eerste vlucht
maar beperkt tot een paar bochtjes, klimmen en zakken, en een paar
cockpitprocedures en een hoop uitleg van de instructeur.
Een uurtje later komen we weer te landen. Mijn dag kon alvast niet meer stuk! Ik
ben meteen weer aan het studeren geslagen om de flows van mijn
vliegtuig nog beter te kennen. Je moet als het ware alles kunnen
aframmelen van voor naar achter en van achter naar voor. Zo verspil je
gaan kostbare tijd in het vliegtuig!
Vandaar post ik dit allemaal met een dagje vertraging, gisteren was ik tamelijk moe om dit allemaal te schrijven!
Amazing sky, please carry our wings. That we may fly wherever we want to go to. That we may touch the runway softly and vacate at bravo. That our oil pressure may stay within its limits and that our gyro's won't precess too much. That the wings may support us throughout every steep turn. Don't stall on us, but keep us in the sky Remember: the engine is the heart of an airplane, but the pilot is its soul.
Je goed voorbereiden op je eerste vlucht is nodig, dacht ik zo. Dus heb ik besloten maar eens te "chairflyen" zoals ze zeggen. In je zetel zitten en je voorstellen hoe je de hele vlucht gaat maken, wanneer je welke knopjes mag duwen, welke snelheden en hoogtes je gaat vliegen en wanneer je welke checklist moet aflopen. Een boekje aflezen in je zetel is maar vrij saai, temeer je het visueel voorstellen vrij moeilijk is vermits ik nog niet gevlogen heb met de Diamond-20. Dus dacht ik, waar kan je het beter dan in het vliegtuig zelf?
Zo ben ik vandaag afgezakt naar school, even aan de dispatch toestemming gevraagd en zo ben ik dan vandaag voor het eerst in het vliegtuig gekropen. Weliswaar nog niet om te vliegen, maar dus gewoon het inoefenen van de flows zoals we het noemen.
Zalig gewoon, het gevoel van in de cockpit te zitten. Een echte stick in de hand te houden, de geur van de cockpit, het geluid van de opstijgende en landende vliegtuigen, etc... Zondag of maandag zou men eerste vluchtje zijn. Ik heb grote verwachtingen, en kijk al met spanning uit!!!
Een verjaardag waar ik niet moest hopen op portie sneeuw. Zo zag mijn verjaardag er dit jaar uit! Een slordige 20 graden, maar in het zonnetje en uit de wind is het toch nog goed warm. En nu te denken dat het in het thuisland nog wat gesneeuwd heeft. Dat doet toch een beetje raar
Vermits een drukke planning heb ik woensdag mijn verjaardagsdrink gegeven hier op de springs, een dagje te laat dus. Zo ben ik na de drink met de hele groep vertrokken naar "The mist", een club hier in Scottsdale. Zowat het beste dat je in de buurt kan vinden, maar eigenlijk niets te vergelijken met België. Sfeer creëer je natuurlijk zelf, en zo is het echt nog wel zalig geworden!! Ohja, Christelle en Alizee hebben me zelfs een verjaardagscake gebakken
Iedereen was van de partij, want vandaag is het thanksgiving en kon iedereen dus uitslapen. Thanksgiving is heilig voor de Amerikanen, want alles is gesloten, op Wallmart na. Die sluit enkel op kerst en nieuwjaar.
Strax gaan we hier met de meerderheid van de studenten van SFA en een paar van NLS een gezellig etentje houden, kalkoen op studentse wijze!!
Phoenix is de 5e grootste stad van de USA, met anderhalf miljoen inwoners. Enorm groot. Dat merkte ik toen ik men roadtrip maakte. Van oost tot west met de auto duurde het bijna 2 uur voor we de stad uitgereden waren, via highway I-10. Vandaag met het vliegtuig waren we er na nog geen 3 kwartier vliegen, en mits een omweg via het noorden van Scottsdale. Ongelooflijk hoe klein de wereld is, en dat is dan nog maar enkel gezien met mijn ogen vanuit de kleine Diamond 20-CI, het vliegtuig waarmee ik vlieg. 
Deze morgen heeft het ijs op de vleugels me belet een rondtrip te maken, verdikke! Maar morgen is er een nieuwe kans! Desondanks heb ik toch gevlogen vandaag, maar dan enkel in de practice area om stalls, steep turns, en slow flights te oefenen.
Morgen mijn eerste navigatie! Ik kijk er echt naar uit.
3 dagen vol nieuwe ervaringen... Super!
Als morgen het weer goed zit, kan ik mijn laatste solo afwerken (missie 41) voor de eerstvolgende check, missie 45. Verder staan er nog enkele dubbel instructies ook op het menu, maar die kunnen pas gebeuren als mijn instructeur terug is in Mesa. Momenteel heeft hij vakantie genomen om met de feestdagen naar zijn familie en vrienden in België te kunnen gaan. Vandaar ligt het na de laatst mogelijke solo voor mij even stil. Een uniek moment hier, want geen enkele ander keer zal ik 5 opeenvolgende dagen vrij kunnen krijgen. Dat wil zeggen... ROADTRIP!!!
Beste lezer, beste vrienden, familie...
Wat een intensieve dag vandaag! 
Gisteren gefocussed, vol concentratie, en met goede moed missie 31 gevlogen. Dat is onze pre solo-check.
Mijn weekend is begonnen!! Jihaaa! 2 dagen vrij. Daar heb ik zonet al gelijk van geprofiteerd!
 "Sad"){kind=icon}
Inmiddels al 4 missies gepasseerd, morgenvroeg nummer 5. 'T gaat razendsnel!!
Al van verleden weekend gekocht, maar pas vandaag heb ik alle papieren in orde kunnen maken. Samen met Tom, men maat die volgende maand naar hier komt, heb ik dus een Cadillac limo van 1990 gekocht. 4,5l V8 motor, een echte amerikaner! De benzine vliegt er door, maar kost dan ook minder dan de helft als bij ons in België.
Vandaag grootse pech! Kben heel vroeg op mogen staan om op tijd op het training center te zijn. Vlucht goed voorbereiden, en perfecte briefing proberen maken, althans dat dacht ik toch, tot bleek dat geen enkele printer meer bleek te werken. Technisch probleempje. 
Mission 21: maar 1 uurtje vliegen, maar wel maandenlang naar uitgekeken!
Amazing sky, please carry our wings. 
Je goed voorbereiden op je eerste vlucht is nodig, dacht ik zo. Dus heb ik besloten maar eens te "chairflyen" zoals ze zeggen. In je zetel zitten en je voorstellen hoe je de hele vlucht gaat maken, wanneer je welke knopjes mag duwen, welke snelheden en hoogtes je gaat vliegen en wanneer je welke checklist moet aflopen. Een boekje aflezen in je zetel is maar vrij saai, temeer je het visueel voorstellen vrij moeilijk is vermits ik nog niet gevlogen heb met de Diamond-20. Dus dacht ik, waar kan je het beter dan in het vliegtuig zelf?
Een verjaardag waar ik niet moest hopen op portie sneeuw. Zo zag mijn verjaardag er dit jaar uit! Een slordige 20 graden, maar in het zonnetje en uit de wind is het toch nog goed warm. En nu te denken dat het in het thuisland nog wat gesneeuwd heeft. Dat doet toch een beetje raar 
