Amazing sky, please carry our wings. That we may fly wherever we want to go to. That we may touch the runway softly and vacate at bravo. That our oil pressure may stay within its limits and that our gyro's won't precess too much. That the wings may support us throughout every steep turn. Don't stall on us, but keep us in the sky Remember: the engine is the heart of an airplane, but the pilot is its soul.
Je goed voorbereiden op je eerste vlucht is nodig, dacht ik zo. Dus heb ik besloten maar eens te "chairflyen" zoals ze zeggen. In je zetel zitten en je voorstellen hoe je de hele vlucht gaat maken, wanneer je welke knopjes mag duwen, welke snelheden en hoogtes je gaat vliegen en wanneer je welke checklist moet aflopen. Een boekje aflezen in je zetel is maar vrij saai, temeer je het visueel voorstellen vrij moeilijk is vermits ik nog niet gevlogen heb met de Diamond-20. Dus dacht ik, waar kan je het beter dan in het vliegtuig zelf?
Zo ben ik vandaag afgezakt naar school, even aan de dispatch toestemming gevraagd en zo ben ik dan vandaag voor het eerst in het vliegtuig gekropen. Weliswaar nog niet om te vliegen, maar dus gewoon het inoefenen van de flows zoals we het noemen.
Zalig gewoon, het gevoel van in de cockpit te zitten. Een echte stick in de hand te houden, de geur van de cockpit, het geluid van de opstijgende en landende vliegtuigen, etc... Zondag of maandag zou men eerste vluchtje zijn. Ik heb grote verwachtingen, en kijk al met spanning uit!!!
Een verjaardag waar ik niet moest hopen op portie sneeuw. Zo zag mijn verjaardag er dit jaar uit! Een slordige 20 graden, maar in het zonnetje en uit de wind is het toch nog goed warm. En nu te denken dat het in het thuisland nog wat gesneeuwd heeft. Dat doet toch een beetje raar
Vermits een drukke planning heb ik woensdag mijn verjaardagsdrink gegeven hier op de springs, een dagje te laat dus. Zo ben ik na de drink met de hele groep vertrokken naar "The mist", een club hier in Scottsdale. Zowat het beste dat je in de buurt kan vinden, maar eigenlijk niets te vergelijken met België. Sfeer creëer je natuurlijk zelf, en zo is het echt nog wel zalig geworden!! Ohja, Christelle en Alizee hebben me zelfs een verjaardagscake gebakken
Iedereen was van de partij, want vandaag is het thanksgiving en kon iedereen dus uitslapen. Thanksgiving is heilig voor de Amerikanen, want alles is gesloten, op Wallmart na. Die sluit enkel op kerst en nieuwjaar.
Strax gaan we hier met de meerderheid van de studenten van SFA en een paar van NLS een gezellig etentje houden, kalkoen op studentse wijze!!
Vandaag heb ik een pizza gegeten, niet normaal!!! Een 18 inch pizza. Echt groot dus :p Elke maandag is in het pizzarestaurant 2 blokken verder happy monday. 2 pizzas bestellen, 1 pizza betalen. Dus, als je met 9 man gaat, en per 2 een grote pizza deelt hoef je uiteindelijk maar 3 pizzas te betalen om er 6 te krijgen. Massaal veel te veel. Tis dus een beetje all you can eat for 10$. Een groot deel van de mede restaurantgangers kon je dan ook buiten rollen.
Amerika is een land van consumptie en verspilling. Dat merk ik toch vrij duidelijk hoewel ik hier nog maar 4 dagen zit. Alles is te groot. De hoofdwegen (uitgezonderd de autostrades) zijn 7 vaksbanen. Autostrades gaan tot 10 of 12 rijvakken. In de mac donalds een kleine cola bestellen is uitzonderlijk. De kleine bekertjes staan verstopt zodat je er al achter moet vragen om er eentje te krijgen. Zo neem je al gemakkelijk een medium of een grote beker. Deze zijn dan van literformaten. En bovendien is het in elk restaurant free refill. Ik was gisteren op zoek naar een prepaid kaart om in mijn iphone te steken, zodat ik hier met mijn collega studenten kan bellen. Helaas is een simkaartje los kopen onmogelijk. Daarvoor moet je meteen een gsm kopen waar een simkaart bij zit. Deze zijn dan ook simlock, die dus niet in mijn Iphone passen. Je koopt hier een gsm met gsmkaartje inclusief voor 15$, waar dan 10$ van je aankoop in belwaarde omgezet wordt. Zo betaal je dus 5$ voor een gsm. Het is wel de grootste rommel ooit. De auto's verspillen hier gemiddeld 15 liter/ 100km. Dat is meer als het dubbele van mijn corsatje thuis. Naft kost hier dan ook maar 2$ per gallon. 1 gallon is 3,8 liter, dus komt het er op neer dat je iets meer dan een halve $ per liter betaald. Met andere woorden, het verbruik ligt hier veel hoger, maar eigenlijk betaal je evenveel.
Er zijn nog veel voorbeelden die ik zo kan bovenhalen, maar dat zou het misschien een beetje heel saai maken en daarom besluit ik maar af te ronden voor vandaag. Ik kan enkel concluderen dat het leven hier toch totaal anders is, en het toch even wennen zal zijn.
Gisterenochtend ben ik heel vroeg mogen opstaan. Een paar
nederlanders van de KLS (de luchtvaartschool uit Nederland van klm) gingen
vertrekken en ze wouden hun prachtige wagen nog verkopen. Ik was natuurlijk heel geïnteresseerd want zonder auto ben je
hier niet zoveel. Zodus heb ik maar gelijk een testritje gemaakt met hun Cadillac
limo, bouwjaar 1990 met V8, 4,5l motor. Toffe auto, maar helaas redelijk duur
en vermoedelijk aankomende kosten Geen probleem, autos genoeg! Alleen zijn de
verkopers blijkbaar meestal niet echt betrouwbaar. Maar dat zijn dus zorgen
voor later.
Verder die
ochtend had ik nog wat briefings voor de boeg. Zo zijn we voor het eerst eens
dicht bij de vliegtuigen kunnen komen. Prachtig gewoonweg. Ik kijk echt al uit
naar eind volgende week, als we gedaan hebben met de briefings en de eerste
echte vlucht mogen doen!
Verder die dag
heb ik voor het eerst een duikje gepakt in het zwembad. Erg handig, want het
ligt vlak naast mijn terras. Ver hoef ik dus al niet te lopen.
Vandaag was
misschien een beetje een verloren dag. De jetlag liet zich toch nog wel wat
merken, want ik heb deze nacht meer dan 13 uur aan een stuk geslapen. Zo was
het dan ook 11 u deze ochtend dat ik wakker werd. Het is eigenlijk de enige
uitslaapdag in de eerste week dat ik hier zal zitten. Verder deze week staat er
niets anders dan briefings op het menu. Verder terug een duikje genomen in het
zwembad. Eens ik in het water zat begon het net met regenen. Een zeldzaam
fenomeen, want t is hier al een maand aan een stuk droog. Waarom moest ik nu ook
net het belgische weer deels meenemen!
Onze boiler is
deze nacht ook kapot gegaan. Geen warm water deze ochtend. Gelukkig zijn de
eigenaars van the springs heel vriendelijk. Ze hebben ons meteen een nieuwe
gefixt en laten installeren. Erg handig, want nu hebben we 10 gallons extra
warm water.
Ik heb toch enkele
voornemens nu ik in de States zit, en dat is dat ik toch wat aan men conditie
ga werken en proberen gezond te eten. De hamburgerrestaurants zijn heel
verleidelijk dichtbij, maar volhouden is de boodschap! Qua conditie wil ik dan
niet bij de pakken blijven zitten. Zo heb ik me daarnet sportschoenen gaan
kopen, en heb ik ze gelijk al gebruikt door een partijtje racketball te spelen
tegen Lionel, een klasgenoot van me. Vanavond begin ik ook nog met een start to
run
11u15:
"United973, cleared for take-off runway 25R!" De States here I come!! Gisterenochtend ben ik dus vertrokken naar Phoenix ;-) 't Was wel heel
vroeg opstaan, want we hadden met de klasgenoten al om 08u00 afgesproken voor
de Starbucks van Brussels airport. Mijn papa, Wesley en Evert me komen
uitzwaaien. Wesley heeft er zelfs een halve dag verlof voor genomen!
Na een vlucht van ongeveer 9 uur vliegen landden we in Chicago O'Hare. In de
landing heb ik snel nog een foto kunnen schieten van Meigs Field (een begrip
voor de trouwe flightsim spelers onder ons!), en ook eentje van de vlieger die
een parallelle landing maakte met ons. Super gewoonweg
4 uurtjes en een half uur vertraging later vliegen we door naar Phoenix,
eindbestemming. Een hel van een vlucht. Was het niet de irritante kleine
huilbek op de zetel voor me die me wakker hield, dan was het wel de hond van de
man op de rij achter me die me wakkerblafte gedurende de hele vlucht.
Bij de aankomst in Phoenix stond het ontvangstcommitée
klaar. De groep van mijn klas die hier intussen al een maandje zitten en een
paar mensen van de vorige promotie. De autorit naar the Springs, onze verblijfplaats,
was dan ook in stijl met hun nieuwe tweedehandse Caddilacs. =)
Na een reis van 16 uur had ik natuurlijk massaal veel
honger, maar daar was al aan gedacht en zo hadden ze hier nog een bbq
georganiseerd. Die is wel een beetje int water gevallen. De hamburgers zagen
een beetje zwart en de worsten waren rauw, maar desondanks is het toch ne hele
fijne, maar ook hele korte avond geworden.
Deze ochtend was het dan ook al meteen weer volle gas. Een
hele dag briefings gekregen over alles en nog wat. Ook hebben ze onze
vingerafdrukken genomen, wat een hele senicure bleek te zijn J
Gelukkig is de dag nu grotendeels om, daarnet ben ik dan ook
snel wat basis boodschappen gaan halen zoals een ontbijtje voor morgenvroeg,
wat douchegerief, en nog wel wat spullekes. Nu zit ik lekker even in de zetel,
maar tzal hier precies al ni te lang duren want blijkbaar gaan we binnen 5
minuten ergens gaan eten in de stad. Zien wat dat zal geven!
Zoals beloofd ging ik een blog bijhouden, en bij deze is het er ook van gekomen: http://www.bloggen.be/byvestuk/ is geboren! Vandaag ben ik druk in de weer geweest met alles nog eens op orde te stellen. Papierwerk is allemaal nagekeken, de valiezen van de zolder gehaald en de computer nog een laatste injectie met foto's van het thuisfront gegeven!
Bij deze ben ik dan ook bijna klaar om donderdag de grote oversteek te maken. Alvast een fototje van de spullen die klaarliggen om mee te pakken